Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 października 2012 r.

Sąd Rejonowy VII Wydział Cywilny w L.

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 31 października 2012 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa M. J. (1) i J. I.

przeciwko stronie pozwanej (...) S.A. w W. - Oddział w L.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. w W. Oddział w L. na rzecz powoda M. J. (1) kwotę 6 166,68 zł (sześć tysięcy sto sześćdziesiąt sześć złotych 68/100) z ustawowymi odsetkami od dnia 05 sierpnia 2011 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A.w W. Oddział w L. na rzecz powódki J. I. kwotę 6 166,68 zł (sześć tysięcy sto sześćdziesiąt sześć złotych 68/100) z ustawowymi odsetkami od dnia 05 sierpnia 2011 roku do dnia zapłaty;

III.  dalej idące powództwo oddala;

IV.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda M. J. (2) kwotę 1 765,95 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 1 200 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

V.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki J. I. kwotę 1 765,95 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 1 200 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

Sygn. akt VII C 266/12

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 1 lutego 2012 roku skierowanym przeciwko (...) S.A. w W. powodowie M. J. (2) i J. I. domagali się zasądzenia od strony pozwanej na rzecz powoda M. J. (2) kwoty 6 198,07 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 5 sierpnia 2011 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenia na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz na rzecz powódki J. I. kwoty 6 198,07 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 5 sierpnia 2011 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenia na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu swojego żądania wskazali, że w następstwie kolizji z dnia 4 lipca 2011 roku uszkodzeniu uległ samochód marki V. (...) o nr rej (...) stanowiący współwłasność powodów. Odpowiedzialność odszkodowawczą za skutki tego zdarzenia ponosi strona pozwana. U której był ubezpieczony w zakresie OC pojazd sprawcy szkody. Powodowie podali, że strona pozwana tytułem odszkodowania wypłaciła im kwotę w łącznej wysokości 1 277,50 zł. Strona pozwana uznała, iż ze względu na zakres uszkodzeń pojazdu, koszty naprawy pojazdu są znaczne i zachodzi okoliczność braku ekonomicznej zasadności ewentualnej naprawy pojazdu, składając jednocześnie ofertę możliwości sprzedaży uszkodzonego pojazdu. W ocenie powodów ustalona przez stronę pozwaną kwota wartości pojazdu przed wypadkiem została znacznie zaniżona i nie odpowiada jego rzeczywistej wartości rynkowej. Powodowie wskazali, że wnieśli odwołanie od decyzji strony pozwanej, jednak jego pismo pozostało bez odpowiedzi. Powodowie domagali się odszkodowania stanowiącego różnicę pomiędzy ewentualnie poniesionymi kosztami naprawy brutto, ustalonymi w toku postępowania likwidacyjnego przez stronę pozwaną w wysokości 13 673,64 zł, a przyznaną przez stronę pozwaną wysokością odszkodowania w kwocie 1 277,50 zł w wysokości odpowiadającej ich udziałowi we współwłasności samochodu.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego. W uzasadnieniu swego stanowiska podała, że postępowanie likwidacyjne w przedmiotowej sprawie zostało przeprowadzone w sposób rzetelny a wypłacone powodom odszkodowanie odzwierciedla rzeczywistą wartość poniesionej szkody. Pozwana wskazała, że wypłacone odszkodowanie ustalone zostało według wartości pojazdu przed wypadkiem pomniejszone o jego wartość po wypadku- wartość samochodu przed szkodą została określona na kwotę 14 100 zł. Przy wyliczaniu pozostałości pojazdu znaczenie miały złożone w postępowaniu likwidacyjnym oferty zakupu auta oraz wiek pojazdu i stopień uszkodzenia poszczególnych podzespołów, a najkorzystniejsza oferta opiewała na kwotę 12 822, 50 zł. Nadto strona pozwana zarzuciła, iż pojazd powodów w chwili wypadku był pojazdem dziesięcioletnim i wniosła o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność wyceny kosztów naprawy pojazdu przy uwzględnieniu cen części nieoryginalnych na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 października 2010 r. w sprawie wyłączenia określonych porozumień wertykalnych w sektorze pojazdów samochodowych spod zakazu porozumień ograniczających konkurencje (Dz. U nr 198 poz. 1315) zgodnie z którym oryginalne części zamienne o porównywalnej jakości są tymi samymi jakościowo elementami i brak jest podstaw do uznania, że wykonana przy pomocy tego rodzaju części naprawa będzie poza ceną różnić się od naprawy wykonanej za pomocą części autoryzowanych przez producenta.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 4 lipca 2011 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której został uszkodzony samochód marki V. (...) o nr rejestracyjnym (...), stanowiący współwłasność powoda M. J. (2) oraz J. I.. Samochód sprawcy szkody był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W..

Bezsporne

W dniu 4 lipca 2011 roku powódka zgłosiła szkodę u strony pozwanej.

Decyzją z dnia 14 lipca 2011 roku strona pozwana przyznała powodom odszkodowanie w kwocie 1 277,50 złotych, informując jednocześnie powodów, iż zakres uszkodzeń pojazdu, koszty jego naprawy są znaczne i stwarzają ryzyko przekroczenia wartości pojazdu. W związku z powyższym pozwana zaproponowała ustalenie bezspornej kwoty odszkodowania w kwocie odpowiadającej wartości pojazdu przed zaistniałą szkodą pomniejszoną o wartość uszkodzonego pojazdu, co dało kwotę wypłaconego odszkodowania ( 14 100 zł – wartość pojazdu wg stanu przed wypadkiem, 12 822,50 zł- wartość pojazdu wg stanu po wypadku). Powódka J. I. złożyła odwołanie od decyzji pozwanej domagając się wypłaty odszkodowania w pełnej wysokości. Strona pozwana poinformowała powódkę, że po analizie akt szkodowych nie znajduje podstaw do zmiany stanowiska w zakresie sposobu rozliczenia szkody oraz wysokości ustalonego odszkodowania z tytułu uszkodzenia pojazdu powodów.

dowód: akta szkodowe

Wartość rynkową pojazdu oraz kalkulacje naprawy pojazdu powodów strona pozwana ustaliła w oparciu o kosztorys – (...)’S nr (...) z dnia 10 lipca 2011 roku sporządzony przez (...) S.A. Wartość pojazdu przed szkodą odpowiadała kwocie 14 100 zł.

dowód: kosztorys - (...)’S nr (...) z dnia 10 lipca 2011 roku sporządzony przez (...) S.A. k. 14-16

Rzeczywisty koszt naprawy brutto uszkodzeń powstałych w samochodzie powodów wskutek zdarzenia z dnia 4 lipca 2011 roku według stanu na miesiąc powstania szkody wynosił: 13.610,86 złotych. Optymalne przywrócenie pojazdowi powodów stanu jaki istniał przed szkodą z dnia 4 lipca 2011 roku będzie zagwarantowane po naprawie przeprowadzonej zgodnie z technologią producenta, z użyciem oryginalnych części zamiennych w warunkach autoryzowanego serwisu lub odpowiednio wyposażonego warsztatu naprawczego.

Dowód: - opinia biegłego, k. 66-70

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje niemal w całości na uwzględnienie.

Istota ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej wynikająca z art. 822 k.c. i nast. sprowadza się do tego, że zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za te szkody ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której zawarta została umowa ubezpieczenia. Szczegóły tej odpowiedzialności są unormowane w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz. 1152). Według art. 36 ust. 1 tej ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie sumy gwarancyjnej. Zgodnie natomiast z art. 34 ust. 1 tej ustawy z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani – na podstawie przepisów prawa cywilnego – do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Odpowiedzialność tą reguluje również ustawa z dnia 22 maja 2003 r. działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151).

Zgodnie z treścią art. 436 k.c. w zw. z art. 435 k.c. samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. Według zaś art. 361 § 1 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania z którego szkoda wynikała. W myśl natomiast art. 361 § 2 k.c. naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Szkoda majątkowa jest to różnica między stanem majątkowym poszkodowanego, który powstał po nastąpieniu zdarzenia powodującego uszczerbek, a stanem, jaki by istniał gdyby to zdarzenie nie nastąpiło. Chodzi o utratę lub zmniejszenie aktywów bądź powstanie lub zwiększenie pasywów osoby poszkodowanej. Z przepisu art. 361 § 2 k.c. wynika obowiązek pełnej kompensacji szkody.

Podstawową funkcją odszkodowania jest kompensacja, co oznacza, iż odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę. Odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje celowe, niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku (uchwała SN z dnia 13 czerwca 2003 r., III CZP 32/03, Biul. SN 2003, z . 6, poz. 4), przy czym poszkodowanemu należy się nie tylko zwrot poczynionych przez niego przy tej naprawie nakładów, ale i zwrot robocizny z uwzględnieniem przyjętych, z reguły w miejscu zamieszkania, stawek robocizny za tego rodzaju usługi (wyrok SN z dnia 11 grudnia 1997 r., I CKN 385/97, LEX nr 50530).

Bezspornym jest, iż w wyniku kolizji z dnia 4 lipca 2011 roku uszkodzeniu uległ samochód stanowiący współwłasność powodów, zaś podmiotem zobowiązanym do naprawienia szkody jest strona pozwana, którą ze sprawcą szkody łączyła umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej oraz to, że powodom z tego tytułu należy się odszkodowanie. Pozwany wypłacił powodom tytułem odszkodowania kwotę 1 277,50 złotych, stanowiącą różnicę pomiędzy wartością pojazdu przed wypadkiem, a jego wartością po wypadku. Sporna między stronami była wysokość należnego odszkodowania ponad tę kwotę. Pozwany uważał, że kwota ta wyczerpuje w całości roszczenie powoda, powód natomiast twierdził, że jest ona mocno zaniżona, co jest konsekwencją zaniżenia przez pozwaną wartości pojazdu powodów przed wypadkiem.

W ocenie Sądu otrzymana przez powoda kwota tytułem odszkodowania nie rekompensuje w pełni doznanej przez niego szkody. Powołany w toku sprawy na wniosek powoda biegły sądowy z zakresu techniki samochodowej i wyceny wartości pojazdów L. S. ustalił, że łączny koszt brutto naprawy samochodu powoda przy zastosowaniu nowych, oryginalnych części wyniesie 13 610,86 zł. W ocenie Sądu opinia biegłego jest rzetelna, sporządzona zgodnie z zasadami kosztorysowania napraw pojazdów, stąd brak jest podstaw do jej podważenia. Żadna ze stron nie zakwestionowała zresztą wartości dowodowej przedmiotowej opinii.

Sąd podziela także wyrażony przez biegłego pogląd, że z technicznego punktu widzenia właściwą jakość naprawy pozwalającą na optymalne przywrócenie samochodu do stanu poprzedniego gwarantuje jej wykonanie zgodnie z procedurami i technologią naprawy producenta, przy użyciu oryginalnych części zamiennych. W ocenie Sądu biegły prawidłowo przyjął, iż zastosowanie w naprawie tzw. zamienników części nie zapewni skutecznej naprawy i optymalnego przywrócenia pojazdowi stanu jaki istniał przed szkodą oraz nie zagwarantuje właściwej jakości i trwałości wykonanej usługi. Nie ulega wątpliwości, iż przywrócenie rzeczy uszkodzonej do stanu poprzedniego polega na doprowadzeniu jej do stanu używalności w takim zakresie, jaki istniał przed wyrządzeniem szkody. Jeżeli do osiągnięcia tego celu konieczne jest użycie nowych elementów, to poniesione na nie wydatki wchodzą w skład kosztów naprawienia szkody przez przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego. W konsekwencji powyższe wydatki obciążają osobę odpowiedzialną za szkodę (wyrok SN z dnia 5 listopada 1980 r., III CRN 223/80, OSNC 1981, z. 10, poz. 186). W ocenie Sądu zastosowanie do naprawy samochodu powodów w niniejszej sprawie nowych, oryginalnych części jest uzasadnione. Samochody, które brały udział w wypadku tracą na wartości mimo naprawy, a jako że celem jest pełne wyrównanie szkody w majątku poszkodowanych powodów, stąd są oni uprawnieni do wyboru części zamiennych i ich producenta. Wybór oryginalnych części zamiennych w sposób pełniejszy przywraca rzecz do stanu poprzedniego, jako że zastosowanie nieoryginalnych zamienników w większym stopniu obniża wartość rynkową pojazdu po wypadku. Jedynie w przypadku gdyby koszt naprawy samochodu był wyższy od jego wartości przed uszkodzeniem, roszczenie poszkodowanych ograniczałoby się do kwoty odpowiadającej różnicy wartości samochodu sprzed i po wypadku (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20.02.2002 r., V CKN 903/00, OSNC 2003/1/15). Taka sytuacja jednak w niniejszej sprawie nie wystąpiła. W tym przypadku podkreślenia wymaga, że strona pozwana w sposób nieuprawniony przyjęła sposób likwidacji szkody jako szkody całkowitej. Wskazać przy tym należy, że roszczenie o świadczenie należne od zakładu ubezpieczeń w ramach ubezpieczenia komunikacyjnego odpowiedzialności cywilnej z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego jest wymagalne niezależnie od tego, czy naprawa została dokonania (wyrok SN z dnia 16 maja 2002 r., V CKN 1273/00, LEX nr 55515) oraz czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza tą rzecz naprawić (wyrok SN z dnia 7 sierpnia 2003 r., IV CKN 387/01, LEX nr 141410). Poszkodowany nie musi zatem naprawiać pojazdu, może sprzedać go zachowując wypłacone odszkodowanie, może go naprawić tylko częściowi, dokonać naprawy własnoręcznie bądź użyć do naprawy części używanych lub podróbek.

Mając na względzie powyższe Sąd uznał, że powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości. Powodowie tytułem naprawienia szkody domagali się kwoty po 6 198,07 zł dla każdego z nich, wskazując iż są współwłaścicielami pojazdu w częściach równych po ½ każdy z nich. Koszt naprawy uszkodzeń pojazdu powodów ustalony został na kwotę 13 610,86 zł. Strona pozwana przyznała powodom kwotę 1 277,50 zł tytułem odszkodowania, zatem zasadnym jest przyznanie powodom dalszego odszkodowania stanowiącego różnicę pomiędzy wysokością kosztów naprawy i kwotą przyznanego odszkodowania, tj. łącznej kwoty 12 333,36 zł, po 6 166,68 zł dla każdego z powodów – o czym orzeczono w pkt I i II sentencji wyroku. Z uwagi na fakt, iż powodowie domagali się odszkodowania w łącznej kwocie 12 397 zł, czyli wyższej niż należne im odszkodowanie przyznane przez Sąd w pozostałym zakresie powództwo należało oddalić, co znalazło swój wyraz w pkt III sentencji wyroku.

Powodom od zasądzonego świadczenia należą się również odsetki ustawowe. Zgodnie z art. 817 § 1 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Skoro zatem powód zawiadomił pozwanego o przedmiotowym zdarzeniu w dniu 4 lipca 2011 roku 30-dniowy termin do przeprowadzenia pełnej likwidacji szkody upłynął w dniu 2 sierpnia 2011 roku. Sąd uznał, że uprawnione jest domaganie się zasądzenia odsetek ustawowych od dnia 5 sierpnia 2011 roku i od tego dnia pozwany pozostaje w opóźnieniu ze spełnieniem świadczenia – wypłacie odszkodowania w wysokości odpowiadającej szkodzie w wysokości jak w pkt I i II sentencji wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. powodowie są stroną wygrywającą w sprawie, której pozwany winien zwrócić w świetle powyższej regulacji koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na zasądzone w pkt IV i V koszty procesu składa się opłata od pozwu w kwocie 620 zł koszty zastępstwa procesowego w wysokości 2.400 zł. ustalone w oparciu o § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163 poz. 1348 z późn. zm.), uiszczona przez powodów zaliczka na wynagrodzenie opiniującego w sprawie biegłego w wysokości 600 złotych oraz kwota 17 złotych tytułem uiszczonej opłaty skarbowej na udzielone pełnomocnictwo. Odnośnie wynagrodzenia pełnomocnictwa należy wskazać, iż powodowie jako współuczestnicy materialni reprezentowani byli przez jednego pełnomocnika, stąd koszty zastępstwa prawnego przyznane zostały w wysokości wynagrodzenia jednego pełnomocnika.

Z powyższych względów Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.