II CZ 109/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:16-05-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 109/13
POSTANOWIENIE
Dnia 14 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Frąckowiak (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Hubert Wrzeszcz
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z powództwa J. W.
przeciwko K. W.
o alimenty,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 14 lutego 2014 r.
zażalenia powódki
na wyrok Sądu Okręgowego w S.
z dnia 25 września 2013 r.,
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Zaskarżonym wyrokiem Sąd Okręgowy w S. rozpoznając apelację
pozwanego K. W. uchylił wyrok Sądu Rejonowego w S. z dnia 21 listopada 2012 r.
i przekazał sprawę temu Sądowi do ponownego rozpoznania. Powódka J. W. w
zażaleniu na ten wyrok, złożonym na podstawie art. 3941
§ 11
k.p.c., wniosła o
uchylenie zaskarżonego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W wyroku z dnia 21 listopada 2012 r. Sąd Rejonowy zasądził od pozwanego
na rzecz powódki rentę alimentacyjną w kwocie 2 000 zł płatną do 10-tego każdego
miesiąca, począwszy od 27 listopada 2011 r., z ustawowymi odsetkami w razie
opóźnienia w jej zapłacie. Rozpoznając apelację pozwanego od tego wyroku Sąd
Okręgowy uznał, że konieczne jest przeprowadzenie dalszego postępowania
dowodowego i z tego względu uchylił, na podstawie art. 386 § 4 k.p.c., wyrok Sądu
I instancji.
Zgodnie z powołanym przepisem sąd drugiej instancji może uchylić wyrok do
ponownego rozpoznania tylko w ściśle określonych przypadkach. Jest to możliwe:
w razie stwierdzenia nieważności postępowania (art. 386 § 2 k.p.c.) lub jeżeli
pozew ulega odrzuceniu albo zachodzi podstawa do umorzenia postępowania
(art. 386 § 3 k.p.c.). Poza tym przypadkami sąd drugiej instancji może uchylić wyrok
w razie nierozpoznania przez sąd pierwszej instancji istoty sprawy albo gdy
wydanie wyroku wymaga przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości
(art. 386 § 4 k.p.c.).
Sąd Okręgowy dostrzegł konieczność przeprowadzenia postępowania
dowodowego w odniesieniu do tego jaki wpływ na ustalony przez Sąd Rejonowy
stan niedostatku powódki ma pozbawienie jej uprawnienia do pobierania
świadczenia pielęgnacyjnego. Ponadto wskazał na konieczność dokonania ustaleń
źródeł finansowania remontu przeprowadzonego na nieruchomości należącej
do rodziców powódki oraz potrzebę wyjaśnienia, czy należąca do powódki działka
w N. może przynosić dochody. Pomimo stwierdzenia, że chodzi o konieczność
przeprowadzenia postępowania dowodowego we wskazanym zakresie, ów zakres
3
wskazuje, że ocena tego czy powódka pozostaje w niedostatku wymaga na nowo
przeprowadzenia całego postępowania dowodowego. Nawet gdy nie trzeba będzie
przeprowadzać jeszcze raz wszystkich dowodów to zachodzi niewątpliwie
konieczność oceny na nowo całego zebranego w sprawie materiału dowodowego.
Skoro, przynajmniej w tym sensie, istnieje potrzeba przeprowadzenia postępowania
dowodowego w całości, to takie rozstrzygnięcie znajduje podstawę w art. 386 § 4
k.p.c.
Mając na względzie, że zarzut podniesiony w zażaleniu powódki okazał się
nie uzasadniony Sąd Najwyższy, na podstawie art. 39814
k.p.c. w związku z art.
3941
§ 3 k.p.c., orzekł jak w sentencji postanowienia.
POSTANOWIENIE
Dnia 14 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Frąckowiak (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Hubert Wrzeszcz
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z powództwa J. W.
przeciwko K. W.
o alimenty,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 14 lutego 2014 r.
zażalenia powódki
na wyrok Sądu Okręgowego w S.
z dnia 25 września 2013 r.,
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Zaskarżonym wyrokiem Sąd Okręgowy w S. rozpoznając apelację
pozwanego K. W. uchylił wyrok Sądu Rejonowego w S. z dnia 21 listopada 2012 r.
i przekazał sprawę temu Sądowi do ponownego rozpoznania. Powódka J. W. w
zażaleniu na ten wyrok, złożonym na podstawie art. 3941
§ 11
k.p.c., wniosła o
uchylenie zaskarżonego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W wyroku z dnia 21 listopada 2012 r. Sąd Rejonowy zasądził od pozwanego
na rzecz powódki rentę alimentacyjną w kwocie 2 000 zł płatną do 10-tego każdego
miesiąca, począwszy od 27 listopada 2011 r., z ustawowymi odsetkami w razie
opóźnienia w jej zapłacie. Rozpoznając apelację pozwanego od tego wyroku Sąd
Okręgowy uznał, że konieczne jest przeprowadzenie dalszego postępowania
dowodowego i z tego względu uchylił, na podstawie art. 386 § 4 k.p.c., wyrok Sądu
I instancji.
Zgodnie z powołanym przepisem sąd drugiej instancji może uchylić wyrok do
ponownego rozpoznania tylko w ściśle określonych przypadkach. Jest to możliwe:
w razie stwierdzenia nieważności postępowania (art. 386 § 2 k.p.c.) lub jeżeli
pozew ulega odrzuceniu albo zachodzi podstawa do umorzenia postępowania
(art. 386 § 3 k.p.c.). Poza tym przypadkami sąd drugiej instancji może uchylić wyrok
w razie nierozpoznania przez sąd pierwszej instancji istoty sprawy albo gdy
wydanie wyroku wymaga przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości
(art. 386 § 4 k.p.c.).
Sąd Okręgowy dostrzegł konieczność przeprowadzenia postępowania
dowodowego w odniesieniu do tego jaki wpływ na ustalony przez Sąd Rejonowy
stan niedostatku powódki ma pozbawienie jej uprawnienia do pobierania
świadczenia pielęgnacyjnego. Ponadto wskazał na konieczność dokonania ustaleń
źródeł finansowania remontu przeprowadzonego na nieruchomości należącej
do rodziców powódki oraz potrzebę wyjaśnienia, czy należąca do powódki działka
w N. może przynosić dochody. Pomimo stwierdzenia, że chodzi o konieczność
przeprowadzenia postępowania dowodowego we wskazanym zakresie, ów zakres
3
wskazuje, że ocena tego czy powódka pozostaje w niedostatku wymaga na nowo
przeprowadzenia całego postępowania dowodowego. Nawet gdy nie trzeba będzie
przeprowadzać jeszcze raz wszystkich dowodów to zachodzi niewątpliwie
konieczność oceny na nowo całego zebranego w sprawie materiału dowodowego.
Skoro, przynajmniej w tym sensie, istnieje potrzeba przeprowadzenia postępowania
dowodowego w całości, to takie rozstrzygnięcie znajduje podstawę w art. 386 § 4
k.p.c.
Mając na względzie, że zarzut podniesiony w zażaleniu powódki okazał się
nie uzasadniony Sąd Najwyższy, na podstawie art. 39814
k.p.c. w związku z art.
3941
§ 3 k.p.c., orzekł jak w sentencji postanowienia.