Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., dnia 16 lipca 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Krzyków we Wrocławiu I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Marta Bukaczewska

Protokolant:Agnieszka Sterna-Wiewióra

po rozpoznaniu w dniu 2 lipca 2013 roku we Wrocławiu

sprawy z powództwa C. C.

przeciwko (...) S.A. w K.

przy udziale interwenienta ubocznego (...) Spółka Akcyjna w W. po stronie pozwanej

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej (...) S.A. w K. na rzecz powódki C. C. kwotę 12.000 zł (dwanaście tysięcy) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 5 kwietnia 2012 r. do dnia zapłaty

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 3.367 zł tytułem zwrotu kosztów procesu

III.  zobowiązuje pozwaną (...) S.A. w K. do uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa kwoty 310.66 zł

UZASADNIENIE

W dniu 27.06.2012 r. powódka C. C. wniosła o zasądzenie od strony pozwanej (...) S.A. kwoty 12.000 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę wynikłą z wypadku, jakiemu powódka uległa w dniu 19 sierpnia 2011 r. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 05.04.2012 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu powódka podniosła, że w dniu 19 sierpnia 2011 r. w (...) handlowym (...) przy ul. (...) we W., w sklepie (...), poślizgnęła się na nie sprzątniętych z podłogi winogronach i wywróciła się, co spowodowało rozstrój zdrowia w postaci złamania kości podudzia lewego, stłuczenia barku prawego oraz stłuczenia obu stawów kolanowych. Ponadto powódka podała, że skutki wypadku utrzymują się w dalszym ciągu.

W odpowiedzi na pozew, strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki na jej rzecz kosztów procesu. Pozwana wniosła także o przypozwanie swojego ubezpieczyciela (...) S.A. W uzasadnieniu podniosła, że w trakcie wypadku (od 01. (...). do 31.12. (...).) posiadała ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone osobie trzeciej, w związku z czym przypozwanie ubezpieczyciela jest uzasadnione. Ponadto strona pozwana wskazała, że po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, doszła do wniosku, że nie ponosi odpowiedzialności za zaistniałe zdarzenie, a upadek powódki należy traktować wyłącznie w kategoriach nieszczęśliwego wypadku, za który nie ponosi winy.

W toku postępowania strony nie zmieniły swoich stanowisk.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19.08.2011 r. ok. godziny 13:00 C. C. udała się do sklepu (...) przy ul. (...) we W.. Po zrobieniu zakupów, zmierzając do kasy, poślizgnęła się na rozdeptanych, nie sprzątniętych z podłogi winogronach i wywróciła się na lewy bok. Upadając, powódka chwyciła się skrzynki z owocami, z której osypały się pozostające w niej owoce. Do poszkodowanej podeszli pracownicy sklepu, aby udzielić jej pomocy. Powódka nie była w stanie podnieść się o własnych siłach z powodu odczuwanego, silnego bólu. W tym samym czasie inny pracownik sklepu (...) posprzątał winogrona oraz owoce, wysypane ze skrzynki, której chwyciła się powódka w trakcie upadku.

Dowód: zeznania powódki k. 126, zeznania K. K. k. 126;

Mimo prób utrzymania w czystości sklepu przez jego pracowników, zdarza się, że winogron osypuje się na podłogę na skutek odrywania go przez klientów.

Dowód: zeznania K. K. k. 126;

K. K., będąca wówczas pracownikiem sklepu (...) przy ul. (...) we W., podeszła do C. C., pytając czy nic się nie stało po czym, na skutek prośby poszkodowanej, wezwała pogotowie. Nie zwróciła wówczas uwagi na stan podłogi.

Dowód: zeznania K. K. k. 125-126, zeznania powódki k. 126-127, notatka ze zdarzenia k. 61;

Pracownicy sklepu (...) przenieśli powódkę do pomieszczenia socjalnego, w którym czekała na pogotowie. Po przyjeździe, Zespół Pogotowia unieruchomił powódce nogę i przewiózł ją karetką do Szpitala (...) przy ul. (...) we W., na oddział ratunkowy.

W szpitalu zrobiono powódce prześwietlenie oraz unieruchomiono jej nogę w opatrunku gipsowym na okres 6 tygodni z zaleceniem kontroli w (...), przyjmowaniem podskórnie leku C. przez cały okres unieruchomienia oraz zakazano obciążania kończyny w gipsie. Rozpoznano u powódki złamanie końca dalszego kości strzałkowej lewej z bocznym przemieszczeniem odłamów.

Dowód: zeznania powódki k. 127, dokumentacja medyczna k. 15-23;

Przebieg zdarzenia został utrwalony przy pomocy monitoringu funkcjonującego w obiekcie, o czym powódka została zapewniona przez pracowników sklepu. C. C. pismem z dnia 22.08.2011 r. zwróciła się do Kierownika sklepu (...) w celu zabezpieczenia i udostępnienia nagrania z monitoringu, wskazując na zamiar wykorzystania tego nagrania w postępowaniu o odszkodowanie. Pozwana nie zareagowała na wezwanie.

Dowód: zeznania powódki k. 127, zawiadomienie z dnia 22.08.2011 r. k. 14;

Pracownicy sklepu (...) po obejrzeniu monitoringu z przebiegu zdarzenia bez obecności powódki, doszli do przekonania, że na podstawie utrwalonego nagrania nie da się stwierdzić w jaki sposób doszło do wypadku. Nie zachowano jednak oraz nie udostępniono powódce nagrania z monitoringu z dnia 19.08.2011 r.

Dowód: notatka ze zdarzenia k. 61, zeznania K. K. k. 126, zeznania powódki k. 127-128

Powódka pismem z dnia 02.01.2012 r. wezwała stronę pozwaną do wypłaty odszkodowania w wysokości 30.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Dowód: wezwanie do wypłaty odszkodowania k. 24-28

Ubezpieczyciel pozwanej, (...) S.A. Zespół (...), przyznał poszkodowanej świadczenie w wysokości 5.000 zł w związku z doznanymi w wypadku obrażeniami ciała. Przyznana kwota uległa pomniejszeniu przez franszyzę redukcyjną o wartości 2.500 zł, w związku z czym kwota odszkodowania wypłacona przez (...) S.A. na rzecz powódki wyniosła 2.500 zł.

Dowód: pismo (...) SA z dnia 20.02.2012 r. k. 31

Powódka w dniu 13.03.2012 r. wezwała stronę pozwaną do wypłaty pozostałej części odszkodowania tj, 27.500 zł w terminie 14 dni od otrzymania pisma, pod rygorem skierowania sprawy na drogę sądową.

Dowód: wezwanie do wypłaty pozostałej części odszkodowania k. 32

Na skutek zwrócenia się do strony pozwanej z wezwaniem do zapłaty, pozwana wypłaciła powódce dodatkowo kwotę 2.500 zł.

Dowód: bezsporne;

C. C. w czasie wypadku miała 82 lata. Po wyjściu ze szpitala była zmuszona we własnym zakresie organizować transport oraz pomoc w przeniesieniu jej na drugie piętro, na którym znajduje się jej mieszkanie. Powódka musiała przyjąć serię osiemdziesięciu dwóch zastrzyków przeciwzakrzepowych podawanych w brzuch, powodujących zasinienie oraz żółknienie skóry. Złamanie nogi powódki zostało dodatkowo powikłane zakrzepicą żył głębokich podudzia lewego, czego konsekwencją była konieczność wcześniejszego zdjęcia gipsu i usztywnienia nogi specjalnym butem ortopedycznym na kolejne czterdzieści dwa dni. U poszkodowanej pojawiły się także problemy z ruchliwością lewej ręki, wymagające odpowiedniego leczenia, które jednak nie przyniosło pożądanego efektu. Niezbędnym stało się dla poszkodowanej ciągłe posługiwanie się kulami, z których nigdy wcześniej nie musiała korzystać.

Przez cały okres kuracji powódka odczuwała silny ból, który towarzyszy jej do dnia dzisiejszego. Zmuszona była do pozostawania w domu przez osiemdziesiąt dni oraz do przyjmowania lekarstw m.in. w postaci bolesnych zastrzyków. Ponadto, w związku ze znacznym ograniczeniem ruchliwości powódka musiała poruszać się w mieszkaniu na wózku inwalidzkim. Obecnie poszkodowana zmuszona jest do korzystania z pomocy rodziny przy codziennych obowiązkach, m.in. takich jak robienie zakupów. Przed wypadkiem powódka była osobą samodzielną, energiczną, zajmowała się ogrodem znajdującym się koło domu, czego obecnie nie czyni. Powódka ma problemy z chodzeniem, a lewa ręka uszkodzona w wyniku wypadku nie odzyskała pełnej ruchliwości. Wypadek, leczenie oraz rehabilitacja spowodowały u powódki załamanie psychiczne. Do chwili obecnej utrzymuje się bolesność ręki i nogi, przy dłuższym chodzeniu pojawia się opuchlizna.

Dowód: zeznania powódki k. 127-128, dokumentacja medyczna k.15-23

W wyniku poślizgnięcia się na winogronach rozsypanych na podłodze sklepu (...) powódka doznała trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 15 %. Staw skokowy powódki pozostaje obrzęknięty, a jego ruchomość ograniczona. Powódka powinna pozostawać nadal pod kontrolą ortopedy oraz chirurga naczyniowego. Rokowanie co do całkowitego powrotu do zdrowia powódki jest wątpliwe.

Dowód: opinia biegłego z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii k. 139-141

Ustalenia faktyczne Sąd oparł na przedłożonych w sprawie dokumentach, których prawdziwości żadna ze stron nie kwestionowała jak również na opinii biegłego z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii. Sporządzona przez biegłego opinia zgodna jest z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, stanowcza w swej treści, a sposób motywowania wyrażonych w niej wniosków nie budzi żadnych zastrzeżeń Sądu.

Sąd nie znalazł żadnych podstaw do pominięcia zeznań świadka K. K.. Złożone zeznania były spójne, logiczne oraz zgodne z pozostałym materiałem dowodowym.

Podstawą ustaleń faktycznych stały się również zeznania powódki C. C., w szczególności w zakresie dotyczącym stanu podłogi w dniu zdarzenia. Zeznania te potwierdzone zostały częściowo zeznaniami świadka K. K., która wskazała, że zdarza się, że winogron leży na podłodze. W ocenie Sądu uprawdopodabnia to przebieg zdarzenia opisany przez powódkę. Ponadto w tej części, w której zeznania powódki dotyczyły cierpień fizycznych i psychicznych znajdowały poparcie w dołączonej do sprawy dokumentacji medycznej oraz opinii biegłego.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W niniejszej sprawie powódka domagała się od strony pozwanej (...) S.A. zapłaty zadośćuczynienia za krzywdę wynikłą z wypadku, jakiemu powódka uległa 19 sierpnia 2011 r.

Bezspornym między stronami był fakt, iż w dniu 19.08.2011 r. C. C. w sklepie (...) przy ul. (...) we W. poślizgnęła się i upadła na podłogę, czego konsekwencją było złamanie nogi. Kwestionowana przez stronę pozwaną była zasada odpowiedzialności oraz okoliczności zdarzenia. Sporna między stronami była także wysokość należnego powódce zadośćuczynienia.

Zgodnie z art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Źródłem odpowiedzialności pozwanej jest art. 415 k.c., który stanowi, że kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. W ocenie Sądu powódka dowiodła, strona pozwana dopuściła się zaniedbań skutkujących wypadkiem powódki. Mimo ciążących na niej obowiązków przestrzegania zasad bezpieczeństwa oraz dbania o porządek na terenie sklepu zaniechano utrzymywania w czystości sklepu (...) na skutek czego C. C. poślizgnęła się na pozostających na podłodze winogronach. Powódka wskazała jako alternatywną podstawę odpowiedzialności strony pozwanej art. 435 k.c. W ocenie Sądu jednak powołany przepis nie znajdował zastosowania w niniejszej sprawie. Sklep (...) nie jest bowiem przedsiębiorstwem ani zakładem wprawianym w ruch za pomocą sił przyrody (zob. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 maja 2012 r. I CSK 509/11, Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 5 grudnia 2012 r. I ACa 1146/12).

Zadośćuczynienie ma naprawić krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości) oraz psychiczne (ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała w postaci np. zeszpecenia, niemożności uprawiania działalności naukowej, wyłączenia z normalnego życia itp.). Przepisy kodeksu cywilnego nie zawierają kryteriów, jakimi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia pieniężnego. Zgodnie jednak z utrwalonym orzecznictwem sądowym, określając wysokość zadośćuczynienia, Sąd powinien wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy, a zwłaszcza stopień i czas trwania cierpień fizycznych i psychicznych, trwałość skutków czynu, prognozy na przyszłość, wiek poszkodowanego, niemożność wykonywania ulubionego zawodu, uprawiania sportów, pracy twórczej, artystycznej, utratę kontaktów towarzyskich, możliwość atrakcyjnych wyjazdów. Zadośćuczynienie ma przy tym przede wszystkim charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość musi przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość. Celem zadośćuczynienia pieniężnego jest przede wszystkim złagodzenie cierpień fizycznych i psychicznych (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 24 marca 2005r. VI ACa 945/2004, baza Lex). Ustalenie zaś „odpowiedniej” sumy zadośćuczynienia wymaga rozważenia wszystkich okoliczności sprawy, w szczególności rodzaju naruszonego dobra i rozmiaru doznanej krzywdy, intensywności naruszenia oraz stopnia winy sprawcy, a także sytuacji majątkowej zobowiązanego (tak Sąd Najwyższy w wyroku z 16 kwietnia 2002r., V CKN 1010/00 , OSNC 2003, nr 4, poz. 56).

Na podstawie opinii powołanego w sprawie biegłego Sąd ustalił, że powódka doznała łącznie 15% uszczerbku zdrowia.

Ustalając wysokość zadośćuczynienia, Sąd wziął pod uwagę również cierpienia fizyczne i psychiczne, jakich doznała powódka, oraz fakt, że powódka w chwili wypadku miała 82 lata. Doznane przez powódkę urazy były dla niej źródłem długotrwałego bólu fizycznego. Rezygnacja przez okres kuracji z możliwości opuszczenia mieszkania, konieczność zwracania się o pomoc w sprawach życia codziennego do rodziny, ograniczenie aktywności ruchowej oraz rezygnacja z uprawiania ogródka były z kolei źródłem niewątpliwych cierpień psychicznych powódki. Orzekając o wysokości zadośćuczynienia Sąd miał na uwadze, że do dnia dzisiejszego powódka odczuwa skutki przedmiotowego wypadku; ból, problemy z chodzeniem, dolegliwości w postaci puchnięcia nogi oraz ograniczona ruchomość w stawie skokowym w kostce w znaczny sposób utrudniają normalne funkcjonowanie w życiu codziennym. Konieczna jest dalsza rehabilitacja powódki, a osiągnięcie sprawności sprzed wypadku jest niemożliwe. Dodatkowo powódka w dalszym ciągu musi ograniczać swoją aktywność fizyczną, między innymi poprzez posługiwanie się kulami. Wskazane dolegliwości fizyczne i psychiczne potęguje wiek powódki oraz świadomość, że wątpliwym jest pełen powrót do zdrowia.

Sąd uwzględnił także okoliczność, że ubezpieczyciel strony pozwanej uznał roszczenie powódki co do zasady. Postanowienia umowne między stroną pozwaną a ubezpieczycielem spowodowały wypłacenie przez (...) S.A. kwoty 2.500 zł i konieczność zwrócenia się o resztę dochodzonego odszkodowania od strony pozwanej. Strona pozwana jest podmiotem profesjonalnie zajmującym się sprzedażą, obsługującym dziennie tysiące klientów. Jej sytuacja majątkowa niewątpliwie pozwala na wygospodarowanie żądanej przez powódkę kwoty. Z koniecznością takich wypłat strona pozwana musi się liczyć, szczególnie w przypadku nie utrzymywania w czystości terenu sklepów. Ponadto zadośćuczynienie żądane przez powoda nie ma wygórowanego charakteru.

Mając na uwadze powyższe okoliczności i fakt, że powódka otrzymała łącznie kwotę 5.000 zł tytułem zadośćuczynienia, Sąd uznał, że zasadne jest żądanie powódki zasądzenia dalszej kwoty w wysokości 12.000 zł.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. w myśl którego, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Powódka w dniu 13 marca 2012 r. wezwała stronę pozwaną do wypłaty pozostałej części odszkodowania w terminie 14 dni od dnia otrzymania pisma. W niniejszej sprawie nie zachodziły okoliczności uzasadniające opóźnienie strony pozwanej w wypłacie zadośćuczynienia. Tym samym uznać należało, iż termin do spełnienia świadczenia upłynął w dniu 4 kwietnia 2012 r., co uzasadniało zasądzenie odsetek ustawowych od dnia 5 kwietnia 2012 r. Zgodzić się należy z tezą, iż „regułą jest, iż wymagalność roszczenia z tytułu zadośćuczynienia powstaje z chwilą wyrokowania, niezależnie od tego, czy obowiązany był wcześniej wzywany przez poszkodowanego do zapłaty. Odstępstwo od tej zasady winny uzasadniać szczególne racje. (…)” (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 22 sierpnia 2012 r. I ACa 693/11). W niniejszej sprawie Sąd uznał, iż takowe racje zachodzą i należy zasądzić odsetki od dnia 5 kwietnia 2012 r. albowiem rozmiar krzywdy był już wówczas znany.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. Na koszty poniesione przez powódkę składały się: opłata sądowa od pozwu w kwocie 600 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 2400 zł, ustalone zgodnie z § 6 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r., Nr 163, poz. 1348 ze zm.), opłata skarbowa w wysokości 17 zł, zaliczka na biegłego w wysokości 350 zł – łącznie 3.367 zł .

Sąd w pkt III wyroku na podstawie art. 83 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 r., Nr 90, poz. 594 ze zm.) nakazał stronie pozwanej (...) S.A. w K. uiścić na rzecz Skarbu Państwa kwotę 310,66 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania tj. nieopłaconych przez strony w toku postępowania kosztów wynagrodzenia biegłego.

Zarządzenia:

1.  Odnotować

2.  Odpis doręczyć pełn. interwenienta ubocznego (ewentualnie innym stronom jeżeli zgłosiły takie wnioski).

3.  K.. 14 dni