Sygnatura akt I C 1182/14
W., dnia 23-10-2014 r.
Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu I Wydział Cywilny w następującym składzie:
Przewodniczący:SSR Paweł Kwiatkowski
Protokolant:Katarzyna Mulak
po rozpoznaniu w dniu 09-10-2014 r. we Wrocławiu
sprawy z powództwa W. A. M.w W.
przeciwko G. W.
o zapłatę
I. zasądza od strony pozwanej G. W.na rzecz strony powodowej W. A. M.w W.działającej przez Oddział (...)we W.kwotę 2.001,48 zł (dwa tysiące jeden złotych 48/100) z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 1.501,11 zł od dnia 05 listopada 2013 r. do dnia zapłaty, od kwoty 500,37 zł od dnia 14 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 141,48 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;
II. oddala powództwo w pozostałej części.
I C 1182/14
Pozwem wniesionym w dniu 30 maja 2014 r. strona powodowa W. A. M.w W.domagała się zasądzenia na swoją rzecz od strony pozwanej G. W.kwoty 3797,76 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia:
- 768,15 zł od dnia 26 czerwca 2013 r. do dnia zapłaty,
- 2439,04 zł od dnia 5 listopada 2013 r. do dnia zapłaty,
- 590,57 zł od dnia 14 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty,
Strona powodowa wskazała, że wyrokiem z dnia 4 lutego 2012 r. Sąd Rejonowy dla (...)nakazał A. L., B. Z., A. Z., D. L. (1), E. L., D. L. (2)opuszczenie, opróżnienie i wydanie powodowi lokalu mieszkalnego położonego we W., przy ul. (...). Równocześnie sąd ustalił, że w/w osobom przysługuje prawo do lokalu socjalnego. W dniu 5 grudnia 2011 r. strona powodowa zwróciła się do strony pozwanej o przyznanie w/w osobie lokalu socjalnego. Pomimo tego do dnia wytoczenia powództwa strona pozwana G. W.nie dostarczyła takiego lokalu.
Wobec tego strona powodowa domagała się odszkodowania odpowiadającego wysokości opłat za używanie lokalu i opłat pośrednich – nie uiszczonych przez lokatorów. Odszkodowanie to należało się jej zdaniem już od daty uprawomocnienia się wyroku eksmisyjnego. W związku z tym dochodziła go za okres od 26 kwietnia 2013 r. do 31 października 2013 r.
Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 1 lipca 2014 r. powództwo uwzględniono w całości.
W sprzeciwie od w/w nakazu zapłaty strona pozwana G. W.wniosła o oddalenie powództwa, zarzucając, iż dopuściła się bezprawności w swoim działaniu, albowiem działała stosownie do (...)ust. (...)uchwały nr(...) R. M. W.z 21 kwietnia 2005 r. w sprawie wynajmowania lokali mieszkalnych wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu G. W.. W przypadku osób, które nabyły prawo do lokalu socjalnego na podstawie orzeczenia sądowego, o kolejności realizacji ich uprawnień decyduje data złożenia odpowiedniego wniosku. Jest to podstawowe kryterium w sytuacji ograniczonego zasobu lokali socjalnych.
Ponadto zarzuciła, że obowiązek dostarczenia lokalu powstaje dopiero wezwaniu dłużnika do spełnienia świadczenia, a przy przyjęciu, że terminem odpowiednim dla spełnienia świadczenia w rozumieniu art. 455 kc jest termin ok. sześciu tygodni, to o ewentualnej odpowiedzialności odszkodowawczej można było przyjąć dopiero od 1 lipca 2013 r.
Strona pozwana zarzuciła również, że nie wykazano, ażeby osoby wskazane w pozwie w dalszym ciągu w nim zamieszkiwały, a nadto, że nie uiszczały one należności za zajmowany lokal.
Odnośnie ogólnie określonego zarzutu nie wykazania faktu i wysokości szkody pełnomocnik strony pozwanej sprecyzował na rozprawie w dniu 9 października 2014 r., ze kwestionuje jedynie obciążenie pozwanego opłatą w wysokości 150 % opłaty obciążającej lokatorów zajmujących lokal powoda na podstawie skutecznego tytułu prawnego.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Strona powodowa W. A. M.jest uprawniona do pobierania opłat z tytułu zajmowania lokalu położonego przy ul. (...)we W..
( bezsporne)
Wyrokiem z dnia 4 grudnia 2012 r. (sygn. (...)) Sąd Rejonowy dla (...)nakazał A. L., B. Z., A. Z., D. L. (1), E. L.i D. L. (2)opuścić, opróżnić i wydać stronie powodowej w/w lokal, przy czym ustalił jednocześnie, iż osobie tej przysługuje uprawnienie do lokalu socjalnego.
(bezsporne)
Pismem złożonym w dniu 21 maja 2013 r. strona powodowa wezwała stronę pozwaną do wskazania w/w osobom lokalu socjalnego.
(dowód: pismo powoda z 9.05.2012 r. z dowodem odbioru – k. 11-12)
W/w osoby zajmujące lokal przy ul. (...) zobowiązane były do zapłaty należności w kwotach:
- 100,82 zł za kwiecień 2013 r.,
- 667,83 zł miesięcznie w maju i czerwcu 2013 r.,
- 590,57 zł miesięcznie od lipca do października 2013 r.
Opłaty te obejmowały m.in. opłatę w wysokości 150 % opłaty należnej z tytułu używania lokalu pozostającego w zasobach powoda, w tym od maja 2013 r. 180,40 zł (100 % opłaty) + 90,20 zł (50 % opłaty).
(bezsporne)
Strona powoda wezwała pozwanego do zapłaty należności za kwiecień i maj 2013 r. w dniu 11 czerwca 2013 r., za okres od czerwca do września 2013 r. w dniu 21 października 2013 r., za październik 2013 r. w dniu 6 grudnia 2013 r.
(dowód: wezwania do zapłaty z dowodami odbioru – k. 14-15, 20-21, 25-26)
Mając powyższe na uwadze, Sąd zważył, co następuje:
Powództwo zasługiwało częściowo na uwzględnienie.
Stosownie do art. 417 § 1 kc w zw. z art. 29b ust. 4 ustawy o zakwaterowaniu sił zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa.
Należy podkreślić, że strona pozwana nie jest uprawniona do dodatkowego określania warunków dla przydziału lokali socjalnych, lecz stosownie do art. 365 § 1 kpc jest związana orzeczeniem Sądu zobowiązującym ją do dostarczenia takiego lokalu. Samo podjęcie uchwały regulującej kwestię przyznawania lokali socjalnych nie jest wystarczające dla wykonania wskazanego obowiązku.
Gdyby strona pozwana wykazała, jakie środki przeznacza w budżecie na pozyskiwanie lokali socjalne, w jaki sposób lokale te pozyskuje, jak wiele lokali komunalnych znajduje się w jej zasobie oraz jak wiele jest osób oczekujących na takie lokale, można by co najwyżej ocenić, czy nie dostarczenie lokalu socjalnego w rozpoznawanej sprawie miało charakter niezawiniony. Okoliczność ta nie jest z punktu widzenia odpowiedzialności na podstawie art. 417 kc istotna.
Wobec powyższego przyjąć należało, że strona pozwana odpowiada, co do zasady za szkodę powstałą w majątku strony powodowej w związku z niedostarczeniem lokalu socjalnego lokatorom mieszkania przy ul. (...). Jest poza sporem, że na szkodę w majątku strony powodowej składają się opłaty z tytułu używania lokalu, których lokator w/w lokalu nie uiścił pomimo ciążącego na nich obowiązku. Wysokość tych opłat nie była w rozpoznawanej sprawie sporna, została przez stronę powodową wskazana w załączniku do pozwu – k. 9.
Rację miała jednak strona pozwana, ze nie było podstaw, ażeby obciążać ja opłatą w wysokości 150 % opłaty pierwotnej ustalonej stosownie do art. 41 ust. 5 cytowanej ustawy.
Odpowiedzialność Gminy za szkodę spowodowaną niedostarczeniem lokalu socjalnego nie ma charakteru odpowiedzialności za zachowanie innej osoby, tj. byłego lokatora, który nie opuścił lokalu. Jest to odpowiedzialność za własne zaniechanie, w której bez znaczenia jest zakres odpowiedzialności byłego lokatora za zapłatę należnych opłat (por. np. wyrok SN z 19 czerwca 2008 r. (sygn. V CSK 31/08), publ. LEX nr 457701, uchwała SN z 7 grudnia 2007 r. III CZP 121/07, publ. OSNC 2008/12/137). Wobec tego strona pozwana odpowiada jedynie za korzyści utracone przez stronę powodową w związku z tym, że ta nie mogła swobodnie władać swoim lokalem, a nie za szkodę wyrządzoną przez byłego lokatora poprzez niewykonywanie obowiązku uiszczania opłat stosownie do art. 41 ust. 5 przywołanej ustawy.. Gdyby lokal socjalny został przez stronę pozwaną niezwłocznie dostarczony, strona powodowa mogłaby przydzielić go kolejnym lokatorom i otrzymywać opłatę w wysokości określonej w art. 36 cytowanej wyżej ustawy. Nie otrzymywałaby natomiast opłaty w wysokości 150 % tej opłaty.
Uzasadniony był także zarzut, że odpowiedzialność odszkodowawcza powstanie po stronie pozwanego dopiero po bezskutecznym upływie terminu do dostarczenia lokalu socjalnego. Obowiązek dostarczenia lokalu socjalnego wynikał wprawdzie z orzeczenia sądowego, ale termin wykonania tego obowiązku uzależniony jest od inicjatywy właściciela lokalu. Należy podkreślić, że termin spełnienia obowiązku Gminy nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania w rozumieniu art. 455 kc. Data uprawomocnienia się orzeczenia przesądza jedynie o powstaniu obowiązku dostarczenia lokalu socjalnego, a nie o dacie jego wykonania. Obowiązek ten powinien zostać zatem spełniony niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do jego wykonania. Powód wezwał stronę pozwaną do dostarczenia lokalu w dniu 16 maja 2013 r. Ta powinna zatem albo wskazać taki lokal albo przystąpić do wypłaty odszkodowania Niedostarczenie lokalu niezwłocznie na wezwanie skutkować będzie odpowiedzialnością odszkodowawczą. W świetle art. 455 kc wydaje się, że niezwłoczne spełnienie świadczenia powinno było nastąpić do 30 czerwca 2013 r. Strona pozwana w celu wskazania lokalu socjalnego, nie musi go dodatkowo poszukiwać. Powinna zatem wskazać go w ramach posiadanej puli mieszkań. Czynności techniczne związane ze złożeniem oferty uprawnionym do lokalu nie powinny przekroczyć wskazanego okresu. Po tym terminie można mówić o powstaniu odpowiedzialności odszkodowawczej.
Za nieuzasadniony Sąd uznał zarzut niewykazania, iż w/w lokatorzy w dalszym ciągu zajmują lokal powoda. Na podstawie art. 231 kpc można bowiem przyjąć domniemanie faktyczne, że skoro byli lokatorzy nie opuścili lokalu dobrowolnie i konieczne było uzyskanie przeciwko nim wyroku eksmisyjnego, to nie opuścili go także po tym wyroku. Rzeczą pozwanego byłoby obalenie tego domniemania przez wykazanie, że lokatorzy przebywają w innym miejscu. Takich dowodów strona pozwana jednak nie proponowała.
Za nieporozumienie uznać należało zarzut braku dowodu, iż w/w osoby nie uiszczały należnych opłat. To strona pozwana powinna była wykazać, że opłaty te zostały faktycznie zapłacone, a wpłaty pomniejszyły szkodę
Wobec powyższego strona pozwana odpowiadała jedynie za szkodę wywołaną niedostarczeniem lokalu socjalnego w okresie od lipca do października 2013 r. Wysokość utraconych korzyści w tym okresie wynosiła 4 x (590,57 zł – 90,20 zł), tj. 2001,48 zł
Mając powyższe na uwadze, Sąd zasądził na rzecz strony powodowej kwotę 2001,48 zł, jak w pkt I wyroku, oddalając dalej idące powództwo jako nieuzasadnione, jak w pkt II wyroku.
O odsetkach od w/w kwoty orzeczono na podstawie art. 481 kc w zw. z art. 455 kc. Sąd przyjął jako daty płatności daty wskazane w pozwie. Strona pozwana nie kwestionowała bowiem dat doręczenia jej wezwań do zapłaty.
O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 kpc. Powództwo uwzględniono w 52,70 %, wobec czego na rzecz strony powodowej zasądzono 52,70 % kosztów zastępstwa prawnego w kwocie 600 zł, kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł i kosztów opłaty sądowej od pozwu w kwocie 190 zł pomniejszone o 47,30 % kosztów pozwanego z tytułu kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 600 zł.