IV KO 84/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:20-11-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II KO 7/13 II KO 45/13
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KO 84/13
POSTANOWIENIE
Dnia 29 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Skoczkowska (przewodniczący)
SSN Kazimierz Klugiewicz (sprawozdawca)
SSN Michał Laskowski
w sprawie Ł. K.
oskarżonego z art. 248 § 1 d.k.k. i in.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 29 października 2013 r.,
wniosku Sądu Rejonowego w J.
z dnia 2 września 2013 r.,
o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu
na podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Ł.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 2 września 2013 r. Sąd Rejonowy w J. zwrócił się do
Sądu Najwyższego o przekazanie sprawy Ł. K., w trybie art. 37 k.p.k., do
rozpoznania Sądowi Rejonowemu w obszarze właściwości Sądu Okręgowego w Ł.
Jako powód swojej inicjatywy Sąd Rejonowy wskazał stan zdrowia oskarżonego Ł.
K., który uniemożliwia jego uczestnictwo w postępowaniu karnym przed Sądem
Rejonowym w J.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek jest zasadny.
2
Przez „dobro wymiaru sprawiedliwości”, stanowiące – stosownie do treści art.
37 k.p.k. – przesłankę odstąpienia od reguł właściwości miejscowej, należy między
innymi rozumieć potrzebę doprowadzenia do przeprowadzenia procesu, który bez
podjęcia takiej inicjatywy, wydaje się być – w stwierdzonych okolicznościach – mało
realny. Tak będzie w szczególności wówczas, gdy ustalony, stosowną opinią
biegłego, stan zdrowia oskarżonego w sposób istotny utrudnia stawienie się przez
niego w sądzie miejscowo właściwym, a równocześnie jednak pozwala na jego
uczestnictwo w procesie przed sądem miejsca jego zamieszkania (zob.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 lutego 2013 r., II KO 7/13, Lex nr
1277727).
Tego rodzaju uwarunkowania zaistniały w niniejszej sprawie.
Z opinii biegłych lekarzy z Katedry Medycyny Sądowej Uniwersytetu
Medycznego w Ł. wynika, że Ł. K. cierpi na liczne choroby o charakterze
przewlekłym, które nie pozwalają mu na osobiste uczestnictwo w rozprawach przed
Sądem Rejonowym w J. Z opinii wynika jednocześnie, że oskarżony zdolny jest do
udziału w postępowaniu przed Sądem Rejonowym należącym do właściwości Sądu
Okręgowego w Ł.(t. LVII, k. 9828–9835v).
W tej sytuacji należy stwierdzić, że określony w art. 37 k.p.k. warunek
przekazania sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu został
spełniony. Z ugruntowanego stanowiska Sądu Najwyższego wynika bowiem, że
przesłanka „dobra wymiaru sprawiedliwości”, zawarta w powołanym art. 37 k.p.k.,
przejawia się także w sprawnym przeprowadzeniu procesu, a zwłaszcza w
niedopuszczeniu do sytuacji, by w ogóle mogło nie dojść do osądu sprawy z
powodu przeszkody, która jest do pokonania przy wykorzystaniu szansy
rozpoznania sprawy w innym sądzie (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
25 czerwca 2013 r., II KO 45/13, Lex nr 1335668).
W tym stanie rzeczy, Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 29 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Skoczkowska (przewodniczący)
SSN Kazimierz Klugiewicz (sprawozdawca)
SSN Michał Laskowski
w sprawie Ł. K.
oskarżonego z art. 248 § 1 d.k.k. i in.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 29 października 2013 r.,
wniosku Sądu Rejonowego w J.
z dnia 2 września 2013 r.,
o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu
na podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Ł.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 2 września 2013 r. Sąd Rejonowy w J. zwrócił się do
Sądu Najwyższego o przekazanie sprawy Ł. K., w trybie art. 37 k.p.k., do
rozpoznania Sądowi Rejonowemu w obszarze właściwości Sądu Okręgowego w Ł.
Jako powód swojej inicjatywy Sąd Rejonowy wskazał stan zdrowia oskarżonego Ł.
K., który uniemożliwia jego uczestnictwo w postępowaniu karnym przed Sądem
Rejonowym w J.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek jest zasadny.
2
Przez „dobro wymiaru sprawiedliwości”, stanowiące – stosownie do treści art.
37 k.p.k. – przesłankę odstąpienia od reguł właściwości miejscowej, należy między
innymi rozumieć potrzebę doprowadzenia do przeprowadzenia procesu, który bez
podjęcia takiej inicjatywy, wydaje się być – w stwierdzonych okolicznościach – mało
realny. Tak będzie w szczególności wówczas, gdy ustalony, stosowną opinią
biegłego, stan zdrowia oskarżonego w sposób istotny utrudnia stawienie się przez
niego w sądzie miejscowo właściwym, a równocześnie jednak pozwala na jego
uczestnictwo w procesie przed sądem miejsca jego zamieszkania (zob.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 lutego 2013 r., II KO 7/13, Lex nr
1277727).
Tego rodzaju uwarunkowania zaistniały w niniejszej sprawie.
Z opinii biegłych lekarzy z Katedry Medycyny Sądowej Uniwersytetu
Medycznego w Ł. wynika, że Ł. K. cierpi na liczne choroby o charakterze
przewlekłym, które nie pozwalają mu na osobiste uczestnictwo w rozprawach przed
Sądem Rejonowym w J. Z opinii wynika jednocześnie, że oskarżony zdolny jest do
udziału w postępowaniu przed Sądem Rejonowym należącym do właściwości Sądu
Okręgowego w Ł.(t. LVII, k. 9828–9835v).
W tej sytuacji należy stwierdzić, że określony w art. 37 k.p.k. warunek
przekazania sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu został
spełniony. Z ugruntowanego stanowiska Sądu Najwyższego wynika bowiem, że
przesłanka „dobra wymiaru sprawiedliwości”, zawarta w powołanym art. 37 k.p.k.,
przejawia się także w sprawnym przeprowadzeniu procesu, a zwłaszcza w
niedopuszczeniu do sytuacji, by w ogóle mogło nie dojść do osądu sprawy z
powodu przeszkody, która jest do pokonania przy wykorzystaniu szansy
rozpoznania sprawy w innym sądzie (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
25 czerwca 2013 r., II KO 45/13, Lex nr 1335668).
W tym stanie rzeczy, Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.