I CZ 123/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:24-03-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 123/13
POSTANOWIENIE
Dnia 6 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Jan Górowski
w sprawie z wniosku upadłego A. O.
przy uczestnictwie wierzyciela L. S.A. w W.
o umorzenie niezaspokojonych zobowiązań upadłego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 6 lutego 2014 r.,
zażalenia upadłego
na postanowienie Sądu Okręgowego Sądu Gospodarczego w W.
z dnia 24 października 2013 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 24 października 2013 r. Sąd Okręgowy odrzucił
skargę kasacyjną upadłego wniesioną od postanowienia z dnia 20 czerwca 2013 r.
w przedmiocie umorzenia niezaspokojonych zobowiązań tego podmiotu.
Odrzucenie to nastąpiło dlatego, ponieważ skarżący nie zawarł w niej istotnego
elementu w postaci uzasadnienia podstaw tego środka zaskarżenia. Uzupełnienie
tego braku skargi nastąpiło po upływie terminu przewidzianego do wniesienia skargi,
tj. po dniu 1 października 2013 r.
W zażaleniu na to postanowienie skarżący upadły podnosił, że skarga
kasacyjna zawierała wspomniany element konstrukcji skargi (art. 3984
§ 1 k.p.c.)
także w przesłanym sądowi egzemplarzu, który okazał się przypadkowo
niekompletny (uzasadnienie podstaw skargi redakcyjnie powiązano z tymi
podstawami).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Z akt sprawy wynika, że do Sądu wpłynęła niekompletna skarga kasacyjna,
która zawierała tylko 3 strony (pierwszą drugą i ostatnią), a brakowało w niej stron
od trzeciej do piątej. Pełna wersja skargi istotnie złożona została dopiero
po terminie do jej wniesienia, tj. w dniu 1 października 2013 r. Według skarżącego,
takie spóźnione uzupełnienie skargi nie ma żadnego znaczenia, ponieważ już z jej
pierwotnej treści wynika to, że przedstawiono w niej także uzasadnienie
zgłoszonych podstaw kasacyjnych (s. 1-2 skargi, jej część wstępna). Zgodnie z art.
3984
§ 1 k.p.c., skarga kasacyjna powinna zawierać m.in. nie tylko wyraźne
przytoczenie podstaw kasacyjnych, ale także ich uzasadnienie. W praktyce oba te
elementy skargi są redakcyjne rozdzielane (przytoczenie podstaw skargi kasacyjnej
poprzedza ich późniejsze uzasadnienie, obejmujące w zasadzie każdą
ze wskazanych podstaw.). Podyktowane to jest przejrzystością odpowiedniego
wywodu prawnego, zawartego w uzasadnieniu po wskazaniu tego, jakie przepisy
i w jaki sposób zostały naruszone w orzeczeniu sądowym poddanym kontroli
kasacyjnej. Nie można jednak niekiedy wykluczyć i takiej sytuacji, w której nastąpi
połączenie redakcyjne podstaw kasacyjnych z ich jurydycznym uzasadnieniem,
zwłaszcza wówczas, gdy skarżący wskazuje naruszenie tylko jednego przepisu
(niewielu przepisów) i już w części wstępnej skargi motywuje swoje stanowisko
3
w tym zakresie, a stanowisko to odnosi do istoty rozstrzygnięcia poddanego kontroli
kasacyjnej.
Należy zatem przyznać rację skarżącego, że wstępny fragment skargi
kasacyjnej (złożonej w terminie) zawiera jednak podstawowe elementy
uzasadnienia wskazanego naruszenia art. 369 ust. 2 p.u.n. z 2003 r.,
które rozwinięto w dosłanym później i brakującym fragmencie skargi.
Skarżący w sposób syntetyczny, ale i wystarczający w przedstawionym w terminie
fragmencie skargi wyjaśnia to, że - jego zdaniem - przepis art. 369 ust. 2 p.u.n.
powinien być interpretowany w ten sposób, iż umorzone być mogą także
wierzytelności, które nie znalazły się w postępowaniu upadłościowym, bowiem
także i te wierzytelności umieszcza się na liście wierzytelności. Sam przepis art.
369 ust. 2 p.u.n. nie różnicuje obu kategorii wierzytelności objętych umorzeniem.
Z przedstawionych względów Sąd Najwyższy uchylił zaskarżone
postanowienie (art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39815
k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 6 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Jan Górowski
w sprawie z wniosku upadłego A. O.
przy uczestnictwie wierzyciela L. S.A. w W.
o umorzenie niezaspokojonych zobowiązań upadłego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 6 lutego 2014 r.,
zażalenia upadłego
na postanowienie Sądu Okręgowego Sądu Gospodarczego w W.
z dnia 24 października 2013 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 24 października 2013 r. Sąd Okręgowy odrzucił
skargę kasacyjną upadłego wniesioną od postanowienia z dnia 20 czerwca 2013 r.
w przedmiocie umorzenia niezaspokojonych zobowiązań tego podmiotu.
Odrzucenie to nastąpiło dlatego, ponieważ skarżący nie zawarł w niej istotnego
elementu w postaci uzasadnienia podstaw tego środka zaskarżenia. Uzupełnienie
tego braku skargi nastąpiło po upływie terminu przewidzianego do wniesienia skargi,
tj. po dniu 1 października 2013 r.
W zażaleniu na to postanowienie skarżący upadły podnosił, że skarga
kasacyjna zawierała wspomniany element konstrukcji skargi (art. 3984
§ 1 k.p.c.)
także w przesłanym sądowi egzemplarzu, który okazał się przypadkowo
niekompletny (uzasadnienie podstaw skargi redakcyjnie powiązano z tymi
podstawami).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Z akt sprawy wynika, że do Sądu wpłynęła niekompletna skarga kasacyjna,
która zawierała tylko 3 strony (pierwszą drugą i ostatnią), a brakowało w niej stron
od trzeciej do piątej. Pełna wersja skargi istotnie złożona została dopiero
po terminie do jej wniesienia, tj. w dniu 1 października 2013 r. Według skarżącego,
takie spóźnione uzupełnienie skargi nie ma żadnego znaczenia, ponieważ już z jej
pierwotnej treści wynika to, że przedstawiono w niej także uzasadnienie
zgłoszonych podstaw kasacyjnych (s. 1-2 skargi, jej część wstępna). Zgodnie z art.
3984
§ 1 k.p.c., skarga kasacyjna powinna zawierać m.in. nie tylko wyraźne
przytoczenie podstaw kasacyjnych, ale także ich uzasadnienie. W praktyce oba te
elementy skargi są redakcyjne rozdzielane (przytoczenie podstaw skargi kasacyjnej
poprzedza ich późniejsze uzasadnienie, obejmujące w zasadzie każdą
ze wskazanych podstaw.). Podyktowane to jest przejrzystością odpowiedniego
wywodu prawnego, zawartego w uzasadnieniu po wskazaniu tego, jakie przepisy
i w jaki sposób zostały naruszone w orzeczeniu sądowym poddanym kontroli
kasacyjnej. Nie można jednak niekiedy wykluczyć i takiej sytuacji, w której nastąpi
połączenie redakcyjne podstaw kasacyjnych z ich jurydycznym uzasadnieniem,
zwłaszcza wówczas, gdy skarżący wskazuje naruszenie tylko jednego przepisu
(niewielu przepisów) i już w części wstępnej skargi motywuje swoje stanowisko
3
w tym zakresie, a stanowisko to odnosi do istoty rozstrzygnięcia poddanego kontroli
kasacyjnej.
Należy zatem przyznać rację skarżącego, że wstępny fragment skargi
kasacyjnej (złożonej w terminie) zawiera jednak podstawowe elementy
uzasadnienia wskazanego naruszenia art. 369 ust. 2 p.u.n. z 2003 r.,
które rozwinięto w dosłanym później i brakującym fragmencie skargi.
Skarżący w sposób syntetyczny, ale i wystarczający w przedstawionym w terminie
fragmencie skargi wyjaśnia to, że - jego zdaniem - przepis art. 369 ust. 2 p.u.n.
powinien być interpretowany w ten sposób, iż umorzone być mogą także
wierzytelności, które nie znalazły się w postępowaniu upadłościowym, bowiem
także i te wierzytelności umieszcza się na liście wierzytelności. Sam przepis art.
369 ust. 2 p.u.n. nie różnicuje obu kategorii wierzytelności objętych umorzeniem.
Z przedstawionych względów Sąd Najwyższy uchylił zaskarżone
postanowienie (art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39815
k.p.c.).