SDI 11/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-05-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III KK 4/05 V KK 329/11
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt SDI 11/14
POSTANOWIENIE
Dnia 8 maja 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jarosław Matras (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Cesarz
SSN Dariusz Świecki
Protokolant Anna Kuras
przy udziale Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej
w sprawie lekarza M. S.,
obwinionego z art. 8 Kodeksu Etyki Lekarskiej,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 8 maja 2014 r.
kasacji, wniesionej przez pełnomocnika pokrzywdzonego,
od orzeczenia Naczelnego Sądu Lekarskiego z dnia 9 maja 2013 r., sygn. akt […],
utrzymującego w mocy orzeczenie Okręgowego Sądu Lekarskiego w […] z dnia 18
grudnia 2012 r.,
I. oddala kasację;
II. kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego, w tym
kwotą 20 zł (dwadzieścia) wydatków tego postępowania,
obciąża pokrzywdzonego M. G.
UZASADNIENIE
Naczelny Sąd Lekarski orzeczeniem z dnia 9 maja 2013 r. utrzymał w mocy -
zaskarżone przez pełnomocnika pokrzywdzonego M. G. - orzeczenie Okręgowego
Sądu Lekarskiego z dnia 18 grudnia 2012 r., którym to rozstrzygnięciem
uniewinniono obwinionego M. S. od popełnienia przewinienia zawodowego
zarzuconego mu we wniosku o ukaranie.
2
Kasację na niekorzyść obwinionego wniósł pełnomocnik pokrzywdzonego,
stawiając w tym nadzwyczajnym środku zaskarżenia zarzuty rażącego naruszenia
prawa (pkt 1-5) i domagając się we wniosku uchylenia zaskarżonego orzeczenia i
przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Kasacja ta sporządzona została w
dniu 18 listopada 2013 r. i wpłynęła do Naczelnego Sądu Lekarskiego w dniu 20
listopada 2013 r. (prezentata na pierwszej stronie kasacji – brak koperty).
W pisemnym stanowisku złożonym do akt sprawy Sądu Najwyższego obrońca
uniewinnionego M. S. wniósł o pozostawienie kasacji bez rozpoznania, z uwagi na
treść art. 96 ust. 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr
219, poz. 1708 ze zm.), jak i fakt przedawnienia karalności czynu zarzuconego
obwinionemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja podlegała oddaleniu z uwagi na treść art. 96 ust. 2 ustawy z dnia 2
grudnia 2009 r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr 219, poz. 1708 ze zm. – dalej jako
u.i.l.) oraz niemożność poprawienia sytuacji prawnej obwinionego na skutek
wniesionej kasacji. Przepis art. 96 ust. 2 u.i.l. stanowi bowiem, że niedopuszczalne
jest uwzględnienie kasacji na niekorzyść obwinionego wniesionej po upływie 6
miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia. W niniejszej sprawie datą
uprawomocnienia się orzeczenia był dzień 9 maja 2013 r., stosownie do treści art.
94 ust. 1 u.i.l. Zatem uwzględnienie kasacji wniesionej na niekorzyść obwinionego
było możliwe tylko wówczas, gdyby została ona skutecznie wniesiona do dnia 9
listopada 2013 r. (art. 123 § 2 k.p.k. w zw. z art. 112 u.i.l.) i, co oczywiste, gdyby
znalazły potwierdzenie zarzuty w niej zawarte. Kasacja wniesiona po tym terminie
nie jest jednak niedopuszczalna – jak to wywodził obrońca obwinionego – albowiem
u.i.l., analogicznie jak art. 524 § 3 k.p.k., nie pozwala jedynie na jej uwzględnienie w
kierunku niekorzystnym dla obwinionego, natomiast nie blokuje możliwości
przełamania kierunku kasacji i orzeczenia na korzyść obwinionego, jeśliby istniały
podstawy do takiego rozstrzygnięcia (art. 434 § 2 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k. oraz
art. 536 k.p.k. i art. 537 § 2 k.p.k. w zw. z art. 112 u.i.l.). Ta możliwość orzeczenia
na korzyść obwinionego uzasadnia zatem stanowisko, że kasacja wniesiona na
niekorzyść obwinionego po upływie terminu o którym mowa w art. 96 ust. 2 u.i.l.
3
podlega rozpoznaniu ale tylko w takim zakresie, który daje podstawy do wydania
orzeczenia korzystnego dla obwinionego. W sprawie, w której wniesiono kasację
takiej możliwości nie było albowiem obwiniony został uniewinniony od zarzuconego
mu przewinienia zawodowego, a zatem uzyskał maksymalnie korzystne dla siebie
orzeczenie. Skoro zatem z uwagi na treść art. 96 ust. 2 u.i.l. Sąd Najwyższy nie
mógł orzec na niekorzyść obwinionego, to kasacja pełnomocnika pokrzywdzonego
musiała zostać oddalona, bez merytorycznego odnoszenia się do postawionych w
niej zarzutów (por. np. postanowienia SN: z dnia 24 czerwca 2005 r., III KK 4/05,
Lex 199985; z dnia 18 stycznia 2012 r., V KK 329/11, OSNKW 2012, z. 3, poz. 32).
Z tych wszystkich powodów orzeczono jak w postanowieniu, a o kosztach
sądowych postępowania kasacyjnego rozstrzygnięto w oparciu o art. 636 §1 k.p.k.
w zw. z art. 112 u.i.l.
POSTANOWIENIE
Dnia 8 maja 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jarosław Matras (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Cesarz
SSN Dariusz Świecki
Protokolant Anna Kuras
przy udziale Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej
w sprawie lekarza M. S.,
obwinionego z art. 8 Kodeksu Etyki Lekarskiej,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 8 maja 2014 r.
kasacji, wniesionej przez pełnomocnika pokrzywdzonego,
od orzeczenia Naczelnego Sądu Lekarskiego z dnia 9 maja 2013 r., sygn. akt […],
utrzymującego w mocy orzeczenie Okręgowego Sądu Lekarskiego w […] z dnia 18
grudnia 2012 r.,
I. oddala kasację;
II. kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego, w tym
kwotą 20 zł (dwadzieścia) wydatków tego postępowania,
obciąża pokrzywdzonego M. G.
UZASADNIENIE
Naczelny Sąd Lekarski orzeczeniem z dnia 9 maja 2013 r. utrzymał w mocy -
zaskarżone przez pełnomocnika pokrzywdzonego M. G. - orzeczenie Okręgowego
Sądu Lekarskiego z dnia 18 grudnia 2012 r., którym to rozstrzygnięciem
uniewinniono obwinionego M. S. od popełnienia przewinienia zawodowego
zarzuconego mu we wniosku o ukaranie.
2
Kasację na niekorzyść obwinionego wniósł pełnomocnik pokrzywdzonego,
stawiając w tym nadzwyczajnym środku zaskarżenia zarzuty rażącego naruszenia
prawa (pkt 1-5) i domagając się we wniosku uchylenia zaskarżonego orzeczenia i
przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Kasacja ta sporządzona została w
dniu 18 listopada 2013 r. i wpłynęła do Naczelnego Sądu Lekarskiego w dniu 20
listopada 2013 r. (prezentata na pierwszej stronie kasacji – brak koperty).
W pisemnym stanowisku złożonym do akt sprawy Sądu Najwyższego obrońca
uniewinnionego M. S. wniósł o pozostawienie kasacji bez rozpoznania, z uwagi na
treść art. 96 ust. 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr
219, poz. 1708 ze zm.), jak i fakt przedawnienia karalności czynu zarzuconego
obwinionemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja podlegała oddaleniu z uwagi na treść art. 96 ust. 2 ustawy z dnia 2
grudnia 2009 r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr 219, poz. 1708 ze zm. – dalej jako
u.i.l.) oraz niemożność poprawienia sytuacji prawnej obwinionego na skutek
wniesionej kasacji. Przepis art. 96 ust. 2 u.i.l. stanowi bowiem, że niedopuszczalne
jest uwzględnienie kasacji na niekorzyść obwinionego wniesionej po upływie 6
miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia. W niniejszej sprawie datą
uprawomocnienia się orzeczenia był dzień 9 maja 2013 r., stosownie do treści art.
94 ust. 1 u.i.l. Zatem uwzględnienie kasacji wniesionej na niekorzyść obwinionego
było możliwe tylko wówczas, gdyby została ona skutecznie wniesiona do dnia 9
listopada 2013 r. (art. 123 § 2 k.p.k. w zw. z art. 112 u.i.l.) i, co oczywiste, gdyby
znalazły potwierdzenie zarzuty w niej zawarte. Kasacja wniesiona po tym terminie
nie jest jednak niedopuszczalna – jak to wywodził obrońca obwinionego – albowiem
u.i.l., analogicznie jak art. 524 § 3 k.p.k., nie pozwala jedynie na jej uwzględnienie w
kierunku niekorzystnym dla obwinionego, natomiast nie blokuje możliwości
przełamania kierunku kasacji i orzeczenia na korzyść obwinionego, jeśliby istniały
podstawy do takiego rozstrzygnięcia (art. 434 § 2 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k. oraz
art. 536 k.p.k. i art. 537 § 2 k.p.k. w zw. z art. 112 u.i.l.). Ta możliwość orzeczenia
na korzyść obwinionego uzasadnia zatem stanowisko, że kasacja wniesiona na
niekorzyść obwinionego po upływie terminu o którym mowa w art. 96 ust. 2 u.i.l.
3
podlega rozpoznaniu ale tylko w takim zakresie, który daje podstawy do wydania
orzeczenia korzystnego dla obwinionego. W sprawie, w której wniesiono kasację
takiej możliwości nie było albowiem obwiniony został uniewinniony od zarzuconego
mu przewinienia zawodowego, a zatem uzyskał maksymalnie korzystne dla siebie
orzeczenie. Skoro zatem z uwagi na treść art. 96 ust. 2 u.i.l. Sąd Najwyższy nie
mógł orzec na niekorzyść obwinionego, to kasacja pełnomocnika pokrzywdzonego
musiała zostać oddalona, bez merytorycznego odnoszenia się do postawionych w
niej zarzutów (por. np. postanowienia SN: z dnia 24 czerwca 2005 r., III KK 4/05,
Lex 199985; z dnia 18 stycznia 2012 r., V KK 329/11, OSNKW 2012, z. 3, poz. 32).
Z tych wszystkich powodów orzeczono jak w postanowieniu, a o kosztach
sądowych postępowania kasacyjnego rozstrzygnięto w oparciu o art. 636 §1 k.p.k.
w zw. z art. 112 u.i.l.