Pełny tekst orzeczenia

339/5/B/2010


POSTANOWIENIE
z dnia 16 września 2010 r.
Sygn. akt Ts 328/08

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Ewa Łętowska – przewodnicząca
Mirosław Granat – sprawozdawca
Sławomira Wronkowska-Jaśkiewicz,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 maja 2009 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Stowarzyszenia Wietnamczyków w Polsce „Solidarność i Przyjaźń”,

p o s t a n a w i a:

1) oddalić wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 maja 2009 r. o odmowie nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu,

2) pozostawić zażalenie bez rozpoznania.

UZASADNIENIE

W skardze konstytucyjnej z 24 października 2008 r., sporządzonej przez adwokata, zakwestionowana została zgodność art. 7 ust. 1 w związku z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1990 r. – Prawo o zgromadzeniach (Dz. U. Nr 51, poz. 297, ze zm.; dalej: p.z.) z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej.
W opinii skarżącego stowarzyszenia przewidziane w zakwestionowanych przepisach ramy czasowe postępowania odwoławczego od decyzji organu pierwszej instancji w przedmiocie zorganizowania zgromadzenia nie gwarantują organizatorowi możliwości skutecznego odwołania się od zakazu zwołania zgromadzenia. Ponadto, przepisy p.z. nie nakładają na organy państwowe obowiązku zakończenia procedury dotyczącej zgromadzenia przed jego planowaną datą. W ten sposób – zdaniem skarżącego – dochodzi do naruszenia wolności zgromadzeń (art. 57 Konstytucji). W dalszej części skargi wywiedziono, że na gruncie p.z. należy mówić o istnieniu pominięcia legislacyjnego, polegającego na braku gwarancji dla organizatora zgromadzenia możliwości uzyskania odwołania od zakazu przed datą planowanego zgromadzenia. Istniejący brak mechanizmów zabezpieczających prowadzić ma do naruszenia art. 78 Konstytucji. Skarga zawiera również argumentację mającą przemawiać za niezgodnością kwestionowanych przepisów z zasadą demokratycznego państwa prawnego.
Postanowieniem z 6 maja 2009 r. Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu. Rozstrzygnięcie takie spowodowane było niewyczerpaniem drogi prawnej – skarżące stowarzyszenie nie poddało rozstrzygnięć organów administracyjnych kontroli sądów administracyjnych.
Postanowienie o odmowie nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu zostało doręczone pełnomocnikowi stowarzyszenia 12 maja 2009 r.
W ustawowym siedmiodniowym terminie (art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym, Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) nie zostało wniesione zażalenie na powyższe postanowienie.
Dnia 20 maja 2009 r. zmarł pełnomocnik skarżącego. W dniu 6 lipca 2009 r. prezes Stowarzyszenia w Polsce „Solidarność i Przyjaźń” ustanowił pełnomocnikiem adw. Mikołaja Pietrzaka. Nowy pełnomocnik 16 lipca 2009 r. zwrócił się do Trybunału Konstytucyjnego o przesłanie kserokopii wyżej wymienionego postanowienia. Dnia 30 lipca 2009 r. pełnomocnikowi Mikołajowi Pietrzakowi została wysłana żądana kserokopia. W dniu 11 sierpnia 2009 r. pełnomocnik skarżącego wniósł zażalenie na postanowienie o odmowie nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu, a wraz z nim wniosek o przywrócenie terminu do jego wniesienia, powołując się na okoliczność śmierci poprzedniego pełnomocnika jako uniemożliwiającą mu zapoznanie się z dokumentacją sprawy.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 20 ustawy o TK do postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym odpowiednie zastosowanie znajdują przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.; dalej: k.p.c.).
Warunkami uwzględnienia wniosku o przywrócenie terminu – zgodnie z art. 168 i art. 169 k.p.c. – są: (1) wystąpienie z wnioskiem o przywrócenie terminu; (2) wniesienie wniosku w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminowi; (3) jednoczesne z wniesieniem wniosku dopełnienie czynności, dla której określony był termin; (4) uprawdopodobnienie, że uchybienie terminowi nastąpiło bez winy wnioskodawcy. Spełnienie tych przesłanek jest obowiązkiem skarżącego.
W rozpatrywanej sprawie nowy pełnomocnik stowarzyszenia nie uprawdopodobnił, że w okresie od upływu terminu, o którym mowa w art. 36 ust. 4 ustawy o TK (19 maja 2009 r.), do wniesienia zażalenia wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności (11 sierpnia 2009 r.) istniała przeszkoda uniemożliwiająca podejmowanie określonych czynności procesowych. W szczególności wniosek nie zawiera jakichkolwiek wywodów mających wyjaśnić, dlaczego wyznaczenie nowego adwokata pełnomocnika nastąpiło po 46 dniach od śmierci poprzedniego pełnomocnika. W tym miejscu należy przypomnieć, że „spełnienie wymogu uprawdopodobnienia okoliczności uzasadniających wniosek o przywrócenie terminu nastąpi, jeżeli zostaną przytoczone okoliczności uzasadniające ten wniosek zarówno merytorycznie, tj. wskazujące na brak winy strony w uchybieniu terminu, jak i pod względem formalnym” (zob. postanowienie SN z 19 maja 2006 r., sygn. akt III CZ 28/06, LEX nr 188379).

Z uwagi na niespełnienie obowiązku, o którym mowa w art. 169 § 2 k.p.c., wniosek o przywrócenie terminu podlegał oddaleniu. Zażalenie zostało więc wniesione po terminie i dlatego na podstawie art. 36 ust. 5 ustawy o TK pozostawiono je bez rozpoznania.