Pełny tekst orzeczenia

406/6/B/2010

POSTANOWIENIE
z dnia 7 grudnia 2010 r.
Sygn. akt Tw 37/10

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Ewa Łętowska,

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym wniosku Naczelnej Rady Lekarskiej o zbadanie zgodności:
§ 3 ust. 3 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 18 maja 2010 r. w sprawie przekazywania izbom lekarskim środków finansowych na pokrycie kosztów czynności wykonywanych przez izby lekarskie (Dz. U. Nr 94, poz. 611) z art. 2, art. 64 ust. 2 i 3, art. 92 ust. 1 oraz art. 216 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu wnioskowi.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2010 r. wpłynął do Trybunału Konstytucyjnego wniosek Naczelnej Rady Lekarskiej o zbadanie zgodności § 3 ust. 3 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 18 maja 2010 r. w sprawie przekazywania izbom lekarskim środków finansowych na pokrycie kosztów czynności wykonywanych przez izby lekarskie (Dz. U. Nr 94, poz. 611; dalej: rozporządzenie z 2010 r.) z art. 2, art. 64 ust. 2 i 3 (co wynika z uzasadnienia, choć w petitum wniosku powołano art. 64 ust. 1), art. 92 ust. 1 oraz art. 216 ust. 1 Konstytucji.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

1. Na podstawie art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) wniosek przedstawiony przez ogólnokrajową władzę organizacji zawodowej podlega wstępnemu rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym. W postępowaniu tym Trybunał Konstytucyjny w składzie jednego sędziego bada, czy wniosek odpowiada wymogom formalnym (art. 32 ust. 1 i 2 ustawy o TK), czy nie jest oczywiście bezzasadny (art. 36 ust. 3 ustawy o TK), a w szczególności, czy pochodzi od uprawnionego podmiotu (art. 191 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 191 ust. 2 Konstytucji).

2. Trybunał Konstytucyjny przypomina, że w myśl art. 191 ust. 1 pkt 4 Konstytucji ogólnokrajowym władzom organizacji zawodowej przysługuje kompetencja do inicjowania abstrakcyjnej kontroli norm. Wola ogólnokrajowej władzy (zazwyczaj będącej organem kolegialnym) znajduje wyraz w podejmowanych przez nią uchwałach. Tryb podjęcia uchwały regulują właściwe przepisy, zaś treść podjętej uchwały zostaje zapisana w protokole z posiedzenia takiej władzy. Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego, uchwała ogólnokrajowej władzy organizacji zawodowej w sprawie wystąpienia z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego stanowi conditio sine qua non wszczęcia postępowania z wniosku tego podmiotu (por. postanowienie TK z 22 grudnia 2008 r., Tw 35/08, OTK ZU nr 6/B/2008, poz. 220 i powołane tam orzeczenie). Dla ustalenia, czy wniosek pochodzi od konstytucyjnie legitymowanego podmiotu, nie zaś od osoby fizycznej, która go sporządziła lub podpisała, potrzebny jest dowód, że został on wniesiony na podstawie uchwały uprawnionej władzy. Stąd wymagane jest dołączenie do wniosku uchwały podjętej przez taką władzę. Treść uchwały i wniosku powinny być zbieżne. Minimalna zbieżność cechująca wniosek i uchwałę obejmuje dokładne wskazanie kwestionowanego przepisu (przepisów) danego aktu normatywnego, wyrażenie woli wyeliminowania tego przepisu (przepisów) z porządku prawnego oraz sformułowanie zarzutu jego (ich) niezgodności z przepisem (przepisami) aktu normatywnego o wyższej mocy prawnej.

3. W § 1 uchwały nr 33/10/VI podjętej 3 września 2010 r. Naczelna Rada Lekarska postanowiła „wystąpić do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem o zbadanie zgodności przepisów rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 18 maja 2010 r. w sprawie przekazywania izbom lekarskim środków finansowych na pokrycie kosztów czynności wykonywanych przez izby lekarskie (Dz. U. Nr 94, poz. 611) z art. 2, art. 64 ust. 2 i 3, art. 92 ust. 1 oraz art. 216 ust. 1 Konstytucji.
Uchwały tej nie można jednak uznać za podstawę prawną wniosku, który wpłynął do Trybunału Konstytucyjnego 15 października 2010 r.

3.1. Trybunał Konstytucyjny ustalił, że w powołanej uchwale Naczelna Rada Lekarska nie skonkretyzowała, którym przepisom rozporządzenia z 2010 r. zarzuca niezgodność z powołanymi wzorcami kontroli.
W konsekwencji należy stwierdzić, że podjęcie przez Naczelną Radę Lekarską uchwały bez wskazania, które przepisy rozporządzenia z 2010 r. naruszają art. 2, art. 64 ust. 2 i 3, art. 92 ust. 1 oraz art. 216 ust. 1 Konstytucji, musi być uznane za nieskutecznie złożone oświadczenie woli w sprawie wystąpienia z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego. Jeżeli bowiem uchwała podmiotu konstytucyjnie legitymowanego do złożenia wniosku (art. 191 ust. 1 pkt 4) nie wyznacza dokładnie zakresu zaskarżenia, to okoliczność ta uniemożliwia Trybunałowi przeprowadzenie abstrakcyjnej kontroli norm.
Jednocześnie trzeba podkreślić, że tak rozumiana wadliwość uchwały stanowiącej podstawę wystąpienia z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego nie może zostać uznana za brak formalny, który podlegałby usunięciu w trybie art. 36 ust. 2 ustawy o TK (por. postanowienie TK z 24 listopada 2003 r., Tw 30/03, OTK ZU nr 4/B/2003, poz. 209).

3.2. Trybunał Konstytucyjny zwraca uwagę, że sprecyzowanie przedmiotu kontroli, tzn. wskazanie, że Naczelna Rada Lekarska występuje o zbadanie zgodności § 3 ust. 3 rozporządzenia 2010 r., nastąpiło dopiero w samym wniosku złożonym do Trybunału.
Trybunał Konstytucyjny przypomina, że podmiot sporządzający lub podpisujący wniosek (także pełnomocnik wnioskodawcy) jest zobowiązany do działania w granicach i zakresie udzielonego pełnomocnictwa. Nie posiada zatem kompetencji do samodzielnego kształtowania ani przedmiotu, ani wzorców kontroli, gdyż wiąże go treść uchwały podmiotu legitymowanego do wystąpienia z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego.

4. W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 191 ust. 1 pkt 4 Konstytucji, Trybunał Konstytucyjny stwierdza, że rozpatrywany „wniosek” w zakresie, w jakim samoistnie określa przedmiot kontroli, pochodzi od podmiotu nieuprawnionego. Okoliczność powyższa, zgodnie z art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy o TK, stanowi podstawę odmowy nadania dalszego biegu wnioskowi Naczelnej Rady Lekarskiej.

Biorąc powyższe pod uwagę, Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.