Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

28 maja 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu I. Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Rafał Cieszyński

Protokolant Ewelina Kiałka

po rozpoznaniu na rozprawie 28 maja 2013 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa M. B.

przeciwko Gminie MiastaO.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego Gminy MiastaO.na rzecz powoda M. B.kwotę 112.214,99 zł ( sto dwanaście tysięcy dwieście czternaście złotych dziewięćdziesiąt dziewięć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty:

- 95.089,88 zł od 03 lipca 2012 roku do dnia zapłaty,

- 17.125,11 zł od 19 sierpnia 2012 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala dalej idące powództwo;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 9.228 zł tytułem kosztów procesu.

Sygn. akt I C 470/13

UZASADNIENIE

Pozwem z 24 grudnia 2012 r. powód M. B.wniósł o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym i nakazanie zapłaty pozwanemu Gminie MiastaO.kwoty 112.214,99 zł wraz z ustawowymi odsetkami od wskazanych w pozwie kwot oraz zasądzenie kosztów procesu. W przypadku wniesienia przez pozwanego sprzeciwu, powód domagał się zasądzenia kwoty dochodzonej pozwem.

Na uzasadnienie żądania pozwu powód podał, iż 17 września 2011 r. zawarł z (...) S.A.umowę o roboty budowlane numer (...) (...)zmienioną późniejszym aneksem numer (...)z 15 kwietnia 2012 r. Przedmiotem umowy była realizacja robót budowlanych na zadaniu inwestycyjnym pod nazwą „(...)” realizowana przez pozwanego. Powód jako podwykonawca generalnego wykonawcy realizował kompleksowo roboty budowlane związane z przygotowaniem podłoża obiektu, uszczelnieniem podłoża, nałożeniem mas wyrównawczych, naniesieniem masy klejowej pod całą powierzchnię płytki, wykonaniem okładzin ściennych z płytek ceramicznych, wykonaniem okładzin podłogowych z płytek gres, wykonaniem fugowania, wypełnieniem masami elastycznymi narożników poziomych i pionowych. Generalny wykonawca w trybie art. 647 ¹ k.c. wystąpił do pozwanego (inwestora) o zgodę na zatrudnienie powoda w charakterze podwykonawcy. Pozwany (inwestor) 13 października 2011 r. zaakceptował zatrudnienie powoda w charakterze podwykonawcy inwestycji. Powód na podstawie umowy o podwykonawstwo zrealizował zakres robót o łącznej wartości 770.193,47 zł. Generalny wykonawca zapłacił powodowi wynagrodzenie za roboty budowlane objęte fakturami numer: (...)z 31 października 2011 r., (...)z 30 listopada 2011 r., (...)z 31 grudnia 2011 r., (...)z 31 stycznia 2012 r., (...)z 29 lutego 2012 r. pomniejszając płatności o zatrzymanie kaucji gwarancyjnych z tytułu należytego wykonania umowy oraz koszty partycypacji w kosztach budowy. Na poczet faktury numer (...)z 30 marca 2012 r. na kwotę 121.730,94 zł generalny wykonawca zapłacił kwotę 47.000 zł 13 czerwca 2012 oraz 37.427,09 zł 19 czerwca 2012 r. Z tej faktury powód dochodzi kwotę 30.060,85 zł. Z kolei należności z faktur numer: (...)z 30 kwietnia 2012 r. na kwotę 69.143,05 zł i (...)z 31 maja 2012 r. na kwotę 9.998,65 zł oraz (...) z 30 czerwca 2012 r. na kwotę 53.053,17 zł generalny wykonawca nie zapłacił powodowi żadnych kwot. Dalej, powód powołując się na normę art. 647 ¹ k.c., wskazywał na solidarną odpowiedzialność generalnego wykonawcy i inwestora za zapłatę wynagrodzenia powoda, jako podwykonawcy. Pozwany w wyniku wystąpień powoda dokonał zapłaty 24 sierpnia 2012 r. kwoty 42.143,60 zł wskazując w tytule przelewu fakturę numer (...)z jednoczesnym wskazaniem, iż dokonuje potrącenia należności z tytułu faktury (...)[dotyczącej roszczeń generalnego wykonawcy względem powoda z tytułu faktury na koszty partycypacyjne budowy]. Płatność kwoty 42.143,60 zł powód zaliczył na poczet faktury (...)do wysokości kwoty 9.398,73 zł (kwota faktury minus kaucja 499,93 zł oraz partycypacja 99,99 zł). Pozostała część w wysokości 32.744,87 zł zaliczona została na poczet należności z faktury (...). Wobec powyższego powód dochodzi od pozwanego z tytułu faktury (...)kwoty 17.125,11 zł [kwota faktury brutto minus kaucja 2.652,66 zł oraz partycypacja 530,53 zł i kwota zaliczonej wpłaty 32.744,87 zł].

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z 11 stycznia 2013 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu nakazał pozwanemu zapłacić powodowi kwotę 112.214,99 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi: od kwoty 30.060,85 zł od 04 maja 2012 r. do dnia zapłaty, od kwoty 65.029,03 zł od 11 czerwca 2012 r. do dnia zapłaty, od kwoty 17.125,11 zł od 19 sierpnia 2012 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 5.020 zł tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 3.600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Pozwany przyznał, że powód wykonywał na rzecz generalnego wykonawcy (...) S.A. z siedzibą w T. zadanie polegające na wykonaniu robót budowlanych na podstawie umowy (...) z 14 września 2011 r. Zarzucił jednak, iż nie ponosi solidarnej odpowiedzialności w związku z treścią art. 647 ¹ § 5 k.c. albowiem wszelkie należności wynikające z umowy zawartej pomiędzy powodem, a generalnym wykonawcą zostały w całości przekazane na rzecz (...) S.A. Pozwany przekazał na rzecz generalnego wykonawcy kwotę 797.841,62 zł, która obejmowała kwotę 112.214,99 zł dochodzoną pozwem w sprawie. Pozwany zatem wypełnił swoje zobowiązanie wynikające z umowy zawartej z generalnym wykonawcą. Pozwany zwrócił uwagę, iż przypadku upadłości generalnego wykonawcy sytuacja prawna odpowiedzialności solidarnej inwestora w świetle art. 647 ¹ § 5 k.c. kształtuje się w sposób odmienny, na co powołał uchwałę Sądu Najwyższego z 28 czerwca 2006 r. [sygn. akt III CZP 36/06]. W ocenie pozwanego podwójna zapłata za to samo zadanie, gdy wiadomo, że nie uzyska się regresu od upadłego generalnego wykonawcy narusza zasady współżycia społecznego w świetle art. 5 k.c. Wskazał także, iż informował powoda, że wszelkie środki pieniężne należne powodowi pozwany przekazał na rzecz generalnego wykonawcy, jak również informował o konieczności odpowiedniego zgłoszenia swojego roszczenia na ręce sędziego komisarza prowadzącego postępowanie upadłościowe w stosunku do generalnego wykonawcy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny, istotny dla rozstrzygnięcia sprawy:

Umową z 20 maja 2010 r. zawartą na skutek wyboru najkorzystniejszej oferty w postępowaniu o zamówienie publiczne pod nazwą „(...)” wykonawca (...) S.A.z siedzibą w T.zobowiązał się do oddania na rzecz inwestora Gminy MiastaO.obiektu objętego przetargiem.

(dowód: okoliczność bezsporna)

14 września 2011 r. (...) S.A. z siedzibą w T. zawarł z M. B. prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą Usługi (...) umowę o kompleksowe roboty budowlane za wynagrodzeniem ustalonym szacunkowo i nie więcej niż w kwocie brutto 861.000 zł. Wartość prac zostać miała określona na podstawie obmiarów powykonawczych uzgodnionych i zatwierdzonych przez Kierownika Budowy i Kierownika Kontraktu Generalnego Wykonawcy oraz ryczałtowych cen jednostkowych określonych po negocjacjach w ofercie wykonawcy PW z 28 sierpnia 2011 r.

(dowód: umowa (PW) numer (...) (...)wraz z aneksem numer (...)k. 58-68

protokół negocjacji k. 55-56

oferta k. 57)

Wystąpieniem z 10 października 2011 r. wykonawca (...) S.A. z siedzibą w T. zgłosił zamawiającemu (inwestorowi) za pośrednictwem inżyniera kontraktu wolę zawarcia umowy z podwykonawcą M. B. prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą Usługi (...) w zakresie wykonania przygotowania podłoża, nałożenia mas wyrównawczych, naniesienia masy klejowej – pod całą powierzchnię płytki, wykonania okładzin ściennych z płytek ceramicznych, wykonania okładzin podłogowych z płytek gres, fugowania – wypełniania szczelin między płytkami zaprawą spoinującą, wypełnienia masami elastycznymi narożników poziomych i pionowych określonych w dokumentacji projektowej.

Wystąpieniem z 13 października 2011 r. zamawiający zaakceptował podwykonawcę we wskazanym zakresie prac.

(dowód: okoliczność bezsporna,

wystąpienie wykonawcy numer 276 k. 23

wystąpienie inżyniera numer 314 k. 22,

wystąpienie zamawiającego numer 106 k. 21)

W ramach realizacji prac przy zadaniu „(...)” pozwany, jako podwykonawca, wykonał prace, z należnym wynagrodzeniem o łącznej wartości 770.193,71 zł.

(dowód: faktura VAT numer (...) k. 24,

protokół odbioru wykonanych prac k. 25-26,

faktura VAT numer (...) k. 27,

protokół odbioru wykonanych prac k. 28-29,

faktura VAT numer (...) k. 30,

protokół odbioru wykonanych prac k. 31-33,

faktura VAT numer (...) k. 34,

protokół odbioru wykonanych prac k. 35-37,

faktura VAT numer (...) k. 38,

protokół odbioru wykonanych prac k. 39-41,

faktura VAT numer (...) k. 42,

protokół odbioru wykonanych prac k. 43-45,

faktura VAT numer (...) k. 46,

protokół odbioru wykonanych prac k. 47-48,

faktura VAT numer (...) k. 45,

protokół odbioru wykonanych prac k. 50-51,

faktura VAT numer (...) k. 52,

protokół odbioru wykonanych prac k. 53-54)

Generalny wykonawca zapłacił powodowi w całości wynagrodzenie za roboty budowlane objęte fakturami numer: (...) (pomniejszając płatności o zatrzymanie kaucji gwarancyjnej oraz kwoty kosztów partycypacji w kosztach budowy). Na poczet należności z faktury numer (...) – zapłacił kwotę 84.427,09 zł (47.000 zł i 37.427,09 zł).

(dowód: okoliczność bezsporna)

Pismem z 28 czerwca 2012 r., doręczonym Gminie MiastaO.tego samego dnia, M. B.wezwał do zapłaty kwoty 95.089,88 zł w terminie trzech dni. Na żądaną kwotę składała się niezapłacona należność w wysokości 30.060,85 zł z tytułu płatności za fakturę numer (...)na kwotę 121.730,94 zł z terminem płatności 03 maja 2012 r. oraz niezapłacona należność w wysokości 65.029,03 zł z tytułu płatności za fakturę numer (...)na kwotę 69.143,05 zł z terminem płatności 10 czerwca 2012 r.

(dowód: wezwanie do zapłaty k. 12-13

wystąpienie zamawiającego k. 20)

Pismem z 19 lipca 2012 r., doręczonym Gminie MiastaO.tego samego dnia, M. B.wezwał do zapłaty należności z tytułu płatności faktur numer (...)na łączną kwotę 63.051,82 zł.

(dowód: wystąpienie zamawiającego numer 180 k. 18

wystąpienie inżyniera kontraktu k. 14-17)

24 sierpnia 2012 r. pozwany zapłacił powodowi kwotę 42.143,60 zł tytułem wynagrodzenia za prace budowlane potwierdzone fakturami VAT numer (...).

(dowód: potwierdzenie przelewu k. 10)

Inwestor zapłacił Generalnemu Wykonawcy kwotę 797.841,62 zł, w tym kwotę dochodzoną w niniejszym procesie, z tytułu realizacji zadania „(...)”.

(dowód: okoliczności bezsporne,

polecenie przelewu k. 77-79)

Dochodzone pozwem należności nie obejmują kaucji gwarancyjnej oraz kwoty kosztów partycypacji w kosztach budowy.

(dowód: okoliczność bezsporna)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie, w przeważającym jego zakresie.

Jak stanowi art. 647 ¹ § 5 k.c. dodany przez art. 1 pkt 35 ustawy z 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2003 r., nr 49, poz. 408), zawierający umowę z podwykonawcą oraz inwestor i wykonawca ponoszą solidarną odpowiedzialność za zapłatę wynagrodzenia za roboty budowlane wykonane przez podwykonawcę.

Przepis art. 647 ¹ § 5 k.c. wprowadził, jako zasadę, solidarną odpowiedzialność inwestora i generalnego wykonawcy, względnie wykonawców częściowych, za umowy zawierane z podwykonawcami oraz dalszymi podwykonawcami. Nowa regulacja art. 647 ¹ k.c. wprowadziła więc klarowniejszą i bardzo korzystną dla podwykonawców sytuację prawną, ponieważ zgodnie z powołaną normą mają oni bezpośrednie roszczenia wobec inwestora, wykonawcy częściowego, a także generalnego wykonawcy. Chroni to interesy podwykonawców w przypadku nierzetelności finansowej podmiotu, z którym bezpośrednio zawarli oni umowę na wykonanie części robót, zmuszając inwestora do starannego wyboru wykonawcy oraz do kontrolowania wywiązywania się wykonawców z obowiązków finansowych względem podwykonawców [Komentarz do art. 647 ¹ Kodeksu cywilnego – Tomasz Sokołowski; SIP LEX ].

Inwestor obecnie nie może powołać się na brak stosunku prawnego między nim a podwykonawcą. Rozliczenia z tytułu wynagrodzeń łańcucha podwykonawców stają się sprawą między nim a wykonawcą. Regulacja ta była wynikiem reakcji na sytuację gdzie: „coraz częstsze są przypadki, na rynku świadczeń budowlanych, nieregulowania lub nieterminowego regulowania należności za wykonane świadczenia dotyczące robot budowlanych. Odnosi się to często do należności za roboty wykonywane przez małych i średnich przedsiębiorców, których kontrahentami są wykonawcy, na ogół duże przedsiębiorstwa budowlane – spółki akcyjne lub z ograniczoną odpowiedzialnością, które później ogłaszają upadłość lub co najmniej wnoszą o wszczęcie postępowania układowego” [uzasadnienie do nowelizacji kodeksu cywilnego w zakresie umowy o roboty budowlane, druk sejmowy 888, www.sejm.gov.pl]. Odpowiedzialność solidarna stwarza dla inwestora dodatkowe obciążenia w postaci potencjalnej konieczności dokonania zapłaty za roboty już wykonawcy zapłacone. Inwestor od tego rodzaju odpowiedzialności może się jedynak ubezpieczyć na koszt wykonawcy [z uzasadnienia op. cit.] [Komentarz do zmiany art. 647 ¹ kodeksu cywilnego wprowadzonej przez Dz. U. z 2003 r. Nr 49 poz.408 – Agnieszka Damasiewicz; SIP LEX ].

Jak wyjaśnił to Sąd Najwyższy w tezie do wyroku z 17 lutego 2011 r. w sprawie o sygn. akt IV CSK 293/10 (SIP LEX numer 1111016) art. 647 ¹ § 5 k.c. statuuje ustawową bierną solidarność o charakterze gwarancyjnym w postaci odpowiedzialności ex lege za cudzy dług, co jest odstępstwem od zasady prawa obligacyjnego, zgodnie z którą skuteczność zobowiązań umownych ogranicza się do stron zawartego kontraktu.

Przywołać również należy uchwałę Sądu Najwyższego z 28 czerwca 2006 r. sygn. akt III CZP 36/06 ( OSNC z 2007 r., nr 4, poz. 52, OSP z 2007 r., nr 7-8, poz. 86, Biul. SN z 2006 r., z. 6, s. 6, M. Prawn. z 2007 r., 18, poz. 1013; SIP LEX numer 182878) zgodnie z którą zapłata wykonawcy wynagrodzenia nie wyłącza odpowiedzialności inwestora wobec podwykonawcy na podstawie art. 647 ¹ § 5 k.c. Jak czytamy w jej uzasadnieniu odpowiedzialność inwestora – solidarna z mocy wyraźnego przepisu ( art. 647 ¹ § 5 w związku z art. 369 k.c.) – utrzymuje się aż do zaspokojenia wierzyciela w tym wypadku podwykonawcy ( art. 366 § 2 k.c.). W związku z zastrzeżeniem Sądu Apelacyjnego o wypłaceniu wykonawcy całej należności wraz z wynagrodzeniem podwykonawcy wymaga podkreślenia, że mimo tej samej przyczyny gospodarczej zapłaty wynagrodzenia wykonawcy i podwykonawcy, tj. wykonania określonego zadania wchodzącego w skład robót budowlanych, odpowiedzialność inwestora wobec wykonawcy i wobec podwykonawcy wynika z dwóch różnych zobowiązań. Zastrzeżenia doktrynalne, podważające prawidłowość zastosowania konstrukcji solidarności dłużników, nie mogą podważyć sformułowania wynikającego z § 5, a przewidziany w art. 369 k.c. tryb powstawania węzła solidarnej odpowiedzialności dłużników nie może być poddany kontroli sądowej ani konstytucyjnej. Wskazany skutek solidarności dłużników nie pozwala stwierdzić braku podstaw do zwolnienia się inwestora od odpowiedzialności na podstawie zarzutu, że zaspokoił wykonawcę, to jest wierzyciela z innego stosunku zobowiązaniowego. Ustawodawca przyjął, że roszczenie regresowe ( art. 376 k.c.) stanowi odpowiedni środek wyrównywania ewentualnego uszczerbku wynikającego z podwójnej zapłaty za to samo zadanie. Założenie takie może się okazać nietrafne w razie upadłości lub zawarcia układu korzystnego dla wykonawcy, co wskazuje na konieczność wykładni art. 647 ¹ § 2 k.c. uwzględniającej ochronę interesu inwestora w fazie podejmowania decyzji o wyrażeniu zgody na umowę z podwykonawcą.

Mając to na uwadze, inwestor może zawiadomić podwykonawcę o dokonanej zapłacie wynagrodzenia na rzecz wykonawcy, a także może uzależnić jej dokonanie od zabezpieczenia roszczeń podwykonawcy przez wykonawcę (por. uwagi do art. 649 ¹ -649 ⁵ k.c.).

Dodatkowo przypomnieć należy tezę do wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 06 marca 2013 r. sygn. akt I ACa 1000/12 (SIP LEX numer 1307416) zgonie z którą solidarną odpowiedzialność ukształtowaną przepisem art. 647 ¹ § 5 k.c. należy rozumieć w ten sposób, że inwestor odpowiada za zapłatę wynagrodzenia w taki sam sposób jak wykonawca.

Przenosząc powyższe ogólne rozważania prawne na grunt niniejszego postępowania, w pierwszym rzędzie zauważyć należy, iż okoliczności faktyczne sprawy pozostawały bezsporne, zaś spór sprowadzał się do oceny zarzutu spełnienia świadczenia przez inwestora na rzecz wykonawcy, co miałoby pozwanego zwolnić z zobowiązania na rzecz powoda [podwykonawcy]. Nadto pozwany zarzucał, że podwójna zapłata za to samo zadanie w sytuacji, gdy wiadomo, iż nie uzyska się regresu od upadłego generalnego wykonawcy, narusza zasady współżycia społecznego w świetle art. 5 k.c.

Niesporne, jak już podkreślono, okoliczności Sąd ustalił [posiłkowo] na podstawie niekwestionowanych dokumentów w postaci umowy, protokołów odbioru wykonanych prac wraz z fakturami oraz poleceń przelewów. Z dokumentów tych wynikało, po pierwsze, iż podwykonawca został prawidłowo zgłoszony i zaakceptowany przez inwestora [art. 647 ¹ §§ 2-4 k.c.] w procesie inwestycyjnym, po wtóre zaś, bezusterkowo wykonał on roboty, które zostały skutecznie odebrane, co uzasadniało zapłatę wynagrodzenia, z czego powód od generalnego wykonawcy nie uzyskał zapłaty w kwocie dochodzonej pozwem.

W ocenie Sądu rozpoznającego sprawę, mając na względzie jednoznaczne brzmienie przepisu art. 647 ¹ § 5 k.c., powołane uzasadnienie jego wprowadzenia oraz bogate orzecznictwo Sądu Najwyższego, nie może budzić wątpliwości, iż w przypadku solidarnej odpowiedzialności wynikającej z ustawy, nawet jeśli inwestor spełnił świadczenie na rzecz generalnego wykonawcy, fakt ten nie zwalnia go, na mocy powołanego przepisu, z odpowiedzialności względem podwykonawcy, który takiego wynagrodzenia nie otrzymał.

Za oddaleniem powództwa nie przemawiają także względy współżycia społecznego i to nie tylko z uwagi na fakt, iż pozwany nie powołał jakie konkretne normy i zasady za oddaleniem powództwa by wskazywały, ale także z tego tytułu, iż chronionym podmiotem – z woli ustawodawcy – jest drobny przedsiębiorca, wykonujący zadania podwykonawcy, nie zaś inwestor, którego sytuacja finansowa jest stabilna, i to nawet kosztem nieodzyskania swoich należności (co oczywiście w niniejszym postępowaniu jest nieudowodnioną i nieopartą na przepisach hipotezą pozwanego).

W tym stanie rzeczy powództwo co do należności głównej, w zakresie której podwykonawca nie został dotychczas zaspokojony, zasługiwało na uwzględnienie w całości, o czym orzeczono jak w punkcie I. sentencji wyroku.

Jak wyjaśnił Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w tezie do wyroku z 01 października 2012 r. sygn. akt I ACa 924/12 (SIP LEX numer 1289593) z art. 647 ¹ k.c. nie wynika, aby inwestor oraz generalny wykonawca, ponosili odpowiedzialność solidarną wobec podwykonawcy za należności uboczne, w takim samym zakresie jak podmiot zobowiązany do tego z umowy. Wniosku takiego nie można wysnuć z literalnego brzmienia powyższej regulacji, a mając na uwadze, dolegliwy i wyjątkowy charakter wprowadzonej ustawą odpowiedzialności solidarnej inwestora i wykonawcy, nie ma jakichkolwiek podstaw do stosowania w tym zakresie wykładni rozszerzającej. Przyjęcie tego poglądu nie koliduje w jakimkolwiek zakresie z istoty solidarności, gdyż zgodnie z wolą ustawodawcy zleceniodawca strony powodowej oraz inwestor i generalny wykonawca ponoszą solidarną odpowiedzialność, która zgodnie z art. 366 k.c. uprawnia wierzyciela do żądania świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, przy czym odnosi się ona wyłącznie do należnego podwykonawcy wynagrodzenia.

Takie też stanowisko zajął Sąd Najwyższy w sprawie o sygn. akt IV CSK 91/12 (wyrok z 05 września 2012 r.; SIP LEX numer 1275009) wskazując, iż zakres przedmiotowy odpowiedzialności inwestora ograniczony jest w art. 647 ¹ § 5 k.c. do wynagrodzenia należnego podwykonawcy od wykonawcy. Wątpliwość powstaje jednak co do tego, czy inwestor odpowiada także za terminowe dokonanie zapłaty, zatem czy powinien świadczyć również odsetki za opóźnienie powstałe po stronie wykonawcy (art. 476 k.c.). Wykładnia gramatyczna art. 647 ¹ § 5 k.c. przemawia za ograniczeniem odpowiedzialności inwestora wyłącznie do wynagrodzenia (należności głównej).

Innymi słowy, terminy płatności należności generalnego wykonawcy i inwestora w związku z różną podstawą odpowiedzialności (umowa i ustawowa odpowiedzialność gwarancyjna) ustalane są odmiennie, w szczególności zaś, terminy płatności oznaczone na fakturach nie odnoszą się do zobowiązania inwestora.

Odnosząc się zatem do oceny zasadności żądania z tytułu należności odsetkowych w ocenie Sądu Okręgowego, zastosowanie znajdzie w tym przypadku art. 455 k.c. Powód wezwał pozwanego do zapłaty należnego mu wynagrodzenia w wysokości 95.089,88 zł pismem z 28 czerwca 2012 r. [k. 12] i w tej to dacie pozwany powziął informację o wysokości zadłużenia względem podwykonawcy. Wskazany okres płatności wynosił trzy dni i upłynął bezskutecznie w 02 lipca 2012 r. Od dnia następnego [03 lipca 2012 r.] pozwany pozostawał zatem w opóźnieniu z zapłatą kwoty z tytułu należności objętych fakturami (...)r. i (...) na łączną kwotę 95.089,8 zł i od tej daty, po myśli art. 481 § 1 k.c., należą się powodowi odsetki ustawowe. W przypadku zaś żądania dalszej kwoty dochodzonej pozwem obejmującego niezapłaconą fakturę (...)w wysokości 17.125,11 zł, jak wynika z wystąpienia zamawiającego z 19 lipca 2012 r. [k. 18] w tej dacie otrzymał wezwanie do zapłaty obejmujące między innymi powyższą należność. Jakkolwiek zatem brak jest w aktach dokumentu wezwania, to nie może budzić wątpliwości, przyjmując nawet zwyczajowo termin dwutygodniowy do zapłaty należności, iż 18 sierpnia 2012 r. pozwany, nie płacąc tej należności, pozostawał w opóźnieniu, co na podstawie wcześniej powołanych przepisów, uzasadniało uwzględnienie żądania zasądzenia odsetek od tej kwoty od 19 sierpnia 2012 r., o czym orzeczono jak w punkcie I. sentencji wyroku.

Rozstrzygnięcie o kosztach, zawarte w punkcie II. sentencji wyroku, oparto na treści art. 98 § 1 k.p.c., który ustanawia zasadę, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na zasądzone od pozwanego koszty procesu składały się zatem: uiszczona przez powoda opłata od pozwu w wysokości 5.611 zł, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 3.600 zł oraz wydatek związany z pokryciem opłaty od udzielonego pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. Zasądzone koszty zastępstwa procesowego wynikają z § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r. nr 163, poz. 1349 z późn. zm.).

Zarządzenie:

1.  odnotować;

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanego;

3.  kalendarz 14 dni.