WZ 32/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-01-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt: WZ 32/13
POSTANOWIENIE
Dnia 7 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Steckiewicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Edward Matwijów
SSN Jan Bogdan Rychlicki
Protokolant : Anna Krawiec
w sprawie J. K., po rozpoznaniu w Izbie Wojskowej na posiedzeniu w dniu 7
stycznia 2014 r. zażalenia J. K. na postanowienie Wojskowego Sądu Okręgowego
w W. z dnia 31 października 2013 r., w przedmiocie ukarania karą porządkową
grzywny
p o s t a n o w i ł
zmienić zaskarżone postanowienie przez obniżenie kary
porządkowej grzywny do 500 (pięćset) złotych.
UZASADNIENIE
W trakcie posiedzenia w dniu 31 października 2013 r. Wojskowy Sąd
Okręgowy (w składzie jednego sędziego), na podstawie art. 49 § 1 prawa o u.s.p.,
ukarał J. K. – autora zażalenia będącego przedmiotem posiedzenia – karą
porządkową grzywny w wysokości 1 000 zł.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd stwierdził, że J.K. naruszył powagę
posiedzenia oraz ubliżał sędziemu – zarzucał popełnienie przestępstwa - przez co
doprowadził do przerwania odczytywania orzeczenia. Postępował tak pomimo
2
dwukrotnego upomnienia i pouczenia, że w przypadku dalszego zakłócania spokoju
może zostać wydalony z sali.
Na to postanowienie J. K. złożył zażalenie wnosząc o jego uchylenie.
Zarzucił obrazę art. 49 § 1 prawa o u.s.p. oraz art. 40 § 1 pkt 1 i 7 k.p.k., art.
42 § 3 k.p.k., 148 § 1 i 2 k.p.k., art. 304 § 1 i 2 k.p.k., jak również art.
2,5,7,8,9,30,32,37 Konstytucji RP i art. 3,6,13 14 Konwencji o Ochronie Praw
Człowieka i Podstawowych Wolności.
W uzasadnieniu autor zażalenia stwierdził, że „Stronniczy, nieuprawniony i
mściwy sędzia w sposób oczywisty wykazał złą wolę i mając na względzie jedynie
odczytanie z góry przygotowanego na piśmie rozstrzygnięcia zakazał protokolantce
zaprotokołowania mojego sprzeciwu co do kontynuowania przez niego
postępowania jak i kolejnych wniosków procesowych”.
Sąd odmówił odczytania wskazanego przez żalącego się protokołu oraz nie
umożliwił składania wniosku o wyłączenie sędziego od udziału w sprawie.
Nie zaprzecza, że był pouczany o możliwości usunięcia go z sali, w której
odbywało się posiedzenie oraz iż zarzucał sędziemu popełnienie przestępstwa,
poświadczenia nieprawdy w dokumencie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Proces sądowy musi toczyć się w atmosferze powagi i spokoju. W związku z
tym konieczne jest m. in. zdyscyplinowanie, w razie potrzeby, uczestników
rozprawy (posiedzenia) oraz skłonienie ich do podporządkowania się władzy
przewodniczącego. W tym celu ustawodawca wyposażył sąd (przewodniczącego)
w prawo wydawania wszelkich zarządzeń i postanowień potrzebnych do utrzymania
porządku i zapewnienia jego bezkonfliktowego przebiegu.
Ustalone w rozpoznawanej sprawie fakty, w zasadzie nie kwestionowane
przez J. K., chociaż stara się on swoje zachowanie usprawiedliwić, nie budzą
wątpliwości, że autor zażalenia naruszył powagę, spokój, jak również ubliżał sądowi.
Na marginesie należy zauważyć, że również w zażaleniu, którego fragment
przytoczono, są widoczne znamiona takiego zachowania.
Protokół z posiedzenia, na którym doszło ze strony J. K. do zakłócenia
porządku, nie pozostawia też wątpliwości, że z uwagi na używane słowa,
demonstracyjne gesty i przede wszystkim uporczywość w działaniu –
3
bezskuteczność upomnień – świadczyły, że dopuszczono się występku szczególnie
rażącego, a zatem ukaranie karą porządkową grzywny było uzasadnione.
Akceptując zaskarżone postanowienie co do zasady Sąd Najwyższy uznał
jednak, iż wymierzona kara jest rażąco surowa. Trzeba bowiem mieć na uwadze,
że Sąd uniemożliwił J. K. pełne wypowiedzenie się w toczącym się postępowaniu
przez nieudzielenie mu głosu odnośnie wniosków formalnych. Pomimo to Sąd
Najwyższy, z uwagi na drastyczność zachowania (zarzucanie Sądowi popełnienie
przestępstwa ), uznał ukaranie za uzasadnione.
Pouczenie: Stosownie do art. 426 § 1 k.p.k. od niniejszego postanowienia środek
odwoławczy nie przysługuje.
POSTANOWIENIE
Dnia 7 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Steckiewicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Edward Matwijów
SSN Jan Bogdan Rychlicki
Protokolant : Anna Krawiec
w sprawie J. K., po rozpoznaniu w Izbie Wojskowej na posiedzeniu w dniu 7
stycznia 2014 r. zażalenia J. K. na postanowienie Wojskowego Sądu Okręgowego
w W. z dnia 31 października 2013 r., w przedmiocie ukarania karą porządkową
grzywny
p o s t a n o w i ł
zmienić zaskarżone postanowienie przez obniżenie kary
porządkowej grzywny do 500 (pięćset) złotych.
UZASADNIENIE
W trakcie posiedzenia w dniu 31 października 2013 r. Wojskowy Sąd
Okręgowy (w składzie jednego sędziego), na podstawie art. 49 § 1 prawa o u.s.p.,
ukarał J. K. – autora zażalenia będącego przedmiotem posiedzenia – karą
porządkową grzywny w wysokości 1 000 zł.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd stwierdził, że J.K. naruszył powagę
posiedzenia oraz ubliżał sędziemu – zarzucał popełnienie przestępstwa - przez co
doprowadził do przerwania odczytywania orzeczenia. Postępował tak pomimo
2
dwukrotnego upomnienia i pouczenia, że w przypadku dalszego zakłócania spokoju
może zostać wydalony z sali.
Na to postanowienie J. K. złożył zażalenie wnosząc o jego uchylenie.
Zarzucił obrazę art. 49 § 1 prawa o u.s.p. oraz art. 40 § 1 pkt 1 i 7 k.p.k., art.
42 § 3 k.p.k., 148 § 1 i 2 k.p.k., art. 304 § 1 i 2 k.p.k., jak również art.
2,5,7,8,9,30,32,37 Konstytucji RP i art. 3,6,13 14 Konwencji o Ochronie Praw
Człowieka i Podstawowych Wolności.
W uzasadnieniu autor zażalenia stwierdził, że „Stronniczy, nieuprawniony i
mściwy sędzia w sposób oczywisty wykazał złą wolę i mając na względzie jedynie
odczytanie z góry przygotowanego na piśmie rozstrzygnięcia zakazał protokolantce
zaprotokołowania mojego sprzeciwu co do kontynuowania przez niego
postępowania jak i kolejnych wniosków procesowych”.
Sąd odmówił odczytania wskazanego przez żalącego się protokołu oraz nie
umożliwił składania wniosku o wyłączenie sędziego od udziału w sprawie.
Nie zaprzecza, że był pouczany o możliwości usunięcia go z sali, w której
odbywało się posiedzenie oraz iż zarzucał sędziemu popełnienie przestępstwa,
poświadczenia nieprawdy w dokumencie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Proces sądowy musi toczyć się w atmosferze powagi i spokoju. W związku z
tym konieczne jest m. in. zdyscyplinowanie, w razie potrzeby, uczestników
rozprawy (posiedzenia) oraz skłonienie ich do podporządkowania się władzy
przewodniczącego. W tym celu ustawodawca wyposażył sąd (przewodniczącego)
w prawo wydawania wszelkich zarządzeń i postanowień potrzebnych do utrzymania
porządku i zapewnienia jego bezkonfliktowego przebiegu.
Ustalone w rozpoznawanej sprawie fakty, w zasadzie nie kwestionowane
przez J. K., chociaż stara się on swoje zachowanie usprawiedliwić, nie budzą
wątpliwości, że autor zażalenia naruszył powagę, spokój, jak również ubliżał sądowi.
Na marginesie należy zauważyć, że również w zażaleniu, którego fragment
przytoczono, są widoczne znamiona takiego zachowania.
Protokół z posiedzenia, na którym doszło ze strony J. K. do zakłócenia
porządku, nie pozostawia też wątpliwości, że z uwagi na używane słowa,
demonstracyjne gesty i przede wszystkim uporczywość w działaniu –
3
bezskuteczność upomnień – świadczyły, że dopuszczono się występku szczególnie
rażącego, a zatem ukaranie karą porządkową grzywny było uzasadnione.
Akceptując zaskarżone postanowienie co do zasady Sąd Najwyższy uznał
jednak, iż wymierzona kara jest rażąco surowa. Trzeba bowiem mieć na uwadze,
że Sąd uniemożliwił J. K. pełne wypowiedzenie się w toczącym się postępowaniu
przez nieudzielenie mu głosu odnośnie wniosków formalnych. Pomimo to Sąd
Najwyższy, z uwagi na drastyczność zachowania (zarzucanie Sądowi popełnienie
przestępstwa ), uznał ukaranie za uzasadnione.
Pouczenie: Stosownie do art. 426 § 1 k.p.k. od niniejszego postanowienia środek
odwoławczy nie przysługuje.