Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wrocław, dnia 25 czerwca 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Sławomir Urbaniak

Protokolant: Irmina Szawica

po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2013 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa K. C.

przeciwko (...) S.A. w S.

o zapłatę

I. zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 130.000 zł (sto trzydzieści tysięcy złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 10 października 2009 r. do dnia zapłaty;

II. zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 3.617 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

III. nakazuje stronie pozwanej aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Okręgowego we Wrocławiu) kwotę 8.740,16 zł tytułem kosztów sądowych.

I C 123/12

UZASADNIENIE

Powód K. C. domagał się w pozwie od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. zasądzenia kwoty 100.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 10.10.2009 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 10.09.2006 r. w miejscowości Ż.został poszkodowany w wypadku komunikacyjnym, którego sprawcą był J. K.- kierowca pojazdu T. (...), posiadający ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej wykupione u pozwanego. W wyniku wypadku powód doznał wielu urazów w tym rozpoznano: wstrząs krwotoczny, ostrą niewydolność oddechową, złamanie szyjki kości udowej, złamanie trzonu kości udowej, liczne złamania kości miednicy, stłuczenie narządów jamy brzusznej, urazowe uszkodzenie pęcherza moczowego, urazy psychiczne powodujące znaczne reakcje lękowe. Po wypadku w dniu 10.09.2009 r. powód przyjęty został do (...)w P.z powodu wstrząsu krwotocznego i niewydolności oddechowej. W szpitalu w P.wykonano dwie operacje: laparotomię zwiadowczą z tamponadą miednicy oraz ponowną laparotomię, w trakcie której wykonano zespolenie złamania kości udowej lewej gwoździem śródszpikowym. Hospitalizacja w (...)w P.trwała od 10.09.2006 r. do 28.09.2006 r. Po wypisaniu z (...)w P. K. C.kontynuował leczenie w warunkach domowych. Przez ten okres był całkowicie unieruchomiony i wymagał kompleksowej opieki ze strony członków rodziny. W okresie od 7.11.2006 r. do 13.11.2006 r. powód był hospitalizowany w Wojewódzkim Szpitalu (...), gdzie prowadzono rehabilitację przyłóżkową. Zakwalifikowano go do dalszego leczenia rehabilitacyjnego. W okresie od 13.11.2006 r. do 22.12.2006 r. odbywał rehabilitację w ZOZ - Szpitalu (...)przy ul. (...)we W.. Na skutek podjętego leczenia powód rozpoczął próby samodzielnego chodzenia o kulach, przy zakazie obciążania lewej kończyny. Przez cały 2007 r. nie udało mu się jednak uzyskać sprawności ruchowej, z trudem poruszał się przy pomocy kul. Cały czas skazany był na opiekę rodziny, nie był w stanie samodzielnie poruszać się na dłuższe dystanse niż odległość kilkudziesięciu metrów. Przez cały ten okres odczuwał silne dolegliwości bólowe lokalizujące się w obszarze miednicy i lewej kończyny dolnej, które powodowały konieczność stałego zażywania środków przeciwbólowych. W dniu 8.08.2007 r., na skutek skierowania przez lekarza ortopedę, powód został przyjęty na Oddział (...)Szpitala (...)we W., przy ul. (...). W trakcie pobytu zastosowano kinezyterapię wg indywidualnego planu oraz magnetoterapię i laseroterapię. W dniu 7.09.2007 r. K. C.został wypisany do domu z zaleceniami wykonywania wyuczonych ćwiczeń, kontroli ortopedycznej oraz dalszego leczenia pod opieką lekarza POZ. Z uwagi na brak poprawy stanu zdrowia, w dniu 10.01.2008 r. powód został przyjęty do (...) (...) Szpitala (...)na Kliniczny Oddział (...) (...), gdzie w dniu 21.01.2008 r. wykonano zabieg operacyjny usunięcia gwoździa rekonstrukcyjnego i alloplastyki totalnej niecementowanej stawu biodrowego lewego. Szpital opuścił w dniu 11.02.2008 r. Po operacji w dalszym ciągu poruszał się przy pomocy kul, częściowo obciążając operowaną nogę. W okresie od 19.05.2008 r. do 30.06.2008 r. ponownie przebywał na leczeniu rehabilitacyjnym w ZOZ - Szpitalu (...)przy ul. (...)we W.. Po opuszczeniu szpitala w dalszym ciągu poruszał się przy pomocy kul. Dopiero w połowie 2009 r., na skutek intensywnych ćwiczeń rehabilitacyjnych, powodowi udało się powrócić do samodzielnego poruszania się bez pomocy kul. Do dnia dzisiejszego nie powrócił on jednak do pełnej sprawności, lewa noga jest krótsza od prawej o około 5 cm. Powyższe zmusza K. C.do noszenia obuwia ortopedycznego. W dalszym ciągu ma on trudności z poruszaniem się, po przejściu pieszo dłuższego odcinka drogi (rzędu kilkuset metrów) odczuwa znaczne dolegliwości bólowe w lewej kończynie dolnej. Pomimo trwającego leczenia i rehabilitacji nie został przywrócony stan sprzed wypadku. Obecnie życie powoda stało się znacznie utrudnione. W związku z ograniczeniem możliwości ruchowych, wykonywanie codziennych podstawowych czynności stało się niemożliwe. Na ujemne skutki wypadku wpływa także sfera psychiczna - lęk i obawy przed odbywaniem podróży pojazdem są bardzo silne. Powyższe okoliczności skutkują wzmożonym poczuciem obawy o własne życie i zdrowie, a tym samym ponownym przeżywaniem wypadku, co często manifestuje się nerwicą, rozdrażnieniem, trudnościami w zasypianiu, niespokojnym śnie oraz w trudnościach z koncentracją.

W dniu 9.09.2006 r. powód zgłosił szkodę pozwanemu towarzystwu ubezpieczeniowemu. Z tytułu zadośćuczynienia pozwany wypłacił na rzecz powoda kwotę 69.000 zł. W ocenie powoda wypłacona kwota była rażąco niska w odniesieniu do doznanych przez K. C. obrażeń. Dlatego domagał się dalszej kwoty zadośćuczynienia określonej w pozwie. Powód domagał się odsetek od dnia następującego po upływie 30-dniowego terminu na likwidację szkody.

Strona pozwana Towarzystwo (...) S.A. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. W uzasadnieniu przyznała, że ponosi, co do zasady w niniejszej sprawie odpowiedzialność z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Podstawę prawną stanowi art. 34 ustawy z dnia 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w związku z art. 822 k.c. i 415 k.c. Potwierdziła też, że łącznie wypłaciła powodowi 69.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną na skutek wypadku krzywdę. Ponadto wypłaciła 20.832 zł tytułem kosztów opieki nad powodem za okres, kiedy przebywał poza szpitalem, co miało miejsce w następujących okresach: od 28.09.2006 r. do 7.11.2006 r., od 22.12.2006 r. do 8.08.2007 r., od 7.09.2007 r. do 10.01.2008 r. i od 11.02.2008 r. do 19.05.2008 r.. Pozwany wypłacił również 770,46 zł tytułem kosztów leczenia powoda, 3.335,84 zł tytułem dojazdów do szpitala, 7.817 zł tytułem zwrotu utraconego dochodu z tytułu uprawy kukurydzy, oraz rentę na zwiększone potrzeby po 139,42 zł miesięcznie płatną od stycznia 2008 r. dożywotnio. Mając to wszystko na uwadze pozwany uważał, że przyznane zadośćuczynienie jest adekwatne do doznanej przez powoda krzywdy. Przy ustalaniu tej kwoty pozwany uwzględnił wszystkie okoliczności istotne dla określenia rozmiaru doznanej krzywdy.

Pismem z dnia 19.06.2013 r. powód rozszerzył żądanie pozwu do kwoty 130.000zł (k.186-187) w związku z wynikami przeprowadzonego postępowania dowodowego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10.09.2006 roku w miejscowości Ż. powód został poszkodowany w wypadku komunikacyjnym, którego sprawcą był J. K./bezsporne/.

Strona pozwana Towarzystwo (...) S.A. ponosi odpowiedzialność za skutki wypadku komunikacyjnego z dnia 20.12.2010 r. w ramach zawartej umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej /bezsporne/.

Na skutek wypadku drogowego K. C.doznał szeregu obrażeń ciała. Z powodu tych obrażeń w okresie 10.09-28.09.2006 r. był leczony w (...)w P.z rozpoznaniem: wstrząs krwotoczny, ostra niewydolność oddechowa, złamanie trzonu i szyjki kości udowej lewej, liczne złamania kości miednicy, stłuczenie narządów jamy brzusznej, urazowe uszkodzenie pęcherza moczowego, liczne krwiaki zaotrzewnowe i okołopęcherzowe, zespół abstynencyjny (majaczenie drżenie) w przebiegu choroby. Podczas hospitalizacji był mechanicznie wentylowany, wykonano operacyjne zespolenie złamania lewej kości udowej i szyjki kości udowej lewej gwoździem rekonstrukcyjnym oraz wykonano dwukrotnie laparotomię z założeniem tamponady.

W okresie 7.11-13.11.2006 r. był rehabilitowany w Wojewódzkim Szpitalu (...) we W..

Następnie w okresie 13.11-22.12.2006 r. i 8.08-07.09.2007 r. był rehabilitowany w ZOZ (...) we W..

Po tej rehabilitacji zaczął chodzić przy pomocy kul, ale nie było zrostu szyjki kości udowej lewej.

W okresie 10.01-11.02.2008 r. powód był leczony w Oddziale (...) (...) (...) (...) Szpitala (...)we W..

W dniu 21.01.2008 r. wykonano zabieg operacyjny usunięcia gwoździa rekonstrukcyjnego i alloplastyki totalnej niecementowanej stawu biodrowego lewego.

Szpital powód opuścił w dniu 11.02.2008 r.

(dowód: dokumentacja medyczna- akta szkody, opinie biegłych

Bezpośrednio po wypadku powód był całkowicie unieruchomiony. Przez cały 2007 r. K. C. nie odzyskał sprawności ruchowej, z trudem poruszał się przy pomocy kul. Cały czas skazany był na opiekę rodziny, nie był w stanie samodzielnie poruszać się na dłuższe dystanse niż odległość kilkudziesięciu metrów. Odczuwał silne dolegliwości bólowe lokalizujące się w obszarze miednicy i lewej kończyny dolnej, które powodowały konieczność stałego zażywania środków przeciwbólowych Dopiero w połowie 2009 r., na skutek intensywnych ćwiczeń rehabilitacyjnych, powodowi udało się powrócić do samodzielnego poruszania się bez pomocy kul. Do dnia dzisiejszego nie powrócił on jednak do pełnej sprawności. Powód obecnie porusza się samodzielnie, lecz lewa kończyna dolna jest krótsza, musi nosić obuwie ortopedyczne wyrównujące skrót kończyny. Dłuższe chodzenie sprawia ból w kończynie operowanej. W związku z ograniczeniem możliwości ruchowych, wykonywanie codziennych podstawowych czynności stało się niemożliwe. Po wypadku zmuszony został również do znacznego ograniczenia w uprawianiu jego wieloletniej pasji, jaką jest myślistwo, hodowla psów, jenotów i innych zwierząt.

(dowód: zeznania świadka A. S., e-protokół z dnia 24.04.2012r. 03:26-19:06, zeznania świadka E. M., e-protokół z dnia 24.04.2012r.,19:35- 28:26, zeznania świadka M. C., e-protokół z dnia 24.04.2012r., 28:51-50:07 ,zeznania świadka G. C., e-protokół z dnia 24.04.2012r., 50:23- 01:04:26).

Obecnie u powoda rozpoznaje się:

1/ stan po wielomiejscowym złamaniu kości miednicy,

2/ stan po złamaniu szyjki i trzonu kości udowej lewej leczony operacyjnie gwoździem

śródszpikowym, wytworzeniem się stawu rzekomego szyjki kości udowej i następową alloplastyką bezcementową lewego stawu biodrowego, skrótem tej kończyny o 4,5 cm,

4/ stan po urazowym uszkodzeniu pęcherza moczowego ze zmniejszeniem pojemności,

5/ stan po wstrząsie krwotocznym z powodu urazów.

Na podstawie załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18.12.2002 r. (poz.1974) - Dz.U. nr 234 z dnia 28.12.2002r. wg tabeli oceny procentowej stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu dla urazów wymienionych w rozpoznaniu orzeczono:

1/ stan po wielomiejscowym złamaniu kości miednicy-wg. pkt. 96„a"-15% stałego uszczerbku na zdrowiu,

2/ stan po złamaniu szyjki i trzonu kości udowej lewej leczony operacyjnie gwoździem śródszpikowym, alloplastyka bezcementowa lewego stawu biodrowego, skrót kończyny 4,5 cm.- wg. pkt. 145 „b" - 30 % stałego uszczerbku na zdrowiu, oraz z punktu 147b) 30% i w oparciu o paragraf 8 p. 3 -10% stałego uszczerbku na zdrowiu,

3/ stan po urazowym uszkodzeniu pęcherza moczowego ze zmniejszeniem pojemności- wg. pkt. 77 -10% stałego uszczerbku na zdrowiu,

4/ stan po wstrząsie krwotocznym z powodu urazów - ustawodawca nie przewidział procentowego uszczerbku na zdrowiu.

Rokowania na przyszłość u powoda są ostrożne. Wydaje się, że po alloplastyce stawu biodrowego odzyskał przynajmniej minimalną sprawność w poruszaniu się bez pomocy kul, lecz skrót kończyny operowanej powoduje niewspółmierne obciążanie obu kończyn dolnych, w związku z czym może dojść z czasem do przeciążeń i zniszczenia prawego stawu biodrowego lub obluzowania lewej endoprotezy. Można oczekiwać również powikłań ze strony układu moczowego po urazowym uszkodzeniu pęcherza moczowego.

(dowód: opinia biegłego Sądu Okręgowego we Wrocławiu, chirurga - ortopedy med. S. L. k. 77-80, opinia biegłego sądowego lekarza specjalisty chirurga - lek. med. J. B. (1) k. 122-123).

Biorąc pod uwagę stan obwodowego i ośrodkowego układu nerwowego powoda uszczerbek na zdrowiu związany ze zdarzeniem z dnia 10.09.2006 r. wynosi zero procent.

Procentowy uszczerbek na zdrowiu ustalony w oparciu o Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej urazy jakich doznał wnioskodawca dotyczyły narządu ruchu i schorzeń urologicznych. Powód nie podaje żadnych obrażeń z zakresu ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego, których miałby doznać w wyniku wypadku komunikacyjnego w dniu 10.09.2006r.

Występowanie lęków, nadpobudliwości nerwowej w przeszłości należy wiązać ze stresem jakiego doznawał wnioskodawca.

(dowód: opinia wydana przez biegłego lekarza sądowego Sądu Okręgowego we Wrocławiu lekarza neurologa J. W. k. 100-102, opinia uzupełniająca k. 149).

Wyniki badań psychologicznych dotyczące procesów poznawczych są dla badanego pozytywne. Wyniki pozostałych badań wskazują na nieco podwyższony poziom neurotyzmu, który może się ujawniać u badanego niekontrolowanymi wybuchami złości, strachem i poczuciem bezradności. Konsekwencje wypadku przyczyniły się do zmniejszenia na otwartość na nowe doświadczenia oraz zmniejszenia kontaktów społecznych pomimo wyraźnych cech ekstrawertywnych badanego.

Badania psychologiczne powoda wskazują na występowanie zespołu adaptacyjnego z obniżonym nastrojem będącego konsekwencją zmiany życia badanego po doznanym wypadku.

(dowód: opinia biegłego sądowego specjalistę psychologa U. W. k. 138-140).

W dniu 9.09.2009 r. powód zgłosił szkodę na jego osobie pozwanemu towarzystwu ubezpieczeniowemu. Z tytułu zadośćuczynienia pozwany wypłacił na rzecz powoda kwotę 69.000 zł. Ponadto wypłacił 20.832 zł tytułem kosztów opieki nad powodem za okres kiedy przebywał poza szpitalem w następujących okresach: od 28.09.2006 r. do 7.11.2006 r., od 22.12.2006 do 8.08.2007 r., od 7.09.2007 r. do 10.01.2008 r. i od 11.02.2008 r. do 19.05.2008 r. Pozwany wypłacił również 770,46 zł tytułem kosztów leczenia powoda, 3.335,84 zł tytułem dojazdów do szpitala, 7.817 zł tytułem zwrotu utraconego dochodu z tytułu uprawy kukurydzy, oraz rentę na zwiększone potrzeby po 139,42 zł miesięcznie płatną od stycznia 2008 r. dożywotnio. Trwały uszczerbek na zdrowiu powoda w postępowaniu likwidacyjnym określono na 69 %.

(dowód: wyliczenie szkody z dnia 3.12.2009 r.k.50-56 .badanie lekarskie z dnia 29.12.2009 i 6.01.2010 r.,.k.37-42, k.38-49, pismo ubezpieczyciela k.57, 59-61, k.62-63 , k.64).

Sąd zważył co następuje:

Powództwo w całości zasługiwało na uwzględnienie.

Powód ostatecznie domagał się zasądzenia na jego rzecz od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. kwoty 130.000 zł wraz z odsetkami od dnia 10.10.2009 r. Bezsporne w niniejszej sprawie było, że w dniu 10.09.2006 r. doszło do wypadku, w którym poszkodowany został powód. Bezspornym była również co do zasady odpowiedzialność strony pozwanej za szkodę w związku z zaistniałym wypadkiem. Spór koncentrował się wokół wysokości należnego zadośćuczynienia na rzecz powoda. Postępowanie likwidacyjne prowadzone przez stronę pozwaną zakończyło się częściowym zaspokojeniem roszczeń powoda. Wypłacona kwota 69.000 zł była w ocenie powoda niewystarczająca i nie spełniała swojej kompensacyjnej funkcji.

Zakres odpowiedzialności cywilnej osoby odpowiadającej za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia regulują w sposób szczególny art. 444-448 k.c. Roszczenie powoda dotyczące zadośćuczynienia wywiedzione zostało w pierwszej kolejności z art. 445 § 1 w zw. z art. 444 k.c., zgodnie z którym między innymi w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Zadośćuczynienie stanowi formę rekompensaty z tytułu szkody niemajątkowej. Podstawą żądania z art. 445 k.c. jest doznana krzywda niemajątkowa w postaci ujemnych przeżyć związanych z cierpieniami psychicznymi i fizycznymi pokrzywdzonego, wynikająca z naruszenia dóbr osobistych wskazanych w tym przepisie. Krzywdą zaś, w rozumieniu tego przepisu, będzie z reguły trwałe kalectwo poszkodowanego powodujące cierpienia fizyczne oraz ograniczenie ruchów i wykonywanie czynności życia codziennego.

W toku postępowania dowodowego powód wykazał w sposób należyty szkodę niemajątkową w postaci powstałego uszczerbku na zdrowiu, którego doznał w związku z wypadkiem z dnia 10.09.2006 r. Wypadek ten spowodował ciężkie obrażenia ciała, powód znajdował się w stanie terminalnym po przywiezieniu do szpitala. K. C. był hospitalizowany przez 1,5 miesiąca, przeszedł kilka skomplikowanych zabiegów operacyjnych. Obrażenia ciała, które doznał skutkowały ogromem cierpień. W całym tym okresie odczuwał silny ból. Poczucie krzywdy pogłębione było całkowitym uzależnieniem od pomocy rodziny przez znaczy okres albowiem powód zaczął samodzielnie poruszać się w 2009 r.

Dokonując oceny stopnia uszczerbku na zdrowiu powoda Sąd oparł się na ustaleniach biegłych sądowych lekarzy, w tym na opinii biegłego lekarza ortopedy S. L., lekarza chirurga J. B., specjalisty lekarza neurologa J. W. oraz biegłego psychologa U. S. -W.. Łączny uszczerbek na zdrowiu stwierdzony przez lekarza ortopedę S. L. i lekarza chirurga B. wynosi 95%. Opinie biegłych przedstawione w sprawie są wyczerpujące, logiczne i zostały oparte na zebranej dokumentacji medycznej oraz badaniach powoda. Końcowe wnioski przedstawione w opiniach biegłych lekarzy nie zostały skutecznie zakwestionowane przez strony i dlatego stały się podstawą ustaleń Sądu, co do wysokości poniesionego przez powoda uszczerbku na zdrowiu. Odnosząc się jedynie do zarzutów strony pozwanej odnoszących się do treści opinii należy wskazać, że wbrew jej twierdzeniom wskazany przez biegłych ortopedę i chirurga 30 % uszczerbek nie dotyczył tego samego urazu, bowiem biegły ortopeda odniósł się do złamania uda (30 % z p. 147 b rozp.) natomiast biegły chirurg do urazu stawu biodrowego (30 % z p. 145 b rozp.).

Na skutek doznanego urazu powód ma krótszą kończynę o ok. 4,5 cm i nosi specjalne obuwie. Chodzenie sprawia mu ból albowiem skrót kończyny operowanej powoduje niewspółmierne obciążanie obu kończyn dolnych. W związku z tym może dojść z czasem do przeciążeń i zniszczenia prawego stawu biodrowego lub obluzowania lewej endoprotezy. Pomimo przeprowadzonej operacji zespolenia doszło u powoda do martwicy głowy kości udowej, dlatego konieczne było dokonanie alloplastyki stawu biodrowego lewego. Śródoperacyjnie u powoda także stwierdzono uszkodzenie pęcherza moczowego co wiąże się z częstym oddawaniem moczu.

W ocenie procentowej uszczerbku nie ujęto wstrząsu krwotocznego po urazie, w tym ostrej niewydolności oddechowej. Poza taka oceną pozostaje również diagnoza biegłej z zakresu psychologii, która stwierdziła u powoda występowanie zespołu adaptacyjnego z obniżonym nastrojem będącego konsekwencją zmiany życia badanego po doznanym wypadku. Biegła neurolog w swojej opinii wskazała natomiast na występowanie lęków i nadpobudliwości nerwowej. Rozpoznania te, choć w procentowej ocenie uszczerbku nie były ujęte, zostały uwzględnione przez Sąd przy ocenie krzywdy powoda.

Istotne jest również to, że obrażenia ciała powoda były długotrwałe. Zwłaszcza po opuszczeniu szpitala ograniczona była zdolność do poruszania się. K. C. do czasu rehabilitacji po alloplastyce stawu biodrowego prawego, czyli do końca 2008 roku zdany był na pomoc osób trzecich, gdyż z trudem chodził o kulach i nie był w stanie bez takiej pomocy codziennie funkcjonować.

Sąd w ocenie swojej uwzględnił też konsekwencje doznanego urazu, które trwają do chwili obecnej i będą trwały w przyszłości. Do dnia dzisiejszego K. C. nie powrócił do pełnej sprawności. Skutki doznanej szkody będą dla powoda źródłem stałych dolegliwości. Biegły sądowy lekarz ortopeda wskazał także, że rokowania na przyszłość u powoda są ostrożne nie tylko z powodu endoprotezy i obciążania prawego stawu biodrowego, ale też ze względu na stan układu moczowego. Ograniczenia ruchowe powodują niemożność wykonywania codziennych czynności, które przed wypadkiem wykonywał z dużą swobodą. Po wypadku K. C. zmuszony został również do znacznego ograniczenia w uprawianiu jego wieloletniej pasji, jaką jest myślistwo i hodowla psów. Obecnie nie jest możliwe by mógł samodzielnie polować i realizować swoje zainteresowania. Pomimo trwającego leczenia i rehabilitacji nie został przywrócony stan sprzed wypadku. Obecnie życie powoda stało się znacznie utrudnione.

Wymieniając ujemne skutki wypadku, nie sposób oczywiście pominąć sfery psychicznej - lęk i obawy przed odbywaniem podróży pojazdem są bardzo silne. Urazy, których doznał powód w wyniku wypadku z dnia 10.09.2006 r., spowodowały ograniczenie ruchomości, zaburzenia równowagi, stany rozdrażnienia, nudności, a wszystko to odbija się negatywnie na wykonywaniu codziennych czynności.

Uciążliwości wiązały się też z koniecznością odbywania stałych kontroli szpitalnych i ambulatoryjnych, potrzebą przyjmowania leków, podjęcia leczenia usprawniającego i rehabilitacji.

Prawidłowe ustalenie wysokości należnego zadośćuczynienia wymaga uwzględnienia wszystkich okoliczności, mogących mieć w danym przypadku znaczenie. Nadto zarówno okoliczności wpływające na wysokość zadośćuczynienia, jak i kryteria ich oceny powinny być rozważane indywidualnie w związku z konkretną osobą pokrzywdzonego (por. wyrok SN z dnia 26 listopada 2009 r., III CSK 62/09, OSNC-ZD 2010, Nr 3, poz. 80). Zatem ustalając wysokość zadośćuczynienia w niniejszej sprawie należało wziąć pod uwagę przede wszystkim wysokość uszczerbku na zdrowiu fizycznym powoda, który wyniósł 95%, rodzaj i rozmiar doznanych obrażeń, stopień cierpień fizycznych, długość leczenia i związane z nią niedogodności. Uwzględniono też trwałość następstw zdarzenia oraz konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w życiu osobistym i społecznym powoda. Zadośćuczynienie ma charakter kompensacyjny, a więc przedstawiać musi ekonomicznie odczuwalną wartość. Zdrowie, ponad wszelką wątpliwość, jest dobrem szczególnie cennym dlatego przyznawane kwoty zadośćuczynienia nie mogą być zaniżane. Określając wysokość "odpowiedniej sumy" tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę - sąd, któremu ustawodawca pozostawił w tym względzie dużą swobodę, nie może jednak abstrahować od stopy życiowej społeczeństwa. Porównanie kwoty zadośćuczynienia do aktualnych warunków i przeciętnej stopy życiowej społeczeństwa ma z jednej strony zapewnić godziwe wynagrodzenie doznanej krzywdy, z drugiej natomiast zapobiec nieproporcjonalnemu przysporzeniu majątkowemu.

Reasumując w ocenie Sądu, mając na względzie wskazane powyżej kryteria Sąd uznał, że żądanie zasądzenia kwoty 130.000 zł tytułem zadośćuczynienia zasługuje w pełni na uwzględnienie. Kwota ta łącznie z wypłaconą dotychczas kwotą 69.000 zł stanowi należytą rekompensatę krzywdy powoda czyniąc zadość kryteriom ustalania słusznego i sprawiedliwego zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie orzekane na podstawie art. 445 § 1 k.c. ma charakter całościowy i powinno stanowić swoistą rekompensatę za całą krzywdę doznaną przez osobę poszkodowaną.

Mając, zatem powyższe na uwadze Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 130.000 zł tytułem zadośćuczynienia, o czym orzekł w pkt. I wyroku.

Rozstrzygnięcie co do odsetek Sąd wydał w oparciu o art. 817 §1 k.c. Zgodnie z przywołanym przepisem ubezpieczyciel winien spełnić świadczenie w terminie 30 dni od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Powód, zgłosił stronie pozwanej roszczenie w dniu 9.09.2009 r. Mając, zatem na względzie przewidziany 30- dniowy termin realizacji świadczenia Sąd uznał, że powodowi należne są odsetki za opóźnienie od dnia 10.10.2009 r. Przedłużenie wyznaczonego przez ustawodawcę terminu 30 dni od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku jest wyjątkowo możliwe tylko wówczas gdy zachodzą szczególne okoliczności. Taka sytuacja jest wyjątkiem od ogólnej reguły i dotyczy spraw, w których stan sprawy jest na tyle skomplikowany, że niemożliwym jest ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń w 30-dniowym terminie, a wykazanie tych okoliczności należy do ubezpieczyciela. W niniejszej sprawie wyjątkowe okoliczności nie zostały przez stronę pozwaną wykazane.

Podstawę orzeczenia o kosztach zawartego w punkcie II wyroku stanowił przepis art. 98 kpc. Na zasądzoną kwotę składają się koszty zastępstwa procesowego ustalone na podstawie § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349, z późn. zmianami).

W pkt III wyroku Sąd nakazał stronie pozwanej jako przegrywającej w całości proces, aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa łącznie 8.740,16zł tytułem kosztów sądowych, w tym 6.500 zł opłaty sądowej od pozwu (od uiszczenia której powód był zwolniony) oraz 2.240,16 zł nieuiszczonych kosztów opinii biegłych sądowych.

Z. 1) odnotować uzasadnienie,

2) odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi strony pozwanej,

3) kal. 14 dni

W-w, 23.07.2013 r.