Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KZ 81/13
POSTANOWIENIE
Dnia 22 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Sobczak
w sprawie W. K.
skazanego z art. 197 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i inne
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 22 stycznia 2014 r.,
zażalenia skazanego
na zarządzenie Zastępcy Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego w […]
z dnia 11 października 2013 r.,
o odmowie przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania
w sprawie zakończonej wyrokiem Sądu Okręgowego w G. z dnia 18
października 2012 r., częściowo zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego z
dnia 21 września 2011.
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
W. K. złożył wniosek (z dnia 24 października 2012 r.) o wznowienie
postępowania w sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem: Sądu Rejonowego
z dnia 21 września 2011 r., i Sądu Okręgowego z dnia 18 października 2012 r.
Wyznaczony temu skazanemu obrońca z urzędu – adw. M. K. sporządził
opinię o braku podstaw do wznowienia postępowania wobec skazanego (k. 17, akta
II AKo …/13). W związku z powyższym skazany pismem z dnia 21 czerwca 2013 r.
został wezwany do uzupełnienia braku formalnego wniosku w terminie 7 dnia
2
poprzez sporządzenie i podpisanie go przez ustanowionego z wyboru obrońcę.
Następnie skazany złożył wniosek o ustanowienie mu obrońcy z urzędu (k.14). Sąd
Apelacyjny postanowieniem z dnia 9 lipca 2013 r., nie uwzględnił wniosku ww. i
odmówił wyznaczenia mu kolejnego obrońcy z urzędu w postępowaniu
wznowieniowym (k.18 in.). W. K. został wezwany do usunięcia braku formalnego w
terminie 7 dni przez sporządzenie i podpisanie wniosku przez ustanowionego
obrońcę z wyboru. Niniejsze wezwanie zostało mu doręczone w dniu 16 lipca 2013
r. (k.22 – zwrotne poświadczenie odbioru).
W dniu 18 września 2013 r. (k.27 i n. ) wpłynął do Sądu wniosek skazanego,
w którym domagał się wznowienia postępowania w sprawie o sygn. akt II K …/10, a
także wyznaczenia obrońcy z urzędu, który będzie go reprezentował w czasie
procesu wznowieniowego.
Sąd Apelacyjny zwrócił się do uprzednio wyznaczonego obrońcy z urzędu
adw. M. K. o sporządzenie opinii uzupełniającej w przedmiocie wznowienia
postepowania wobec skazanego uwzględniającej informacje zawarte we wniosku z
dnia 12 września 2013 r. Obrońca nadesłał do Sądu opinię uzupełniającą, w której
stwierdził identyczność wniosku z dnia 12 września 2013 r. z wnioskiem uprzednio
złożonym o wznowienie postępowania i podtrzymał stanowisko o braku
merytorycznych podstaw do podjęcia postępowania w formie wznowienia wobec
ww. skazanego (k. 31).
Zaskarżonym zarządzeniem z dnia 11 października 2013 r., na podstawie
art. 545 § 1 k.p.k. w zw. z art. 530 § 2 k.p.k., wobec wystąpienia przeszkody
formalnej określonej w art. 120 § 2 k.p.k., odmówiono przyjęcia wniosku skazanego
o wznowienie postępowania.
Zażalenie na to zarządzenie złożył skazany podnosząc, że Sąd nie zwrócił
się do niego o uzupełnienie braku formalnego wniosku o wznowienie postępowania
z dnia 12 września 2013 r. oraz wskazał, że adwokat, który sporządził w sprawie
opinię uzupełniającą, wobec cofnięcia pełnomocnictwa, nie był uprawniony do
podjęcia wobec skazanego takiej czynności. Nie był także - zdaniem skarżącego -
uprawniony do jego reprezentowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie skazanego W. K. nie jest trafne.
3
Opisana wyżej około - wznowieniowa historia wniosku skazanego oraz
podejmowane przez Sąd czynności dowodzą, że brak jest jakikolwiek podstaw do
kwestionowania podjętej przez Sąd decyzji.
Wobec ustalonych okoliczności w sprawie stwierdzić należy, że nie ma racji
skarżący twierdząc, że obowiązkiem Sądu było wezwanie go do uzupełnienia braku
formalnego wniosku z dnia 12 września 2013 r. W. K. zapomina najwyraźniej, że
przedmiotem niniejszego postępowania wznowieniowego był wystosowany przez
niego wniosek z dnia 24 października 2012 r. (k. 2), nie zaś tożsamy z tym
wnioskiem wniosek późniejszy. Wbrew twierdzeniom skarżącego, Sąd postąpił
właściwie przedstawiając obrońcy wyznaczonemu z urzędu w postępowaniu
wznowieniowym pismo skazanego w celu wydania w sprawie opinii uzupełniającej.
Treść tej opinii nie pozostawia najmniejszych wątpliwości, że powoływane w nim
argumenty po pierwsze są tożsame z argumentami pierwotnego wniosku po drugie
brak jest podstaw na ich podstawie do wznowienia postępowania.
Stwierdzić wreszcie należy, że aktualne pozostają wszelkie podejmowane
przez Sąd czynności, a także obowiązujący skazanego termin związany z
koniecznością uzupełniania braku formalnego wniosku. Skoro zatem skazany
został wezwany w terminie 7 dni do uzupełnienia braku w postaci wyznaczenia
obrońcy z wyboru w celu sporządzenia i podpisania wniosku o wznowienie
postępowania i do dnia 23 lipca 2013 r. (jak wynika z analizy zwrotnego
poświadczenia odbiory wezwania k. 22) tego nie uczynił, to tym samym uchybił
terminowi wskazanemu w art. 120 § 1 k.p.k., co skutkować musiało (§ 2 tego
przepisu) uznaniem jego wniosku o wznowienie postępowania za bezskuteczny a
następnie odmową jego przyjęcia.
Z treści art. 545 § 2 k.p.k. jednoznacznie wynika, że jeśli wniosek o
wznowienie postępowania nie pochodzi od prokuratora, powinien być sporządzony i
podpisany przez adwokata lub radcę prawnego. Wspomniane niedopełnienie
obowiązkowi będącemu brakiem formalnym tego wniosku skutkuje decyzją zgodną
z tą, która zaskarżył skazany. Przypomnieć na zakończenie należy, że wyznaczony
z urzędu obrońca nie stwierdził podstaw do wznowienia postępowania wobec
skazanego.
4
Skazany w zażaleniu nie wykazał natomiast aby w toku przeprowadzania
czynności wstępnych w zainicjowanym postępowaniu wznowieniowym popełniono
jakiekolwiek błędy prowadzące do konieczności podważenia decyzji zawartej w
zaskarżonym zarządzeniu.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak na wstępie.