Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 26 marca 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie, I Wydział Cywilny, w składzie:

Przewodniczący: SSA Wojciech Kościołek

Sędziowie: SSA Piotr Rusin (spr.)

SSA Barbara Górzanowska

po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2013 r. w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy ze skargi J. J.

na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki prowadzonym przez Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział I Cywilny pod sygn. akt I C 277/12 w sprawie z powództwa J. J. przeciwko Skarbowi Państwa – (...)w G. o zapłatę

przy uczestnictwie Skarbu Państwa – (...)

postanawia:

odrzucić skargę.

Sygn. akt I S 53/13

UZASADNIENIE

postanowienia z dnia 26 marca 2013 r.

W piśmie nadanym w dniu 7 lutego 2013 r. J. J. złożył skargę na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki dotyczącą postępowania w sprawie o sygn. akt I C 277/12 toczącej się przed Sądem Okręgowym w Krakowie Wydział I Cywilny.

Skarżący wniósł o: 1) stwierdzenie przewlekłości postępowania w sprawie I C 277/12 toczącej się przed Sądem Okręgowym w Krakowie Wydział I Cywilny, 2) zasądzenie na jego rzecz od Skarbu Państwa kwoty 20 000 zł i 3) zwolnienie go od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu.

W uzasadnieniu skargi powód J. J. podniósł, że w marcu 2012 r. złożył pozew w Sądzie Okręgowym w Krakowie, który najpierw wezwał powoda do uzupełnienia braków formalnych (na wezwanie to powód udzielił odpowiedzi). Następnie zaś Sąd Okręgowy wydał w dniu 17 kwietnia 2012 r. postanowienie, które powód zaskarżył zażaleniem. Zdaniem skarżącego w okresie od 15 czerwca 2012 r. do 7 lutego 2013 r. w sprawie I C 277/12 doszło do nieuzasadnionej zwłoki spowodowanej zbyt opieszałym wezwaniem powoda do uzupełnienia braku formalnego pozwu, a także wadliwym wydaniem postanowienia z dnia 17 kwietnia 2012 r., które powód zmuszony był zaskarżyć zażaleniem. Skarżący zaznaczył przy tym, że wskazana przewlekłość postępowania doprowadziła do powstania po jego stronie strat finansowych i zdrowotnych.

W odpowiedzi na skargę Prezes Sądu Okręgowego w Krakowie wniósł o jej oddalenie jako bezzasadnej. W uzasadnieniu zaznaczył, że postępowanie w sprawie I C 277/12 prowadzone jest bez zbędnej zwłoki, a odległość czasowa pomiędzy terminami podejmowania poszczególnych czynności w tej sprawie wynika z bardzo dużej ilości spraw w referacie sędziego.

Sąd Apelacyjny, rozpatrując skargę wniesioną przez J. J., ustalił co następuje:

W piśmie z dnia 28 sierpnia 2012 r. powód J. J. złożył skargę na przewlekłość postępowania prowadzonego przez Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział I Cywilny pod sygn. akt I C 277/12. Skarga ta została rozpoznana przez Sąd Apelacyjny w Krakowie, który postanowieniem z dnia 24 września 2012 r., sygn. akt I S 90/12, skargę tę oddalił. Postanowienie z dnia 24 września 2012 r. zostało powodowi J. J. doręczone w dniu 3 października 2012 r.

Kolejna skarga J. J. na przewlekłość postępowania prowadzonego pod sygn. akt I C 277/12, złożona w dniu 20 listopada 2012 r., została odrzucona przez Sąd Apelacyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 12 grudnia 2012 r., sygn. akt I S 147/12.

W sprawie o sygn. akt I C 277/12 w dniu 17 kwietnia 2012 r. Przewodniczący Wydziału I Cywilnego Sądu Okręgowego w Krakowie zarządził zwrot pozwu wniesionego przez J. J.. Zażalenie powoda na to zarządzenie zostało oddalone przez Sąd Apelacyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 12 grudnia 2012 r., sygn. akt I ACz 1979/12.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Skarga podlega odrzuceniu, bowiem przed jej złożeniem sprawa rozpoznawana pod sygn. akt I C 277/12 została prawomocnie zakończona.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz.U. z 2004 roku, Nr 179, poz.1843, ze zm.) – dalej jako „ ustawa o skardze na przewlekłość”, strona może wnieść skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiło naruszenie jej prawa do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, jeżeli postępowanie w tej sprawie trwa dłużej, niż to konieczne dla wyjaśnienia tych okoliczności faktycznych i prawnych, które są istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, albo dłużej niż to konieczne do załatwienia sprawy egzekucyjnej lub innej dotyczącej wykonania orzeczenia sądowego. Sformułowanie przytoczonego przepisu nie pozostawia wątpliwości co do tego, iż omawiana skarga ma przeciwdziałać trwającej aktualnie przewlekłości określonego postępowania poprzez, ogólnie rzecz ujmując, nakazanie sądowi, przed którym postępowanie to się toczy, nadania sprawie odpowiedniego, sprawnego biegu. Realizację tak określonego celu skargi na przewlekłość mają zapewnić środki wymienione w art. 12 ustawy o skardze na przewlekłość, tj. po pierwsze, stwierdzenie wystąpienia przewlekłości w danym postępowaniu (art. 12 ust. 2 ustawy), a po drugie, możliwość wydania sądowi rozpoznającemu sprawę co do istoty wiążących zaleceń co do podjęcia odpowiednich czynności w wyznaczonym terminie (art. 12 ust. 3 ustawy). Z przedstawionym ujęciem skargi na przewlekłość koresponduje też regulacja art. 5 ust. 1 ustawy o skardze na przewlekłość, zgodnie z którą skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiła przewlekłość postępowania, wnosi się w toku postępowania w sprawie.

W związku z przytoczonymi przepisami ustawy o skardze na przewlekłość w orzecznictwie przyjmuje się, że ostatnim dniem, w którym możliwe jest wniesienie skargi na przewlekłość postępowania prowadzonego w danej sprawie, jest dzień poprzedzający dzień, w którym nastąpiło uprawomocnienie się orzeczenia kończącego to postępowanie. Wniesienie zaś skargi już po prawomocnym zakończeniu postępowania skutkuje potraktowaniem takiej skargi jako niedopuszczalnej i jej odrzuceniem ( vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 czerwca 2006 roku, III CSP 1/06, LEX nr 347333; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27 lipca 2005 roku, III SPP 127/05, PiZS 2005/11/2).

Odnosząc powyższe uwagi do stanu faktycznego niniejszej sprawy, zauważyć należy, że sprawa z powództwa J. J. przeciwko Skarbowi Państwa – (...)w G. o zapłatę rozpatrywana przez Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział I Cywilny pod sygn. akt I C 277/12 zakończyła się prawomocnie w dniu 12 grudnia 2012 r., kiedy to Sąd Apelacyjny w Krakowie oddalił zażalenie powoda na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału I Cywilnego Sądu Okręgowego w Krakowie o zwrocie pozwu. Prawomocność postanowienia Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 12 grudnia 2012 r., sygn. akt I ACz 1979/12, wynika z regulacji art. 394 ^{( 1)} §2 k.p.c. w zw. z art. 398 k.p.c., wedle której stronie nie przysługuje zażalenie do Sądu Najwyższego na postanowienie sądu drugiej instancji wydane w wyniku rozpoznania zażalenia na postanowienie sądu pierwszej instancji albo na zarządzenie przewodniczącego w sądzie pierwszej instancji. Nadto, zgodnie z regulacją art. 398 ^{( 1)} §1 k.p.c. od postanowienia z dnia 12 grudnia 2012 r. powodowi nie przysługuje również skarga kasacyjna.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że skarga J. J. na przewlekłość postępowania, nadana w dniu 7 lutego 2013 r., została wniesiona już po prawomocnym zakończeniu postępowania w sprawie o sygn. akt I C 277/12.

Mając to na uwadze Sąd Apelacyjny odrzucił skargę J. J., orzekając na zasadzie art. 370 k.p.c. w zw. z art. 397 §2 k.p.c. w zw. z art. 8 ust. 2 i art. 5 ust. 1 ustawy o skardze na przewlekłość.