SK 43/04
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
93/7/A/2006
POSTANOWIENIE
z dnia 27 lipca 2006 r.
Sygn. akt SK 43/04
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Jerzy Stępień – przewodniczący
Jerzy Ciemniewski – sprawozdawca I
Marian Grzybowski – sprawozdawca II
Adam Jamróz
Marek Mazurkiewicz,
po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 lipca 2006 r., wniosku radcy prawnego Anny Korbeli, pełnomocnika skarżącego Tadeusza Rejmana, o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych,
p o s t a n a w i a:
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE:
1. Pełnomocnik skarżącego Tadeusza Rejmana wraz ze złożeniem skargi konstytucyjnej wystąpił do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem o orzeczenie na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.
Wyrokiem z 27 lipca 2006 r. Trybunał Konstytucyjny nie uwzględnił skargi konstytucyjnej Tadeusza Rejmana.
2. Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.; dalej: ustawa o TK) „Koszty postępowania przed Trybunałem, z zastrzeżeniem ust. 2, ponosi Skarb Państwa”. Z ust. 2 zdanie 1 tego przepisu wynika, że Trybunał Konstytucyjny orzeka zwrot kosztów postępowania przed Trybunałem wraz z wyrokiem uwzględniającym skargę konstytucyjną. W uzasadnionych przypadkach Trybunał może orzec zwrot kosztów postępowania również wówczas, gdy nie uwzględnił skargi konstytucyjnej (art. 24 ust. 2 zdanie 2).
Zwrot kosztów postępowania na rzecz skarżącego obejmuje zarówno postępowanie zakończone wydaniem wyroku, jak i postępowanie zakończone wydaniem postanowienia o nienadaniu skardze dalszego biegu. Dotyczy to również postanowienia o umorzeniu postępowania (postanowienie TK z 9 września 2002 r., sygn. SK 44/01, OTK ZU nr 3/A/2003, poz. 26).
Zwrot kosztów postępowania na podstawie art. 24 ust. 2 zdanie 2 ustawy o TK ma charakter wyjątkowy i jest odstępstwem od zasady ogólnej wyrażonej w art. 24 ust. 2 zdanie 1 ustawy o TK. Oznacza to, że pojęcie „uzasadnionego przypadku” musi być interpretowane ściśle i nie może podlegać wykładni rozszerzającej.
Trybunał Konstytucyjny, rozpoznając wniosek pełnomocnika skarżącego, nie znalazł podstaw do uznania, że zachodzi „uzasadniony przypadek”, który przemawiałby za przyznaniem kosztów postępowania.
Z tych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak na wstępie.
POSTANOWIENIE
z dnia 27 lipca 2006 r.
Sygn. akt SK 43/04
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Jerzy Stępień – przewodniczący
Jerzy Ciemniewski – sprawozdawca I
Marian Grzybowski – sprawozdawca II
Adam Jamróz
Marek Mazurkiewicz,
po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 lipca 2006 r., wniosku radcy prawnego Anny Korbeli, pełnomocnika skarżącego Tadeusza Rejmana, o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych,
p o s t a n a w i a:
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE:
1. Pełnomocnik skarżącego Tadeusza Rejmana wraz ze złożeniem skargi konstytucyjnej wystąpił do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem o orzeczenie na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.
Wyrokiem z 27 lipca 2006 r. Trybunał Konstytucyjny nie uwzględnił skargi konstytucyjnej Tadeusza Rejmana.
2. Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.; dalej: ustawa o TK) „Koszty postępowania przed Trybunałem, z zastrzeżeniem ust. 2, ponosi Skarb Państwa”. Z ust. 2 zdanie 1 tego przepisu wynika, że Trybunał Konstytucyjny orzeka zwrot kosztów postępowania przed Trybunałem wraz z wyrokiem uwzględniającym skargę konstytucyjną. W uzasadnionych przypadkach Trybunał może orzec zwrot kosztów postępowania również wówczas, gdy nie uwzględnił skargi konstytucyjnej (art. 24 ust. 2 zdanie 2).
Zwrot kosztów postępowania na rzecz skarżącego obejmuje zarówno postępowanie zakończone wydaniem wyroku, jak i postępowanie zakończone wydaniem postanowienia o nienadaniu skardze dalszego biegu. Dotyczy to również postanowienia o umorzeniu postępowania (postanowienie TK z 9 września 2002 r., sygn. SK 44/01, OTK ZU nr 3/A/2003, poz. 26).
Zwrot kosztów postępowania na podstawie art. 24 ust. 2 zdanie 2 ustawy o TK ma charakter wyjątkowy i jest odstępstwem od zasady ogólnej wyrażonej w art. 24 ust. 2 zdanie 1 ustawy o TK. Oznacza to, że pojęcie „uzasadnionego przypadku” musi być interpretowane ściśle i nie może podlegać wykładni rozszerzającej.
Trybunał Konstytucyjny, rozpoznając wniosek pełnomocnika skarżącego, nie znalazł podstaw do uznania, że zachodzi „uzasadniony przypadek”, który przemawiałby za przyznaniem kosztów postępowania.
Z tych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak na wstępie.