I CSK 369/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:24-03-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CSK 369/13
POSTANOWIENIE
Dnia 18 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie z powództwa J. P.
przeciwko Skarbowi Państwa - Prezesowi Sądu Okręgowego w W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 lutego 2014 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Okręgowego w W.
z dnia 11 grudnia 2012 r,
odrzuca skargę kasacyjną; nie obciąża powódki kosztami
postępowania kasacyjnego na rzecz Prokuratorii Generalnej
Skarbu Państwa.
2
UZASADNIENIE
Prawomocnym wyrokiem z dnia 11 grudnia 2012 r. Sąd Okręgowy w W.
oddalił apelację powódki J. P. od wyroku Sądu Rejonowego w W. z dnia 13
czerwca 2012 r., którym oddalono powództwo skierowane przeciwko Skarbowi
Państwa - Prezesowi Sądu Okręgowego w W.
W skardze kasacyjnej pozwanej, skierowanej przeciwko temu wyrokowi,
wskazano naruszenie art. 233 § 1 w zw. z art. 382 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3983
§ 1 k.p.c., skarga kasacyjna może być oparta na
podstawie naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub
niewłaściwe zastosowanie oraz na podstawie naruszenia przepisów postępowania,
jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Wyłączono natomiast, na podstawie art. 3983
§ 3 k.p.c., możliwość oparcia skargi
kasacyjnej na zarzutach dotyczących ustalenia faktów i oceny dowodów. W ten
sposób zharmonizowano podstawy kasacyjne z charakterem postępowania
kasacyjnego i zakresem rozpoznania skargi (art. 39813
§ 2 k.p.c.) oraz określono
w sposób jednoznaczny funkcję Sądu Najwyższego, jako sądu prawa,
sprawującego nadzór nad działalnością sądów powszechnych w zakresie orzekania
(art. 183 ust. 1 Konstytucji RP).
Z art. 3983
k.p.c. wynika, że dopuszczalne jest oparcie skargi kasacyjnej
na podstawie naruszenia przepisów postępowania, z wyłączeniem jednak zarzutów
dotyczących ustalenia faktów lub oceny dowodów, nawet wtedy, gdy naruszenie
tych przepisów mogło mieć wpływ na wynik sprawy. W tej sytuacji skarga
kasacyjna ograniczona tylko do zarzutów dotyczących ustalenia faktów lub oceny
dowodów i niewskazująca na inne naruszenia prawa jest niedopuszczalna
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2005 r., III CSK 13/05,
OSNC 2006, nr 4, poz. 76).
Osnowa i uzasadnienie skargi kasacyjnej wniesionej przez powódkę
wskazują, że skarga ta została oparta wyłącznie na zarzutach dotyczących
ustalenia faktów i oceny dowodów. Skarżąca w niezwykle zwięzłym uzasadnieniu
3
skargi kasacyjnej zmierza jedynie do podważenia ustalenia polegającego na braku
związku przyczynowego między uchybieniami procesowymi w toku postępowania
o ubezwłasnowolnienie a powstaniem szkody. Tym samym opiera ona skargę
kasacyjną na niedopuszczalnej podstawie.
W tej sytuacji, skarga kasacyjna oparta na podstawie, której kodeks
postępowania cywilnego nie przewiduje, podlega odrzuceniu (art. 3986
§ 2 k.p.c.).
O kosztach postępowania kasacyjnego Sąd Najwyższy orzekł na podstawie
art. 102 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 18 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie z powództwa J. P.
przeciwko Skarbowi Państwa - Prezesowi Sądu Okręgowego w W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 lutego 2014 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Okręgowego w W.
z dnia 11 grudnia 2012 r,
odrzuca skargę kasacyjną; nie obciąża powódki kosztami
postępowania kasacyjnego na rzecz Prokuratorii Generalnej
Skarbu Państwa.
2
UZASADNIENIE
Prawomocnym wyrokiem z dnia 11 grudnia 2012 r. Sąd Okręgowy w W.
oddalił apelację powódki J. P. od wyroku Sądu Rejonowego w W. z dnia 13
czerwca 2012 r., którym oddalono powództwo skierowane przeciwko Skarbowi
Państwa - Prezesowi Sądu Okręgowego w W.
W skardze kasacyjnej pozwanej, skierowanej przeciwko temu wyrokowi,
wskazano naruszenie art. 233 § 1 w zw. z art. 382 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3983
§ 1 k.p.c., skarga kasacyjna może być oparta na
podstawie naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub
niewłaściwe zastosowanie oraz na podstawie naruszenia przepisów postępowania,
jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Wyłączono natomiast, na podstawie art. 3983
§ 3 k.p.c., możliwość oparcia skargi
kasacyjnej na zarzutach dotyczących ustalenia faktów i oceny dowodów. W ten
sposób zharmonizowano podstawy kasacyjne z charakterem postępowania
kasacyjnego i zakresem rozpoznania skargi (art. 39813
§ 2 k.p.c.) oraz określono
w sposób jednoznaczny funkcję Sądu Najwyższego, jako sądu prawa,
sprawującego nadzór nad działalnością sądów powszechnych w zakresie orzekania
(art. 183 ust. 1 Konstytucji RP).
Z art. 3983
k.p.c. wynika, że dopuszczalne jest oparcie skargi kasacyjnej
na podstawie naruszenia przepisów postępowania, z wyłączeniem jednak zarzutów
dotyczących ustalenia faktów lub oceny dowodów, nawet wtedy, gdy naruszenie
tych przepisów mogło mieć wpływ na wynik sprawy. W tej sytuacji skarga
kasacyjna ograniczona tylko do zarzutów dotyczących ustalenia faktów lub oceny
dowodów i niewskazująca na inne naruszenia prawa jest niedopuszczalna
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2005 r., III CSK 13/05,
OSNC 2006, nr 4, poz. 76).
Osnowa i uzasadnienie skargi kasacyjnej wniesionej przez powódkę
wskazują, że skarga ta została oparta wyłącznie na zarzutach dotyczących
ustalenia faktów i oceny dowodów. Skarżąca w niezwykle zwięzłym uzasadnieniu
3
skargi kasacyjnej zmierza jedynie do podważenia ustalenia polegającego na braku
związku przyczynowego między uchybieniami procesowymi w toku postępowania
o ubezwłasnowolnienie a powstaniem szkody. Tym samym opiera ona skargę
kasacyjną na niedopuszczalnej podstawie.
W tej sytuacji, skarga kasacyjna oparta na podstawie, której kodeks
postępowania cywilnego nie przewiduje, podlega odrzuceniu (art. 3986
§ 2 k.p.c.).
O kosztach postępowania kasacyjnego Sąd Najwyższy orzekł na podstawie
art. 102 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.