Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt SNO 39/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 22 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy - Sąd Dyscyplinarny w składzie:
SSN Józef Dołhy (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Halina Kiryło
SSN Józef Frąckowiak
Protokolant Katarzyna Wojnicka
przy udziale Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego Sądu Okręgowego […]
w sprawie
sędziego Sądu Rejonowego w […]
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 stycznia 2014 r.,
odwołania obwinionej
od wyroku Sądu Apelacyjnego - Sądu Dyscyplinarnego [...]
z dnia 19 lipca 2013 r.,
1.zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że w miejsce
orzeczonej kary dyscyplinarnej nagany wymierza obwinionej - na
podstawie art. 109 § 1 pkt 1 usp - karę upomnienia;
2. w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w
mocy;
3. kosztami postępowania odwoławczego obciąża Skarb
Państwa.
UZASADNIENIE
2
Wyrokiem Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia 19 lipca 2013 r.
sędzia Sądu Rejonowego w […] – została uznana za winną tego, że „sprawując urząd
sędziego Sądu Rejonowego dopuściła się zachowań uchybiających godności
wykonywanego zawodu, poprzez to, że w okresie od listopada 2010 r. do dnia 19 lipca
2013 r. utrudniała byłemu mężowi M. M. kontakt z dzieckiem, nie respektując przy tym
postanowienia z dnia 1.04.2011 r. oraz wyroku z dnia 12.12.2011 r. Sądu Okręgowego
w sprawie sygn. akt […] w zakresie ustalenia kontaktów ojca z małoletnim dzieckiem –
K. M.”, tj. przewinienia dyscyplinarnego z art. 107 § 1 u.s.p. i za to na podstawie art.
107 § 1 u.s.p. w zw. z art. 109 § 1 pkt 2 u.s.p. wymierzono jej karę dyscyplinarną
nagany.
Od tego wyroku odwołanie złożyła obwiniona kwestionując: 1) sposób
dokonania ustaleń faktycznych w sprawie – ograniczenie się do ustaleń zawartych w
uzasadnieniach orzeczeń w sprawie rozwodowej i opiekuńczej, oparcie ustaleń na
relacjach z M. M., przy jednoczesnym ograniczeniu możliwości szczegółowego
wyjaśnienia przyczyn braku kontaktów ojca z dzieckiem; 2) rozszerzenie w wyroku
okresu popełnienia przewinienia do dnia 19 lipca 2013 r., bez uprzedzenia stron. Nadto
obwiniona podniosła, że sędzia sprawozdawca w sprawie dyscyplinarnej była
członkiem składu rozpoznającego apelacje złożone w sprawie rozwodowej, zatem
„taka sytuacja może wywoływać uzasadnione wątpliwości co do bezstronności
sędziego sprawozdawcy w tej sprawie”.
W konkluzji skarżąca wniosła o uniewinnienie. W toku postępowania
odwoławczego obwiniona złożyła na piśmie wnioski dowodowe (k. 17-26).
Na rozprawie odwoławczej obwiniona i jej obrońca poparli odwołanie, składając
równocześnie alternatywny wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku i orzeczenie kary
dyscyplinarnej upomnienia.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje.
Odnosząc się do kwestii podniesionych w środku odwoławczym stwierdzić
należy, że orzekający w tej sprawie Sąd pierwszej instancji ani nie popełnił błędu w
ustaleniach faktycznych, ani nie naruszył przepisów prawa procesowego.
Sąd pierwszej instancji przeprowadził w sprawie wyczerpujące postępowanie
dowodowe, koncentrując się na okolicznościach fundamentalnych dla rozstrzygnięcia
3
sprawy – istnieniu prawomocnych orzeczeń dotyczących wykonywania władzy
rodzicielskiej, sposobu realizacji tych orzeczeń przez obwinioną.
Przeprowadzona przez Sąd Dyscyplinarny ocena zebranego w sprawie
materiału dowodowego, omówiona w uzasadnieniu wyroku, uwzględnia całokształt
dowodów ujawnionych w toku postępowania, respektuje zasady logiki i doświadczenia
życiowego.
W tej sytuacji, chybiony w sposób oczywisty jest zarzut błędu w ustaleniach
faktycznych poczynionych przez Sąd pierwszej instancji, który w istocie sprowadza się
do podtrzymywania własnej wersji wydarzeń, pozostającej w opozycji do innych
dowodów obdarzonych walorem wiarygodności.
Stawiany obwinionej zarzut dotyczył okresu od listopada 2010 r. do nadal (19
czerwca 2013 r.), zatem dokonana przez Sąd pierwszej instancji modyfikacja opisu
czynu przez wskazanie daty końcowej – 19 lipca 2013 r., nie naruszała przepisu art.
314 k.p.k. Przypisane obwinionej przewinienie ujęte zostało jako utrzymywanie przez
obwinioną pewnego stanu rzeczy, a mianowicie utrudniania byłemu mężowi kontaktu z
dzieckiem, zatem czas popełnienia takiego przewinienia rozciągał się do chwili
wyrokowania w sprawie.
Zarzut naruszenia art. 41 § 1 k.p.k. jest chybiony. Obwiniona znała skład Sądu
orzekającego w pierwszej instancji, nie złożyła w toku postępowania wniosku o
wyłączenie sędziego sprawozdawcy. Okoliczność, że sędzia sprawozdawca w sprawie
dyscyplinarnej orzekała wcześniej w składzie sądu odwoławczego w sprawie
rozwodowej obwinionej, nie jest okolicznością tego rodzaju, że mogłaby wywołać
uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego w tej sprawie.
Nie mogły zostać uwzględnione liczne wnioski dowodowe zawarte w piśmie
obwinionej z dnia 6 stycznia 2014 r. (k. 17-26). Okoliczności, które miałyby być
udowodnione, dotyczące relacji byłych małżonków, nie mają znaczenia dla
rozstrzygnięcia sprawy, zaś zeznania świadków stanowią dowód nieprzydatny dla
stwierdzenia okoliczności leżących u podstaw przewinienia dyscyplinarnego.
Wymierzona zaskarżonym wyrokiem kara dyscyplinarna nagany razi
surowością. W realiach sprawy uwzględnić należało na korzyść obwinionej
nienaganną opinię służbową, sytuację rodzinną, co uzasadnia wymierzenie kary
upomnienia.
4
Mając powyższe na uwadze orzeczono jak na wstępie.