Pełny tekst orzeczenia

Postanowieniem z 10 lutego 2014 roku Sąd Rejonowy w Skierniewicach dokonał zniesienia współwłasności nieruchomości położonej w S. przy ulicy (...), posiadającej urządzoną księgę wieczystą o wartości 550 tysięcy złotych oraz ruchomości 2 samochodów. Sąd Rejonowy dokonał zniesienia współwłasności tych samochodów przydzielając jeden uczestnikowi, drugi wnioskodawczyni bez spłat z tego tytuł natomiast, co do zniesienia współwłasności nieruchomości, nieruchomość tę przyznał M. P. na jej wyłączną własność zasądzając jednocześnie kwotę 93.523,48 złotych tytułem spłaty. Kwotę tę, odraczając płatność o 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się postanowienia z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności. Sąd Rejonowy rozliczył nakłady na nieruchomość i z tytułu wyrównania poczynionych nakładów zasądził od M. P. na rzecz M. Z. kwotę 85.819,38 złotych, natomiast na rzecz M. P. od M. Z. kwotę 144.226,87 złotych. W pozostałym zakresie Sąd oddalił żądania obu uczestników uznając, że nie zostały udowodnione, co do wysokości wydatków i ciężarów. Sąd zniósł wzajemnie między stronami koszty postępowania przed, postępowania przed Sądem I instancji. Apelację od tego rozstrzygnięcia wniosła wnioskodawczyni zarzucając naruszenie art. 233 1 k.p.c. Zdaniem wnioskodawczyni Sąd Rejonowy błędnie ustalił stan faktyczny, mianowicie błędnie przyjął, iż nakłady obu współwłaścicieli na nieruchomość były równe, w sytuacji, kiedy do ceny zapłaciła M. P. 70 tysięcy złotych, natomiast tytułem ceny M. Z. uiścił 30 tysięcy złotych. Zdaniem apelującej w tym zakresie powinna być obniżona spłata z tytułu wartości nieruchomości o 20 tysięcy złotych. Zdaniem apelującej Sąd błędnie ustali, że wnioskodawczyni nie zapłaciła kwoty 6.604,48 złotych tytułem zapłaty za akt notarialny, kwoty 5.791,92 złotych za wyposażenie łazienki, kwoty 10 tysięcy złotych tytułem wydatków na wyposażenie łazienki oraz błędnie Sąd przyjął do rozliczenia kwoty uiszczone z kolei przez uczestnika. Mianowicie, jako połowę kapitału, to jest 13.523,49 złotych oraz kwotę 56.440,12 złotych tytułem spłaty odsetek kredytu obciążającego nieruchomość. Te zarzuty przywołane przy zarzucie naruszenia art. 233 1 k.p.c. są następnie w paru miejscach powielone i można je sprowadzić do zarzutu naruszenia art. 207 kodeksu cywilnego w związku z art. 618 1 k.p.c. poprzez nie uwzględnienie wskazanych wcześniej kwot, jako nakładu, które powinny być rozliczone, bądź, które Sąd nie powinien rozliczać. W apelacji jeszcze podnosi się o kwocie, którą, która została opłacona przez Panią, jako koszty utrzymania nieruchomości wspólnej, to jest kwota 5.642,66 złotych. Wnioskodawczyni domaga się spłaty połowy tej kwoty na gruncie zarzutu naruszenia art. 207 kodeksu cywilnego w związku z 618 k.p.c. W konkluzji apelująca domagała się zmiany zaskarżonego orzeczenia i generalnie te zarzuty, i wnioski zmierzają do uwzględnienia w rozliczeniu końcowym kwoty 10-ciu, 20 tysięcy złotych, jako, do zwrotu od uczestnika na jej rzecz z tytułu różnicy w zapłaconej cenie oraz podwyższenia kwoty spłaty o, nad tą kwotę tytułem kosztów na utrzymanie wspólnej nieruchomości, rozliczenie kosztów opłaty za akt notarialny, kosztów wydatków za wyposażenie łazienki i jednocześnie rozliczenie kwot tytułem połowy odsetek i kredytów przy założeniu, że o tyle ta spłata powinna być pomniejszona. Odnosząc się teraz merytorycznie do tej apelacji to zauważyć należy, że zdaniem Sądu Okręgowego ta apelacja jest zasadna jedynie w części. Generalnie podzielić należy zarzut poczyniony przez apelującą, że doszło do naruszenia art. 207 kodeksu cywilnego, a to odnośnie nie rozliczenia kosztów poniesionych na utrzymanie nieruchomości wspólnej. Za te koszty od listopada 2012 roku obie strony ponoszą, jako współwłaściciele w częściach równych odpowiedzialność i dlatego też Sąd Rejonowy błędnie przyjął, iż kwota zapłacona, to jest 5.642,66 złotych nie podlega rozliczeniu w tym postępowaniu. O połowę tej kwoty należało zmienić rozliczenie i podwyższyć należną spłatę. Natomiast, jeżeli chodzi o kolejny zarzut, który dotyczy naruszenia art. 618 1 k.p.c. ten zarzut też znajdowałby uzasadnienie, ponieważ no zadaniem Sądu Okręgowego rozpoznającego apelację wnioskodawczyni może domagać się rozliczenia kwoty uiszczonej na poczet zakupu tej nieruchomości. Nie ulega wątpliwości, że współwłaściciele, wnioskodawczyni, uczestnicy mają do tej nieruchomości prawo po 1/2 i w takim też udziale, skoro nabywali nieruchomość powinni świadczyć. W sytuacji tej jednak, no trudno mówić, o, że to jest podstawa z art. 207 kodeksu cywilnego, ponieważ cena nie jest nakładem na nieruchomość. Tutaj można by było odwołać się do orzeczeń Sądu Najwyższego, Postanowienie Sądu Najwyższego Izby Cywilnej z 27 lutego 2013 roku, IV CNP 44/12 opublikowanej w systemie legalis, gdzie cena nabycia nie jest nakładem na rzecz, bowiem jest to świadczenie kupującego odpowiadające świadczeniom sprzedawcy spełnione wykonaniu umowy wzajemnej, jaką jest umowa sprzedaży, czy też Uchwały Sądu Najwyższego z 11 października 90 roku, III CZP 58/90 opublikowanej Orzecznictwo Sądu Cywilnego za 91 rok Nr 5,6 poz. 57, gdzie wprost się stwierdza, że cena nie jest nabycia, nie jest nakładem. Nie mniej jednak rozliczenie takie jest dopuszczalne, przy czym byłaby inna podstawa prawna. W takiej sytuacji, no zdaniem Sądu Okręgowego może dojść do rozliczenia, ale w trybie przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu. No nie ulega tutaj wątpliwości Sąd Okręgowy może poczynić takie ustalenia, że uczestnik uzyskał kosztem wnioskodawczyni korzyść majątkową bez podstawy prawnej w kwocie 20 tysięcy złotych, albowiem o tyle mniej niż jego udział zapłacił za tę nieruchomość. Natomiast odnośnie zarzutów pozostałych, no, które generalnie sprowadzają się do poczynienia przez Sąd błędnych ustaleń faktycznych, to zdaniem Sądu Okręgowego zarzuty tu te są bezpodstawne. Sąd Okręgowy w całości aprobuje i przyjmuje, jako swoje ustalenia i ocenę materiału dowodowego. Zdaniem Sądu Okręgowego ustalenia te są logiczne, przekonujące. Sąd Rejonowy nie przekroczył granic swobodnej oceny dowodów, o której jest mowa w art. 233 1 k.p.c. Tutaj wskazać należy no, że Sąd przyjął ustalając zakres tych nakładów dokumenty zaoferowane przez strony, jak i wzajemne stanowiska stron. To uzasadnił logicznie i przekonująco, i dlatego też zdaniem Sądu Okręgowego w pełni należy tę ocenę aprobować. Na marginesie można wskazać, no, że Sąd dokonał rozliczeń kwoty 133 tysięcy złotych. No tutaj, to nie jest przedmiotem apelacji, natomiast tego, taki sposób rozstrzygnięcia no, no nie mieści się nawet w kategoriach art. 618 1 k.p.c, ponieważ do postępowania o zniesienie współwłasności należy orzekanie o rozliczeniach z tytułu dokonanych na rzecz wspólną nakładów i pobranych pożytków tylko między współwłaścicielami, a nie między nimi i osobami trzecimi. Można tutaj przywołać Postanowienie Sądu Najwyższego z 10 września 79, III CRN 143/79, OSN 1980 nr 6 poz. 119. No nie mniej jednak to nie wchodziło w zakres zaskarżenia, ponieważ apelacji drugiej strony nie było i nie było to przedmiotem roztrząsania przez Sąd zajmujący się tą apelacją. Sąd tutaj Okręgowy dopuścił możliwość ustalenia rozliczenia tej nadpłaconej kwoty na, tytułem ceny. Biorąc pod uwagę możliwość kompleksowego rozliczenia, co oferuje przepis art. 618 1 k.p.c, ponieważ celem postępowania o zniesienie współwłasności jest rozstrzygnięcie o całokształcie stosunków prawnych między współwłaścicielami do chwili zniesienia współwłasności i dlatego też Sąd w kategoriach przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu dokonał tego rozliczenia zmniejszając kwotę zasądzoną w punkcie 1 b, o te 20 tysięcy złotych. Aczkolwiek no należy wskazać, że sposób dojścia do kwoty należnej, tytułem spłaty, a wcześniej do kwoty odpowiadającej wartości nieruchomości, no nie jest też prawidłowy. Przy czym sposób ustalenia wartości nieruchomości, aktywów, no nie został też zakwestionowany w apelacji. Istota rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego sprowadzała się do tego, aby podzielić aktywami, żeby nie uwzględniać, a przy czym uwzględnić, że ta nieruchomość jest obciążona hipoteką. Tego rodzaju rozumowanie jest w pełni aprobowane, znajduje odbicie w orzecznictwie, ugruntowanym orzecznictwie Sądu Najwyższego, choć by Orzeczenie Sądu Najwyższego I CSK 661/10 opublikowane OSNC w 2012 roku nr 3 poz. 31, no nie mniej jednak Sąd dokonał odmiennego sposobu ustalenia wartości, ponieważ w sposób prawidłowy wartość ta powinna być ustalona, jako wartość rynkowa pomniejszona o wartość obciążej...hipoteki, z tytułu hipoteki. To rozstrzygnięcie Sądu oddaje istotę, bo oddaje, że nie ma spłaty z wartości tych 555...550 tysięcy złotych tylko z niższej w sposób tak, jak to Sąd ustalił obliczonej, no nie mniej jednak nie jest to prawidłowa, prawidłowa kwota, ponieważ nosi cechy dowolności. Nie mniej jednak w tym zakresie apelacji nie, w tym zakresie, no to nie zaskarżono, jeżeli chodzi o sposób ustalenia kwoty do spłaty i Sąd Okręgowy w tym zakresie, no przyjął kwotę nieskarżoną. O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd orzekł na podstawie art. 520 1 k.p.c, przy czym rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego, jeżeli chodzi o odniesienie się do apelacji zostało wywiedzione na podstawie art. 386 1 k.p.c. w zakresie zmieniającej i oddalającej 385 k.p.c. w związku z art. 13 2 k.p.c.