Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CZ 82/13
POSTANOWIENIE
Dnia 24 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marta Romańska
SSN Maria Szulc
w sprawie z powództwa Syndyka Masy Upadłości S. W.
przeciwko J. Sp. z o.o. w L.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 24 stycznia 2014 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego
w […]
z dnia 31 października 2013 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie i pozostawia
rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego w
orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.
2
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w L. wyrokiem z dnia 25 lutego 2013 r. nakazał pozwanej J.
sp. z o.o. w L. aby wydał powodowi – Syndykowi Masy Upadłości S. W. – J.
opisaną szczegółowo koparkę kołową Fiat Hitachi albo zapłacił kwotę 194.340
złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 10 maja 2012 r.
W dniu 15 kwietnia 2013 r. pozwana złożyła pismo procesowe, nazwane
apelacją, zwierające wskazanie Sądu, sygnatury sprawy, oznaczenie stron i wyroku
oraz stwierdzenie, że nie zgadza się rozstrzygnięciem.
W dniu 18 kwietnia 2013 r. przewodniczący w Sądzie Okręgowym w L.
wezwał pełnomocnika strony pozwanej do uzupełnienia braków formalnych apelacji
poprzez dokładne określenie zakresu zaskarżenia i wniosków apelacji oraz zwięzłe
przytoczenie zarzutów, w terminie tygodnia od daty doręczenia wezwania pod
rygorem odrzucenia apelacji. Wezwanie doręczono pozwanej w dniu 7 maja 2013 r.
Pismem z dnia 13 maja 2013 r. pozwana zawiadomiła Sąd o wypowiedzeniu
pełnomocnictwa dotychczasowemu pełnomocnikowi i jednocześnie złożyła pismo
procesowe, określające elementy wskazane w wezwaniu z dnia 18 kwietnia 2013 r.
Postanowieniem z dnia 31 października 2013 r. Sąd Apelacyjny odrzucił
apelację pozwanej uznając, że pismo procesowe pozwanej z dnia 15 kwietnia
2013 r. nie zawierało jakichkolwiek cech apelacji, zaś posłużenie się terminem
„apelacja” nie nadawało pismu charakteru środka zaskarżenia. Błędne było zatem
wzywanie do usunięcia braków formalnych apelacji, które w istocie miałoby polegać
na jej złożeniu i otworzyć na nowo termin do wniesienia tego środka odwoławczego.
Za apelację można uznać dopiero pismo z dnia 13 maja 2013 r. Pismo to zostało
złożone po upływie terminu do wniesienia apelacji (art. 369 k.p.c.), a apelacja
spóźniona podlega odrzuceniu na podstawie art. 373 k.p.c.
W zażaleniu na powyższe postanowienie pozwana wniosła o jego uchylenie,
zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, iż pismo z dnia
15 kwietnia 2013 r. nie zawiera jakichkolwiek cech apelacji oraz naruszenie prawa
3
procesowego, tj. art. 126 § 1 i art. 368 k.p.c. poprzez ich niezastosowanie oraz art.
369 i art. 373 k.p.c. poprzez ich błędne zastosowanie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
U podstaw zaskarżonego postanowienia legło stwierdzenie, że pismo
procesowe pozwanej wniesione w dniu 15 kwietnia 2013 r. nie posiadało w ogóle
cech apelacji, w związku z czym bezprzedmiotowe było wdrażanie postepowania
zmierzającego do usunięcia braków formalnych tego środka odwoławczego.
Trafnie zarzuciła skarżąca, że ocena ta jest zbyt rygorystyczna. Pozwana
w powołanym piśmie, wniesionym osobiście, wskazała jednoznacznie, że wnosi
apelację od oznaczonego konkretnie wyroku, gdyż nie zgadza się z tym
rozstrzygnięciem. Wyraziła zatem dostatecznie wolę zaskarżenia apelacją
niesatysfakcjonującego ją wyroku. Niewątpliwie apelacja pozwanej nie zawierało
wszystkich elementów treści przewidzianych w art. 368 k.p.c., w związku z czym
uzasadnione było wdrożenie przez Sąd pierwszej instancji postępowania
sanacyjnego zmierzającego do usunięcia tych braków (art. 370 in fine k.p.c.). Skoro
pismo pozwanej z dnia 13 maja 2013 r. zostało złożone w ramach tego
postępowania i doprowadziło – jak wynika z uzasadnienia zaskarżonego
postanowienia – do usunięcia stwierdzonych braków formalnych apelacji, to nie
było podstaw do potraktowania go jako „odrębnie” wniesionej, a w konsekwencji
spóźnionej apelacji.
Z tych względów Sąd Najwyższy - nie mogąc skutecznie odeprzeć zarzutu
naruszenia art. 373 k.p.c. - na podstawie art. 3941
§ 3 w związku z art. 39815
§ 1
k.p.c., orzekł jak w sentencji.
es
4