Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

L., dnia 15 lipca 2013r.

Sąd Rejonowy w Lubinie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Witold Cieślik

Protokolant: K. K.

po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2013 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa D. S.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powoda D. S. kwotę 21.500 złotych (dwadzieścia jeden tysięcy pięćset złotych) z odsetkami ustawowymi od dnia 31.10.2012r. do dnia zapłaty,

II.  oddala dalej idące powództwo,

III.  wzajemnie znosi pomiędzy stronami koszty procesu,

IV.  nakazuje stronie pozwanej aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa (Sąd Rejonowy w Lubinie) kwotę 1.075 zł tytułem opłaty od uwzględnionej części powództwa, a pozostałymi nieuiszczonymi kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt I C 1623/12

UZASADNIENIE

Powód D. S., który w trakcie procesu uzyskał pełnoletność, domagał się zasądzenia od strony pozwanej (...) S.A. w W., którego następcą prawnym jest Towarzystwo (...) S.A. w W., na swoją rzecz kwoty 50 000,00 zł tytułem zadośćuczynienia z art. 446§4 k.c. wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także zwrotu kosztów postępowania. Wniósł nadto o zwolnienie go od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że w dniu 09.07.2008 r. około godz. 18.20 na 385 kilometrze drogi krajowej nr (...) L. – L., doszło do zdarzenia komunikacyjnego, w którym kierujący samochodem marki C. o nr rej. (...), P. S., jadąc od strony L., w miejscu gdzie oś jezdni jest zaznaczona podwójną linią ciągłą, zjechał na lewą stronę jezdni, po czym uderzył w tył jadącego prawym pasem w tym samym kierunku pojazd, odbił się od niego i uderzył czołowo w jadący z przeciwnego kierunku samochód marki F. (...). Podał także, iż wskutek powyższego zdarzenia komunikacyjnego kierujący samochodem marki C. poniósł śmierć na miejscu, a pasażer M. S. – ojciec powoda, doznał ciężkich obrażeń ciała, które doprowadziły do jego zgonu. Argumentował również, iż odpowiedzialnym za spowodowanie tego wypadku był kierujący pojazdem P. S., posiadający ubezpieczenie OC u strony pozwanej. Powód uzasadniał poza tym, że jego matka I. K. zgłosiła roszczenie odszkodowawcze stronie pozwanej, która uznała, że odpowiednie zadośćuczynienie adekwatne do poniesionej krzywdy wynosi 7 000,00 zł i wypłaciła świadczenie w kwocie 3 500,00 zł po uwzględnieniu przyczynienia się ojca powoda do szkody. Według powoda, przyznane i wypłacone dotychczas zadośćuczynienie jest zaniżone i nie odpowiada rozmiarowi doznanej przez niego krzywdy wskutek śmierci ojca. Powód nie zgodził się również z argumentacją pozwanego ubezpieczyciela, że jego ojciec w jakikolwiek sposób przyczynił się do wypadku, gdyż nie zostało wykazane jakoby ojciec powoda, wsiadając do samochodu, wiedział o stanie nietrzeźwości kierowcy, a ponadto jako pasażer nie miał wpływu na sposób prowadzenia pojazdu.

Postanowieniem Sądu z dnia 9 listopada 2012 r. powód został zwolniony od kosztów sądowych w całości.

Strona pozwana (...) S.A. w W., którego następcą prawnym jest Towarzystwo (...) S.A. w W., wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz kwoty 17,00 zł tytułem zwrotu kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu przyznała, że przyjęła co do zasady odpowiedzialność odszkodowawczą za krzywdę powstałą po stronie powoda, jednak za odpowiednią kwotę zadośćuczynienia uznano świadczenie w wysokości 7 000,00 zł, które zostało pomniejszone o 50% w związku z przyczynieniem się zmarłego ojca powoda do powstania s., gdyż miał on świadomość co do tego, że kierujący pojazdem, którym podróżował znajdował się w stanie nietrzeźwości. Według strony, pozwanej zadośćuczynienie w kwocie 7 000,00 zł za śmierć ojca powoda jest odpowiednie i adekwatne do rozmiaru cierpienia i bólu powoda po stracie osoby najbliższej. Podniosła nadto, że przesłanką determinująca wysokość należnego zadośćuczynienia jest charakter relacji łączących powoda z ojcem, który miał ograniczone prawa rodzicielskie, zatem zmarły nie stanowił wsparcia dla powoda z racji niskiej intensywności ich kontaktów. Strona pozwana uzasadniała poza tym, że powód po śmierci ojca nie korzystał z pomocy lekarza psychologa ani psychiatry, co wskazuje na to, że jego stan zdrowia nie wymagał interwencji specjalisty, a nadto nie został sam ze swoimi problemami, gdyż jest otoczony kochającą rodziną, która udziela mu pomocy i wsparcia w trudnych chwilach. Podniosła również, iż obowiązek odszkodowawczy wobec powoda powinien ulec zmniejszeniu o 50% z uwagi na przyczynienie się jego ojca do zdarzenia, w którym poniósł śmierć, gdyż decydując się na podróż z nietrzeźwym kierowcą zachował się nieroztropnie i naruszył w znacznym stopniu reguły bezpieczeństwa, narażając się na zwiększone prawdopodobieństwo uczestnictwa w wypadku drogowym, który mógł zostać spowodowany przez nietrzeźwego kierowcę. Zdaniem strony pozwanej, odsetki od kwoty zadośćuczynienia powinny być zasądzone dopiero od dnia wyrokowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 09.07.2008 r. M. S. jechał ze swoim kolegą P. S., kierującym należącym do niego samochodem marki C. (...) o nr rej. (...), z L. w kierunku L.. Kierujący pojazdem P. S. znajdował się w stanie nietrzeźwości – stężenie alkoholu 2,11 promila. Około godz. 18.20 na 385,2 km drogi krajowej nr K – 3 relacji L. – L. P. S., jadąc powyższym pojazdem od strony L. na nadmierną prędkością, w miejscu gdzie oś jezdni jest wyznaczona podwójną linią ciągłą, zjechał na lewą stronę jezdni i uderzył w bok jadącego prawym pasem w tym samym kierunku samochodu ciężarowego marki S. o nr rej. (...), po czy odbił się od niego i uderzył czołowo w jadący z przeciwnego kierunku samochód marki F. (...) o nr rej. (...). Wskutek powyższego wypadku kierujący samochodem marki C. (...) P. S. poniósł śmierć na miejscu, zaś pasażer tego pojazdu M. S. doznał ciężkich obrażeń ciała, które doprowadziły do jego śmierci w dniu 01.08.2008 r.

Postanowieniem z dnia 03.09.2008 r. śledztwo w sprawie powyższego wypadku, tj. o czyn z art. 177§2 k.k., zostało umorzone, na podstawie art. 17§1 pkt 5 k.p.k., wobec śmierci sprawcy.

dowód: akta śledztwa Prokuratury Rejonowej w Lubinie o sygn. 1 Ds. 654/08

Zmarły M. S. był ojcem powoda D. S.. W chwili śmierci ojca powód liczył 13 lat. Rodzice powoda rozwiedli się przed ukończeniem przez niego dwóch lat, przy czym w wyroku rozwodowym piecza nad małoletnim wówczas powodem została przyznana jego matce, zaś władza rodzicielska ojca powoda została ograniczona do decydowania o najważniejszych kwestiach dotyczących dziecka, nadto zostały ustalone alimenty od ojca powoda na jego rzecz w kwocie 200 zł miesięcznie. M. S. regularnie płacił alimenty początkowo w kwocie określonej w wyroku rozwodowym, a następnie po ustaleniach z matką powoda zwiększył wysokość alimentów do kwoty 300 zł miesięcznie, później do kwoty 350 zł miesięcznie, zaś ostatnio przed śmiercią do kwoty 400 zł miesięcznie. Ojciec powoda regularnie spotykał się z małoletnim synem kilka razy w tygodniu. W trakcie spotkań z synem M. S. zabierał małoletniego wówczas powoda na spacery, w odwiedziny do swojej matki a babci powoda – U. S.. Małoletni wówczas powód był bardzo związany emocjonalnie z ojcem, mimo tego że nie mieszkali razem, ojciec powoda starał się uczestniczyć w życiu swojego syna, wspierał do w trudnych chwilach, cieszył się jego sukcesami. Ojciec powoda był dla niego autorytetem, w razie potrzeby służył dobrą radą, pocieszeniem. Oprócz alimentów, ojciec powoda dawał swemu synowi prezenty, a w późniejszym okresie wręczał mu dodatkowe środki pieniężne w kwocie około 100 – 200 zł miesięcznie. M. S. kontaktował się również z matką swojego syna w sprawach dotyczących powoda.

Matka powoda – I. K. zawarła ponowny związek małżeński. Z obecnym mężem ma małoletniego syna. Powód zamieszkuje wspólnie ze swoją matką oraz jej mężem i młodszym bratem. Relacje powoda z ojczymem są bardzo dobre.

Śmierć ojca dla 13 – letniego wówczas powoda była tragicznym wydarzeniem. Utrata ojca była niezwykle ciężkim i traumatycznym przeżyciem. Powód załamał się, często płakał, zamknął się w sobie, miał trudności w nauce w pierwszej i drugiej klasie gimnazjum. Powód do chwili obecnej nie może się pogodzić ze śmiercią ojca, którego bardzo mu brakuje.

dowód: akta szkody nr 596174

odpis skrócony aktu urodzenia powoda k 7

zeznania świadka U. S. k 42

przesłuchanie małoletniego powoda D. S. k 43

przesłuchanie przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda – I.

K. k 43

przesłuchanie uzupełniające powoda D. S. k 87

Obecnie powód uczęszcza do III Liceum Ogólnokształcącego w L., osiągając przeciętne wyniki w nauce. Po ukończeniu szkoły średniej zamierza kontynuować naukę . Powód pobiera rentę rodzinną po zmarłym ojcu w kwocie 1 172,92 zł miesięcznie.

dowód: zaświadczenie z dnia 26.10.2012 r. k 9

zaświadczenie ZUS z dnia 16.10.2012 r. k 10

przesłuchanie uzupełniające powoda D. S. k 87

Sprawca wypadku komunikacyjnego z dnia 09.07.2008 r. posiadał ubezpieczenie OC w firmie (...) S.A. w W., którego następcą prawnym jest strona pozwana Towarzystwo (...) S.A. w W.. Pismem z dnia 01.02.2010 r. pełnomocnik małoletniego powoda zgłosił ubezpieczycielowi (...) S.A. roszczenie obejmujące m.in. kwotę 50 000 zł tytułem zadośćuczynienia z art. 446§4 k.c. Powyższe towarzystwo ubezpieczeń decyzją z dnia 09.03.2010 r. przyznało na rzecz małoletniego wówczas powoda kwotę 3 500 zł zadośćuczynienia po śmierci ojca, informując w piśmie z dnia 08.03.2010 r. o tym, że wysokość należnego zadośćuczynienia została ustalona na kwotę 7 000 zł, jednak została pomniejszona o 50% z uwagi na przyczynienie się jego ojca do szkody poprzez to, że zdecydował się na jazdę z kierowcą znajdującym się w stanie nietrzeźwości.

dowód: akta szkody nr 596174

kserokopia pisma z dnia 08.03.2010 r. k 8

Osoba mająca we krwi stężenie 2,11 promila alkoholu, z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością wskazuje objawy upojenia alkoholowego w postaci wyraźnych zaburzeń psychomotorycznych i sensomotorycznych pod postaci zaburzeń mowy, koordynacji ruchów i równowagi przy równoczesnym pobudzeniu psychoruchowym. U osoby takiej występuje zaczerwienienie skóry twarzy i wyraźny zapach alkoholu z ust. Osoby trzecie, nie będące pod wpływem alkoholu, z dużym prawdopodobieństwem są w stanie stwierdzić na podstawie obserwacji objawów upojenia, że osoba mająca we krwi 2,11 promila alkoholu znajduje się pod jego wpływem. Przebywanie z taka osobą w zamkniętym samochodzie osobowym umożliwia zazwyczaj wyczucie dobiegającego z jej ust intensywnego zapachu alkoholu.

dowód: opinia sądowo – lekarska k 65 – 66

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo częściowo zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 446§4 k.c. jeżeli wskutek uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia nastąpiła śmierć poszkodowanego, to sąd może przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Powyższy przepis umożliwia przyznanie najbliższym członkom rodziny osoby zmarłej wskutek czynu niedozwolonego zadośćuczynienia, które stanowi swoistą formę naprawienia poniesionej przez nich szkody niemajątkowej (krzywdy) wynikającej z cierpień psychicznych i moralnych wywołanych z utraty osoby najbliższej. W takiej sytuacji zadośćuczynienie ma charakter rekompensaty pieniężnej, mającej złagodzić cierpienie, ból i poczucie osamotnienia po utracie najbliższego członka rodziny. Pomimo tego, że przepisy prawa nie określają szczegółowo kryteriów jakimi należy kierować się przy ustalaniu wysokości należnego świadczenia z tytułu zadośćuczynienia, to jednak w dotychczasowym orzecznictwie, jak i doktrynie prawa zostały wypracowane pomocne wskazówki pozwalające na dokonanie odpowiednich ustaleń. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10 maja 2012 r., sygn. akt IV CSK 416/11 wyjaśnił, że „1. Zadośćuczynienie przewidziane w art. 446§4 k.c. nie jest zależne od pogorszenia sytuacji materialnej osoby uprawnionej i poniesienia szkody majątkowej, a jego celem jest kompensacja doznanej krzywdy, a więc złagodzenia cierpienia psychicznego wywołanego śmiercią osoby najbliższej i pomoc pokrzywdzonemu w dostosowaniu się do zmienionej w związku z tym jego sytuacji. 2. Zadośćuczynienie przewidziane w art. 446§4 k.c. jest odzwierciedleniem w formie pieniężnej rozmiaru krzywdy, która nie zależy od statusu materialnego pokrzywdzonego. Jedynie rozmiar zadośćuczynienia może być odnoszony do stopy życiowej społeczeństwa, która pośrednio może rzutować na jego umiarkowany wymiar i to w zasadzie bez względu na status społeczny i materialny pokrzywdzonego. Przesłanka „przeciętnej stopy życiowej” społeczeństwa ma charakter uzupełniający i ogranicza wysokość zadośćuczynienia tak, by jego przyznanie nie prowadziło do wzbogacenia osoby uprawnionej, nie może jednak pozbawić zadośćuczynienia jego zasadniczej funkcji kompensacyjnej i eliminować innych czynników kształtujących jego rozmiar.” Ponadto jak wyjaśnił Sąd Apelacyjny w Poznaniu z dnia 16 maja 2012 r., sygn. akt I ACa 301/12, „przewidziane w art. 446§4 k.c. zadośćuczynienie służy kompensacie krzywdy po stracie osoby najbliższej, a zatem uszczerbku dotykającego subiektywnej sfery osobowości człowieka, w szczególności cierpienia, bólu i poczucia osamotnienia, powstałych utrudnień życiowych, konieczności zasadniczo odmiennego urządzenia sobie życia, ograniczenia sfery korzystania z przyjemności.” Wysokość należnego zadośćuczynienie z powyższego tytułu powinna zależeć zatem od rozmiaru wstrząsu psychicznego, którego doznała osoba najbliższa zmarłego, natężenia cierpień psychicznych i moralnych oraz odczuwalnego wpływu braku osoby zmarłej dla ujemnych przeżyć psychicznych w dalszym życiu jej osoby najbliższej, nadto zadośćuczynienie powinno mieć ekonomicznie odczuwalną wartość, przy uwzględnieniu aktualnej stopy życiowej społeczeństwa.

W niniejszej sprawie okoliczność odpowiedzialności cywilnej strony pozwanej wobec powoda za skutki śmierci jego ojca M. S. wskutek wypadku drogowego z dnia 09.07.2008 r. pozostawała poza sporem stron. Pozwany ubezpieczyciel przyjął odpowiedzialność z tytułu umowy OC obejmującej ochroną ubezpieczeniową w zakresie odpowiedzialności cywilnej kierującego pojazdem, przyznając małoletniemu wówczas powodowi zadośćuczynienie za doznaną krzywdę z art. 446§4 k.c. w kwocie 7 000 zł i wypłacając kwotę 3 500 zł z uwagi na przyczynienie się poszkodowanego do powstania szkody w rozmiarze 50%, niemniej jednak powód uznał, że rozmiar doznanej przez niego krzywdy jest większy niż wynikałoby to z ustaleń podmiotu obowiązanego do wynagrodzenia jego cierpień fizycznych i moralnych wskutek śmierci ojca, kwestionując nadto okoliczność przyczynienia się jego ojca do swojej śmierci.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci przesłuchania powoda, jego matki I. K. oraz zeznań babci powoda – U. S. wskazuje na to, śmierć ojca powoda była dla niego ciężkim i traumatycznym przeżyciem. Powód był silnie związany emocjonalnie ze swoim ojcem, wprawdzie od rozwodu rodziców, gdy miał około dwóch lat, nie zamieszkiwał wspólnie z ojcem tylko z matką, której wyrok rozwodowy przyznawał pełnię praw rodzicielskich, to jednak ojciec powoda aktywnie uczestniczył w życiu małoletniego syna, kilka razy w tygodniu odwiedzał go, zabierał na spacery, w odwiedziny do babci. Z przesłuchania powoda i jego matki wynika, że ojciec stanowił dla niego wsparcie, służył pomocą i dobrą radą w okresie nauki szkolnej swojego syna, był dla niego autorytetem. Małoletni wówczas powód był bardzo zżyty z ojcem, z wielką chęcią uczestniczył w spotkaniach z ojcem, mógł mu się zwierzyć ze swoich problemów oraz liczyć na pocieszenie i wsparcie. Co więcej ojciec powoda regularnie partycypował w kosztach utrzymania swojego syna, płacił alimenty na jego rzecz, kupował mu prezenty, ponadto wspomagał pewnymi dodatkowymi kwotami pieniężnymi. Więź powoda z jego ojcem była zatem bardzo silna, tym bardziej iż był on jedynym dzieckiem M. S.. Z przesłuchania powoda orasz jego matki wynika, że powód bardzo przeżył śmierć swojego ojca, załamał się i zamknął w sobie, stracił nie tylko osobę najbliższą, lecz również osobę, która była dla niej oparciem, na którą zawsze mógł liczyć. Z całą pewnością śmierć ojca była dla powoda wydarzeniem tragicznym, powodującym cierpienie, ból i poczucie osamotnienia po stracie rodzica , pozbawiając go możliwości wychowania przez ojca i uzyskania naturalnego życiowego wsparcia , jakiego dziecku winni udzielać rodzice. Powyższe dramatyczne wydarzenie miało również ujemny wpływ na edukację szkolną powoda. Traumatyczne przeżycia związane ze śmiercią ojca spowodowały, iż miał trudności w nauce w pierwszych dwóch klasach gimnazjum. Powodowi trudno było odnaleźć się w nowej rzeczywistości, wciąż towarzyszyło mu poczucie pustki i ogromnej straty po śmierci ojca i dotychczas nie pogodził się z utratą ojca. Wprawdzie wstrząs psychiczny i traumę po śmierci ojca udało się powodowi przezwyciężyć dzięki wsparciu rodziny, w tym swojego ojczyma, to jednak nawet największe starania innych osób nie są w stanie przywrócić mu niepowetowanej straty jaką była śmierć jego ojca.

Uwzględniając całokształt okoliczności sprawy, rozmiar wstrząsu psychicznego, którego doznał powód po śmierci ojca, cierpienia, ból i stopień osamotnienia po utracie osoby najbliższej, Sąd uznał na podstawie art. 446§4 k.c., że rozmiar doznanej przez powoda krzywdy uzasadnia przyznanie jednorazowego świadczenia pieniężnego z tytułu zadośćuczynienia w wysokości 50 000 zł. Nadto powyższa kwota nie jest nadmierna i odpowiada przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa.

Niemniej jednak należy również mieć na względzie fakt, że ojciec powoda swoim zachowaniem przyczynił się do swojej śmierci wskutek wypadku z dnia 09.07.2008 r., co powinno mieć swoje odzwierciedlenie w odpowiednim zmniejszeniu obowiązku odszkodowawczego strony pozwanej stosownie do treści art. 362 k.c. Wprawdzie roszczenie pokrzywdzonego z art. 446§4 k.c. ma samodzielny charakter, to jednak jest ściśle związane z osobą zmarłego i dlatego jego przyczynienie się do zdarzenia, wskutek którego poniósł śmierć nie może pozostać bez wpływu na wysokość należnego zadośćuczynienia dla osób najbliższych. Bez wątpienia dyspozycja art. 362 k.c. powinna znaleźć zastosowanie również wobec osób pośrednio poszkodowanych.

W ocenie Sądu, okoliczności niniejszej sprawy wskazują na to, że M. S. swoim nierozważnym zachowaniem, decydując się na jazdę z nietrzeźwym kierowcą, naruszył w istotnym stopniu reguły bezpieczeństwa i zaniechał roztropnej dbałości o swoje zdrowie i życie, przez co w znaczny sposób przyczynił się do swojej tragicznej śmierci wskutek wypadku spowodowanego przez nietrzeźwego kierowcę. Z akt śledztwa Prokuratury Rejonowej w Lubinie o sygn. 1 Ds. 654/08 wynika, że sprawca wypadu P. S., w chwili zdarzenia znajdował się w stanie nietrzeźwości – stężenie 2,11 promila alkoholu. Natomiast z opinii biegłego sądowego z zakresu medycyny sądowej wynika, że osoby trzecie z dużym prawdopodobieństwem są w stanie stwierdzić na podstawie objawów upojenia alkoholowego w postaci zaburzeń mowy, koordynacji ruchów i równowagi, zaczerwienienia skóry twarzy i silnego zapachu alkoholu z ust, że osoba mająca we krwi 2,11 promila alkoholu znajduje się pod jego wpływem. Mając powyższe na względzie, należy zatem uznać, iż ojciec powoda, decydując się na jazdę z P. S. w dniu 09.07.2008 r. miał pełną świadomość, ze ten znajduje się w stanie nietrzeźwości. Według Sądu, M. S. swoim nieroztropnym zachowaniem przyczynił się do swojej tragicznej śmierci w wypadku drogowym w rozmiarze 50%. Tym samym wysokość należnego zadośćuczynienia powinna być pomniejszona o połowę do kwoty 25 000 zł W związku z tym, że strona pozwana dotychczas wypłaciła powodowi kwotę 3 500 zł, to obowiązana jest do zapłaty pozostałej kwoty w wysokości 21 500 zł. Natomiast powództwo w pozostałej części podlegało oddaleniu.

Odsetki ustawowe od uwzględnionej dopłaty zadośćuczynienia zostały zasądzone, na podstawie art. 481§1 i §2 k.c. Sąd rozpoznający niniejszą sprawę podziela pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 14 kwietnia 1997 r. (II CKN 110/97) i w wyroku z dnia 28 czerwca 2005 r. (I CK 7/05), że świadczenie z tytułu zadośćuczynienia ma charakter bezterminowy i przekształcenie go w zobowiązanie terminowe następuje po wezwaniu dłużnika do jego wykonania przez wierzyciela. W związku z tym, że żądanie kwoty zadośćuczynienia w kwocie 50 000 zł na rzecz powoda zostało wystosowane do ubezpieczyciela w piśmie z dnia 01.02.2010 r., to wymagalność odsetek od tej kwoty nastąpiła od chwili doręczenia tego pisma, czyli od dnia 08.02.2010 r. Dlatego też roszczenie odsetkowe w chwili wniesienia pozwu, tj. w dniu 31.10.2012 r., było już wymagalne.

Z uwagi na to, że żądania stron zostały tylko częściowo uwzględnione, Sąd, na podstawie art. 100 k.p.c., zniósł wzajemnie koszty procesu pomiędzy stronami.

Strona pozwana obowiązana jest również do uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa (Sąd Rejonowy w Lubinie) kwoty 1 075 zł tytułem opłaty od uwzględnionej części powództwa, a pozostałymi nieuiszczonymi kosztami sądowymi obciążono Skarb Państwa.

Mając powyższe na uwadze orzeczono, jak w sentencji.