Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 grudnia 2014 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu Wydział X Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Anna Garncarz

Protokolant: Marzena Pietrzak

po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2014 r we Wrocławiu

sprawy z powództwa J. S.

przeciwko K. Bonifratrów pw. Trójcy Przenajświętszej we W. Apteka (...) H.

o sprostowanie świadectwa pracy, odszkodowanie za wydanie niewłaściwego świadectwa pracy

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 510 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

III.  orzeka, że nieuiszczone koszty sądowe ponosi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 18 lipca 2014 r. ( data stempla pocztowego) powód J. S. wniósł powództwo przeciwko stronie pozwanej K. Bonifratrów we W., Apteka (...) H. we W. o sprostowanie świadectwa pracy poprzez zmianę świadectwa pracy tj. według powoda data świadectwa pracy zamiast ,,2014-07-01’’ winna być ,,2014-06-30’’, również poprzez zmianę oznaczenia pracodawcy zamiast: ,,K. Bonifratrów we W., Apteka (...) H. we W.’’ to: ,, K. OO. Bonifratrów we W., Apteka (...). Bonifratrów im. O. D. H. we W.’’, a także poprzez wskazanie w ust. 1 świadectwa pracy w miejscu zatrudniony: ,, w okresie 1993- 11-20 do 2014-06-30 wymiar etatu 1/1’’ na ,,zatrudniony w K. OO. Bonifratrów we W., Apteka (...). Bonifratrów im. O. D. H. we W. w okresie od 1993-11-20 do 2014-06-30 wymiar etatu 1/1 ‘’. Jednocześnie powód wniósł o odszkodowanie z tytułu niewłaściwego wydania świadectwa pracy w wysokości 4 500,00 zł oraz zasądzenie od strony poznaje na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa prawnego.

W uzasadnieniu swojego stanowiska powód wskazał, iż w dniu 07 lipca 2014 r. zwrócił się pisemnie do strony pozwanej o sprostowanie świadectwa pracy, które nie zostało sprostowane. W ocenie powoda, datą wystawienia świadectwa pracy winno być data rozwiązania stosunku pracy to jest dzień 30 czerwca 2014 r., a nie dzień 01 lipca 2014 r. Motywują stanowisko w zakresie błędnego oznaczenia pracodawcy w świadectwie pracy powód wskazał, iż w obrocie prawnym nie występuje podmiot K. Bonifratrów we W., Apteka (...) H. we W.. Powód zaznaczył, że Apteka (...). Bonifratrów jest prowadzona na podstawie zezwolenia przez K. OO. Bonifratrów we W., co znajduje potwierdzenie w zaświadczeniu o REGON, decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej, zatem w jego ocenie wskazuje na błędne oznaczenie pracodawcy.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana K. Bonifratrów pw. Trójcy Przenajświętszej we W. Apteka (...) H. we W. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenia na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Motywując swoje stanowisko strona pozwana przyznała, że w dniu 07 lipca 2014 r. powód skierował żądanie o sprostowanie świadectwa pracy i że zawierało ono wady. Jednocześnie wskazała, iż powód wnosząc przedmiotowy pozew nie oczekiwał na upływ terminu do sprostowanego świadectwa pracy. Strona pozwana przyznała, iż jedynie data wystawienia świadectwa pracy jest niewłaściwa, w związku z czym dokonała jej poprawy, wydając kolejne świadectwo pracy. Odnosząc się do sprostowania świadectwa pracy w zakresie nazwy pracodawcy, strona pozwana wskazał, iż decyzją władz zakonnych, nazwa strony pozwanej uległa zmianie na K. Bonifratrów pw. Trójcy Przenajświętszej we W., Apteka (...) H. we W.’’. Jednocześnie strona pozwana wskazał, iż wymiar zatrudnienia powoda został błędnie określony gdyż powód w okresie od 20 listopada 1993 r. do dnia 31 stycznia 1997 r. był zatrudniony w wymiarze ½ . Strona pozwana zaznaczyła, iż w dniu 07 lipca 2014 r. przesłała powodowi sprostowane świadectwo pracy. W zakresie żądanego przez powoda odszkodowania strona pozwana podniosła, iż powód nie wykazał przesłanek warunkujących jego przyznanie zatem jako w jej ocenie jako bezzasadne winno podlegać oddaleniu. Strona pozwana dodatkowo podkreśliła, iż treść świadectwa pracy nie mogła w jakikolwiek sposób utrudnić podjęcie pracy przez powoda, gdyż potencjalny pracodawca powoda miał możliwość ustalenia na podstawie świadectwa pracy istotnych faktów dotyczących zatrudnienia.

W dalszych pismach procesowych powód wskazał, iż strona pozwana nie udzieliła w terminie 7 dni odpowiedzi dotyczącej złożonego przez jego osobę wniosku o sprostowanie świadectwa pracy, zatem nie spełniła ciążącego na niej obowiązku. Powód zaznaczył, iż wadliwość świadectwa pracy stała się przyczyną rezygnacji przez spółkę z zatrudnienia powoda na stanowisku pracownika konsultanta. W ocenie powoda, podniósł on niewątpliwą szkodę w wysokości utraconych zarobków, a między wydaniem niewłaściwego świadectwa pracy, a szkodą poniesioną przez powoda istnieje adekwatny związek przyczynowy. Powód zaznaczył, iż pismo z dnia 07 lipca 2014 r. sporządzone przez Manufakturę (...) sp. z o. o. we W. wyraźnie potwierdza, iż przyczyną niezatrudnieni było niewłaściwe świadectwo pracy. W ocenie powoda strona pozwana nie udowodniła, iż zmiana nazwy kościelnej nastąpiła w sposób zgodny z procedurą, a nadto wskazał iż w obrocie prawnym w dalszym ciągu funkcjonuje kościelna osoba prawna pod nazwą K. OO. Bonifratrów we W. (vide k. 44- 51).

W dalszych pismach procesowych strona pozwana wskazała, iż żadna z kwestii podnoszonych przez powoda i dotycząca świadectwa pracy nie była istotna dla zatrudnienia. Co więcej, zdaniem strony pozwanej odmowa zatrudnienia powoda w Manufakturze (...) sp. zo.o. we W. nie miała związku z wydanym świadectwem pracy. W ocenie pozwanej powód nie wykazał na jaki okres i w jakim wymiarze czasu pracy miałby być zatrudniony w spółce co uzasadnia twierdzenie o niewykazaniu wysokości szkody (vide k. 74-78).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

J. S. był zatrudniony u strony pozwanej na podstawie umowy na czas nieokreślony w wymiarze ½ etatu od dnia 20 listopada 1993 r. na stanowisku pomocy aptecznej. Od dnia 01 lutego 1997 r. wymiar zatrudnienia powoda uległ zwiększeniu do pełnego wymiaru czasu pracy.

Miejscem zatrudnienia powoda była Apteka (...). Bonifratrów miesząca się przy ulicy (...) we W..

Umowa o pracę uległa rozwiązaniu z dniem 30 czerwca 2014 r. na mocy porozumienia stron.

Dowód: umowa o pracę z dn. 20.11.1993r. , umowa o pracę z dn. 01.02.1997 r., oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę za porozumieniem stron- akta osobowe teczka, przesłuchanie w charakterze stron powoda J. S. k. 101 (płyta CD)

Średniomiesięczne wynagrodzenie powoda wynosiło 2 916,00 zł.

Dowód: zaświadczenie o wynagrodzeniu k. 41.

K. Bonifratrów pw. Trójcy Przenajświętszej we W. jest kościelna osobą prawną na której czele stoi przeor.

J. S. był przeorem K. Bonifratrów we W. do stycznia 2014 r.

Apteka (...) H. we W. jest jednostką prowadzoną przez K. Bonifratrów.

Między powodem, a władzami K. Bonifratrów we W. istnieję konflikt.

Dowód: przesłuchanie w charakterze stron powoda J. S. k. 101 (płyta CD), zeznania świadka P. K. k. 123, k. 125 (płyta CD), statut K. Bonifratrów we W. k. 55-59.

W dniu 30 czerwca 2014 r. powód otrzymał od strony pozwanej świadectwo pracy datowane na dzień wystawienia 01 lipca 2014 r. w którym jako okres zatrudnienia wskazano od 20 listopada 1993 r. do dnia 30 czerwca 2014 r. w wymiarze etatu 1/1, miejsce zatrudnienia K. Bonifratrów we W., Apteka (...) H. we W..

Dowód: kserokopia świadectwo pracy k. 6-7.

Pismem z dnia 07 lipca 2014 r. powód skierował do strony pozwanej wniosek o sprostowanie świadectwa pracy przez:

- poprawienie daty wystawienia świadectwa pracy z: ,,2014-07-01’’ na ,,2014-06-30’’,

- oznaczenie pracodawcy zamiast: ,,K. Bonifratrów we W., Apteka (...) H. we W.’’ to: ,, K. OO. Bonifratrów we W., Apteka (...). Bonifratrów im. O. D. H. we W.’’,

- poprawienie ust. 1 świadectwa pracy w miejscu: ,, w okresie 1993- 11-20 do 2014-06-30 wymiar etatu 1/1’’ na ,,zatrudniony w K. OO. Bonifratrów we W., Apteka (...). Bonifratrów im. O. D. H. we W. w okresie od 1993-11-20 do 2014-06-30 wymiar etatu 1/1 ‘’.

W odpowiedzi na wniosek powoda z dnia 07 lipca 2014 r., strona pozwana pismem z dnia 31 lipca 2014 r. nadanym za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu 07 sierpnia 2014 r. wydała sprostowane świadectwo pracy w zakresie:

- daty wystawienia wskazując na dzień 30 czerwca 2014 r.,

- wymiar zatrudnienia K. OO. Bonifratrów Apteka (...). Bonifratrów im. O. D. H. we W. w okresie od dnia 20.11.1993 r. do dnia 31.01. 1997 r. w wymiarze ½ umowa na czas nieokreślony.

Od 25.03.2014 r. K. Bonifratrów pw. Trójcy Przenajświętszej we W. Apteka (...) H. we W. w okresie od 01. 02.1997 r. do dnia 30.06.2014 r. w wymiarze 8/8 (pełen wymiar) umowa na czas nieokreślony.

Dowód: wniosek o sprostowanie świadectwa pracy z dowodem nadania pocztą k. 8-12, odpowiedź na wniosek k. 35, kserokopia sprostowanego świadectwa pracy z dnia 30.06.2014 r. z dowodem nadania k.36-38.

W dniu 25 marca 2014 r. strona pozwana złożyła do Wojewody (...) zawiadomienie o zmianie dotychczasowej nazwy K. OO. Bonifratrów z siedzibą we W. na nazwę K. Bonifratrów pw. Trójcy Przenajświętszej we W..

K. Bonifratrów pw. Trójcy Przenajświętszej we W. posługuje się zamiennie (...) we W..

Dowód: potwierdzenie odbioru powiadomienia o zmianie nazwy podmiotu k. 80, pismo Wojewody (...) z dn. 30.09.2014 r., zaświadczenie k. 33.

W rejestrze Głównego Urzędu Statystycznego strona pozwana widnieje pod nazwą K. Bonifratrów pw. Trójcy Przenajświętszej we W.. Jednostki lokalne: Apteka (...) H., Hospicjum (...) i Zakład (...).

Umowa spółki Manufaktury (...) sp. zo.o. we W. została zawarta w dniu 17 października 2013 r. przez udziałowców, którymi byli wówczas: K. OO Bonifratrów we W. reprezentowany przez przeora J. S. (powoda) i przez P. K..

Wspólnikami Manufaktury (...) sp. zo.o. we W. są P. K. oraz K. Bonifratrów pw. Trójcy Przenajświętszej we W. (dawniej K. OO Bonifratrów we W.).

Każdy ze wspólników posiada po 50 udziałów.

Dowód: fotokopia wypisu aktu notarialnych k. 81-86, wydruk z KRS k. 87-94.

W dniu 01 lipca 2014 r. powód złożył podanie o przyjęcie do pracy na stanowisku konsultanta skierowane do Manufaktury (...) sp. zo.o. we W..

Stanowisko konsultanta było związane z bieżącym kontaktem i współpracą z K. Bonifratrów we W..

W odpowiedzi na podanie pismem sporządzonym przez prawników Manufaktury (...) sp. zo.o. we W. w dniu 07 lipca 2014 r. odmówiono zatrudnienia powoda.

Prezes zarządu Manufaktury (...) sp. zo.o. we W. P. K. w dacie rozpatrywania podania o pracę powoda posiadał wiedzę o przebiegu jego dotychczasowego zatrudnienia, w szczególności, gdzie powód wcześniej pracował, gdyż znał się z powodem od wielu lat, również z uwagi na to, że powód jako przeor strony pozwanej prowadził szereg czynności związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej przez spółkę.

Rzeczywistą przyczyną odmowy zatrudnienia powoda przez prezesa zarządu Manufaktury (...) sp. zo.o. we W. P. K. był istniejący konflikt między J. S., a władzami K. Bonifratrów we W..

P. K. chciał zatrudnić w lipcu 2014 r. osobę, dzięki której będzie mógł wykorzystać know-how strony pozwanej, ale wiedząc, że istnieje spór pomiędzy powodem, a stroną pozwaną, obawiał się, że jeśli zatrudni powoda na miejsce konsultanta, nie będzie mógł wykorzystać know-how strony pozwanej, gdyż powód nie był już pracownikiem strony pozwanej, a ponadto istniał konflikt pomiędzy nim, a stroną pozwaną.

P. K. w lipcu 2014 r. poszukując pracownika na stanowisko konsultanta mógł z łatwością porównać numery NIP i REGON strony pozwanej w nazwie o brzmieniu „K. Bonifratrów pw. Trójcy Przenajświętszej we W.” i „K. OO Bonifratrów we W.” i ustalić, że to są te same numery.

Dowód: kserokopia podania k. 54, pismo z dn. 07.07.2014 r. k. 53, zeznania świadka P. K. k. 123, k. 125 (płyta CD).

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Sąd dokonał ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie w oparciu o nieosobowy materiał dowodowy w postaci dowodów z dokumentów: świadectw pracy, korespondencji między stronami, umów o pracę, podania o prace powoda z dnia 01 lipca 2014 r., zaświadczenie Wojewody (...), fotokopii wypisów aktów notarialnych, odpisu KRS, wydruku z GUS, które zostały sporządzone przez podmioty uprawnione, a nadto ich wiarygodność nie została zakwestionowana przez strony.

Sąd pominął dowody z dokumentów kserokopii decyzji Urzędu Skarbowego o nadaniu NIP i wydruku z rejestru aptek, gdyż zostały sporządzone w okresie kiedy strona pozwana funkcjonowała pod poprzednią nazwą, zatem dotyczyły poprzedniego okresu – funkcjonowania pod poprzednią nazwą tj. przed marcem 2014 r. Sąd uznał za niewiarygodny dokument prywatny sporządzony w dniu 07 lipca 2014 r. i podpisany przez P. K. w zakresie prawdziwości zawartych w nim twierdzeń, albowiem świadek P. K. wyraźnie wskazał, że dokument został sporządzony przez inne osoby, a tylko został przez niego podpisany. Ponadto w czasie zeznań świadek P. K. zaprzeczył, jakoby przyczyną odmowy zatrudnienia powoda były jedynie wskazane przez powoda błędy w świadectwie pracy, a przyczyną odmowy zatrudnienia był konflikt i brak możliwości wykorzystania know-how strony pozwanej poprzez zatrudnienie powoda. Ponadto wiedza świadka na temat dotychczasowego przebiegu zatrudnienia J. S. ujawniona w czasie zeznań świadka, jak również wynikająca z załączonych przez stronę pozwana dokumentów, zaprzeczała twierdzeniom zawartym w piśmie.

Odnosząc się do zeznań świadka P. K., Sąd uznał je za w pełni wiarygodne jako logiczne i spójne, ponadto świadek nie miał interesu aby zeznawać na korzyść którejkolwiek ze stron. Odnosząc się do przesłuchania powoda J. S., jego zeznania wyłącznie w części pozostawiającej w zgodności z pozostałym materiałem dowodowym podlegały uwzględnieniu. Ponadto zeznania powoda w znacznym zakresie stanowiły prezentację nie popartych żadnymi dowodami twierdzeń.

Sąd oddalił wnioski dowodowe o przesłuchanie świadków P. S., J. W. i D. W. z uwagi na okoliczność, iż zgromadzone dowody z dokumentów stanowiły dostateczny materiał dowodowy pozwalający na analizę czy doszło do zmiany nazwy strony pozwanej, a nadto iż ich przeprowadzenie zmierzałoby do przedłużenia przedmiotowego postępowania.

Nadto należy wskazać, powód nie zgłosił zastrzeżeń w trybie art. 162 kpc w zakresie oddalenia wniosków dowodowych.

Zgodnie z art. 97 § 2 ¹ k.p., pracownik może w ciągu 7 dni od otrzymania świadectwa pracy wystąpić z wnioskiem do pracodawcy o sprostowanie świadectwa. W razie nieuwzględnienia wniosku pracownikowi przysługuje, w ciągu 7 dni od zawiadomienia o odmowie sprostowania świadectwa pracy, prawo wystąpienia z żądaniem jego sprostowania do sądu pracy.

Powód przedmiotowym pozwem domagał się sprostowania świadectwa pracy w zakresie: daty wystawienia świadectwa pracy zamiast ,,2014-07-01’’ na ,,2014-06-30’’, oznaczenie pracodawcy zamiast:,, K. Bonifratrów we W., Apteka (...) H. we W.’’ to: ,,K. OO. Bonifratrów we W., Apteka (...). Bonifratrów im. O. D. H. we W.’’, wskazanie w ust. 1 świadectwa pracy dotyczącym okresu zatrudnienia wpisanie obok okresu zatrudnienia od 1993-11-20 do 2014-06-30 wymiar etatu 1/1 – był zatrudniony w K. OO. Bonifratrów we W., Apteka (...). Bonifratrów im. O. D. H. we W..

Ponadto powód domagał się odszkodowania z tytułu niewłaściwego świadectwa pracy.

Na początku podkreślić należy, iż świadectwo pracy jest dokumentem zawierającym jedynie oświadczenie wiedzy i nie zawiera oświadczenia woli. Nie zawiera ono elementów ocennych, a jedynie fakty wskazane w przepisie art. 97 k.p., samo przez się nie tworzy praw podmiotowych ani ich nie pozbawia (vide wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 20 lutego 1991 r., I PR 422/90, Przegląd Sądowy 1993 nr 4, s. 93; wyrok z 2 czerwca 2006 r., I PK 250/05, OSNP 2007 nr 11-12, poz. 156). Przez „sprostowanie” należy rozumieć poprawienie, skorygowanie, dokonanie korekty jakiejś informacji, czy sprostowanie jakiegoś błędu.

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania (Dz. U. Nr 60, poz. 282 ze zm.) wskazuje na informacje jakie pracodawca jest zobowiązany do umieszczenia w świadectwie pracy. Ustawodawca w powyższej wskazanym rozporządzeniu w § 5 ust. 3 i 4 przewiduję możliwość zmiany świadectwa pracy przez wydanie nowego tylko w przypadku orzeczenia w przedmiocie uznania rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia za niegodnego z prawem. Z kolei w przypadku gdy pracodawca rozwiązał umowę o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenie (w zwykłym trybie) i gdy w wyniku prawomocnego orzeczenia sądu przyznano odszkodowania z tytułu niezgodnego z przepisami prawa wypowiedzenia umowy o pracę, pracodawca, na żądanie pracownika, jest obowiązany uzupełnić treść wydanego mu uprzednio świadectwa pracy o dodatkową informację o tym orzeczeniu. Świadectwo pracy wydane powodowi zawierało wszystkie wymagane informacje. Powód nie zwrócił się o zamieszczenie wzmianki na temat orzeczenie więc nie było podstaw do jej zamieszczenia.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do żądania sprostowania świadectwa pracy należy wskazać na dowód w postaci sprostowanego świadectwa pracy wydany w dniu 30 sierpnia 2014 r. w którym strona pozwana uczyniła częściowo zadość żądaniom powoda w zakresie daty wystawienia świadectwa pracy poprawiając ją na dzień 30 czerwca 2014 r. Ponadto strona pozwana w rubryce dotyczącej zatrudnienia wskazała, iż powód był zatrudniony w K. OO. Bonifratrów Apteka (...). Bonifratrów im. O. D. H. we W., a od 25 marca 2014 r. K. Bonifratrów pw. Trójcy Przenajświętszej we W. Apteka (...) H. we W.. Strona pozwana wyraźnie również wskazała, że powód był zatrudniony w okresie od dnia 20 listopada 1993 r. do dnia 31 stycznia 1997 r. w wymiarze ½ umowa na czas nieokreślony, a w okresie od lutego 1997 r. do dnia 30 czerwca 2014 r. w wymiarze 8/8 na podstawie umowy na czas nieokreślony.

W zakresie powyższego powód domagał się sprostowania przez dopisanie miejsce zatrudnienia obok okresu zatrudnienia.

Powyższe żądanie nie znajduje umocowania w przepisach § 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania. Ponadto należy zauważyć, iż z dowodów z dokumentów w postaci umów o pracę znajdujących się w aktach osobowych powoda jednoznacznie wynika, iż powód w początkowym okresie zatrudnienia to jest od dnia 20 listopada 1993 r. do dnia 31 stycznia 1997 r. był zatrudniony w wymiarze ½, a następnie w okresie od 01. 02.1997 r. do dnia 30.06.2014 r. w pełnym wymiarze czasu pracy, zatem powyższe sprostowanie dokonane przed rozstrzygnięciem przez Sąd dobrowolnie przez pozwaną zostało dokonane zgodnie z rzeczywistym przebieg zatrudnienia powoda.

Przechodząc do ostatniego żądania powoda sprostowanie w zakresie oznaczenia pracodawcy, które w jego ocenie winno zostać oznaczone jako K. OO. Bonifratrów we W., Apteka (...). Bonifratrów im. O. D. H. we W., a nie jak twierdzi strona pozwana K. Bonifratrów we W., Apteka (...) H. we W., należy wskazać, że powód w swojej argumentacji powoływał się na okoliczność, iż w obrocie prawnym strona pozwana funkcjonuje pod nazwą K. OO. Bonifratrów we W., Apteka (...). Bonifratrów im. O. D. H. we W. przedstawiając decyzję o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej, REGON i statut K. Bonifratrów. Należy wskazać, iż świadectwo pracy winno zawierać aktualną w danych okresach zatrudnienia nazwę pracodawcy. Jak wynika z dowodów z dokumentów w postaci zawiadomienia Wojewody (...) o zmianie nazwy podmiotu zatrudniającego powoda i pisma Wojewody (...), iż od dnia 24 marca 2014 r. nastąpiła zmiana nazwy strony pozwanej z dotychczasowej K. OO. Bonifratrów we W., Apteka (...). Bonifratrów im. O. D. H. we W. na K. Bonifratrów pw. Trójcy Przenajświętszej we W. Apteka (...) H. we W.. Umowa o pracę z powodem uległa rozwiązaniu z dniem 30 czerwca 2014 r. zatem już w tym okresie strona pozwana funkcjonowała w obrocie prawnym zamiennie pod nazwą K. Bonifratrów pw. Trójcy Przenajświętszej we W. Apteka (...) H. we W. albo K. Bonifratrów we W., Apteka (...) H. we W.. Powyższe znalazło także odzwierciedlenie w rejestrze Głównego Urzędu Statystycznego we W.. Powyższe jednoznacznie wskazywało, iż wbrew twierdzeniom powoda, doszło do zmiany nazwy strony pozwanej. Bez znaczenia dla sytuacji powoda pozostaje okoliczność, iż w rejestrze aptek czy na rozwiązaniu umowy o pracę z innym pracownikiem widnieje poprzednia nazwa, albowiem istotne jest to aby nazwa jednostki posiadającej zdolność do zatrudnia była zgodna z rzeczywistym stanem i znajdowała odzwierciedlenie w świadectwie pracy i stosownych rejestrach. Należy w tym miejscu zauważyć, że K. Bonifratrów jako jednostka posiadająca osobowość prawną istnieje od 1996 r. i do dnia 24 marca 2014 r. jego nazwa nie podlegała żadnym zmianom. Oczywistym jest to, iż strona pozwana jest kojarzona pod poprzednią nazwą, zwłaszcza że zamiennie stosowana aktualna nazwa strony pozwanej jest bardzo zbliżona do poprzedniej nazwy mianowicie K. Bonifratrów, a poprzednio K. OO Bonifratrów - zatem różni się wyłącznie znakami (...). Tym samym nie można wywodzić właściwej nazwy strony pozwanej wyłącznie z tego, w jaki sposób jest nazywana przez inne podmioty. Co więcej strona pozwana wydając sprostowane świadectwo pracy wskazała na rozróżnienie w okresach zatrudnienia powoda, wskazując, że od 25 marca 2014 r. funkcjonuje ona pod nową nazwą.

Regulację zmiany nazwy jednostki kościelnej zawiera ustawa z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej ( t.j. Dz. U. z 2013, poz. 1169), która w art. 13 ust. 4 pkt 1 nakłada na właściwą władzę kościelną obowiązek powiadomienia niezwłocznego organu administracji państwowej o zmianach dotyczących nazwy i siedziby kościelnej osoby prawnej oraz o zmianie jej granic. Z tym, że właściwym organem do którego należy dokonać zgłoszenia jest wojewoda ( art. 13 ust.2 pkt 2 powyżej ustawy).

Strona pozwana przedstawiła zaświadczenie od Wojewody (...), z którego jasno wynika, iż złożono zawiadomienie o zmianie nazwy strony pozwanej, co znalazło odzwierciedlenie w rejestrze GUS, tym samym uczyniła zadość obowiązkowi poinformowania o zmianie stosownych organów. Ponadto podkreślić należy, że rolą przedmiotowego postępowanie nie jest badanie, czy strona pozwana dokonała zawiadomienia o zmianie nazwy wszystkim organom, a jedynie ustalenie, pod jaką nazwą faktycznie funkcjonuje.

W ocenie Sądu, w/w okoliczność, zgodnie z art. 6 kc, strona pozwana wykazała w niniejszym postępowaniu.

Mając na uwadze powyższe Sąd doszedł do jednoznacznego przekonania, iż żądanie powoda o sprostowanie świadectwa pracy, również w zakresie określenia nazwy pracodawcy było bezzasadne, w konsekwencji powyższego roszczenie powoda o sprostowanie świadectw pracy podlegało oddaleniu, o czym Sąd orzekł w punkcie I sentencji wyroku.

Odnosząc się do roszczenia powoda w postaci odszkodowania z tytułu naprawienia szkody wyrządzonej przez pracodawcę wskutek wydania niewłaściwego świadectwa pracy należy podkreślić, iż art. 99 ust. 1 k.p. wskazuje na przesłanki warunkujące przyznanie odszkodowania.

Ciężar dowodu wykazania wszystkich przesłanek spoczywa na stronie powodowej (art. 6 k.c. w zw. z art. 300 k.p.).

Zatem powód winien był w niniejszym postępowaniu wykazać, że pracodawca nie wydał świadectwa pracy wcale albo nie wydał w terminie (tj. niezwłocznie po rozwiązaniu lub wygaśnięciu stosunku pracy), albo wydał niewłaściwe świadectwo pracy, że pracownik poniósł szkodę majątkową polegającą na utracie: wynagrodzenia, które mógłby otrzymać, gdyby podjął pracę po otrzymaniu prawidłowego świadectwa pracy, świadczeń przewidzianych w ustawie z 20.4.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz. 674 ze zm.), a także, że szkoda pracownika powstała w związku z nieprawidłowym działaniem pracodawcy.

Przechodząc na grunty przedmiotowej sprawy należy zauważyć, iż J. S. w swojej argumentacji powoływał się na okoliczność, iż przyczyną odmowy przyjęcia go do pracy w Manufakturze (...) sp. zo.o. we W. były błędy w świadectwie pracy, co - w jego ocenie - znalazło potwierdzenie w piśmie prezesa zarządu spółki J. K. z dnia 07 lipca 2014 r. Faktem jest, że w powyżej powołanym piśmie Manufaktura (...) sp. zo.o. we W. wskazała, iż przedstawione przez powoda świadectwo pracy nie potwierdza faktów zawartych w kwestionariuszu i podaniu o pracę. Jednakże Sąd odmówił wiarygodności dokumentowi i uznał że nie potwierdza przyczyn odmowy zatrudnienia. Albowiem jak wynika z zeznań świadka P. K. prezesa zarządu Manufaktury (...) sp. zo.o. we W. dokument ten został przez niego wyłącznie podpisany, a uprzednio został sporządzony przez prawników. Tym samym nie można stwierdzić aby ten dokument prywatny potwierdzał okoliczność, iż odmową zatrudnienia powoda było błędne świadectwo pracy.

Sąd w niniejszym składzie w pełni podziela stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 03 marca 1971 r. ( II PR 9/71, opubl. OSNC 1971, Nr 12, poz. 211), w którym wskazuje się, że niewystarczające jest złożenie dokumentu stwierdzającego przyczynę odmowy jego zatrudnienia. O istnieniu związku przyczynowego między wadliwą treścią świadectwa pracy, a niemożnością uzyskania przez pracownika pracy mogą świadczyć takie okoliczności, jak podejmowanie przez pracownika bezskutecznych starań o pracę odpowiadającą jego możliwościom i kwalifikacjom oraz brak innych przeszkód w uzyskaniu pracy niż wynikające z wadliwej treści świadectwa pracy, które w sposób ewidentny mogło utrudnić jego ponowne zatrudnienie.

Dodatkowo zgodności treści dokumentu z dnia 07 lipca 2014 r. z wiedzą P. K. zaprzecza fakt, iż prezes zarządu spotykał się z J. S. na gruncie zawodowym który do stycznia 2014 r. był długoletnim przeorem K. Bonifratrów we W., zatem oczywistym jest to, iż posiadał wiedzę na temat jego miejsca zatrudnienia i sam był w stanie zweryfikować dane zawarte w świadectwie pracy, choćby poprzez porównanie numerów NIP i REGON. Co więcej, to powód jako ówczesny reprezentant K. Bonifratrów we W. zawierał z P. K. umowę zawiązania spółki Manufaktura (...) sp. zo.o. we W., gdyż udziałowcem spółki w 50% jest K. Bonifratrów we W.. Zatem sprzecznym z zasadami wiedzy i logiki byłoby stwierdzenie, iż P. K. otrzymując podanie o pracę powoda nie wiedział o miejscu jego zatrudnienia, a błędne według powoda oznaczenie pracodawcy było przyczyną odmowy zatrudnienia jego osoby.

W swoich zeznaniach świadek P. K. wskazywał, iż w okresie w którym powód złożył swoją kandydaturę była prowadzona rekrutacja na konsultanta w Manufakturze (...) sp. zo.o. we W.. Na stanowisku wymagana była ścisła współpraca z K. Bonifratrów we W.. Świadek wyraźnie wskazał, że rzeczywistą przyczyną odmowy zatrudnienia powoda w Manufakturze (...) sp. zo.o. we W. był istniejący konflikt między J. S., a K. Bonifratrów we W.. Ponadto wobec charakteru stanowiska, o które ubiegał się powód oraz z faktu konfliktu między stronami, które jest także znany sądowi z urzędu z uwagi na toczące się sprawy w tutejszy sądzie, Sąd doszedł do wniosku że rzeczywistą, wyłączną przyczyną odmowy zatrudnienia powoda był konflikt personalny powoda z władzami K. Bonifratrów. W świetle powyższego nie można mówić, iż zachodził związek przyczynowy między odmową zatrudnienia powoda, a wydanym świadectwie pracy zatem brak jest przesłanek umożliwiających przyznanie powodowi odszkodowania na podstawie art. 99§ 1 k.p.

Jednocześnie należy wskazać, iż powód w żaden sposób nie udowodnił aby zachodziły inne, poza powyższymi, okoliczności potwierdzające wystąpienie szkody po jego stronie. Jak stwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z 13 października 2004 r. (II PK 36/04, opubl. OSNP 2005, Nr 8, poz. 106), "żądanie wydania lub sprostowania świadectwa pracy nie jest przesłanką dochodzenia przez pracownika naprawienia szkody z tytułu niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy".

Zważywszy na powyższe roszczenie powoda o odszkodowanie także podlegało oddaleniu - punkt I sentencji wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł jak w punkcie II sentencji wyroku mając na względzie zasadę odpowiedzialności stron za wynik procesu i na podstawie art. 98 k.p.c. zasądził od powoda na rzecz strony pozwanej zwrot kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 510,00 zł. ustalonej na podstawie § 11 ust. 1 pkt 3 i § 11 ust. 1 pkt 2 w zw. z §6 ust. 3 ( 60,00 zł + 450 zł) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( t.j. Dz. U. z 2013, nr 419).

W punkcie III sentencji wyroku orzeczono na podstawie art. 113 u k.s.c. nieuiszczonymi przez powoda kosztami sądowymi obciążył Skarb Państwa.

Powód był w niniejszej sprawie zwolniony od kosztów sądowych z mocy prawa. Przepis art. 113 u.k.s.c., regulujący obowiązek pokrycia przez strony kosztów poniesionych w procesie tymczasowo przez Skarb Państwa, stanowi, że kosztami sądowymi, których nie miała obowiązku uiścić strona zwolniona od kosztów, Sąd w orzeczeniu kończącym winien obciążyć jej przeciwnika procesowego, o ile istnieją do tego podstawy przy odpowiednim stosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu (tj. przepisów art. 98 k.p.c. i następnych). Zważywszy na fakt, iż strona pozwana wygrała przedmiotowe niewątpliwie brak jest podstaw do obciążania jej nieuiszczonymi kosztami sądowymi.