III KK 138/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:20-11-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:V KK 178/07
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KK 138/13
POSTANOWIENIE
Dnia 28 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Hofmański
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 28 października 2013 r.
sprawy K. L.,
skazanej z art. 286 § 1 w zw. z art. 294 § 1 i in. k.k.
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanej
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […] z dnia 4 grudnia 2012 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w T. z dnia 2 sierpnia 2012 r.,
p o s t a n o w i ł
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną,
2. obciążyć kosztami postępowania kasacyjnego skazaną K. L.
UZASADNIENIE
Kasacja obrońcy skazanej okazała się być bezzasadna w stopniu
oczywistym.
W kasacji zarzucono rażącą obrazę art. 452 w zw. z art. 170 k.p.k., mającą
decydujący wpływ na treść wyroku, a polegającą na nieuwzględnieniu wniosku o
dopuszczenie dowodu z przesłuchania świadka M. O., zawnioskowanego implicite
w apelacji oskarżonej, w sytuacji, gdy świadek ten był jedyną i bezpośrednią osobą,
z którą kontaktowano się w celu uzyskania przedmiotowych kredytów.
2
Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku oraz wyroku Sądu
Okręgowego i przekazanie sprawy temu ostatniemu Sądowi do ponownego
rozpoznania.
Prokurator w pisemnej odpowiedzi na kasację wniósł o jej oddalenie jako
oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zarzut kasacji okazał się być bezzasadny w stopniu oczywistym.
Przede wszystkim zauważyć należy, że wbrew treści zarzutu kasacyjnego, w
apelacji obrońcy w ogóle nie zamieszczono wniosku dowodowego o przesłuchanie
świadka M. O. Zresztą sam autor kasacji w jej zarzucie stwierdza, że dowód z tego
świadka został zawnioskowany „implicite”. Na rozprawie odwoławczej obrońca,
poza poparciem apelacji, przedłożeniem kserokopii aktów urodzenia i zgonu oraz
zaświadczenia, jak też złożeniem wniosku o zasądzenie kosztów udzielonej
oskarżonej pomocy prawnej z urzędu, innych oświadczeń nie składał, w
szczególności wniosku dowodowego nie zgłosił (por. k. 1750-1752). Jedyna
wzmianka apelacji na temat powołania na świadka M. O. znalazła się w jej
uzasadnieniu, gdzie stwierdzono, że: „przesłuchanie w charakterze świadka M.O.,
poprzez którą K. M. uzyskał kontakt i dostęp do osób odpowiedzialnych za
uzyskanie kredytu po stronie banku, jest konieczne i zasadne” (k. 1735). W ocenie
Sądu Najwyższego, taki passus zawarty w treści uzasadnienia apelacji nie może
być uznany za wniosek dowodowy. Stosownie do przyjętego w literaturze i
orzecznictwie rozumienia wniosku dowodowego, jest nim żądanie przeprowadzenia
dowodu, czyli oświadczenie postulatywne (zob. M. Cieślak, Zagadnienia dowodowe
w procesie karnym [w:] Marian Cieślak. Dzieła wybrane, Kraków 2011, t. I, s. 302;
podobnie postanowienie SN z dnia 25 lipca 2007 r., V KK 178/07, LEX nr 307799) .
Przedmiotowy fragment uzasadnienia apelacji nie może być uznany za wniosek
dowodowy, gdyż warunku tego nie spełnia, tj. ogranicza się on do informacji o
źródle dowodowym i konstatacji, że jego przeprowadzenie było dla postępowania
przydatne.
Jasne jest dla Sądu Najwyższego, że skoro nie został złożony w
postępowaniu odwoławczym wniosek o przesłuchanie M. O., to po stronie Sądu
Apelacyjnego nie było potrzeby podjęcia decyzji w jego przedmiocie. Podkreślić
3
trzeba, że apelacja została sporządzona przez podmiot fachowy, któremu nie są
obce reguły składania wniosków dowodowych. W tej sytuacji podnoszenie w kasacji
obrazy prawa przez nieuwzględnienie wniosku o dopuszczenie dowodu, nie może
okazać się skuteczne.
W powyższych względów orzeczono jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 28 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Hofmański
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 28 października 2013 r.
sprawy K. L.,
skazanej z art. 286 § 1 w zw. z art. 294 § 1 i in. k.k.
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanej
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […] z dnia 4 grudnia 2012 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w T. z dnia 2 sierpnia 2012 r.,
p o s t a n o w i ł
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną,
2. obciążyć kosztami postępowania kasacyjnego skazaną K. L.
UZASADNIENIE
Kasacja obrońcy skazanej okazała się być bezzasadna w stopniu
oczywistym.
W kasacji zarzucono rażącą obrazę art. 452 w zw. z art. 170 k.p.k., mającą
decydujący wpływ na treść wyroku, a polegającą na nieuwzględnieniu wniosku o
dopuszczenie dowodu z przesłuchania świadka M. O., zawnioskowanego implicite
w apelacji oskarżonej, w sytuacji, gdy świadek ten był jedyną i bezpośrednią osobą,
z którą kontaktowano się w celu uzyskania przedmiotowych kredytów.
2
Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku oraz wyroku Sądu
Okręgowego i przekazanie sprawy temu ostatniemu Sądowi do ponownego
rozpoznania.
Prokurator w pisemnej odpowiedzi na kasację wniósł o jej oddalenie jako
oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zarzut kasacji okazał się być bezzasadny w stopniu oczywistym.
Przede wszystkim zauważyć należy, że wbrew treści zarzutu kasacyjnego, w
apelacji obrońcy w ogóle nie zamieszczono wniosku dowodowego o przesłuchanie
świadka M. O. Zresztą sam autor kasacji w jej zarzucie stwierdza, że dowód z tego
świadka został zawnioskowany „implicite”. Na rozprawie odwoławczej obrońca,
poza poparciem apelacji, przedłożeniem kserokopii aktów urodzenia i zgonu oraz
zaświadczenia, jak też złożeniem wniosku o zasądzenie kosztów udzielonej
oskarżonej pomocy prawnej z urzędu, innych oświadczeń nie składał, w
szczególności wniosku dowodowego nie zgłosił (por. k. 1750-1752). Jedyna
wzmianka apelacji na temat powołania na świadka M. O. znalazła się w jej
uzasadnieniu, gdzie stwierdzono, że: „przesłuchanie w charakterze świadka M.O.,
poprzez którą K. M. uzyskał kontakt i dostęp do osób odpowiedzialnych za
uzyskanie kredytu po stronie banku, jest konieczne i zasadne” (k. 1735). W ocenie
Sądu Najwyższego, taki passus zawarty w treści uzasadnienia apelacji nie może
być uznany za wniosek dowodowy. Stosownie do przyjętego w literaturze i
orzecznictwie rozumienia wniosku dowodowego, jest nim żądanie przeprowadzenia
dowodu, czyli oświadczenie postulatywne (zob. M. Cieślak, Zagadnienia dowodowe
w procesie karnym [w:] Marian Cieślak. Dzieła wybrane, Kraków 2011, t. I, s. 302;
podobnie postanowienie SN z dnia 25 lipca 2007 r., V KK 178/07, LEX nr 307799) .
Przedmiotowy fragment uzasadnienia apelacji nie może być uznany za wniosek
dowodowy, gdyż warunku tego nie spełnia, tj. ogranicza się on do informacji o
źródle dowodowym i konstatacji, że jego przeprowadzenie było dla postępowania
przydatne.
Jasne jest dla Sądu Najwyższego, że skoro nie został złożony w
postępowaniu odwoławczym wniosek o przesłuchanie M. O., to po stronie Sądu
Apelacyjnego nie było potrzeby podjęcia decyzji w jego przedmiocie. Podkreślić
3
trzeba, że apelacja została sporządzona przez podmiot fachowy, któremu nie są
obce reguły składania wniosków dowodowych. W tej sytuacji podnoszenie w kasacji
obrazy prawa przez nieuwzględnienie wniosku o dopuszczenie dowodu, nie może
okazać się skuteczne.
W powyższych względów orzeczono jak w sentencji.