III KK 326/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-11-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KK 326/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 15 listopada 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Artymiuk (przewodniczący)
SSN Józef Dołhy (sprawozdawca)
SSN Andrzej Stępka
Protokolant Jolanta Włostowska
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Bogumiły Drozdowskiej
w sprawie L. F.
skazanego z art.178 a § 4 kk przy zast. art. 58 § 3 kk i 35 § 1 kk,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 15 listopada 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na niekorzyść skazanego,
od wyroku Sądu Okręgowego w T.
z dnia 13 czerwca 2013 r.,
zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w T.
z dnia 6 lutego 2013 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi
Okręgowemu w T. do ponownego rozpoznania w postępowaniu
odwoławczym.
2
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w T., wyrokiem z dnia 6 lutego 2013 r., uznał L. F. za winnego
popełnienia przestępstwa z art. 178a § 1 i 4 k.k., polegającego na tym, że „w dniu
25 sierpnia 2012 r. o godz. 23.50 w T. na ul. D. kierował po drodze publicznej
samochodem marki Opel Vectra, będąc w stanie nietrzeźwości: 0,88 mg/l i 1,13
mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, pomimo uprzedniego prawomocnego
skazania wyrokami Sądu Rejonowego w T. z dnia 26.01.2012 r. i z dnia 29.02.2012
r. za przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. i przy naruszeniu orzeczonego tymi wyrokami
zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym w
okresie do 23 września 2011 r. do 3 lutego 2014 r.”, i za to:
I. na podstawie art. 178 a § 4 k.k. wymierzył mu karę 1 roku i 3 miesięcy
pozbawienia wolności;
II. na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej
kary pozbawienia wolności zawiesił na okres próby wynoszący 5 lat;
III. na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddał oskarżonego w okresie próby pod dozór
kuratora;
IV. na podstawie art. 49 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego środek karny w
postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 300 zł na rzecz Funduszu Pomocy
Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w Warszawie;
V. na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego środek karny w
postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na
okres 5 lat.
Powyższy wyrok prokurator zaskarżył apelacją na niekorzyść oskarżonego
zarzucając obrazę art. 69 § 4 k.k. oraz rażącą niewspółmierność kary pozbawienia
wolności.
Sąd Okręgowy w T., wyrokiem z dnia 13 czerwca 2013 r.:
I. zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że:
a) w miejsce kary pozbawienia wolności orzeczonej w pkt I orzekł wobec
oskarżonego, po zastosowaniu art. 58 § 3 k.k. i art. 35 § 1 k.k. karę 1 roku
ograniczenia wolności, zobowiązując go do wykonywania nieodpłatnej,
kontrolowanej pracy na cele społeczne o wymiarze 30 godzin miesięcznie;
b) uchylił pkt drugi i trzeci;
II. w pozostałym zakresie utrzymał zaskarżony wyrok w mocy.
3
W dniu 28 sierpnia 2013 r. Prokurator Generalny wniósł – w trybie art. 521 §
1 k.p.k. – kasację od wyroku Sądu Okręgowego w T. z dnia 13 czerwca 2013 r.
Zaskarżając wyrok w całości na niekorzyść L. F., zarzucił rażące i mające
istotny wpływ na treść wyroku naruszenia przepisów prawa karnego materialnego –
art. 58 § 4 k.k., polegające na błędnym przyjęciu, że w stosunku do L. F.
oskarżonego o popełnienie czynu z art. 178a § 1 i 4 k.k. możliwe jest wymierzenie
kary ograniczenia wolności, zamiast prawidłowo orzeczonej przez Sąd I instancji
kary pozbawienia wolności w sytuacji, gdy wskazany przepis art. 58 § 4 k.k.
wyklucza możliwość zastosowania do sprawcy czynu z art. 178a § 4 k.k.
unormowania z art. 58 § 3 k.k. W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie
zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi
Okręgowemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest zasadna w stopniu oczywistym.
Brzmienie przepisu art. 58 § 4 k.k. nie pozostawia żadnych wątpliwości co do
tego, że nie jest możliwe skazanie sprawcy występku określonego w art. 178a § 4
k.k. na karę ograniczenia wolności z zachowaniem wymogów wskazanych w art. 58
§ 3 k.k. W realiach przedmiotowej sprawy nie było zatem możliwe wymierzenie
oskarżonemu kary ograniczenia wolności, zamiast kary pozbawienia wolności.
Autor kasacji zasadnie podnosi, że wskazane w zarzucie kasacji naruszenie prawa
materialnego jest rażące i ma istotny wpływ na treść wyroku, albowiem błędne
zastosowanie możliwości prawnych przewidzianych w art. 58 § 3 k.k. było
niedopuszczalne i przyniosło skazanemu nieuprawnioną korzyść. Podzielając
zarzut i wniosek kasacji, Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok i sprawę
przekazał Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania w postępowaniu
odwoławczym.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 15 listopada 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Artymiuk (przewodniczący)
SSN Józef Dołhy (sprawozdawca)
SSN Andrzej Stępka
Protokolant Jolanta Włostowska
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Bogumiły Drozdowskiej
w sprawie L. F.
skazanego z art.178 a § 4 kk przy zast. art. 58 § 3 kk i 35 § 1 kk,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 15 listopada 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na niekorzyść skazanego,
od wyroku Sądu Okręgowego w T.
z dnia 13 czerwca 2013 r.,
zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w T.
z dnia 6 lutego 2013 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi
Okręgowemu w T. do ponownego rozpoznania w postępowaniu
odwoławczym.
2
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w T., wyrokiem z dnia 6 lutego 2013 r., uznał L. F. za winnego
popełnienia przestępstwa z art. 178a § 1 i 4 k.k., polegającego na tym, że „w dniu
25 sierpnia 2012 r. o godz. 23.50 w T. na ul. D. kierował po drodze publicznej
samochodem marki Opel Vectra, będąc w stanie nietrzeźwości: 0,88 mg/l i 1,13
mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, pomimo uprzedniego prawomocnego
skazania wyrokami Sądu Rejonowego w T. z dnia 26.01.2012 r. i z dnia 29.02.2012
r. za przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. i przy naruszeniu orzeczonego tymi wyrokami
zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym w
okresie do 23 września 2011 r. do 3 lutego 2014 r.”, i za to:
I. na podstawie art. 178 a § 4 k.k. wymierzył mu karę 1 roku i 3 miesięcy
pozbawienia wolności;
II. na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej
kary pozbawienia wolności zawiesił na okres próby wynoszący 5 lat;
III. na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddał oskarżonego w okresie próby pod dozór
kuratora;
IV. na podstawie art. 49 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego środek karny w
postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 300 zł na rzecz Funduszu Pomocy
Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w Warszawie;
V. na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego środek karny w
postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na
okres 5 lat.
Powyższy wyrok prokurator zaskarżył apelacją na niekorzyść oskarżonego
zarzucając obrazę art. 69 § 4 k.k. oraz rażącą niewspółmierność kary pozbawienia
wolności.
Sąd Okręgowy w T., wyrokiem z dnia 13 czerwca 2013 r.:
I. zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że:
a) w miejsce kary pozbawienia wolności orzeczonej w pkt I orzekł wobec
oskarżonego, po zastosowaniu art. 58 § 3 k.k. i art. 35 § 1 k.k. karę 1 roku
ograniczenia wolności, zobowiązując go do wykonywania nieodpłatnej,
kontrolowanej pracy na cele społeczne o wymiarze 30 godzin miesięcznie;
b) uchylił pkt drugi i trzeci;
II. w pozostałym zakresie utrzymał zaskarżony wyrok w mocy.
3
W dniu 28 sierpnia 2013 r. Prokurator Generalny wniósł – w trybie art. 521 §
1 k.p.k. – kasację od wyroku Sądu Okręgowego w T. z dnia 13 czerwca 2013 r.
Zaskarżając wyrok w całości na niekorzyść L. F., zarzucił rażące i mające
istotny wpływ na treść wyroku naruszenia przepisów prawa karnego materialnego –
art. 58 § 4 k.k., polegające na błędnym przyjęciu, że w stosunku do L. F.
oskarżonego o popełnienie czynu z art. 178a § 1 i 4 k.k. możliwe jest wymierzenie
kary ograniczenia wolności, zamiast prawidłowo orzeczonej przez Sąd I instancji
kary pozbawienia wolności w sytuacji, gdy wskazany przepis art. 58 § 4 k.k.
wyklucza możliwość zastosowania do sprawcy czynu z art. 178a § 4 k.k.
unormowania z art. 58 § 3 k.k. W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie
zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi
Okręgowemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest zasadna w stopniu oczywistym.
Brzmienie przepisu art. 58 § 4 k.k. nie pozostawia żadnych wątpliwości co do
tego, że nie jest możliwe skazanie sprawcy występku określonego w art. 178a § 4
k.k. na karę ograniczenia wolności z zachowaniem wymogów wskazanych w art. 58
§ 3 k.k. W realiach przedmiotowej sprawy nie było zatem możliwe wymierzenie
oskarżonemu kary ograniczenia wolności, zamiast kary pozbawienia wolności.
Autor kasacji zasadnie podnosi, że wskazane w zarzucie kasacji naruszenie prawa
materialnego jest rażące i ma istotny wpływ na treść wyroku, albowiem błędne
zastosowanie możliwości prawnych przewidzianych w art. 58 § 3 k.k. było
niedopuszczalne i przyniosło skazanemu nieuprawnioną korzyść. Podzielając
zarzut i wniosek kasacji, Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok i sprawę
przekazał Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania w postępowaniu
odwoławczym.