II CZ 19/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-06-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 19/14
POSTANOWIENIE
Dnia 7 maja 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
SSA Katarzyna Polańska-Farion
w sprawie ze skargi D. B. i J. B.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
w sprawie I Nc …/11
wydanego w sprawie z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej "N."
w G.
przeciwko D. B. i J. B.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 7 maja 2014 r.,
zażalenia pozwanych
na postanowienie Sądu Rejonowego w Ś.
z dnia 11 października 2013 r.
odrzuca zażalenie
2
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w Ś. Wydział Cywilny w postanowieniu z dnia 11 października
2013 r. odrzucił skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia złożoną osobiście przez pozwanych D. B. i J. B., uznając że skarga
została wniesiona z naruszeniem art. 871
§ 1 k.p.c.
Na to postanowienie skarżący złożyli osobiście zażalenie, w którym
ogólnikowo zarzucili, że zaskarżone postanowienie narusza porządek prawny
i konstytucyjny.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3941
§ 1 k.p.c. zażalenie na postanowienie odrzucające
skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia podlega
rozpatrzeniu przez Sąd Najwyższy. W myśl art. 871
§ 1 k.p.c. w postępowaniu
przed Sądem Najwyższym obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub
radców prawnych, a zastępstwo to dotyczy także czynności procesowych
związanych z postępowaniem przed Sądem Najwyższym, podejmowanych przed
sądem niższej instancji. Ustanowiony w tym przepisie przymus adwokacko-
radcowski dotyczy każdego postępowania przed Sądem Najwyższym, a więc także
zainicjowanego skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia sądu oraz toczącego się w jego ramach postępowania wywołanego
wniesieniem zażalenia (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 8 maja
2013 r., I CZ 19/13, niepubl. i z dnia 25 lipca 2013 r., II CZ 46/13, niepubl.).
Zażalenie złożone z naruszeniem art. 871
§ 1 k.p.c. należy kwalifikować jako
niedopuszczalne, a istniejące w tym zakresie uchybienie ma charakter nieusuwalny,
w związku z czym zażalenie dotknięte takim brakiem podlega odrzuceniu bez
wzywania skarżącego do jego uzupełnienia (por. art. 130 § 5 k.p.c., art. 3986
§ 2 i 3
k.p.c., art. 39821
k.p.c., art. 391 § 1 k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
W sprawie osobno należało wziąć pod uwagę, że zażalenie skarżących było
jednocześnie spóźnione. Odpis postanowienia doręczono bowiem skarżącym
w dniu 15 października 2013 r., natomiast zażalenie na to postanowienie zostało
3
wniesione dopiero w dniu 29 października 2013 r., a więc po upływie terminu
tygodniowego, który został określony w art. 394 § 2 k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.
Z tych względów na podstawie art. 3986
§ 2 i 3 k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3
k.p.c. zażalenie należało odrzucić.
POSTANOWIENIE
Dnia 7 maja 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
SSA Katarzyna Polańska-Farion
w sprawie ze skargi D. B. i J. B.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
w sprawie I Nc …/11
wydanego w sprawie z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej "N."
w G.
przeciwko D. B. i J. B.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 7 maja 2014 r.,
zażalenia pozwanych
na postanowienie Sądu Rejonowego w Ś.
z dnia 11 października 2013 r.
odrzuca zażalenie
2
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w Ś. Wydział Cywilny w postanowieniu z dnia 11 października
2013 r. odrzucił skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia złożoną osobiście przez pozwanych D. B. i J. B., uznając że skarga
została wniesiona z naruszeniem art. 871
§ 1 k.p.c.
Na to postanowienie skarżący złożyli osobiście zażalenie, w którym
ogólnikowo zarzucili, że zaskarżone postanowienie narusza porządek prawny
i konstytucyjny.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3941
§ 1 k.p.c. zażalenie na postanowienie odrzucające
skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia podlega
rozpatrzeniu przez Sąd Najwyższy. W myśl art. 871
§ 1 k.p.c. w postępowaniu
przed Sądem Najwyższym obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub
radców prawnych, a zastępstwo to dotyczy także czynności procesowych
związanych z postępowaniem przed Sądem Najwyższym, podejmowanych przed
sądem niższej instancji. Ustanowiony w tym przepisie przymus adwokacko-
radcowski dotyczy każdego postępowania przed Sądem Najwyższym, a więc także
zainicjowanego skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia sądu oraz toczącego się w jego ramach postępowania wywołanego
wniesieniem zażalenia (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 8 maja
2013 r., I CZ 19/13, niepubl. i z dnia 25 lipca 2013 r., II CZ 46/13, niepubl.).
Zażalenie złożone z naruszeniem art. 871
§ 1 k.p.c. należy kwalifikować jako
niedopuszczalne, a istniejące w tym zakresie uchybienie ma charakter nieusuwalny,
w związku z czym zażalenie dotknięte takim brakiem podlega odrzuceniu bez
wzywania skarżącego do jego uzupełnienia (por. art. 130 § 5 k.p.c., art. 3986
§ 2 i 3
k.p.c., art. 39821
k.p.c., art. 391 § 1 k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
W sprawie osobno należało wziąć pod uwagę, że zażalenie skarżących było
jednocześnie spóźnione. Odpis postanowienia doręczono bowiem skarżącym
w dniu 15 października 2013 r., natomiast zażalenie na to postanowienie zostało
3
wniesione dopiero w dniu 29 października 2013 r., a więc po upływie terminu
tygodniowego, który został określony w art. 394 § 2 k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.
Z tych względów na podstawie art. 3986
§ 2 i 3 k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3
k.p.c. zażalenie należało odrzucić.