Ts 146/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
387/4/B/2012
POSTANOWIENIE
z dnia 6 sierpnia 2012 r.
Sygn. akt Ts 146/12
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marek Kotlinowski,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Włodzimierza K. w sprawie zgodności:
art. 3989 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.) z art. 45 ust. 1 w zw. z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
p o s t a n a w i a:
umorzyć postępowanie.
UZASADNIENIE
W skardze konstytucyjnej wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego 13 czerwca 2012 r. (data nadania) Włodzimierz K. (dalej: skarżący) wystąpił o zbadanie zgodności z art. 45 ust. 1 w zw. z art. 2 Konstytucji art. 3989 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.; dalej: k.p.c.) w zakresie, w którym umożliwia Sądowi Najwyższemu odmowę przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej (niezależnie od zasadności tej skargi) z uwagi na brak istnienia w sprawie istotnego zagadnienia prawnego.
Skargę konstytucyjną skierowano w związku z następującym stanem faktycznym. Skarżący 12 sierpnia 2011 r. wniósł do Sądu Najwyższego skargę kasacyjną od wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie z 25 maja 2011 r. (sygn. akt III Ca 317/10). Postanowieniem z 23 lutego 2012 r. (sygn. akt IV CSK 530/11) Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej. Postanowienie to zostało doręczone skarżącemu 14 marca 2012 r.
W świetle kwestionowanego przepisu Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne. Skarżący twierdzi, że wobec zasad wynikających z art. 45 ust. 1 i powiązanego z nim art. 2 Konstytucji niedopuszczalne jest uchylanie się przez Sąd Najwyższy od rozpoznania skargi kasacyjnej z uwagi na stosowanie niejasnego kryterium istotnego zagadnienia prawnego.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) wnioskodawca może do rozpoczęcia rozprawy wycofać wniosek, pytanie prawne albo skargę konstytucyjną. W myśl utrwalonego orzecznictwa TK prawo do cofnięcia skargi konstytucyjnej przed rozpoczęciem rozprawy mieści się w granicach swobodnego uznania skarżącego i jest odzwierciedleniem zasady dyspozycyjności, na której opiera się postępowanie przed Trybunałem Konstytucyjnym (zob. m.in. postanowienie TK z 4 marca 1999 r., SK 16/98, OTK ZU nr 2/1999, poz. 26).
Cofnięcie skargi konstytucyjnej przed rozpoczęciem rozprawy nie podlega zatem kontroli Trybunału Konstytucyjnego, skutkuje natomiast koniecznością umorzenia postępowania, zgodnie z art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy o TK (zob. postanowienie TK z 7 lipca 2011 r., Ts 207/09, OTK ZU nr 4/B/2011, poz. 301).
W dniu 16 lipca 2012 r. do Trybunału Konstytucyjnego wpłynęło pismo skarżącego, w którym cofnął swoją skargę konstytucyjną z 13 czerwca 2012 r.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy o TK, Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
z dnia 6 sierpnia 2012 r.
Sygn. akt Ts 146/12
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marek Kotlinowski,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Włodzimierza K. w sprawie zgodności:
art. 3989 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.) z art. 45 ust. 1 w zw. z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
p o s t a n a w i a:
umorzyć postępowanie.
UZASADNIENIE
W skardze konstytucyjnej wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego 13 czerwca 2012 r. (data nadania) Włodzimierz K. (dalej: skarżący) wystąpił o zbadanie zgodności z art. 45 ust. 1 w zw. z art. 2 Konstytucji art. 3989 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.; dalej: k.p.c.) w zakresie, w którym umożliwia Sądowi Najwyższemu odmowę przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej (niezależnie od zasadności tej skargi) z uwagi na brak istnienia w sprawie istotnego zagadnienia prawnego.
Skargę konstytucyjną skierowano w związku z następującym stanem faktycznym. Skarżący 12 sierpnia 2011 r. wniósł do Sądu Najwyższego skargę kasacyjną od wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie z 25 maja 2011 r. (sygn. akt III Ca 317/10). Postanowieniem z 23 lutego 2012 r. (sygn. akt IV CSK 530/11) Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej. Postanowienie to zostało doręczone skarżącemu 14 marca 2012 r.
W świetle kwestionowanego przepisu Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne. Skarżący twierdzi, że wobec zasad wynikających z art. 45 ust. 1 i powiązanego z nim art. 2 Konstytucji niedopuszczalne jest uchylanie się przez Sąd Najwyższy od rozpoznania skargi kasacyjnej z uwagi na stosowanie niejasnego kryterium istotnego zagadnienia prawnego.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) wnioskodawca może do rozpoczęcia rozprawy wycofać wniosek, pytanie prawne albo skargę konstytucyjną. W myśl utrwalonego orzecznictwa TK prawo do cofnięcia skargi konstytucyjnej przed rozpoczęciem rozprawy mieści się w granicach swobodnego uznania skarżącego i jest odzwierciedleniem zasady dyspozycyjności, na której opiera się postępowanie przed Trybunałem Konstytucyjnym (zob. m.in. postanowienie TK z 4 marca 1999 r., SK 16/98, OTK ZU nr 2/1999, poz. 26).
Cofnięcie skargi konstytucyjnej przed rozpoczęciem rozprawy nie podlega zatem kontroli Trybunału Konstytucyjnego, skutkuje natomiast koniecznością umorzenia postępowania, zgodnie z art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy o TK (zob. postanowienie TK z 7 lipca 2011 r., Ts 207/09, OTK ZU nr 4/B/2011, poz. 301).
W dniu 16 lipca 2012 r. do Trybunału Konstytucyjnego wpłynęło pismo skarżącego, w którym cofnął swoją skargę konstytucyjną z 13 czerwca 2012 r.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy o TK, Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.