187
POSTANOWIENIE
z dnia 23 września 2003 r.
Sygn. akt Ts 129/03
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marek Mazurkiewicz
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Zbigniewa Piazdeckiego w sprawie zgodności:
art. 691 § 1 kodeksu cywilnego w brzmieniu ustalonym przez art. 26 pkt 12 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, zasobie mieszkaniowym gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz. 733) z art. 2, 32 i 75 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE:
W skardze konstytucyjnej Zbigniewa Piazdeckiego, skierowanej do Trybunału Konstytucyjnego 9 lipca 2003 r., skarżący wniósł o stwierdzenie niezgodności art. 691 § 1 kodeksu cywilnego w brzmieniu ustalonym przez art. 26 pkt 12 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, zasobie mieszkaniowym gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz. 733) w zakresie, w jakim zawęża on krąg osób uprawnionych do wstąpienia w stosunek najmu po zmarłym najemcy z art. 2, 32 i 75 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Wyrokiem z 1 lipca 2003 r. (sygn. akt P 31/02) Trybunał Konstytucyjny orzekł, iż art. 26 pkt 12 w zw. z art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, zasobie mieszkaniowym gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz. 733) w zakresie, w jakim zawęża on krąg osób uprawnionych do wstąpienia w stosunek najmu po zmarłym najemcy, jest zgodny z art. 2, art. 32 i art. 75 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
W niniejszej skardze – w odniesieniu do powyższego wyroku – Trybunał Konstytucyjny stwierdził zarówno tożsamość przedmiotu zaskarżenia, jak i pokrywające się wzorce konstytucyjne w zakresie wskazanych w skardze art. 2, 32 i 75 Konstytucji.
W związku z powyższym, wydanie orzeczenia w niniejszej sprawie stało się zbędne. Na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 49 i art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.) należało odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej jako bezzasadnej.