Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 34/13
POSTANOWIENIE
Dnia 31 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosław Bączyk
w sprawie ze skargi powódki
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w G.
z dnia 13 września 2012 r.,
w sprawie z powództwa E. G.
przeciwko P. Wyższej Szkole Nauk Stosowanych
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 31 października 2013 r.,
1. odrzuca skargę;
2. zasądza od powódki na rzecz strony pozwanej kwotę 300
(trzysta) zł tytułem zwrotu kosztów wywołanych wniesieniem
skargi.
UZASADNIENIE
2
Powódka E. G. złożyła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego z dnia 13 września 2012 r. Zdaniem
skarżącej, wyrok ten narusza postanowienia art. 5059
§ 11
pkt 1 i 2 k.p.c. i art. 50511
§ 1 k.p.c. w zw. z art. 5059
§ 11
pkt 1 i pkt 2 k.p.c., powódce nie służą inne środki
prawne, które mogłyby być skierowane przeciwko temu wyrokowi, a ponadto wyrok
ten spowodował szkodę majątkową w majątku powódki, bliżej opisaną na s. 2
skargi.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Jednym z istotnych (tzw. konstrukcyjnych) elementów skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego roszczenia jest uprawdopodobnienie
szkody spowodowanej przez wydanie zaskarżonego orzeczenia (art. 4245
§ 1 pkt 4
k.p.c.). W judykaturze Sądu Najwyższego poświęcono sporo uwagi temu
wymogowi formalnemu skargi. Wprawdzie skarżąca wskazuje na to, że szkoda
została spowodowana wydaniem zaskarżonego orzeczenia, przy czym określa
jednak ten uszczerbek majątkowy jako „utratę poniesionych przez nią kosztów
procesu w postaci opłaty od pozwu” oraz „obowiązek zapłaty przez skarżącą
na rzecz pozwanej kwoty 1.000 zł tytułem zwrotu kosztów za obie instancje” (s. 2
skargi). Tymczasem uprawdopodobnienie szkody (uszczerbku majątkowego),
polegające na zapłacie kosztów sądowych zasądzonych prawomocnym
orzeczeniem (kwestionowanym skargą), nie stanowi szkody w rozumieniu art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. (por. np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2012 r.,
II CNP 6/12, nie publ. oraz inne orzeczenia podane w tym postanowieniu).
Szkodę w rozumieniu art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. nie może stanowić także
„utrata dochodzonego pozwem wynagrodzenia w wysokości 3.007 zł”.
Uprawdopodobnienie wystąpienia szkody istniejącej już w chwili wniesienia skargi
wymaga przedstawienia odpowiedniego wywodu (a nie tylko ogólnej konstatacji),
wskazującego wyraźnie na to, że szkoda została wyrządzona w określonym czasie
i postaci oraz pozostaje w związku przyczynowym z wydaniem orzeczenia
niezgodnego z prawem (por. np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006, z. 718, poz. 141).
3
Brak zatem spełnienia wymagania skargi, określonego w art. 4245
§ 1 pkt 4
k.p.c., powoduje jej odrzucenie (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
Niezależnie od tego należy stwierdzić, że nieuzasadnione jest twierdzenie
skarżącej, iż zaskarżony wyrok Sądu drugiej instancji został wydany z naruszeniem
przepisów dotyczących postępowania uproszczonego, tj. przepisów art. 5059
§ 11
k.p.c. i art. 50511
§ 1 k.p.c. W apelacyjnym postępowaniu uproszczonym będzie
miał na pewno zastosowanie m.in. przepis art. 382 k.p.c., ponieważ w tym zakresie
przepisy art. 5059
- 50513
k.p.c. nie stanowią inaczej i nie wykluczają tej reguły
postępowania rozpoznawczego aktualnej w zwykłym postępowaniu apelacyjnym.
Akcentując ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji, Sąd Okręgowy dokonał
innej, prawnej kwalifikacji zawartej między stronami umowy z dnia 6 września
2010 r. i przyjął prawną skuteczność rozwiązania tej umowy w świetle art. 746 k.c.
(w zw. z art. 750 k.c.) z prawnymi konsekwencjami dla stron ujawnionymi w treści
rozstrzygnięcia.
Odrzucając skargę jako niedopuszczalną (art. 4248
§ 1 k.p.c.), Sąd
Najwyższy rozstrzygnął także o kosztach postępowania wywołanego wniesieniem
skargi przy uwzględnieniu postanowień art. 98 k.p.c., art. 108 § 1 k.p.c., art. 42412
k.p.c. i §§ 6, 12 rozporządzenia MS z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za
czynności radców prawnych (…) (Dz. U. nr 163, poz. 1349 ze zm.).
jw