Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 85/13
POSTANOWIENIE
Dnia 28 listopada 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Iwona Koper (przewodniczący)
SSN Kazimierz Zawada
SSN Maria Szulc (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku T. M.
przy uczestnictwie S. M., J. S. i K. S.
o zniesienie współwłasności nieruchomości,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 28 listopada 2013 r.,
zażalenia uczestników postępowania J. S. i K. S.
na postanowienie Sądu Okręgowego w S.
z dnia 27 marca 2013 r., sygn. akt
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w S. odrzucił, na podstawie art. 3986
§ 2 w zw. z art. 13 § 2
k.p.c., skargę kasacyjną uczestników postępowania J. S. i K. S. od postanowienia
tego Sądu z dnia 28 września 2012 r. w przedmiocie zniesienia współwłasności
nieruchomości lokalowej uznając, że wobec ustalenia przez Sąd wartości
przedmiotu zniesienia współwłasności na kwotę 48.420 zł i wskazania w skardze
kasacyjnej jako przedmiotu wartości zaskarżenia kwoty 50.543 zł, wartość udziału
14 części nieruchomości przysługującego obojgu uczestnikom jest niższa niż
150.000 zł, a więc w świetle art. 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c. skarga kasacyjna jest
niedopuszczalna.
W zażaleniu uczestnicy zarzucili naruszenie art. 3 i 6 ustawy z dnia
22 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy
- prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2005 r., Nr 13, poz. 98) poprzez
nieuwzględnienie tego, że sprawa została wszczęta przed dniem 6 lutego 2005 r.,
a więc przed zmianą art. 5191
§ 4 k.p.c. podwyższającą wartość przedmiotu
zaskarżenia z kwoty 50.000 zł do kwoty 150.000 zł. Wskazali nadto, że w niniejszej
sprawie zachodzi wyjątkowa sytuacja, uczestnicy postępowania zaskarżają bowiem
także rozstrzygnięcie co do roszczeń dochodzonych z tytułu posiadania rzeczy
i korzyści uzyskanych przez wnioskodawczynię. Wnieśli o uchylenie zaskarżonego
postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Błędnie wywodzi skarżący, że dopuszczalność skargi kasacyjnej w niniejszej
sprawie, z uwagi na wartość przedmiotu zaskarżenia, powinna być oceniana
według stanu prawnego obowiązującego do dnia 6 lutego 2005 r. Zgodnie z art. 3
ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania
cywilnego oraz ustawy - prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2005 r., Nr
13, poz. 98) sprawy wszczęte przed dniem wejścia w życie ustawy toczą się od
tego dnia według przepisów tej ustawy, z tym że do złożenia i rozpoznania kasacji
od orzeczenia wydanego przed wejściem w życie ustawy, a także do odmowy jej
3
przyjęcia, stosuje się przepisy dotychczasowe. Artykuł 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c.
w brzmieniu obowiązującym do dnia 6 lutego 2005 r. i wyłączający dopuszczalność
kasacji, w której wartość przedmiotu zaskarżenia w sprawach o zniesienie
współwłasności jest niższa niż pięćdziesiąt tysięcy złotych, ma zastosowanie zatem
tylko w tych sprawach, w których orzeczenie zostało wydane przed dniem 6 lutego
2005 r. W sprawie niniejszej postanowienie zaskarżone skargą kasacyjną zapadło
w dniu 28 września 2012 r., wobec czego zastosowanie ma artykuł 5191
§ 4 pkt 4
k.p.c. w brzmieniu obowiązującym od dnia 6 lutego 2005 r. i wartość przedmiotu
zaskarżenia nie może być niższa niż sto pięćdziesiąt tysięcy złotych. Skoro
uczestnicy określili tę wartość na kwotę 50.543 zł, już tylko z tej przyczyny
zażalenie jest bezzasadne. Artykuł 6 powołanej ustawy w ogóle nie ma
zastosowania w niniejszej sprawie, bo określa terminy wejścia w życie
enumeratywnie wymienionych przepisów kodeksu postępowania cywilnego, wśród
których nie został wskazany art. 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c. Nie może prowadzić do
uwzględnienia zażalenia argument skarżących, że zaskarżają zasadę podziału oraz
rozstrzygnięcie co do roszczeń dochodzonych z tytułu posiadania rzeczy
i uzyskanych przez wnioskodawczynię korzyści, skoro wartość przedmiotu podziału
została ustalona na kwotę 48.420 zł, a uczestnicy ani w skardze kasacyjnej, ani
w zażaleniu nie wskazują wartości tych roszczeń, a określają wartość przedmiotu
zaskarżenia na kwotę 50.543 zł.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 i 13 § 2 k.p.c.