Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 sierpnia 2012 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie VI Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SA– Małgorzata Kuracka

Sędzia SA– Barbara Godlewska-Michalak (spr.)

Sędzia SA– Wanda Lasocka

Protokolant sekr. sądowy – Beata Pelikańska

po rozpoznaniu w dniu 9 sierpnia 2012 r. w Warszawie

na rozprawie sprawy z powództwa Biuro Usług (...) Sp. z o.o. z siedzibą wS. i (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o zawarcie umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej

na skutek apelacji powoda Biura Usług (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S. i pozwanego Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie – Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów

z dnia 19 grudnia 2011 r.

sygn. akt XVII Ame 93/10

I oddala obie apelacje;

II zasądza od Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki i Biura Usług (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S. na rzecz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. kwotę po 270 (dwieście siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt VI A Ca 419/12

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 19 grudnia 2011 Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów uchylił decyzję Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 25 lutego 2010 r. (...)., oddalił odwołanie Biura Usług (...) „(...) sp. z oo z siedziba w S. i orzekł o kosztach procesu.

Wydając zaskarżony wyrok Sąd miał na uwadze następujący stan faktyczny:

Biuro Usług (...) sp. z oo s siedzibą w S. domagało się zawarcia umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej farmy wiatrowej P. z (...)Sp. z oo w P.. Przedmiotowa farma ma mieć moc 48 KW i składać się z 24 turbin. Warunki przyłączenia dla Parku (...) zostały powodowi wydane 29 stycznia 2009 r.

Przedmiotowa farma nie została wybudowana.

Decyzją z dnia 25 lutego 2010 r(...) orzekł zawarcie pomiędzy (...) Biurem Usług (...) Sp. z oo w S. a(...) Sp. z oo z siedzibą w P. umowy o przyłączenie Farmy Wiatrowej P. do sieci elektroenergetycznej (...), która stanowiła załącznik do przedmiotowej decyzji.

Od powyższej decyzji odwołała się(...)Sp. z oo w P..

Sąd Okręgowy – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów uznał, że na uwzględnienie w całości zasługuje odwołanie (...)pomimo, że nie są trafne wszystkie podniesione w odwołaniu zarzuty. Istotne natomiast, w ocenie Sądu Okręgowego, jest to, że ubiegający się o zawarcie umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej nie ma urządzeń technicznych umożliwiających takie przyłączenie. W takiej sytuacji Sąd Okręgowy uznał, że nie istnieje przedmiot umowy. Zamiar wybudowania obiektów, które zainteresowany chce wybudować i przyłączyć do sieci, uzasadnia jedynie wniosek o określenie warunków technicznych przyszłego przyłączenia, nie zaś żądanie zawarcia umowy.

Uwzględnienie tego zarzutu(...)sp. z oo w P., powoduje, w ocenie Sądu Okręgowego – Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, że bezprzedmiotowe stały się zarzuty naruszenia art. 7 ust. 5 Dyrektywy 2001/77/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 27 września 2001 r. w sprawie wspierania produkcji na rynku wewnętrznym energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł odnawialnych, naruszenia art. 45 ust. 1 pkt. 3 w zw. z art. 1 ust. 2 i art. 9d ust. 4, a także art. 32 ust. 1 pkt. 3 prawa energetycznego oraz art. 3 i 23 ust. 1 Rozporządzenia Komisji Europejskiej z 6 sierpnia 2008 r 88/2008.

Bezprzedmiotowe stały się także zarzuty odnoszące się do wysokości opłat za przyłączenie – naruszenie art. 7 ust. 8 prawa energetycznego.

Odnośnie zarzutów naruszenia przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, Sąd stwierdził, że Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie może ograniczyć sprawy wynikającej z odwołania od decyzji Prezesa URE tylko do funkcji sprawdzającej prawidłowość postępowania administracyjnego, które poprzedza postępowanie sądowe. Celem postępowania nie jest kontrola postępowania administracyjnego, ale merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy, której spór między stronami powstał po wydaniu decyzji.

Gdyby nawet podzielić zarzuty dotyczące naruszenia przepisów postępowania administracyjnego, to uznać należałoby, że nie mają one wpływu na merytoryczne rozstrzygnięcie sporu.

Uwzględnienie odwołania (...) sp. z oo w P., powoduje, że bezprzedmiotowymi są argumenty odwołania Biura Usług (...) sp. z oo z siedzibą w S., gdyż odnoszą się do treści zaskarżonej decyzji.

Powyższy wyrok zaskarżyli apelacjami.

1. Biuro Usług (...) sp. z oo.

Powołując się w swej apelacji na naruszenie prawa materialnego – art. 7 ust. 1 prawa energetycznego w zw. z $ 7 rozporządzenie Ministra Gospodarki z 4 maja 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego przez błędną wykładnię oraz art. 10 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską i pominięcie dokonywania wykładni prawa krajowego w sposób zapewniający skuteczność prawa wspólnotowego, oraz nierozpoznanie istoty sprawy, wniosło o oddalenie odwołania (...)sp. z oo w P., zmianę zaskarżonej decyzji zgodnie z żądaniem zgłoszonym w pozwie przez Biuro Usług (...) orzeczenie o kosztach ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

2. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki.

Powołując się w apelacji na naruszenie prawa materialnego:

- art. 7 ust. 1 prawa energetycznego przez błędną wykładnię

- art. 7ust. 1 w zw. z art., 3a prawa energetycznego przez uznanie, że w przypadku, gdy podmiot ubiegający się o zawarcie umowy nie wybudował obiektów, przysługuje mu jedynie prawa żądania określenia warunków technicznych przyszłego przyłączenia

- art., 8 ust. 1 prawa energetycznego, przez uznanie, że brak było podstaw do wydania decyzji orzekającej zawarcie umowy

- art.233 § 1 kpc przez zaniechanie rozważenia całości materiału dowodowego zebranego w sprawie wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie odwołania (...) sp. z oo z siedzibą w P. ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w pkt. 1 oraz 3 i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

Sąd Apelacyjny ustalił i zważył, co następuje:

Zaskarżony wyrok odpowiada prawu, choć argumentacja, Sądu Okręgowego w Warszawie- Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie jest trafna.

Zasadność, zatem podniesionych w apelacji zarzutów nie ma w tej sytuacji znaczenia i dlatego Sąd Apelacyjny do zarzutów pokrótce odniesie się w dalszej kolejności.

Utrwalonym w orzecznictwie Sądu Najwyższego jest pogląd, że wydając orzeczenie Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustosunkowuje się do decyzji Prezesa Urzędu, tak, więc formalnie przedmiotem rozstrzygnięcia Sądu jest decyzja. Przepisy postępowania cywilnego dotyczące postępowania szczególnego - postępowania regulacyjnego nie ograniczają Sądu do wskazywania wadliwości decyzji, ale jest on władny, a nawet powinien, o ile znajduje to uzasadnienie w okolicznościach sprawy i zebranym materiale dowodowym i faktycznym dostrzeżone wady usunąć. Uchylenie decyzji powinno, zatem, nastąpić wówczas, gdy wydanie jej nastąpiło bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa materialnego, albo została skierowana do podmiotu niebędącego stroną w sprawie lub dotyczy sprawy rozstrzygniętej.

Sąd Najwyższy w wyroku z 13 maja 2004 r. III SK 44/04 podniósł, że celem postępowania sądowego nie jest przeprowadzenie kontroli postępowania administracyjnego, ale merytoryczne rozstrzygnięcia sprawy. Przedmiotem tego postępowania sądowego jest spór powstały po wydaniu decyzji przez Prezesa Urzędu. Rzeczą, zatem Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów jest ocena poddanej jego rozstrzygnięciu decyzji. Nie można zważywszy na powyższe, jak podkreślił Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 19 września 2009 r. III SK 5/09 utrzymywać, że postępowanie przed Prezesem Urzędu jest poza kontrolą w tym znaczeniu, że postępowanie przed Prezesem może być zupełnie dowolne, co nie spotka się z żadną sankcją. Odwołanie od decyzji Prezesa Urzędu wszczyna postępowanie cywilne- kontradyktoryjne, ale postępowanie to warunkowane jest poprzedzającym je postępowaniem administracyjnym, gdyż to postępowanie warunkuje dopuszczalność drogi sądowej. Rozstrzygnięcie Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów może nastąpić po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, przy czym dowody przeprowadzone w toku postępowania sądowego mogą różnić się od dowodów, jakie zostały przeprowadzone w toku postępowania administracyjnego. Sądy mogą, bowiem, w granicach określonych przez kodeks postępowania cywilnego ( w sytuacji, gdy strona zgłosi odpowiednie wnioski) uzupełnić postępowanie dowodowe przeprowadzone przez Prezesa Urzędu w toku postępowania administracyjnego, mogą też poprzestać na dowodach zebranych przez Prezesa. Nie może jednak ujść z pola widzenia fakt, że to postępowanie przed Prezesem służy zebraniu materiału dowodowego i merytorycznemu rozstrzygnięciu. Innymi słowy podstawę rozstrzygnięcia Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów stanowi materiał dowodowy zebrany w toku postępowania przed Prezesem Urzędu, który o ile strony zawnioskują, może być uzupełniony w toku postępowania przed sądem powszechnym. Zadaniem Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, w związku ze złożonym odwołaniem, jest ustalenie czy prawidłowo została zastosowana ustawa w świetle materiału dowodowego zebranego w sprawie toczącej się przed Prezesem Urzędu i argumentacji zawartej w decyzji. Zgodnie z przepisami kodeksu postępowania administracyjnego obowiązek zebrania całego materiału dowodowego ciąży, zgodnie zasadą oficjalności na organie administracyjnym, co rozumieć należy w ten sposób, że organ gromadzi materiał dowodowy, który jest niezbędny dla prawidłowego rozstrzygnięcia, czyniąc to albo z własnej inicjatywy albo na wniosek strony o ile zaoferowane przez stronę dowody mają znaczenie dla prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy ( por. Komentarz aktualizowany do ustawy z

14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego M. Jaśkowska, A.Wróbel).

Powyższe rozważania prowadzą do wniosku, że kontrola sądowa decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki wymaga również zbadania czy zaskarżona odwołaniem decyzja Prezesa Urzędu ma dostateczne podstawy prawne.

W nauce prawa administracyjnego przyjmuje się, że decyzja administracyjna zapada po wszechstronnym wyjaśnieniu wszystkich okoliczności, a zatem po zebraniu całego materiału dowodowego, jaki jest niezbędny dla rozstrzygnięcia sprawy. Przyjmuje się ponadto, że zaniechanie tego obowiązku jest uchybieniem skutkującym wadliwość decyzji. Powstaje, zatem zagadnienie czy wadliwość decyzji z punktu widzenia formalnoprawnego jest tożsama z wydaniem decyzji bez podstawy prawnej. Podstawą prawną decyzji jest prawidłowo przeprowadzona przez organ administracji subsumcja. W ramach zaś procesu subsumcji koniecznym jest prawidłowe ustalenie j obowiązującej normy prawnej i zbadanie czy ustalony stan faktyczny w sprawie pod normę tę podpada, ergo uchybienia dotyczące subsumcji mogą stanowić przesłankę do uznania, że decyzja została wydana bez podstawy prawnej. Potwierdzeniem trafności powyższego wniosku, jest pogląd wyrażony w uzasadnieniu wyroku Sądu Najwyższego z 29 maja 1991 r

III CRN 120/91) „Poprzedzenie jednej instancji sądowej postępowaniem administracyjnym, prowadzi do wniosku, że ustawodawca istotny ciężar wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy (…) nałożył na postępowanie prowadzone przed Prezesem Urzędu.” ( por. wyrok Sądu Najwyższego z 29 maja 1991 r. III CRN 120/91).

Odnosząc powyższe uwagi do niniejszej sprawy wskazać należy, że zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy prawo energetyczne przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii jest obowiązane do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci z podmiotami ubiegającymi się o przyłączenie do sieci, na zasadzie równoprawnego traktowania, jeżeli istnieją techniczne i ekonomiczne warunki przyłączenia do sieci i dostarczania tych paliw lub energii, a żądający zawarcia umowy spełnia warunki przyłączenia do sieci i odbioru. Z art. 7 ust. 4 wynika, że przedsiębiorstwo, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązane do spełniania technicznych warunków dostarczania paliw gazowych lub energii określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 9 ust. 1-4, 7 i 8 oraz w odrębnych przepisach i koncesji. Minister Gospodarki i Pracy wydał na podstawie art. 9 ust. 3 rozporządzenie z dnia 20 grudnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków przyłączenia podmiotów do sieci elektroenergetycznych, ruchu i eksploatacji tych sieci, które następnie zmieniono rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. Ministra Gospodarki w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego.

Nałożony na przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw lub energii publicznoprawny obowiązek zawarcia umowy o przyłączenie nie ma charakteru bezwzględnego. Z treści art. 7 ust. 1 i 3 prawa energetycznego wynika, że obowiązek ten istnieje wówczas, gdy zostaną spełnione łącznie warunki, do, których ustawodawca zaliczył:

1) istnienie warunków technicznych i ekonomicznych przyłączenia do sieci i dostarczania paliw lub energii,

2) spełnianie przez podmiot żądający zawarcia umowy warunków przyłączenia do sieci i odbioru,

3) dysponowanie tytułem prawnym do korzystania z nieruchomości, obiektu lub lokalu, do których paliwa gazowe lub energia mają być dostarczane.

Dla przyjęcia, zatem, że istnieje po stronie przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się przesyłaniem i dystrybucją energii elektrycznej, publicznoprawny obowiązek zawarcia umowy o przyłączenie do sieci, konieczne jest ustalenie, że po stronie zainteresowanego w jednej a powoda w drugiej sprawie przedsiębiorstwa istnieją zarówno warunki techniczne jak i ekonomiczne przyłączenia do sieci, a powód – zainteresowany - przedsiębiorstwo żądające przyłączenia do sieci spełnia te warunki przyłączenia i odbioru. Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia

11 kwietnia 2012 r. III SK 33/11 rozumowanie oparte na implikacji, jeśli przedsiębiorstwo energetyczne wydało warunki przyłączenia do sieci, to istnieją warunki techniczne i ekonomiczne przyłączenia do sieci jest błędne. Wymaga ono, bowiem dalszego wyjaśnienia czy w rzeczywistości, nie zaś w warunkach, nakładających określone obowiązki, pociągające za sobą konkretne koszty istnieją warunki techniczne i ekonomiczne do przyłączenia do sieci farmy wiatrowej.

Analizując zebrany w toku postępowania przed Prezesem URE materiał dowodowy i argumentację decyzji stwierdzić należy, że Prezes uznał, że po stronie przedsiębiorstwa energetycznego sieciowego istnieją warunki techniczne i ekonomiczne przyłączenia do sieci farmy wiatrowej w P., bowiem wydane zostały warunki przyłączenia, zgodnie z art. 7 ust. 3a ustawy prawo energetyczne. Nie zostało natomiast przeprowadzone postępowanie dowodowe, które dałoby odpowiedź na pytanie czy w istocie spełnienie warunków technicznych przyłączenia, które zostały wydane może mieć miejsce w rzeczywistości, jak również czy istnieją ekonomiczne warunki przyłączenia do sieci. Warunki ekonomiczne przyłączenia do sieci, podobnie, jak i warunki techniczne nie zostały przez ustawodawcę zdefiniowane. Wydaje się, że ocena czy istnieją warunki techniczne i ekonomiczne przyłączenia konkretnego podmiotu wymaga każdorazowej oceny czy realnie istnieją możliwości spełnienia warunków przyłączenia oraz jaki jest ich koszt. Nie może, bowiem ujść z pola widzenia, że przedsiębiorstwa energetyczne rozbudowują sieci w zakresie uzgodnionym w planie rozwoju, o którym mowa w art. 16 ust. 1 prawa energetycznego. Jeżeli budowa lub rozbudowa sieci została przewidziana w planie rozwoju, to przedsiębiorstwo ma zapewnione w taryfie środki niezbędne na sfinansowanie tej inwestycji. Tylko w takiej sytuacji a priori można uznać, że spełnione są warunki ekonomiczne przyłączenia, natomiast, jeśli rozbudowa poprzez przyłączenie określonego podmiotu nie była przewidywana, to koniecznym jest przeprowadzenie analizy kosztów inwestycji związanych z przyłączeniem oraz obliczenie okresu zwrotu inwestycji. Innymi słowy zbadania i ustalenia w każdym razie wymaga czy istnieją warunki techniczne i ekonomiczne dla przyłączenia do sieci, po wydaniu warunków przyłączenia. Takich ustaleń w sprawie niniejszej nie poczyniono. Wydając decyzję Prezes nie ustalił czy istnieją warunki techniczne i ekonomiczne przyłączenia i oddalił wszelkie wnioski dowodowe, jakie zgłosiła (...) w toku postępowania administracyjnego. Prezes wydając zaskarżoną decyzję uznał, że wystarczającą dla zbadania czy istnieją warunki techniczne i ekonomiczne przyłączenia jest przesłanka wydania warunków przyłączenia. Oznacza to, że wydana przez Prezesa URE decyzja nie miała podstawy prawnej, bowiem dokonana subsumcja wynikała z zawodnego wnioskowania o faktach, bez przeprowadzenia w tym zakresie postępowania dowodowego.

Powstaje, zatem dalsze zagadnienie czy wydana decyzja może pozostać w obrocie prawnym czy nie należy jej wyeliminować. Z ustalonego orzecznictwa w sprawach dotyczących postępowania przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów, gdzie postępowanie sadowe poprzedzone jest postępowaniem administracyjnym, zakończonym decyzją Prezesa Urzędu, wynika, że uchylenie zaskarżonej decyzji może nastąpić jedynie w wypadku, gdy Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów stwierdzi brak podstaw do jej wydania, np. na skutek niewystępowania praktyk monopolistycznych, błędnie stwierdzonych przez Urząd (Prezesa) w zaskarżonej decyzji. (Zob. uzasadnienie postanowienia SN z dnia 11 sierpnia, 1999 r., I CKN 351/99, OSNC 2000, nr 3, poz. 47; według Sądu Najwyższego, wyrok "uchylający" jest w rzeczywistości wyrokiem, co do istoty sprawy, kończącym postępowanie). Brak podstaw do wydania decyzji, jak podniesiono powyżej może wystąpić także wówczas, gdy decyzja została wydana bez przeprowadzenia postępowania dowodowego, co do istoty sprawy.

Ustalenie, zatem przez Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, że w toku postępowania przed Prezesem Urzędu Regulacji Energetyki nie doszło do wyjaśnienia tych okoliczności od istnienia, których uzależniony został przez ustawodawcę publicznoprawny obowiązek zawarcia umowy, pociąga za sobą wniosek, że zaskarżona decyzja nie ma podstaw prawnych, a zatem należy wyeliminować ją z obrotu. Wydany, zatem przez Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów wyrok uchylający zaskarżoną decyzję, aczkolwiek wydany został na podstawie wadliwej interpretacji przepisów prawa energetycznego, to jednak odpowiada prawu, gdy zważy się na ustalenia, jakie poczynił w uzasadnieniu decyzji Prezes URE, Sąd Okręgowy, a które to ustalenia Sąd Apelacyjny uznaje za prawidłowe. Ustalenia te, co należałoby podkreślić nie są pomiędzy stronami sporne.

Skoro, zatem wadliwą decyzję należało wyeliminować z obrotu, to wyrok Sądu Okręgowego – Sądu Ochrony konkurencji i Konsumentów jest prawidłowy, choć oparty na wadliwych przesłankach.

Nie zasługuje w takiej sytuacji na uwzględnienie apelacja ani Biura Usług (...) ani Prezesa URE.

Skarżące wyrok Biuro Usług (...) sp. z oo podnosząc naruszenie prawa materialnego, przepisów Traktatu Wspólnotowego wnosiło o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie odwołania, jako wniosek ewentualny wnosiło o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Apelacja ta jednak nie może być uwzględniona w stanie faktycznym, jaki został powyżej ustalony i rozważony przez Sąd Apelacyjny. Skarżący, bowiem kwestionuje postanowienia umowy, podczas, gdy Sąd Apelacyjny uznał, że w sytuacji, gdy nie zostały poczynione podstawowe ustalenia dotyczące stwierdzenia publicznoprawnego obowiązku zawarcia umowy o przyłączenie do sieci, decyzja o obowiązku zawarcia umowy z uwagi na wady prawne, powinna być wyeliminowana z obrotu. Rozważanie, zatem podniesionych zarzutów jest niecelowe.

Podobnie rzecz ma się z apelacją złożoną przez Prezesa URE, choć w zakresie tej apelacji Sąd Apelacyjny uznał, za zasadne odniesienie się do kwestii naruszenia prawa materialnego – prawa energetycznego, wobec tego, że zdaniem Sądu Apelacyjnego Sąd Okręgowy naruszył wskazany przepis art. 7 ust. 3a prawa energetycznego.

In abstracto zgodzić się należy, z argumentacją skarżącego, że dla zawarcia umowy o przyłączenie do sieci nie musi istnieć obiekt przyłączany, a to założenie legło u podstaw wyroku wydanego przez Sąd Okręgowy.

Argumentacja, jaką przytoczył Sąd Okręgowy w uzasadnieniu wyroku uchylającego decyzję Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki stwierdzającej obowiązek zawarcia umowy o przyłączenie do sieci i oddalającego odwołanie Biura Usług (...) sp. z oo w S. pozostaje w sprzeczności z przepisami art. 7 ust.2 i 3a prawa energetycznego oraz § 10 rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 20 grudnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków przyłączenia podmiotów do sieci elektroenergetycznych, ruchu i eksploatacji tych sieci, w zakresie uchylenia decyzji Prezesa URE.

Analiza powyżej przytoczonych przepisów daje podstawę do wniosku, że wbrew twierdzeniom Sądu Okręgowego ustawodawca nie uzależnił zawarcie umowy o przyłączenie do sieci od wybudowania obiektu przyłączanego. Przyjęta przez ustawodawcę procedura przyłączeniowa jest taka, że podmiot ubiegający się o przyłączenie do sieci występuje do przedsiębiorstwa zajmującego się przesyłaniem lub dystrybucją energii o wydanie warunków przyłączenia. Warunki te stanowią czynniki, od istnienia, których uzależnione jest przyłączenie do sieci. Warunki te po ich wydaniu wymagają rozważenia zarówno przez przedsiębiorstwo zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją energii, jak i podmiotu ubiegającego się o przyłączenia do sieci, co do możliwości, po stronie przedsiębiorstwa zajmującego się przesyłaniem lub dystrybucją energii technicznych i ekonomicznych, a po stronie podmiotu ubiegającego się zawarcia umowy o przyłączenie do sieci czy możliwe jest spełnienie warunków. W razie uzgodnienia po obu stronach możliwości spełnienia warunków strony zawierają umowę o przyłączeniu. Natomiast, gdy strony nie mogą uzgodnić warunków lub następuje odmowa zawarcia umowy, wówczas, podmiot ubiegający się o zawarcie umowy o przyłączenie do sieci może zwrócić się do Prezesa URE o wydanie decyzji w tym zakresie. W toku postępowania przed Prezesem konieczne jest ustalenie czy przesłanki przyłączenia – spełnienie warunków w rzeczywistości z punktu widzenia ekonomicznego i technicznego jest możliwe i w zależności od wyniku postępowania Prezes URE wydaje odpowiednią decyzję,

Umowa o przyłączenie do sieci nazwana została przez ustawodawcę w sposób mylący, bowiem de facto jest to umowa ( zobowiązująca) przyrzeczenia przyłączenia do sieci. Z chwilą dopiero podpisania tej umowy dochodzi do rozpoczęcia prac projektowych i budowlano-montażowych, na zasadach określonych w tej umowie. Z chwilą, zatem podpisania umowy nie dochodzi do przyłączenia do sieci obiektu. Ta procedura następuje znacznie później.

Wprawdzie 4 maja 2007 r zostało wydane rozporządzenie Ministra Gospodarki w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego, które uchyliło rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 20 grudnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków przyłączenia podmiotów do sieci elektroenergetycznych, ruchu i eksploatacji tych sieci , to jednak nie została zmieniona treść art. 7 ust. 2 prawa energetycznego. Z treści zaś tego przepisu wynika, że umowa o przyłączenie do sieci powinna zawierać co najmniej postanowienia określające: termin realizacji przyłączenia, wysokość opłaty za przyłączenie, miejsce rozgraniczenia własności sieci przedsiębiorstwa energetycznego i instalacji podmiotu przyłączanego, zakres robót niezbędnych przy realizacji przyłączenia, wymagania dotyczące lokalizacji układu pomiarowo-rozliczeniowego i jego parametrów, warunki udostępnienia przedsiębiorstwu energetycznemu nieruchomości należącej do podmiotu przyłączanego w celu budowy lub rozbudowy sieci niezbędnej do realizacji przyłączenia, przewidywany termin zawarcia umowy, na podstawie której nastąpi dostarczanie paliw gazowych lub energii, ilości paliw gazowych lub energii przewidzianych do odbioru, moc przyłączeniową, odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy, a w szczególności za opóźnienie terminu realizacji prac w stosunku do ustalonego w umowie, oraz okres obowiązywania umowy i warunki jej rozwiązania. Analiza zatem powyższego przepisy wskazuje także, na to, że umowa o przyłączenie do sieci to umowa zobowiązująca do przyłączenia do sieci, po spełnieniu warunków określonych w umowie zobowiązującej.

Mając, zatem na uwadze powyższe, Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 kpc oddalił obie apelacje.

Sąd Apelacyjny zgodnie z art. 382 kpc dokonał oceny materiału dowodowego zebranego w sprawie zarówno w toku postępowania przed Prezesem URE, jak i Sądem Okręgowym – Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów, uwzględniając obowiązki wynikające z art. 7, 75 § 1, 77 kpa, w zw. z 479 ⁵³ kpc.

Rozstrzygnięcie o kosztach Sąd wydał na podstawie art. 98 kpc.