Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KK 76/14
POSTANOWIENIE
Dnia 8 kwietnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Rafał Malarski
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 kpk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 8 kwietnia 2014 r.,
sprawy S. M.,
skazanego z art. 284 § 2 k.k.,
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę,
od wyroku Sądu Okręgowego w B.
z dnia 27 września 2013 r.,
zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w B.
z dnia 21 czerwca 2013 r.,
p o s t a n o w i ł
1) oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną;
2) zwolnić skazanego od kosztów sądowych za postępowanie
kasacyjne;
3) zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. B. –
Kancelaria Adwokacka – kwotę 442,80 zł (czterysta czterdzieści
dwa i 80/100), zawierającą 23 % VAT, tytułem zwrotu kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu –
sporządzenie i wniesienie kasacji.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy, wyrokiem z dnia 21 czerwca 2013 r., skazał S. M. za
przestępstwo z art. 284 § 2 k.k. na karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.
Nadto, na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązał go do naprawienia szkody
wyrządzonej przestępstwem. Sąd Okręgowy, po rozpoznaniu w dniu 27 września
2
2013 r. apelacji obrońcy skazanego, zmienił wyrok Sądu pierwszej instancji,
łagodząc wymierzoną skazanemu karę pozbawienia wolności do 8 miesięcy; w
pozostałym zakresie utrzymał wyrok w mocy.
Kasację od prawomocnego wyroku Sądu odwoławczego złożył obrońca
skazanego, podnosząc w niej zarzut naruszenia: art. 457 § 3 k.p.k. w zw. z art. 433
§ 2 k.p.k. Ponadto kwestionował on również sposób sporządzenia uzasadnienia
zaskarżonego wyroku, które było jego zdaniem dotknięte „wadą realnej
niedokładności”.
W pisemnej odpowiedzi na kasację prokurator Prokuratury Okręgowej wniósł
o jej oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja okazała się bezzasadna w stopniu oczywistym. Podzielić przy tym
należy stanowisko prokuratora zawarte w odpowiedzi na kasację.
Wbrew twierdzeniom skarżącego, w sprawie nie doszło do naruszenia art.
457 § 3 k.p.k. w zw. z art. 433 § 2 k.p.k. Sąd odwoławczy rozpoznał bowiem
wszystkie zarzuty apelacji, co znalazło swoje odzwierciedlenie w uzasadnieniu
zaskarżonego wyroku. Co do sposobu sporządzenia samego uzasadnienia, Sąd
Najwyższy również nie miał zastrzeżeń.
Obrońca stawiając zarzut naruszenia przez Sąd ad quem art. 433 § 2 k.p.k.,
w zw. z art. 457 § 3 k.p.k. nie sprecyzował, na czym naruszenia te miałyby polegać.
Poza szerokim zacytowaniem zarzutów apelacyjnych, w treści uzasadnienia kasacji
nie sposób jest znaleźć jakiekolwiek wyjaśnienie, w jaki sposób zostały one
wadliwie rozpoznane. Nie może stanowić z pewnością takiego wyjaśnienia
cytowanie wyjętych z kontekstu całości części uzasadnienia zaskarżonego wyroku.
Wyjaśnieniem takim nie jest również w realiach niniejszej sprawy lakoniczne
twierdzenie, abstrahując od możliwości kwestionowania ustaleń faktycznych w
postępowaniu kasacyjnym, że materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie
pozwolił na przypisanie skazanemu sprawstwa przestępstwa. Znamiennym jest, że
autor kasacji zarzuca Sądowi odwoławczemu, że ten w uzasadnieniu swojego
wyroku szeroko przedstawia poglądy orzecznictwa i doktryny prawnej, które nijak
nie zostały przełożone na realia niniejszej sprawy. Otóż zarzut taki można stawiać,
ale nie uzasadnieniu Sądu ad quem, a przedmiotowej kasacji. Poza tym krytyczne
3
odniesienie się do zarzutów apelacyjnych nie może przesądzać samo przez się, o
czym zdaje się obrońca zapominać, o uznaniu zarzutów kasacyjnych za zasadne.
Stanowisko strony musi być uargumentowane w sposób jasny i jednoznaczny. W
przeciwnym wypadku, w sytuacji gdy Sąd ad quem rozpoznał sprawę co do zasady
prawidłowo, środek zaskarżenia może być potraktowany jedynie jako nie mogąca
przynieść żadnego skutku polemika z treścią zaskarżonego orzeczenia.
Mając to na względzie, Sąd Najwyższy potraktował przedmiotową kasację
jako bezzasadną w stopniu oczywistym, skutkującym jej oddalenie w trybie art. 535
§ 3 k.p.k.
Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. skazany został zwolniony od kosztów
sądowych postępowania kasacyjnego ze względu na sytuację majątkową związaną
z pobytem z zakładzie penitencjarnym.
Na podstawie art. 616 § 2 pkt. 2 k.p.k. w zw. z art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. w zw.
z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r.- Prawo o adwokaturze w zw. z § 14
ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w
sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa
kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz.
461 j.t.), na rzecz obrońcy skazanego z urzędu, adw. M. B., zasądzono kwotę
442,80 zł, w tym podatek VAT, tytułem wynagrodzenia za sporządzenie i wniesienie
przedmiotowej kasacji.