IV KK 422/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:20-02-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KK 422/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 29 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jarosław Matras (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Kazimierz Klugiewicz
SSN Eugeniusz Wildowicz
Protokolant Dorota Szczerbiak
w sprawie M. G.
skazanego z art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu
narkomanii
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 29 stycznia 2014 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
od wyroku Sądu Rejonowego w C.
z dnia 27 sierpnia 2013 r.,
I. uchyla wyrok w zaskarżonej części, tj. w zakresie orzeczenia
o karze grzywny oraz wysokości zasądzonej opłaty i sprawę
oskarżonego w tej części przekazuje do ponownego rozpoznania
Sądowi Rejonowemu w C.;
II. wydatkami postępowania kasacyjnego obciąża Skarb
Państwa.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem nakazowym z dnia 27 sierpnia 2013 r., Sąd Rejonowy w C. uznał
oskarżonego M. G. za winnego popełnionego w dniu 22 marca 2013 r. w C. czynu z art. 62
ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za ten czyn na
podstawie art. 62 ust. 3 tej ustawy wymierzył mu karę 160 (sto sześćdziesiąt) stawek
dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięć) zł. Wyrok
zawierał także inne rozstrzygnięcia (art. 63 §1 k.k.; art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu
narkomanii).
Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 25 września 2013 r. (termin odebrania
przesyłki z drugiego awizo upłynął w dniu 17 września 2013 r., albowiem bieg
terminu 7 dni na odebranie korespondencji liczy się do dnia umieszczenia
zawiadomienia w skrzynce tj.- od dnia 11 września, a nie od dnia następnego – co
oznacza, iż termin do wniesienia sprzeciwu upływał w dniu 24 września 2013 r. - uw.
SN).
Kasację od prawomocnego wyroku wniósł Prokurator Generalny. Zaskarżając
wyrok w zakresie rozstrzygnięcia o karze grzywny na korzyść skazanego zarzucił
mu: rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie prawa karnego
procesowego, tj. art. 502 §1 k.p.k., poprzez wymierzenie M. G. na podstawie tego
przepisu kary grzywny w wymiarze 160 stawek dziennych, ustalając wysokość
jednej stawki na kwotę 10 zł, to jest w wymiarze przekraczającym górną granicę
kary grzywny możliwej do orzeczenia wyrokiem nakazowym, bowiem norma ta
przewiduje możliwość wymierzenia kary grzywny w wysokości do 100 stawek
dziennych.
Podnosząc taki zarzut skarżący wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej
części i przekazanie sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania Sądowi
Rejonowemu w C.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest oczywiście zasadna, co skutkowało jej uwzględnieniem w trybie
określonym w art. 535 § 5 k.p.k. Na wstępie podkreślić należy, że zakresem
zaskarżenia objęto także rozstrzygnięcie o należnej opłacie sądowej, skoro jej
3
wysokość jest pochodną wysokości orzeczonej kary grzywny (art. 3 ustawy z dnia
23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych – t. j.: Dz. U. z 1983 r., Nr 49,
poz.223 z późn. zm.). Zgodnie z treścią przepisu art. 502 § 1 k.p.k. wyrokiem
nakazowym można orzec karę grzywny do wysokości 100 stawek dziennych, co
oznacza, iż orzekając w niniejszej sprawie wobec oskarżonego M. G. karę 160
stawek dziennych grzywny w trybie wyroku nakazowego, Sąd Rejonowy w sposób
rażący naruszył ten przepis prawa procesowego, co miało oczywisty wpływ na treść
wyroku. Konieczne stało się więc uchylenie wyroku w części dotyczącej
rozstrzygnięcia o karze grzywny, a także powiązanego z tym orzeczeniem
rozstrzygnięcia o opłacie sądowej, i przekazanie w tym zakresie sprawy
oskarżonego M. G. do ponownego rozpoznania. Orzekając karę grzywny w trybie
nakazowym sąd ten powinien mieć na względzie treść przepisu art. 502 §1 k.p.k.
Z tych powodów orzeczono jak w wyroku.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 29 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jarosław Matras (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Kazimierz Klugiewicz
SSN Eugeniusz Wildowicz
Protokolant Dorota Szczerbiak
w sprawie M. G.
skazanego z art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu
narkomanii
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 29 stycznia 2014 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
od wyroku Sądu Rejonowego w C.
z dnia 27 sierpnia 2013 r.,
I. uchyla wyrok w zaskarżonej części, tj. w zakresie orzeczenia
o karze grzywny oraz wysokości zasądzonej opłaty i sprawę
oskarżonego w tej części przekazuje do ponownego rozpoznania
Sądowi Rejonowemu w C.;
II. wydatkami postępowania kasacyjnego obciąża Skarb
Państwa.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem nakazowym z dnia 27 sierpnia 2013 r., Sąd Rejonowy w C. uznał
oskarżonego M. G. za winnego popełnionego w dniu 22 marca 2013 r. w C. czynu z art. 62
ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za ten czyn na
podstawie art. 62 ust. 3 tej ustawy wymierzył mu karę 160 (sto sześćdziesiąt) stawek
dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięć) zł. Wyrok
zawierał także inne rozstrzygnięcia (art. 63 §1 k.k.; art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu
narkomanii).
Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 25 września 2013 r. (termin odebrania
przesyłki z drugiego awizo upłynął w dniu 17 września 2013 r., albowiem bieg
terminu 7 dni na odebranie korespondencji liczy się do dnia umieszczenia
zawiadomienia w skrzynce tj.- od dnia 11 września, a nie od dnia następnego – co
oznacza, iż termin do wniesienia sprzeciwu upływał w dniu 24 września 2013 r. - uw.
SN).
Kasację od prawomocnego wyroku wniósł Prokurator Generalny. Zaskarżając
wyrok w zakresie rozstrzygnięcia o karze grzywny na korzyść skazanego zarzucił
mu: rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie prawa karnego
procesowego, tj. art. 502 §1 k.p.k., poprzez wymierzenie M. G. na podstawie tego
przepisu kary grzywny w wymiarze 160 stawek dziennych, ustalając wysokość
jednej stawki na kwotę 10 zł, to jest w wymiarze przekraczającym górną granicę
kary grzywny możliwej do orzeczenia wyrokiem nakazowym, bowiem norma ta
przewiduje możliwość wymierzenia kary grzywny w wysokości do 100 stawek
dziennych.
Podnosząc taki zarzut skarżący wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej
części i przekazanie sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania Sądowi
Rejonowemu w C.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest oczywiście zasadna, co skutkowało jej uwzględnieniem w trybie
określonym w art. 535 § 5 k.p.k. Na wstępie podkreślić należy, że zakresem
zaskarżenia objęto także rozstrzygnięcie o należnej opłacie sądowej, skoro jej
3
wysokość jest pochodną wysokości orzeczonej kary grzywny (art. 3 ustawy z dnia
23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych – t. j.: Dz. U. z 1983 r., Nr 49,
poz.223 z późn. zm.). Zgodnie z treścią przepisu art. 502 § 1 k.p.k. wyrokiem
nakazowym można orzec karę grzywny do wysokości 100 stawek dziennych, co
oznacza, iż orzekając w niniejszej sprawie wobec oskarżonego M. G. karę 160
stawek dziennych grzywny w trybie wyroku nakazowego, Sąd Rejonowy w sposób
rażący naruszył ten przepis prawa procesowego, co miało oczywisty wpływ na treść
wyroku. Konieczne stało się więc uchylenie wyroku w części dotyczącej
rozstrzygnięcia o karze grzywny, a także powiązanego z tym orzeczeniem
rozstrzygnięcia o opłacie sądowej, i przekazanie w tym zakresie sprawy
oskarżonego M. G. do ponownego rozpoznania. Orzekając karę grzywny w trybie
nakazowym sąd ten powinien mieć na względzie treść przepisu art. 502 §1 k.p.k.
Z tych powodów orzeczono jak w wyroku.