Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 października 2012r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu, w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSA Przemysław Strach

Sędziowie: SSA Urszula Duczmal

SSO del.do SA Marek Kordowiecki (spr.)

Protokolant: st.sekr.sądowy Magdalena Ziembiewicz

przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej Włodzimierza Świtońskiego

po rozpoznaniu w dniu 18.10.2012 r.

sprawy A. N.

skazanego z art. 286§1 k.k. w zw. z art. 294§1 k.k. i inne

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę skazanego

od wyroku łącznego Sądu Okręgowego w Koninie

z dnia 18 kwietnia 2012 roku sygn. akt II K 2/12

uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę Sądowi

Okręgowemu w Koninie do ponownego rozpoznania.

Marek Kordowiecki Przemysław Strach Urszula Duczmal

II AKa 207/12

UZASADNIENIE

A. N. został dotychczas skazany następującymi prawomocnymi wyrokami:

1. wyrokiem Sądu Rejonowego w T. z dnia 24 września 1998 roku w sprawie o sygn. akt II Kws 209/98 za przestępstwo skarbowe z art. 82§1 u.k.s., popełnione w dniu 10.01.1998 r. na karę grzywny w wysokości 1500 zł;

2. nakazem karnym Sądu Rejonowego w K. z dnia 10.09.2002 roku w sprawie o sygn. akt II K 714/02 za przestępstwo z art. 306 k.k., popełnione we wrześniu 2001 roku na karę grzywny w liczbie 60 stawek dziennych w wysokości po 10 zł każda;

3. wyrokiem Sądu Rejonowego wS.z dnia 28.12.2004 roku w sprawie o sygn. akt VI K 488/04 za przestępstwo z art. 244 k.k., popełnione w dniu 3.11.2004 roku na karę grzywny w liczbie 160 stawek dziennych w wysokości po 10 zł każda;

4. wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia 20.07.2005 roku w sprawie o sygn. akt VII K 863/05 za przestępstwo z art. 244 k.k., popełnione w dniu 18.04.2005 roku na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, której wykonanie zarządzono prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 26.05.2010 roku;

5. wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia 28.03.2007 roku w sprawie o sygn. akt VII Ks 18/07 za przestępstwo skarbowe z art. 56§2 k.k.s., popełnione w dniu 31.08.2005 roku na karę grzywny w liczbie 40 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda;

6. wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia 28.08.2008 roku w sprawie o sygn. akt VII K 496/07 za przestępstwo z art. 178a§1 k.k., popełnione w dniu 20.01.2007 roku na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności;

7. wyrokiem Sądu Rejonowego w K.z dnia 16.09.2008 roku w sprawie o sygn. akt II K 154/08 za przestępstwo z art. 300§2 k.k., popełnione w dniu 19.09.2007 roku na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat oraz na karę grzywny (art. 71§1 k.k.) w liczbie 40 stawek dziennych w wysokości po 20 zł każda;

8. wyrokiem Sądu Okręgowego w K. z dnia 29.07.2009 roku w sprawie o sygn. akt II K 31/09:

a) za przestępstwo z art. 286§1 k.k. w zw. z art. 294§1 k.k. i inne, popełnione w okresie od 11.10.2007 roku do dnia 11.12.2007 roku na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w liczbie 100 stawek dziennych w wysokości po 20 zł każda,

b) za przestępstwo z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 286§1 k.k. i inne, popełnione w dniu 29.01.2008 roku na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w liczbie 50 stawek dziennych w wysokości po 20 zł każda,

c) za przestępstwo z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 286§1 k.k. i inne, popełnione w dniu 29.01.2008 roku na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w liczbie 50 stawek dziennych w wysokości po 20 zł każda,

d) za przestępstwo z art. 271§1 k.k., popełnione w styczniu 2008 roku na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności

i orzeczono kary łączne 3 lat pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 150 stawek dziennych w wysokości po 20 zł każda;

9. wyrokiem Sądu Rejonowego dla (...) we (...) z dnia 10.09.2009 roku w sprawie o sygn. akt II K 472/09 za przestępstwo z art. 284§2 k.k., popełnione w lutym 2008 roku na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby i na karę grzywny (art. 33§2 k.k.) w liczbie 150 stawek dziennych w wysokości po 20 zł każda;

10. wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia 2.08.2010 roku w sprawie o sygn. akt VII K 1020/10 za przestępstwo z art. 244 k.k., popełnione w dniu 20.02.2010 roku na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, której wykonanie zarządzono prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 14.09.2011 roku;

11. wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia 30.08.2010 roku w sprawie o sygn. akt VII K 71/10 za przestępstwo z art. 178a§1 k.k., popełnione w dniu 26.10.2008 roku na karę 7 miesięcy pozbawienia wolności;

12. wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia 3.02.2011 roku w sprawie o sygn. akt VII K 1715/10 za przestępstwo z art. 226§1 k.k., popełnione w dniu 23.06.2010 roku na karę grzywny w liczbie 100 stawek dziennych w wysokości po 20 zł każda;

13. wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia 4.05.2011 roku w sprawie o sygn. akt VII K 2277/10 za przestępstwo z art. 244 k.k., popełnione w dniu 12.09.2010 roku na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

14. wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia 26.10.2011 roku w sprawie o sygn. akt II K 73/11:

a) za przestępstwo skarbowe z art. 54§2 k.k.s. w zw. z art. 6§2 k.k.s., popełnione w dniu 25.01.2007 roku na karę grzywny w liczbie 500 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda,

b) za przestępstwo skarbowe z art. 60§1 k.k.s. w zw. z art. 6§2 k.k.s., popełnione w okresie od września 2005 roku do grudnia 2006 roku na karę grzywny w liczbie 150 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda

i orzeczono karę łączną grzywny w liczbie 500 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda.

Sąd Okręgowy w Koninie wyrokiem łącznym z dnia 18 kwietnia 2012 roku w sprawie o sygn. akt II K 2/12:

I. na podstawie art. 85 k.k. i art. 86§1 k.k. połączył kary jednostkowe pozbawienia wolności orzeczone wobec skazanego wskazanymi wyżej wyrokami w punktach 6 i 8 a, b, c, d i wymierzył mu karę łączną 3 lat pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 577 k.p.k. zaliczył okresy odbywania przez niego kary pozbawienia wolności w w/w sprawach od dnia 6.02.2009 r. do dnia 6.06.2009 r., od dnia 13.01.2009 r. do dnia 6.02.2009 r. i od dnia 6.06.2009 r. do dnia 29.07.2009 r.;

II. na podstawie art. 39§2 k.k.s. w zw. z art. 39§1 k.k.s. i art. 40§3 k.k.s., i art. 23§3 k.k.s., i art. 20§2 k.k.s. w zw. z art. 85 k.k. i art. 86§2 k.k. połączył kary jednostkowe grzywny orzeczone wobec skazanego wskazanymi wyżej wyrokami w punktach 7, 8 a, b, c, 9 i 14 a, b i wymierzył mu karę łączną grzywny w liczbie 500 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda, na poczet której zaliczył na podstawie art. 577 k.p.k. grzywnę uiszczoną w sprawie wymienionej w punkcie 7 w liczbie 40 stawek oraz grzywnę uiszczoną w sprawie wymienionej w punkcie 8 w wysokości 50 stawek dziennych, uznając grzywnę za wykonaną do 90 stawek dziennych;

III. na podstawie art. 85 k.k. w zw. z art. 86§1 k.k. połączył kary jednostkowe pozbawienia wolności orzeczone wobec skazanego wskazanymi wyżej wyrokami w punktach 10 i 11 i wymierzył mu karę łączną 7 miesięcy pozbawienia wolności

a na podstawie art. 572 k.p.k. umorzył postępowanie w przedmiocie objęcia wyrokiem łącznym kar pozbawienia wolności orzeczonych wymienionymi wyżej wyrokami w punktach 7 i 9 oraz na tej podstawie umorzył postępowanie o wydanie wyroku łącznego obejmującego kary orzeczone wobec skazanego wyrokami wymienionymi wyżej w punktach 1, 2, 3, 4, 5, 12 i 13.

Wyrok ten został zaskarżony w punktach I, III, V oraz VI przez obrońcę skazanego, który w apelacji zarzucił mu:

1. błędne ustalenie, że tylko dwa z rozpatrywanych wyroków (tj. wyroków o sygnaturach akt VII K 496/07 i II K 31/09) podlegają łączeniu, podczas gdy w opinii skazanego także pozostałe wyroki, co do których postępowanie Sąd umorzył powinny ulec połączeniu;

2. błędne ustalenie, że skazany nie jest zatrudniony oraz że nie przejawia żadnej szczególnej aktywności, podczas gdy skazany ma obecnie pracę oraz osiąga sukcesy jako członek sekcji zakładu karnego w tenisie stołowym;

3. błędne wymierzenie kary w wysokości trzech lat pozbawienia wolności poprzez zastosowanie zasady absorpcji, podczas gdy zdaniem skazanego kara ta w oparciu o zasadę absorpcji powinna być niższa

i w oparciu o te zarzuty wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie zgodnie z wnioskami skazanego, ewentualnie o uchylenie tego wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja okazała się celowa, zaś jej wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku uzasadniony, przy czym nie tylko w zaskarżonej części, ale w całości z uwagi na dopuszczenie się przez Sąd I instancji przy wydaniu wyroku łącznego rażącego naruszenia prawa materialnego, tj. art. 85 k.k., które to naruszenie spowodowało orzeczenie oczywiście błędnych kar łącznych, niezgodnie z zasadami wymienionymi w tym przepisie. To uchybienie świadczy o rażącej niesprawiedliwości przedmiotowego wyroku łącznego i to nawet w części nie zaskarżonej, co w świetle art. 440 k.p.k. w zw. zw. z art. 438 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 437 k.p.k. zrodziło konieczność uchylenia tego wyroku i przekazania sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania. Tu dodać należy, że do zaistniałej obrazy prawa materialnego przyznał się Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, usprawiedliwiając swe orzeczenie omyłkowym przyjęciem daty popełnienia przestępstwa, za które A. N. został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Koninie wydanym w sprawie VII Ks 18/07.

Zgodnie z treścią art. 569§1 k.p.k. wydanie wyroku łącznego może nastąpić wtedy, gdy zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów.

Z powyższych prawidłowych ustaleń Sądu I instancji wynika, że skazany A. N. został prawomocnie skazany 14 wyrokami na różne kary.

Warunki do orzeczenia kary łącznej zostały natomiast wskazane w treści art. 85 k.k.

Zgodnie z treścią art. 85 k.k. karę łączną orzeka się wtedy, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw, przy czym za podstawę kary łącznej bierze się kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa.

Zgodnie więc z brzmieniem tego przepisu zwrot „ zanim zapadł pierwszy wyrok” odnosi się do pierwszego chronologicznie wyroku, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnego (kolejnych) przestępstwa, co oznacza, że Sąd wydający wyrok łączny nie może rozpatrywać poszczególnych kar, orzeczonych jednostkowymi wyrokami, w różnych wariantach, by wymierzyć ostatecznie skazanemu karę łączną dla niego najkorzystniejszą.

Ten właśnie pierwszy wyrok powinien zatem być punktem odniesienia przy dokonywaniu oceny, które z przestępstw objętych kolejnymi wyrokami pozostają w zbiegu uzasadniającym połączenie węzłem wyroku łącznego. Nie ma natomiast żadnych przeszkód prawnych, aby spośród skazań, których nie obejmie tak ukształtowany wyrok łączny, utworzyć kolejną grupę obejmującą skazania za czyny popełnione zanim zapadł kolejny "pierwszy wyrok" - oczywiście "pierwszy" z punktu widzenia tej kolejnej grupy przestępstw.

Dodać należy, że chociaż zwrot " zanim zapadł pierwszy wyrok" odnosi się do pierwszego chronologicznego wyroku, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnych przestępstw, to jednak wyrokiem "pierwszym" może być również wyrok wydany później (po nim), a więc drugi, czy jeszcze dalszy, w zależności od układu procesowego.

Zbieg przestępstw, jak i kara łączna są instytucjami prawa materialnego i to nie uwarunkowania procesowe i do tego niezależne od sprawcy (skazanego) wpływają na ich kształt a wyrok łączny służy jedynie do realizacji prawa materialnego, w żadnej mierze go nie modyfikując (por. uchwała składu siedmiu sędziów SN z dnia 25.02.2005 r. I KZP 36/04, OSNKW 2005, nr 2, poz. 13; wyrok SN z dnia 1 sierpnia 2007 r., IV KK 195/07, LEX nr 296718; wyrok SN z dnia 21 stycznia 2008 r., V KK 212/07, LEX nr 377209).

Nie ulega przy tym wątpliwości, że jednym wyrokiem łącznym można orzec dwie bądź więcej kar łącznych, o ile tylko zachodzi konieczność wyodrębnienia dwóch lub więcej grup wyroków, pozostających ze sobą w zbiegu, o którym mowa w art. 85 k.k. (por. wyrok SN z dnia 15 marca 2001 r., IV KKN 81/00, LEX nr 51398).

Interpretując w powyższy sposób instytucję wyroku łącznego, jak i kary łącznej Sąd Okręgowy był zobligowany w niniejszym postępowaniu do zbadania wszystkich wyroków, jakie zostały orzeczone wobec skazanego i na podstawie ich analizy powinien wydać w oparciu o te wszystkie wyroki stosowne rozstrzygnięcie w przedmiocie kary łącznej bądź kilku kar łącznych, co też Sąd I instancji uczynił, ale z błędem, o czym wyżej wspomniano.

Nie ulega wątpliwości, że pierwszym wyrokiem, jaki został wydany wobec skazanego, jest wyrok Sądu Rejonowego w T. z dnia 24.09.1998 r. w sprawie II Kws 209/98 (opisany w punkcie 1). Przed datą wydania tego wyroku skazany nie popełnił żadnego z przestępstw, za które został skazany prawomocnymi wyrokami a tym samym kara grzywny orzeczona tym wyrokiem nie może zostać połączona z żadną inną karą grzywny.

Dokładnie tak samo należy odnieść się do nakazu karnego Sądu Rejonowego w K. z dnia 10.09.2002 r. w sprawie II K 714/02 (opisany w punkcie 2), wyroku Sądu Rejonowego w Słupcy z dnia 28.12.2004 r. w sprawie VI K 488/04 (opisany w punkcie 3) i wyroku Sądu Rejonowego w K. z dnia 20.07.2005 r. w sprawie VII K 863/05 (opisany w punkcie 4). Przestępstwa, za które skazano A. N. tymi wyrokami było popełniane po wydaniu poprzednich wyroków a tym samym wyroki te nie pozostają ze sobą w zbiegu wymienionym w art. 85 k.k.

Kolejny chronologicznie wyrok został wydany przez Sąd Rejonowy w K. w sprawie VII Ks 18/07 w dniu 28.03.2007 r. (opisany wyżej w punkcie 5). Okazuje się, że wyrok ten jest pierwszym chronologicznie dla wyroku Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 28.08.2008 r. w sprawie VII K 496/07 (opisany w punkcie 6), bowiem wyrokiem tym A. N. został skazany za przestępstwo popełnione w dniu 20.01.2007 r., czyli popełnione przed wydaniem wskazanego „pierwszego” chronologicznie wyroku, tj. przed datą 28.03.2007 r. Również przed dniem 28.03.2007 r. A. N. popełnił przestępstwo w dniu 25.01.2007 r. i w okresie od września 2005 r. do grudnia 2006 r., za które został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia 26.10.2011 r. w sprawie II K 73/11 (opisany w punkcie 14). Przed tą datą 28.03.2007 r. więcej przestępstw oskarżony nie popełnił. To zaś oznacza, że te trzy wyroki pozostają ze sobą w zbiegu określonym w art. 85 k.k. Jednakże wyrokiem pierwszym i trzecim orzeczono wobec skazanego kary grzywny, zaś wyrokiem drugim orzeczono wobec skazanego karę pozbawienia wolności, co w świetle treści art. 85 k.k. nie pozwala na połączenie w jedną karę łączną tych trzech kar (w sumie czterech kar, gdyż trzecim wyrokiem orzeczono dwie kary grzywny), gdyż wymogiem dodatkowym orzeczenia kary łącznej jest wymierzenie kar tego samego rodzaju. W związku z tym w tym układzie procesowym powinno połączyć się w karę łączną orzeczone tymi wyrokami kary grzywny, zaś co do wyroku opisanego w punkcie 6 powinno dojść do umorzenia postępowania w przedmiocie wydania wyroku łącznego.

Kolejnym chronologicznie wyrokiem jest wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 16.09.2008 r. w sprawie II K 154/08 (opisany w punkcie 7). Jednakże okazuje się, że wyrokiem tym skazano A. N. na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat oraz na podstawie art. 71§1 k.k. na karę grzywny w liczbie 40 stawek w wysokości po 20 zł każda. Wyrok ten uprawomocnił się 18.12.2008 r. (k. 53-55). Wykonania tej kary nie zarządzono a to oznacza, że okres próby minął w dniu 18.12.2011 r. Poza tym w okresie próby, tj. w dniu 3.12.2009 r. została wykonana orzeczona tym wyrokiem kara grzywny (k. 80). To zaś oznacza, że z chwilą upływu po okresie próby 6 miesięcy, tj. z upływem dnia 18.06.2012 r. skazanie tym wyrokiem uległo zatarciu z mocy prawa, co wprost wynika z treści art. 76§1 i 2 k.k. (por. wyrok SN z dnia 11 marca 2010 r., IV KK 396/09, OSNwSK 2010/1/540). W związku z tym skoro skazanie to uznaje się za niebyłe (art. 106 k.k.), to objęcie tego skazania wyrokiem łącznym nie znajduje żadnego racjonalnego uzasadnienia (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 14 kwietnia 2010 r., II AKa 63/10, LEX nr 593388).

Również więc do tego wyroku nie zachodzą przesłanki do wydania wyroku łącznego, mimo że w chwili orzekania przez Sąd I instancji takie warunki jeszcze istniały.

Następnym wyrokiem jest wyrok Sądu Okręgowego w K. z dnia 29.07.2009 r. w sprawie II K 31/09 (opisany w punkcie 8 a, b, c, d). Przed datą wydania tego wyroku skazany popełnił przestępstwo w lutym 2008 r., za które wymierzono mu kary wyrokiem Sądu Rejonowego dla (...) we W. w sprawie II K 472/09 (opisany w punkcie 9) oraz popełnił przestępstwo w dniu 26.10.2008 r., za które wymierzono mu karę wyrokiem Sądu Rejonowego w K. w sprawie VII K 71/10 (opisany w punkcie 11). Te trzy wyroki pozostają więc w zbiegu, o którym mowa w art. 85 k.k. Łączeniu zaś podlegają kary pozbawienia wolności orzeczone tymi trzema wyrokami, przy czym wyrokiem opisanym w punkcie 9 orzeczono karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania i w tym zakresie należy również przy orzekaniu wziąć pod uwagę treść art. 89§1 k.k. oraz art. 89§1a k.k. poprzez przepis art. 4§1 k.k. Takie zresztą rozważania poczynił Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Nadto łączeniu podlegają kary grzywny – trzy orzeczone wyrokiem Sądu Okręgowego w K. i jedna orzeczona wyrokiem Sądu Rejonowego dla (...) we W..

Kolejnym wyrokiem jest wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 2.08.2010 r. w sprawie VII K 1020/10 (opisany w punkcie 10). Przed tą datą A. N. popełnił przestępstwo w dniu 23.06.2010 r., za które został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia 3.02.2011 r. w sprawie VII K 1715/10 (opisany w punkcie 12). Jednakże nie ma możliwości orzeczenia w przypadku tych wyroków kary łącznej, bowiem pierwszym wyrokiem orzeczono karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, której wykonanie następnie zarządzono, co też oznacza, że orzeczona grzywna na podstawie art. 71§1 k.k. nie podlega wykonaniu (art. 71§2 k.k.), natomiast drugim wyrokiem orzeczono samoistną karę grzywny.

I wreszcie pozostaje ostatni z wyroków, tj. wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 4.05.2011 r. w sprawie VII K 2277/10 (opisany w punkcie 13), który z racji daty wydania, jak i czasu popełnienia przestępstwa, za które A. N. został skazany, nie może zostać zaliczony do zbiegu z innymi wyrokami, o którym mowa w art. 85 k.k.

Powyższe, prawidłowe ustalenia, poczynione przez Sąd Apelacyjny w sposób diametralnie różny odbiegają od ustaleń Sądu Okręgowego, zawartych w zaskarżonym wyroku. Oznaczają one, iż wszystkie kary łączne zawarte w punktach I, II i V zaskarżonego wyroku nie zasługują na aprobatę w świetle unormowań art. 85 k.k. a w przypadku skazania w sprawie II K 154/08 również z uwagi na zatarcie tego skazania. Również błędnie umorzono postępowanie odnośnie wyroku wydanego w sprawie VII Ks 18/07.

Sąd Okręgowy, dostrzegając swój błąd, próbował „ratować” swoje orzeczenie, podnosząc, iż mimo wydania błędnych, niezgodnych z treścią art. 85 k.k. kar łącznych rozstrzygnięcia te są „ korzystne” (str. 7 uzasadnienia) albo „ oczywiście korzystne” (str. 6 uzasadnienia) dla skazanego, bez bliższego jednak wyjaśnienia tych pojęć.

Nie ulega więc wątpliwości w świetle art. 440 k.p.k., iż nie da się takiego wyroku łącznego w ogóle zaakceptować w instancji odwoławczej, skoro wyrok ten zapadł z rażącym naruszeniem prawa materialnego i praktycznie wszystkie orzeczenia w nim zawarte dotknięte się tymże uchybieniem.

Z tych też powodów niezbędne było na podstawie wskazanych na wstępie przepisów uchylenie w całości zaskarżonego wyroku łącznego i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w Koninie do ponownego rozpoznania.

W związku zaś z przesłankami, które legły u podstaw uchylenia zaskarżonego wyroku odniesienie się przez Sąd Apelacyjny do zarzutów podniesionych w środku odwoławczym uznać należało za przedwczesne (art. 436 k.p.k.).

Sąd Okręgowy przy ponownym rozpoznaniu sprawy uwzględni powyższe rozważania, mające na celu wydanie wyroku łącznego w tej sprawie w pełnej zgodności z przepisami art. 569§1 k.p.k. w zw. z art. 85 k.k. oraz art. 572 k.p.k. Sąd Okręgowy powinien jednak przy wydaniu tego wyroku pamiętać o tym, iż apelacja w tej sprawie została wniesiona wyłącznie na korzyść oskarżonego a tym samym powinien pamiętać o treści art. 443 k.p.k.

MAREK KORDOWIECKI PRZEMYSŁAW STRACH URSZULA DUCZMAL