Sygn. akt: WD 1/14
POSTANOWIENIE
Dnia 25 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy Izba Wojskowa – Sąd Dyscyplinarny w składzie:
SSN Jerzy Steckiewicz (przewodniczący)
SSN Marian Buliński (sprawozdawca)
SSN Jan Bogdan Rychlicki
bez udziału stron w sprawie ppłk. rez. M. L. sędziego w stanie spoczynku, po
rozpoznaniu w Izbie Wojskowej na posiedzeniu w dniu 25 lutego 2014 r., wniosku
Prezesa Wojskowego Sądu Okręgowego - Sądu Dyscyplinarnego w W. o
przekazanie tej sprawy do rozpoznania równorzędnemu sądowi dyscyplinarnemu,
Wojskowemu Sądowi Okręgowemu - Sądowi Dyscyplinarnemu w P.
p o s t a n o w i ł
przekazać sprawę dyscyplinarną przeciwko ppłk. rez. M. L.,
sędziemu w stanie spoczynku (Dsd …/14) do rozpoznania Sądowi
Apelacyjnemu - Sądowi Dyscyplinarnemu w K.
UZASADNIENIE
W dniu 14 stycznia 2014 r. do Wojskowego Sądu Okręgowego – Sądu
Dyscyplinarnego w W. wpłynął wniosek Rzecznika Dyscyplinarnego Sędziów
Sądów Wojskowych o rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej sędziego w stanie
spoczynku ppłk. rez. M. L. (Dsd …/13).
2
Prezes Wojskowego Sądu Okręgowego – Sądu Dyscyplinarnego w W.
zarządzeniem z dnia 14 stycznia 2014 r. zwrócił się do Sądu Najwyższego Izby
Wojskowej – Sądu Dyscyplinarnego o rozważenie na podstawie art. 43 k.p.k.
przekazania wniosku Rzecznika Dyscyplinarnego Sędziów Sądów Wojskowych o
rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej dotyczącej sędziego w stanie spoczynku ppłk.
rez. M. L. do merytorycznego rozpoznania sądowi równorzędnemu Wojskowemu
Sądowi Okręgowemu – Sądowi Dyscyplinarnemu w P.
W tej sytuacji Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Rzecznik Dyscyplinarny zarzucił obwinionemu popełnienie od 14 listopada
2011 r. do 16 sierpnia 2013 r. 20 czynów. Z treści zarzutów postawionych temu
sędziemu wynika, że zdecydowana większość sędziów Wojskowego Sądu
Okręgowego – Sądu Dyscyplinarnego w W., w tej sprawie będzie występowała w
charakterze świadków. To w połączeniu z niemożliwością rozpoznania tej sprawy z
racji pełnienia funkcji (Prezesa Sądu) powoduje brak możliwości utworzenia w tym
Sądzie składu sądu, który mógłby orzekać w przedmiotowej sprawie.
Rzecz jednak w tym, że także zdecydowana większość sędziów
Wojskowego Sądu Okręgowego – Sądu Dyscyplinarnego w P. w tej sprawie
będzie występować w charakterze świadków, co powoduje niemożność utworzenia
składu sądu, który mógłby rozpoznać tą sprawę dyscyplinarną sędziego w stanie
spoczynku M. L.
Dodać należy, że także do rozpoznania wcześniejszej sprawy dyscyplinarnej
M. L. (Dsd …/13) nie można było utworzyć w tym sądzie składu sądu do
rozpoznania sprawy.
Wobec tego, że w strukturach sądownictwa wojskowego funkcjonują tylko
dwa sądy dyscyplinarne, to z przyczyn obiektywnych sprawę dyscyplinarną
sędziego w stanie spoczynku ppłk M. L. należało przekazać sądowi
dyscyplinarnemu ustanowionemu dla sędziów sądów powszechnych, zgodnie z art.
39a § 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. prawo o ustroju sądów wojskowych (Dz.
U. z 2007 r. – tekst jedn., Nr 226 poz. 16 76 ze zm.), dodanym przez art. 1 pkt 10
ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. (Dz. U. 2011 r. Nr 113, poz. 659). Ponieważ
sędzia w stanie spoczynku M. L. czynną służbę wojskową pełnił w K., Sądem
3
właściwym do rozpoznania także tej przedmiotowej sprawy dyscyplinarnej jest Sąd
Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny w K.