Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 124/13
POSTANOWIENIE
Dnia 28 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (przewodniczący)
SSN Józef Frąckowiak (sprawozdawca)
SSN Maria Szulc
w sprawie ze skargi powoda
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Okręgowego w S.
z dnia 25 lipca 2007 r.,
w sprawie z powództwa H. S.
przeciwko E. Z. i in. ,
o opróżnienie lokalu mieszkalnego i zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 28 lutego 2014 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Okręgowego w S.
z dnia 28 lutego 2013 r.,
oddala zażalenie.
UZASADNIENIE
2
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 28 lutego 2013 r., Sąd Okręgowy w S.
odrzucił skargę powoda H. S. o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym wyrokiem tego Sądu z dnia 25 lipca 2007 r., sygn.. I Ca …/07.
Skarżący w zażaleniu, zarzucając naruszeni art. 410 § 1 k.p.c. i 408 k.p.c. poprzez
ich błędną wykładnię, wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Jak ustalił Sąd Okręgowy, co potwierdza w zażaleniu skarżący, skargę
o wznowienie postępowania wniósł on 10 grudnia 2012 r., czyli po upływie 5-
letniego terminu przewidzianego na wniesieni takiej skargi w art. 408 k.p.c., skoro
wnosił o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem z dnia
25 lipca 2007 r. W zażaleniu skarżący wskazuje, że w związku ze swoim pobytem
w Domu Pomocy Społecznej w latach 2005 do 2007, ubóstwem i złym stanem
zdrowia nie posiadał zdolności procesowej, a ponadto był nienależycie
reprezentowany przez kuratora i pełnomocnika. Te okoliczności spowodowały,
że wobec powoda bieg terminu przewidzianego w art. 408 k.p.c. powinien zostać
przedłużony o okres jego pobytu w tym Domu. Powód wskazuje więc, że ze
względu na pozbawienie go możności działania i nienależytą reprezentację jego
skarga o wznowienie postępowania nie mogła zostać odrzucona ze względu na
upływ terminu przewidzianego w art. 408 k.p.c.
Z ustaleń Sądu Okręgowego, których powód skutecznie nie podważył
wynika, że od 4 maja 2005 r. dla powoda ustanowiono kuratora w osobie
pracownika Domu Pomocy Społecznej, w którym przebywał. Ponadto na mocy
postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 20 lutego 2003 r. ustanowiono dla powoda
profesjonalnego pełnomocnika, który reprezentował go do zakończenia
postępowania przed Sądem Okręgowym. W tej sytuacji brak podstaw do
stwierdzenia, że powód, w latach 2005 - 2007 był pozbawiony możności działania i
był nienależycie reprezentowany. Ustanowiony dla powoda pełnomocnik brał udział
w postępowaniu, był zawiadamiany o wszystkich czynnościach sądu oraz składał w
imieniu powoda pisma procesowe, a sam skarżący przyznaje, że jeszcze w
czerwcu 2012 r. korzystał z jego porad. To, że ustanowiony dla niego kurator, jak
twierdzi skarżący nie brał osobiście udziału w toczącym się procesie, jest bez
3
znaczenia skoro w tym procesie powód był, obiektywnie oceniając stan rzeczy,
należycie reprezentowany. W tej sytuacji brak podstaw, aby uznać, że skarga o
wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem z dnia 25 lipca
2007 r., złożona w dniu 10 grudnia 2012 r., w świetle art. 408 k.p.c. powinna zostać
uwzględniona. Wobec tego prawidłowo Sąd Okręgowy w zaskarżonym
postanowieniu, na podstawie art. 410 § 1 k.p.c., odrzucił skargę o wznowienie
postępowania.
Mając na względzie, że zarzuty naruszenia prawa procesowego zawarte
w zażaleniu okazały się bezzasadne Sąd Najwyższy, na podstawie art. 39814
k.p.c.
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c., orzekł jak w sentencji postanowienia.
jw

IV CZ 124/13

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia