Ts 48/01
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
205
POSTANOWIENIE
z dnia 26 czerwca 2001 r.
Sygn. Ts 48/01
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Krzysztof Kolasiński
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Zygmunta I. w sprawie zgodności:
§ 1 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 kwietnia 1999 r. w sprawie ustalenia świadczeń przedemerytalnych dla osób zwolnionych z przyczyn dotyczących zakładu pracy z podmiotów gospodarki narodowej objętych programem restrukturyzacji przemysłu obronnego i wsparcia w zakresie modernizacji technicznej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 38, poz. 363) z art. 67 i art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Uzasadnienie:
W skardze konstytucyjnej Zygmunta I. wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego 17 kwietnia 2001 r. zakwestionowano zgodność z Konstytucją rozporządzenia Rady Ministrów z 28 kwietnia 1999 r. w sprawie ustalenia świadczeń przedemerytalnych dla osób zwolnionych z przyczyn dotyczących zakładu pracy z podmiotów gospodarki narodowej objętych programem restrukturyzacji przemysłu obronnego i wsparcia w zakresie modernizacji technicznej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 38, poz. 363). Zdaniem skarżącego Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia emerytalnego nie uwzględnił zarzutu niezgodności wyżej powołanego aktu z art. 37k ust. 9 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (tekst jednolity z 1997 r. Dz.U. Nr 25, poz. 128 ze zm.) oraz z Konstytucją.
Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 16 maja 2001 r., pełnomocnik skarżącego został wezwany do usunięcia braków skargi konstytucyjnej, przez dokładne określenie przepisu ustawy lub innego aktu normatywnego, któremu skarżący zarzuca niezgodność z Konstytucją.
W piśmie procesowym z 28 maja 2001 r., pełnomocnik skarżącego wskazał, że przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie czyni § 1 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z 28 kwietnia 1999 r.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 46 ust. 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym warunkiem merytorycznego rozpoznania skargi konstytucyjnej jest jej złożenie w terminie trzech miesięcy od daty doręczenia skarżącemu prawomocnego wyroku, ostatecznej decyzji lub innego ostatecznego rozstrzygnięcia. W niniejszej sprawie rozstrzygnięciem takim jest wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 26 września 2000 r. (sygn. akt II SA/Wr 1978/99).
Ponieważ jednak wyrok ten został doręczony skarżącemu 10 listopada 2000 r., zaś skarga konstytucyjna została złożona w Trybunale Konstytucyjnym dopiero 17 kwietnia 2001 r. (data nadania w Urzędzie Pocztowym) doszło do znacznego przekroczenia trzymiesięcznego terminu przewidzianego w art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Nie zmienia tej oceny fakt, iż 21 lutego 2001 r. skarżący złożył w Sądzie Rejonowym w Oleśnicy wniosek o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego z urzędu celem sporządzenia skargi konstytucyjnej. Termin do złożenia skargi konstytucyjnej upłynął już bowiem przed tą datą, co wyłącza możliwość zastosowania w niniejszej sprawie art. 48 ust. 2 zd. 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Przewidziana w tym przepisie instytucja zawieszenia biegu terminu do złożenia skargi konstytucyjnej dotyczy bowiem wyłącznie tych przypadków, gdy w chwili składania wniosku o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego z urzędu termin ten jeszcze nie upłynął.
Nie można również uznać za ostateczne rozstrzygnięcie o konstytucyjnych prawach skarżącego, dołączonego do skargi konstytucyjnej pisma Ministerstwa Sprawiedliwości, informującego o braku podstaw prawnych do złożenia rewizji nadzwyczajnej w sprawie skarżącego. Pismo to nie nosi żadnych znamion władczego rozstrzygnięcia w zakresie przysługujących skarżącemu praw lub wolności konstytucyjnych. Ani pośrednio, ani bezpośrednio pismo to nie kształtuje sytuacji prawnej skarżącego. W związku z powyższym nie nosi znamion ostatecznego orzeczenia w rozumieniu art. 79 ust. 1 Konstytucji RP. Pogląd ten znajduje wyraz w dotychczasowym orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego (por. np. postanowienie TK z 28 września 2000 r., sygn. Ts 132/00, OTK ZU Nr 7/1998, poz. 291).
Z uwagi więc na to, iż skarga konstytucyjna złożona została z przekroczeniem terminu określonego w art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, należało odmówić nadania jej dalszego biegu.
POSTANOWIENIE
z dnia 26 czerwca 2001 r.
Sygn. Ts 48/01
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Krzysztof Kolasiński
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Zygmunta I. w sprawie zgodności:
§ 1 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 kwietnia 1999 r. w sprawie ustalenia świadczeń przedemerytalnych dla osób zwolnionych z przyczyn dotyczących zakładu pracy z podmiotów gospodarki narodowej objętych programem restrukturyzacji przemysłu obronnego i wsparcia w zakresie modernizacji technicznej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 38, poz. 363) z art. 67 i art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Uzasadnienie:
W skardze konstytucyjnej Zygmunta I. wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego 17 kwietnia 2001 r. zakwestionowano zgodność z Konstytucją rozporządzenia Rady Ministrów z 28 kwietnia 1999 r. w sprawie ustalenia świadczeń przedemerytalnych dla osób zwolnionych z przyczyn dotyczących zakładu pracy z podmiotów gospodarki narodowej objętych programem restrukturyzacji przemysłu obronnego i wsparcia w zakresie modernizacji technicznej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 38, poz. 363). Zdaniem skarżącego Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia emerytalnego nie uwzględnił zarzutu niezgodności wyżej powołanego aktu z art. 37k ust. 9 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (tekst jednolity z 1997 r. Dz.U. Nr 25, poz. 128 ze zm.) oraz z Konstytucją.
Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 16 maja 2001 r., pełnomocnik skarżącego został wezwany do usunięcia braków skargi konstytucyjnej, przez dokładne określenie przepisu ustawy lub innego aktu normatywnego, któremu skarżący zarzuca niezgodność z Konstytucją.
W piśmie procesowym z 28 maja 2001 r., pełnomocnik skarżącego wskazał, że przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie czyni § 1 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z 28 kwietnia 1999 r.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 46 ust. 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym warunkiem merytorycznego rozpoznania skargi konstytucyjnej jest jej złożenie w terminie trzech miesięcy od daty doręczenia skarżącemu prawomocnego wyroku, ostatecznej decyzji lub innego ostatecznego rozstrzygnięcia. W niniejszej sprawie rozstrzygnięciem takim jest wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 26 września 2000 r. (sygn. akt II SA/Wr 1978/99).
Ponieważ jednak wyrok ten został doręczony skarżącemu 10 listopada 2000 r., zaś skarga konstytucyjna została złożona w Trybunale Konstytucyjnym dopiero 17 kwietnia 2001 r. (data nadania w Urzędzie Pocztowym) doszło do znacznego przekroczenia trzymiesięcznego terminu przewidzianego w art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Nie zmienia tej oceny fakt, iż 21 lutego 2001 r. skarżący złożył w Sądzie Rejonowym w Oleśnicy wniosek o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego z urzędu celem sporządzenia skargi konstytucyjnej. Termin do złożenia skargi konstytucyjnej upłynął już bowiem przed tą datą, co wyłącza możliwość zastosowania w niniejszej sprawie art. 48 ust. 2 zd. 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Przewidziana w tym przepisie instytucja zawieszenia biegu terminu do złożenia skargi konstytucyjnej dotyczy bowiem wyłącznie tych przypadków, gdy w chwili składania wniosku o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego z urzędu termin ten jeszcze nie upłynął.
Nie można również uznać za ostateczne rozstrzygnięcie o konstytucyjnych prawach skarżącego, dołączonego do skargi konstytucyjnej pisma Ministerstwa Sprawiedliwości, informującego o braku podstaw prawnych do złożenia rewizji nadzwyczajnej w sprawie skarżącego. Pismo to nie nosi żadnych znamion władczego rozstrzygnięcia w zakresie przysługujących skarżącemu praw lub wolności konstytucyjnych. Ani pośrednio, ani bezpośrednio pismo to nie kształtuje sytuacji prawnej skarżącego. W związku z powyższym nie nosi znamion ostatecznego orzeczenia w rozumieniu art. 79 ust. 1 Konstytucji RP. Pogląd ten znajduje wyraz w dotychczasowym orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego (por. np. postanowienie TK z 28 września 2000 r., sygn. Ts 132/00, OTK ZU Nr 7/1998, poz. 291).
Z uwagi więc na to, iż skarga konstytucyjna złożona została z przekroczeniem terminu określonego w art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, należało odmówić nadania jej dalszego biegu.