Pełny tekst orzeczenia

IC 1067/13

UZASADNIENIE

Powód A. G. w pozwie przeciwko Skarbowi Państwa – Prokuraturze Okręgowej w Piotrkowie Trybunalskim wniósł o zasądzenie od pozwanego kwotę 150 000 złotych tytułem zadośćuczynienia. Pozwany powództwa nie uznał i wniósł o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Aktem oskarżenia Prokurator Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 29 grudnia 2004 roku w sprawie I Ds. 19/03 powód został oskarżony o przestępstwa z art. 296 § 3 k. k., art. 301 § 1 k. k. w zb. z art. 585 § 1 k.s.h. w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz art. 586 k.s.h.

Wyrokiem z dnia 16 czerwca 2009 roku w sprawie o sygn. akt II K 585/04 Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim uznał A. G. za winnego zarzuconych mu aktem oskarżenia przestępstw, z tą zmianą, iż w miejsce przestępstwa z art. 296 § 3 k. k. przypisał oskarżonemu popełnienie przestępstwa z art. 585 § 1 k.s.h.

W wyniku apelacji oskarżonego, Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim wyrokiem z dnia 24 listopada 2009 roku, uchylił wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Tomaszowie Mazowieckim.

Wobec powyższego , iż z dnia 13 lipca 2011 roku przepis art. 585 § 1 k.s.h został uchylony przez art. 3 ustawy z dnia 09 czerwca 2011 roku o zmianie ustawy kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 767) w zakresie zarzuconych mu czynów.

Sąd Rejonowy umorzył postępowanie w tym zakresie. Od trzeciego z zarzucanych mu czynów powód został uniewinniony.

/okoliczność bezsporna/

Powód został oskarżony w czasie kiedy pełnił funkcję Prezesa Zarządu Spółki (...). 31 lipca 2004 roku powód zrezygnował z pełnienia tej funkcji.

/dowód zeznania powoda A. G. k. 33-33 odwrót/

Sąd Okręgowy uznał co następuje:

Art. 24 k.c. stanowi, iż ten czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba, że nie jest no bezprawne. W razie dokonania naruszenia może także żądać zadośćuczynienia pieniężnego.

Z treści powyższego przepisu wynika, iż działania naruszające dobro osobiste muszą być nacechowane bezprawnością

Należy podzielić stanowisko strony pozwanej, iż wykonywanie obowiązków służbowych przez organ prokuratury nie daje podstaw do przyjęcia do przyjęcia, iż noszą one znamiona bezprawności.

Pogląd ten potwierdził również Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 5 października 2012 roku syng. akt IV CSK 165/12 stwierdzając, że „czynności organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości związane z wypełnieniem ich ustawowych obowiązków nie mają charakteru działań niezgodnych z prawem także wtedy, gdy przeprowadzone postępowanie karne zakończyło się wydaniem prawomocnego wyroku uniewinniającego. Obywatele muszą bowiem w interesie ochrony dobra wspólnego, jakim jest bezpieczeństwo publiczne, ponosić ryzyko związane z legalnym wdrożeniem postępowania karnego. Nie ulega więc wątpliwości, że jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa wszczęcie śledztwa lub dochodzenia jest działaniem zgodnym z prawem (LEX nr 1231327).

Podobne stanowisko zajął także Trybunał Konstytucyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 11 stycznia 2005 roku sygn. SK 60/03 gdzie stwierdził: „Czynności organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości (prokuratury i sądu), związane z wypełnieniem ich ustawowych obowiązków, nie mają w żadnym sensie charakteru działań nielegalnych ze względu na to, że postępowanie karne zakończyło się prawomocnym wyrokiem uniewinniającym (LEX nr 143516)”

Tym samym skoro nie została spełniona przesłanka powodująca odpowiedzialność przewidzianą w art. 24 k.c. Sąd orzekł jak w wyroku.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c.

I C 1067/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE