V KK 289/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-12-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KK 289/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 26 listopada 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Gradzik (przewodniczący)
SSN Józef Dołhy (sprawozdawca)
SSN Roman Sądej
Protokolant Joanna Sałachewicz
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Jerzego Engelkinga,
w sprawie P. L., co do którego warunkowo umorzono postępowanie o czyn z art.
157 § 2 kk,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 26 listopada 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
od wyroku Sądu Okręgowego w Z.
z dnia 25 kwietnia 2013 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w K.
z dnia 9 października 2012 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi
Okręgowemu w Z. do ponownego rozpoznania w postępowaniu
odwoławczym.
UZASADNIENIE
2
Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 9 października 2012 r. uznał oskarżonego P.
L. za winnego tego, że „w dniu 10 sierpnia 2011 r. w K. poprzez uderzenie ręką w
twarz, a następnie pięścią w tył głowy swojej żony M. L. spowodował u niej
obrażenia ciała w postaci stłuczenia z krwiakiem powłok głowy w okolicy potylicznej,
które naruszyły czynności narządów ciała pokrzywdzonej na okres poniżej 7 dni”, tj.
występku z art. 157 § 2 k.k., i na podstawie art. 66 k.k. i art. 67 § 1 k.k.
postępowanie karne przeciwko oskarżonemu warunkowo umorzył na okres próby
wynoszący rok; na podstawie art. 67 § 3 k.k. orzekł wobec oskarżonego
świadczenie pieniężne w kwocie 1.000 zł na rzecz Funduszu Pomocy
Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.
Od tego wyroku apelacje wnieśli obrońca oskarżonego oraz prokurator na
niekorzyść oskarżonego.
Prokurator zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych, kwestionując nie
przyjęcie kwalifikacji z art. 207 § 1 k.k.
Obrońca oskarżonego podniósł zarzut błędu w ustaleniach faktycznych oraz
naruszenia art. 7 k.p.k., kwestionując przypisanie czynu z art. 157 § 2 k.k.
Sąd Okręgowy, wyrokiem z dnia 25 kwietnia 2013 r., utrzymał zaskarżony
wyrok w mocy, uznając apelacje za oczywiście bezzasadne.
W dniu 6 września 2013 r. Prokurator Generalny, w trybie art. 521 k.p.k.,
wniósł od powyższego wyroku kasację na niekorzyść oskarżonego P. L.
Zarzucił temu wyrokowi rażące naruszenie przepisów prawa procesowego –
art. 29 § 1 k.p.k. w zw. z art. 476 § 2 k.p.k., polegające na rozpoznaniu sprawy
przez sąd odwoławczy w składzie jednego sędziego, podczas gdy sąd ten powinien
był orzekać na zasadach ogólnych, tj. w składzie trzech sędziów – co stanowi
bezwzględną przyczynę odwoławczą wskazaną w art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k.
Podnosząc ten zarzut skarżący wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy
Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja jest zasadna w stopniu oczywistym.
Sprawa P. L. została skierowana do rozpoznania przez Sąd Rejonowy w K.
w postępowaniu uproszczonym. W takim też trybie Sąd ten przystąpił do
rozpoznania sprawy w dniu 18 kwietnia 2012 r. (k. 135-145). Jak wynika z protokołu
3
tej sprawy, wydanym w tym dniu postanowieniem, Sąd odroczył rozprawę do dnia
14 czerwca 2012 r. i w związku z przekroczeniem 21-dniowego terminu – powołując
się na przepis art. 484 § 2 k.p.k. – zmienił tryb postępowania w sprawie z
uproszczonego na zwyczajny.
Dalsze postępowanie odbywało się w tym samym składzie w postępowaniu
zwyczajnym, a zatem wydając wyrok w dniu 9 października 2012 r. sąd orzekł w
trybie zwyczajnym.
Okoliczności tych nie dostrzeżono w postępowaniu odwoławczym, w którym
– na podstawie art. 476 § 2 k.p.k. – zarządzono rozpoznanie sprawy w
postępowaniu odwoławczym w składzie jednego sędziego.
Autor kasacji trafnie wywodzi, że z treści art. 476 § 1 i 2 k.p.k. jednoznacznie
wynika, że możliwość wydania takiego zarządzenia dotyczy wyłącznie spraw, w
których postępowanie w pierwszej instancji przeprowadzono w trybie
uproszczonym, a nie w trybie zwyczajnym. Przepisem normującym skład sądu na
rozprawie apelacyjnej w sprawach rozpoznawanych w pierwszej instancji przez sąd
rejonowy w postępowaniu zwyczajnym jest art. 29 § 1 k.p.k., przewidujący
orzekanie sądu odwoławczego w składzie trzech sędziów.
W realiach sprawy zarzut kasacji, podnoszący uchybienie stanowiące
bezwzględną przyczynę odwoławczą określoną w art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k., należy
uznać za oczywiście zasadny. Sąd Okręgowy, rozpoznając apelacje prokuratora i
obrońcy oskarżonego w składzie jednego sędziego, był bowiem nienależycie
obsadzony. Stwierdzając uchybienie z art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. należało uchylić
zaskarżony wyrok i sprawę przekazać Sądowi Okręgowemu do ponownego
rozpoznania w postępowaniu odwoławczym.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 26 listopada 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Gradzik (przewodniczący)
SSN Józef Dołhy (sprawozdawca)
SSN Roman Sądej
Protokolant Joanna Sałachewicz
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Jerzego Engelkinga,
w sprawie P. L., co do którego warunkowo umorzono postępowanie o czyn z art.
157 § 2 kk,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 26 listopada 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
od wyroku Sądu Okręgowego w Z.
z dnia 25 kwietnia 2013 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w K.
z dnia 9 października 2012 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi
Okręgowemu w Z. do ponownego rozpoznania w postępowaniu
odwoławczym.
UZASADNIENIE
2
Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 9 października 2012 r. uznał oskarżonego P.
L. za winnego tego, że „w dniu 10 sierpnia 2011 r. w K. poprzez uderzenie ręką w
twarz, a następnie pięścią w tył głowy swojej żony M. L. spowodował u niej
obrażenia ciała w postaci stłuczenia z krwiakiem powłok głowy w okolicy potylicznej,
które naruszyły czynności narządów ciała pokrzywdzonej na okres poniżej 7 dni”, tj.
występku z art. 157 § 2 k.k., i na podstawie art. 66 k.k. i art. 67 § 1 k.k.
postępowanie karne przeciwko oskarżonemu warunkowo umorzył na okres próby
wynoszący rok; na podstawie art. 67 § 3 k.k. orzekł wobec oskarżonego
świadczenie pieniężne w kwocie 1.000 zł na rzecz Funduszu Pomocy
Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.
Od tego wyroku apelacje wnieśli obrońca oskarżonego oraz prokurator na
niekorzyść oskarżonego.
Prokurator zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych, kwestionując nie
przyjęcie kwalifikacji z art. 207 § 1 k.k.
Obrońca oskarżonego podniósł zarzut błędu w ustaleniach faktycznych oraz
naruszenia art. 7 k.p.k., kwestionując przypisanie czynu z art. 157 § 2 k.k.
Sąd Okręgowy, wyrokiem z dnia 25 kwietnia 2013 r., utrzymał zaskarżony
wyrok w mocy, uznając apelacje za oczywiście bezzasadne.
W dniu 6 września 2013 r. Prokurator Generalny, w trybie art. 521 k.p.k.,
wniósł od powyższego wyroku kasację na niekorzyść oskarżonego P. L.
Zarzucił temu wyrokowi rażące naruszenie przepisów prawa procesowego –
art. 29 § 1 k.p.k. w zw. z art. 476 § 2 k.p.k., polegające na rozpoznaniu sprawy
przez sąd odwoławczy w składzie jednego sędziego, podczas gdy sąd ten powinien
był orzekać na zasadach ogólnych, tj. w składzie trzech sędziów – co stanowi
bezwzględną przyczynę odwoławczą wskazaną w art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k.
Podnosząc ten zarzut skarżący wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy
Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja jest zasadna w stopniu oczywistym.
Sprawa P. L. została skierowana do rozpoznania przez Sąd Rejonowy w K.
w postępowaniu uproszczonym. W takim też trybie Sąd ten przystąpił do
rozpoznania sprawy w dniu 18 kwietnia 2012 r. (k. 135-145). Jak wynika z protokołu
3
tej sprawy, wydanym w tym dniu postanowieniem, Sąd odroczył rozprawę do dnia
14 czerwca 2012 r. i w związku z przekroczeniem 21-dniowego terminu – powołując
się na przepis art. 484 § 2 k.p.k. – zmienił tryb postępowania w sprawie z
uproszczonego na zwyczajny.
Dalsze postępowanie odbywało się w tym samym składzie w postępowaniu
zwyczajnym, a zatem wydając wyrok w dniu 9 października 2012 r. sąd orzekł w
trybie zwyczajnym.
Okoliczności tych nie dostrzeżono w postępowaniu odwoławczym, w którym
– na podstawie art. 476 § 2 k.p.k. – zarządzono rozpoznanie sprawy w
postępowaniu odwoławczym w składzie jednego sędziego.
Autor kasacji trafnie wywodzi, że z treści art. 476 § 1 i 2 k.p.k. jednoznacznie
wynika, że możliwość wydania takiego zarządzenia dotyczy wyłącznie spraw, w
których postępowanie w pierwszej instancji przeprowadzono w trybie
uproszczonym, a nie w trybie zwyczajnym. Przepisem normującym skład sądu na
rozprawie apelacyjnej w sprawach rozpoznawanych w pierwszej instancji przez sąd
rejonowy w postępowaniu zwyczajnym jest art. 29 § 1 k.p.k., przewidujący
orzekanie sądu odwoławczego w składzie trzech sędziów.
W realiach sprawy zarzut kasacji, podnoszący uchybienie stanowiące
bezwzględną przyczynę odwoławczą określoną w art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k., należy
uznać za oczywiście zasadny. Sąd Okręgowy, rozpoznając apelacje prokuratora i
obrońcy oskarżonego w składzie jednego sędziego, był bowiem nienależycie
obsadzony. Stwierdzając uchybienie z art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. należało uchylić
zaskarżony wyrok i sprawę przekazać Sądowi Okręgowemu do ponownego
rozpoznania w postępowaniu odwoławczym.