Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: II AKa 170/99

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lipca 1999 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący

SSA Barbara Suchowska

Sędziowie

SSA Jan Dybek (spr.)

SSA Jolanta Śpiechowicz

Protokolant

Barbara Gawor

przy udziale Prokuratora Prok. Okręg. del. Małgorzaty Siemińskiej

po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 1999 roku

sprawy z wniosku M. G.o odszkodowanie z tytułu bezprawnego pozbawienia wolności i deportacji w byłym ZSRR

z powodu apelacji, wniesionej przez pełnomocnika wnioskodawczyni

od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach

z dnia 18 marca 1999r. sygn. akt XVI1 Ko 331/95

1. zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

2. obciąża Skarb Państwa kosztami postępowania odwoławczego;

3. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. W. – Kancelaria Adwokacka w K. kwotę 100 (sto) złotych za zastępstwo z urzędu wnioskodawczyni w II-giej instancji.

II AKa 170/99

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy ustalił, że: wnioskodawczyni M. G.w grudniu 1945r. w miejscu zamieszkania w D.została zatrzymana przez władze byłego ZSRR za odmowę przystąpienia do głosowania. Zwolniono ją w kwietniu 1946r. Natomiast w kwietniu 1951r. wraz z rodziną deportowano ją na S.. Do Polski powróciła w styczniu 1957r.

Z zeznań jej wynika, że nie należała do żadnej organizacji, ani też nie prowadziła działalności na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego.

W tym stanie rzeczy Sąd I instancji wniosek o odszkodowanie oddalił.

Apelacja pełnomocnika M. G. w swej treści powołuje się na wyżej wymienione okoliczności. Nadto podnosi, że ojciec wnioskodawczyni brał udział w wojnie bolszewickiej w 1919r. i nigdy nie krył swej dezaprobaty dla działań nowych władz (ZSRR).

Strona skarżąca wnosi o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Apelacja nie jest zasadna. W zasadzie nie kwestionuje się w niej ustaleń faktycznych Sądu merytorycznego. Te zresztą nie budzą zastrzeżeń i uznane być muszą za trafne. Nie podważają ich okoliczności naprowadzone w apelacji odnoszące się do ojca wnioskodawczyni. W tym kierunku nie zachodzi też potrzeba uzupełnienia postępowania dowodowego przez przesłuchanie świadka R. G., gdyż powołano go na potwierdzenie zaistniałych faktów, których zgodności z obiektywnym stanem rzeczy strony procesowe nie kwestionują.

Skoro wnioskodawczyni nie prowadziła działalności na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, Sąd Okręgowy prawidłowo przyjął, że przepisy ustawy z 23 lutego 1991r. (Dz. U. Nr 34 poz. 149) a w szczególności jej art. 8 ust. 2a i b dotyczący odszkodowań nie może mieć w sprawie zastosowania.

Stwierdzając nadto, że w związku z powyższym chybiony jest główny zarzut apelacji dotyczący nie wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy, orzec należało o utrzymaniu w mocy zaskarżonego postanowienia.

Koszty postępowania odwoławczego ponosi Skarb Państwa (art. 13 tejże Ustawy).

II AKa 170/99

Podstawa prawna:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE