Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

18 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Beata Glazar

Protokolant:Magdalena Szlachtowicz

po rozpoznaniu 18 marca 2014 r. w Jeleniej Górze

sprawy z powództwa W. K.

przeciwko (...) S.A.w W.

o zadośćuczynienie

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A.w W.na rzecz powoda W. K.kwotę 40.000 zł. (czterdzieści tysięcy złotych) z ustawowymi odsetkami od 05.09.2010 r., do dnia zapłaty,

II.  umarza postępowanie w zakresie żądania zasądzenia odsetek ustawowych za okres od 05.08.2010 r., do 04.09.2010 r.,

III.  ustala odpowiedzialność pozwanego na przyszłość za skutki wypadku drogowego jakiemu uległ powód 16.04.2008 r.,

IV.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

V.  koszty procesu między stronami wzajemnie znosi,

VI.  nakazuje ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa z zasądzonego w punkcie I roszczenia kwotę 2288,71 zł., tytułem części opłaty sądowej oraz części wydatków związanych z wynagrodzeniami biegłych,

VII.  nakazuje pozwanemu aby uiścił na rzecz Skarbu Państwa, kasa Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze kwotę 2288,71 zł., tytułem części opłaty sądowej oraz części wydatków związanych z wynagrodzeniem biegłych.

Sygn. akt I C 219/14

UZASADNIENIE

Powód W. K.wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A.w W.(następcy prawnego (...) S.A.w W.) kwoty 40.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od 5.08.2010r. do dnia zapłaty, ustalenia odpowiedzialności pozwanego na przyszłość za skutki zdarzenia z 17.04.2008 r. oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 4800 zł(jako podwójnej stawki minimalnej) oraz 17 zł opłaty skarbowej.

W uzasadnieniu powód wskazał, że 16.04.2008r. doznał obrażeń ciała w wyniku wypadku, którego sprawcą był kierowca V. (...) R. K.. W dacie zdarzenia pojazd posiadał ubezpieczenie OC w (...) S.A. w W. ( którego następcą jest pozwany) ,a który w toku postępowania likwidacyjnego uznał swoją odpowiedzialność za skutki przedmiotowego wypadku. Wskutek wypadku powód doznał ciężkich obrażeń ciała w tym urazu wielonarządowego, otwartego złamania obu kości podudzia lewego, złamania kości sitowej, stłuczenia oczodołu lewego oraz rany tłuczonej wargi dolnej. Powód zmuszony był podjąć stałe leczenie w zakresie ortopedycznym, które kontynuuje do chwili obecnej. Porusza się przy pomocy kuli. W tych okolicznościach powód uznał dotychczas wypłacone przez pozwanego zadośćuczynienie w łącznej wysokości 30.000 zł za zbyt niskie, nieadekwatne do rozmiaru poniesionej krzywdy.

Pozwane (...) S.A.w W.(następca prawny (...) S.A.w W.) wniosło o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu w tym zastępstwa procesowego. Dodatkowo wnosiło o zawiadomienie o toczącym się postępowaniu sprawcy wypadku R. K.jako interwenienta ubocznego.

Strona pozwana przyznała, że powód uległ wypadkowi spowodowanemu przez kierującego pojazdem ubezpieczonym w jego zakładzie, w następstwie którego doznał znacznych obrażeń ciała i narażony został na cierpienie. Dodała, że lekarz zaufania pozwanego ustalił skutki doznanych obrażeń i określił trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 30 %. W ocenie pozwanego dotychczas wypłacona kwota 30.000 zł tytułem zadośćuczynienia w pełni rekompensuje doznaną przez powoda krzywdę, a kwota dochodzona pozwem jest nazbyt wygórowana. Zdaniem pozwanej nie ma żadnych podstaw do uwzględnienia żądania ustalenia odpowiedzialności pozwanego na przyszłość . W przypadku ujawnienia się nowych skutków wypadku powód i tak będzie zobowiązany do udowodnienia związku przyczynowego pomiędzy wypadkiem a tymi skutkami . Brak natomiast orzeczenia w tym zakresie nie stoi na przeszkodzie dochodzenia przez powoda nowych roszczeń , wynikających z później ujawnionych szkód.

Pismem z 14 listopada 2013 r.(k.221) powód rozszerzył żądanie pozwu do kwoty 80.000 zł tytułem zadośćuczynienia i wniósł o zasądzenie kosztów procesu w tym tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego kwoty 7.200 zł i 34 zł tytułem opłat skarbowych od pełnomocnictw , wskazując , że opinie biegłych sądowych potwierdzają skalę doznanych przez powoda obrażeń oraz wskazują na wysoki stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu powoda (55%).

Strona pozwana w piśmie z 29.11.2013 r. (k.240-241) nadal wnosiła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu. Podniosła , z pełnym zrozumieniem dla doznanych przez powoda obrażeń i cierpień , że brak jest podstaw merytorycznych do rozszerzenia powództwa. Powód bowiem nie wskazał żadnych nowych okoliczności faktycznych , które mogłyby ewentualnie uzasadniać przyznanie wyższego zadośćuczynienia. Decyzja bowiem powoda podyktowana została jedynie wysokością oszacowanego przez biegłego chirurga uszczerbku na zdrowiu na poziomie 55%. Natomiast biegły ortopeda ten sam uszczerbek określił na poziomie 15%.

R. K., mimo zawiadomienia , nie wstąpił do procesu w charakterze interwenienta ubocznego po stronie pozwanej ( vide :k.125 i 129 akt).

Postanowieniem z 7 lutego 2014 r. Sąd Rejonowy w J. (...) w K.sprawę przekazał do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Jeleniej Górze . (k. 250)

Po wydaniu opinii biegły z zakresu chirurgii A. B. 24.11.2013 r. zmarł .

Na rozprawie 18 marca 2014 r.( k.260 verte) powód wniósł o zasądzenie odsetek ustawowych od roszczenia głównego od 5.09.2010 r. i cofnął pozew w zakresie zasądzenia odsetek ustawowych za okres od 5.08.2010 r. do 4.09.2010 r. , zrzekając się w tym zakresie roszczenia.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

16.04.2008r. na drodze krajowej nr (...) doszło do wypadku komunikacyjnego . Kierujący samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej. (...) R. K. , będący w stanie nietrzeźwości , podjął nieprawidłowo manewr wyprzedzania poprzedzającego go samochodu osobowego marki O. (...) o nr rej. (...), kierowanego przez powoda W. K. , doprowadzając swoim zachowaniem do zderzenia z nadjeżdżającym z przeciwnego kierunku samochodem marki S. (...) o nr rej. (...) z pojazdem marki O. (...) .

( dowód: notatka urzędowa (...)Policji w J.k. 9, akta szkody (...) – zgłoszenie szkody k. 2 i 49, )

W dacie wypadku pojazd V. (...) o nr rej. (...) ubezpieczony był z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego.

(bezsporne)

Bezpośrednio po wypadku powód został przetransportowany do (...)Szpitala (...) L., gdzie podjęto leczenie operacyjne w postaci zespolenia podudzia lewego gwoździem (...)oraz dokonano nastawienia i zespolenia metodą W.pięty prawej . Na skutek wystąpienia ostrej niewydolności oddechowej powód po zabiegu do 20.04.2008 r. przebywał na oddziale (...), a następnie kontynuował leczenie na oddziale (...) (...). 25.04.2008 r. powód został wypisany do domu z rozpoznaniem urazu wielonarządowego, złamaniem obu kości podudzia lewego , złamaniem kości piętowej prawej oraz sitowej, stłuczeniem oczodołu lewego i raną tłuczoną wargi dolnej. Powodowi zalecono zakaz obciążania obu kończyn dolnych do czasu zrostu kostnego , poruszania się na wózku inwalidzkim , pozostawania w unieruchomieniu gipsowym , stosowania środków farmakologicznych oraz kontroli w poradni (...).

Powód od 22.05.2008 r. kontynuował leczenie w poradni (...) .Na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika (...)z 19.08.2009 r. przyznano powodowi świadczenie rehabilitacyjne . W ramach prewencji rentowej (...), powód w okresie od 8.10.2008 r. do 31.10.2008 r. przeszedł rehabilitację leczniczą w (...) S.A.w L.. Natomiast w okresie od 3.06.2009 r. do 26.06.2009 r. taką rehabilitację odbył w Ośrodku (...) S.Aw S..

( dowód : historia choroby powoda k. 13-80, orzeczenie lekarza orzecznika k.81, informacja o przebytej rehabilitacji leczniczej w ramach prewencji rentowej (...)).

Powód w wyniku wypadku z 16.04.2008 r. doznał w zakresie urazów ortopedycznych otwartego złamania kości podudzia lewego, wieloodłamowego złamania prawej kości piętowej z pourazowym płaskostopiem i koślawością stopy . Uszczerbek na zdrowiu z powodu uszkodzenia narządu ruchu wynosi 15%.(złamanie kości podudzia lewego-5%, złamanie kości piętowej z następową koślawością stawu skokowego i płaskostopiem pourazowym -10%). Powstała deformacja i dysfunkcja prawej kończyny dolnej jest praktycznie nieodwracalna i trwała .Koślawość stawu skokowego nie powstała na skutek wyciągania powoda po wypadku z samochodu , a na skutek deformacji kości piętowej w wyniku złamania kości oraz pourazowego płaskostopia . Powód w chwili wypadku był zapięty pasem bezpieczeństwa .

(dowód : opinia główna biegłego sądowego w dziedzinie ortopedii i traumatologii lek. med. R. B. k. 140-142 i opinia uzupełniająca k.178).

Pismem z 29 lipca 2010r. powód wezwał pozwanego do zapłaty zadośćuczynienia w wysokości 80.000 zł oraz kosztów z tytułu opieki sprawowanej nad powodem w kwocie 9.480 zł i diety w kwocie 2370 zł. Pismo to do ubezpieczyciela wpłynęło 2.08.2010 r. ( k.49 akt szkody).

W toku postępowania likwidacyjnego, pozwany przyznał powodowi zadośćuczynienie w kwocie 30.000 zł

(bezsporne )

W toku postępowania likwidacyjnego lekarz badający powoda na zlecenie pozwanego stwierdził u niego łącznie 30 % trwały uszczerbek na zdrowiu zgodnie z tabelami , w tym:

- złamanie obu kości podudzia 10 %,

- złamanie kości piętowej prawej 15 %,

- złamanie kości sitowej 3 %

-stłuczenie głowy 2 %,

(akta szkody - orzeczenie lekarza k. 71)

Przez sześć miesięcy po wypadku powód poruszał się na wózku inwalidzkim . Obecnie powód porusza się przy pomocy kuli łokciowej . Próbuje chodzić bez kul, jednak sprawia mu to dużą trudność . Wieczorami odczuwa dokuczliwy ból w prawej nodze . W związku z tym bierze środki przeciwbólowe .

Powód w dacie wypadku miał 34 lata. Mieszkał z konkubiną i wspólnymi dziećmi. Od 2010 r. konkubina mieszka i pracuje w Szwajcarii , a dzieci pozostają pod opieką babci. Powód płaci alimenty na rzecz dzieci z konkubinatu( 2) i z małżeństwa( 1) w kwocie łącznej 750 zł miesięcznie. Przed wypadkiem był zatrudniony w (...)w C.jako kowal z wynagrodzeniem netto 3000 zł. Przed zdarzeniem powód był zdrowy, sprawny fizycznie. Ujeżdżał konie , a w siodle potrafił przebywać 7-8 godzin dziennie . Obecnie w siodle może siedzieć 2-3 godziny i spełnia to dla niego funkcję rehabilitacyjną . Korzysta z tego dwa razy w tygodniu . Przygotowuje konie do (...). Powód nie pracuje, zbiera puszki i złom. Z tego tytułu otrzymuje miesięcznie 400-470 zł .Po pobycie w sanatoriach zatrudnił rehabilitantkę , która przychodziła 7 razy w miesiącu . Za jedną wizytę płacił 300-400 zł. Wykonywał wtedy ćwiczenia w celu uruchomienia stawu skokowego.

(dowód: przesłuchanie powoda e-protokół z 18.03.2014r. 00:15:41-00:31:40 w tym k. 124-124v) .

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powód domagał się od pozwanego zadośćuczynienia w wysokości początkowo 40.000zł , a po złożeniu opinii przez biegłego A. B. rozszerzył żądanie do kwoty 80.000 zł .

Strona pozwana wnosząc o oddalenie powództwa zarzucała, że dotychczas wypłacona powodowi tytułem zadośćuczynienia kwota 30.000 zł zrekompensowała mu doznaną krzywdę.

Poza sporem w sprawie były okoliczności w jakich doszło do wypadku 16.04.2008 r., a także osoba sprawcy, jak i kwestia odpowiedzialności gwarancyjnej pozwanego. Sprawca wypadku R. K. ponosi odpowiedzialność odszkodowawczą na zasadzie art. 436 § 1 k.c. w zw. z art. 435 § 1 k.c. Z kolei odpowiedzialność pozwanego opiera się na art. 822 k.c. i art. 9 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U.2013.392 j.t. ze zm.).

Sąd oceniając zasadność żądania w zakresie zadośćuczynienia uznał je za zasługujące na uwzględnienie, choć w kwocie niższej od tej, której domagał się powód, rozszerzając żądanie .

Zgodnie z art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania

rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty, natomiast wedle art. 445 § 1 k.c. w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Ustawodawca przy stylizacji art. 445 § 1 k.c. posłużył się zwrotem „odpowiednia suma", sam przepis nie zawiera jednak konkretnych czynników, które należałoby mieć na względzie przy ustalaniu wielkości zadośćuczynienia. Stąd też doniosłą rolę w sprawach o zadośćuczynienie odgrywają kryteria wypracowane przez praktykę orzeczniczą sądów. Przy ustalaniu wysokości należnego zadośćuczynienia należy wziąć pod uwagę zwłaszcza stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność i czas trwania, nieodwracalność następstw uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia (kalectwo, oszpecenie) oraz konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w życiu osobistym i społecznym. Zatem, przy określaniu wysokości zadośćuczynienia należy mieć na uwadze, że jego celem jest wyłącznie złagodzenie doznanej przez poszkodowanego krzywdy. Zadośćuczynienie z art. 445 k.c. ma charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość musi przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie jednak wysokość ta nie może być nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy i powinna być utrzymana w rozsądnych granicach (patrz: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9.11.2007r. V CSK 245/07).

W ocenie Sądu, biorąc pod uwagę wskazane wyżej czynniki i kryteria, odpowiednią sumą zadośćuczynienia za doznaną przez powoda krzywdę będzie dalsza kwota 40.000 zł, poza wypłaconymi dotychczas 30.000 zł, łącznie 70.000 zł.

Bezspornie powód wskutek wypadku z 16.04.2008r. doznał uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia. Jego obrażenia były rozległe, zdiagnozowano u niego: uraz wielonarządowy, złamanie obu kości podudzia lewego , złamanie kości piętowej prawej oraz sitowej, stłuczenie oczodołu lewego , ranę tłuczoną wargi dolnej, ostrą niewydolność krążeniową i oddechową ( po operacji) . Skutkowały one koniecznością natychmiastowej hospitalizacji, która trwała w okresie 16.04.2008r.-25.04.2008r. U powoda przeprowadzono zabiegi operacyjne, związane z zaopatrzeniem ran oraz stabilizacją złamanych kości. Pobytowi w szpitalu towarzyszył ból fizyczny, poczucie niepewności co do dalszej przyszłości powoda, niemożność poruszania się, wykonywania czynności samoobsługowych. Po opuszczeniu szpitala powód poddawany był rehabilitacji, co również wiązało się z dolegliwościami bólowymi, które w istocie towarzyszą mu do chwili obecnej i zmuszają go do przyjmowania leków przeciwbólowych. Po wyjściu ze szpitala powód zdany był na pomoc konkubiny .

Poważne uszkodzenia narządu ruchu skutkowały koniecznością diametralnej zmiany stylu życia powoda. Obecnie z trudem porusza się on przy pomocy kul łokciowych. Powód, przed wypadkiem był zdrowy i sprawny fizycznie. Przez 7-8 godzin mógł pozostawać w siodle. Obecnie tylko 2-3 godziny dwa razy w tygodniu.

Leczenie powoda nie zostało zakończone, pozostaje pod opieką ortopedyczną. Na skutek wypadku stracił dobrze płatną pracę. Konkubina zostawiła go , gdyż nie osiągał wynagrodzenia i nie mógł utrzymać rodziny.

Mając na uwadze powyższe, w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego, Sąd uznał, że dotychczas wypłacone zadośćuczynienie w wysokości 30.000 zł było zbyt niskie i nie rekompensowało w pełni doznanej przez powoda krzywdy.

Reasumując, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda tytułem zadośćuczynienia dalszą kwotę 40.000 zł. Łącznie przyznana powodowi kwota zadośćuczynienia wyniesie 70.000 zł, co będzie sumą odpowiednią do stopnia doznanych przez niego w związku z wypadkiem cierpień fizycznych i psychicznych oraz ułatwi mu przezwyciężenie ujemnych przeżyć związanych ze zdarzeniem i przystosowanie się do zmienionej sytuacji życiowej.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 455 k.c. w zw. z art. 481 k.c. i art. 14 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U.2013.392 j.t.). Pismem z 29 lipca 2010 r., które pozwany otrzymał 2.08.2010 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty zadośćuczynienia w wysokości 80.000 zł. Pozwany uwzględnił ( co jest bezsporne) jedynie część żądania, w kwocie 30.000 zł. Zatem pozwany pozostawał w opóźnieniu od dnia 3.09.2010 r. w zakresie zapłaty kwoty 40.000 zł, wobec czego odsetki od tej kwoty zasądzone zostały, zgodnie z żądaniem wskazanym na rozprawie 18.03.2014 r., od 5.09.2010 r.

Wobec cofnięcia przez stronę powodową, ze zrzeczeniem się roszczenia , żądania w przedmiocie odsetek za okres od 5.08.2010r. do 4.09.2010r., Sąd, na podstawie art. 355 § 1 k.p.c., umorzył postępowanie w tym zakresie (punkt II wyroku).

Na podstawie art.189 kpc ustalono odpowiedzialność pozwanego na przyszłość za skutki wypadku drogowego , jakiemu uległ powód 16.04.2008 r. Zgodnie z tym przepisem powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny.

W wyniku wypadku powód doznał poważnych obrażeń ciała i istnieje ryzyko pogorszenia się jego stanu zdrowia w przyszłości , ujawnienia się nowych schorzeń Dopuszczalność powództwa o ustalenie istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, w myśl art. 189 k.p.c., uzależniona jest od wystąpienia interesu prawnego po stronie powoda. Obowiązek wykazania takiego interesu spoczywał na stronie powodowej, jako formułującej takie żądanie w sprawie niniejszej. Analiza treści pozwu i kolejnych pism procesowych wydaje się wskazywać, że interes prawny w żądaniu ustalenia polega na chęci uzyskania stanu pewności odnośnie zasady odpowiedzialności pozwanego za skutki wypadku objętego pozwem. Wyeliminowanie lub przynajmniej złagodzenie trudności dowodowych mogących wystąpić w kolejnym procesie odszkodowawczym z uwagi na upływ czasu pomiędzy wystąpieniem zdarzenia szkodzącego, a dochodzeniem naprawienia szkody może stanowić przesłankę do przyjęcia interesu prawnego w żądaniu wydania ustalającego odpowiedzialność pozwanego, co do zasady.

Sąd Najwyższy w uchwale z 17 kwietnia 1970 , IIIPZP34/69, OSNC 1970/12/217 wyraził pogląd, który sąd orzekający w pełni podziela i aprobuje ,że w sprawie o naprawienie szkody wynikłej z uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia , zasądzenie określonego świadczenia nie wyłącza jednoczesnego ustalenia w sentencji wyroku odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące powstać w przyszłości z tego samego zdarzenia. Podobne stanowisko zajął Sąd Najwyższy w uchwale z 24 lutego 2009 r. , IIICZP 2/09.

Dalej idące powództwo, jako pozbawione podstaw, podlegało oddaleniu, co zaznaczono w punkcie IV wyroku.

Sąd poczynił ustalenia na podstawie dowodów z dokumentów, które uznał za wiarygodne i przydatne w sprawie, a prawdziwości których żadna ze tron nie kwestionowała oraz z przesłuchania powoda. Twierdzenia powoda były spójne, logiczne, a ponadto korespondowały z pozostałymi dowodami przeprowadzonymi w sprawie, w tym dokumentacją lekarską. Zakres doznanych przez powoda uszkodzeń ciała, zastosowane leczenie, jego przebieg, nie były w sprawie sporne. Dokumentacja lekarska, zeznania powoda, opinia biegłego R. B., pozwoliły na ustalenie skutków wypadku dla zdrowia powoda i jego sytuacji życiowej. Żadna ze stron po opinii uzupełniającej tegoż biegłego nie kwestionowała już wniosków opinii. Powód dodatkowo wnosił o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu chirurgii urazowej, podnosząc, że oprócz uszkodzenia narządu ruchu , powód doznał urazu głowy , stłuczenia okolicy lewego oczodołu , złamania kości sitowej . Wniosek ten został uwzględniony.

Co do opinii biegłego sądowego z zakresu chirurgii urazowejA. B., który wskazał , że uszczerbek na zdrowiu powoda co do narządu ruchu wynosi 55% należy stwierdzić, że biegły ten nie wykonał opinii zgodnie ze zleceniem Sądu Rejonowego (k. 195). W zleceniu bowiem zostało wskazane , na jakie okoliczności opinia ma być przeprowadzona i że przy jej sporządzeniu należy pominąć okoliczności ustalone już przez biegłego sądowego R. B.w opinii z 29.12.2012 r. Tymczasem biegły ten wskazał w swojej opinii jakich obrażeń doznał powód ( w tym złamanie obu kości podudzia lewego i złamanie wieloodłamowe kości piętowej prawej), a jednocześnie ocenił ,że uszczerbek na zdrowiu w zakresie podudzia prawego ( a takie nie było uszkodzone) wynosi 25% i w zakresie stawu skokowego prawego wynosi 30%. Biegły zatem odmiennie ocenił już wcześniej oceniony uszczerbek na zdrowiu przez biegłego R. B.co do stawu skokowego prawego, oraz kości podudzia lewego( najprawdopodobniej błędnie wskazując podudzie prawe. ). Nie wypowiedział się co do pozostałych urazów i uszczerbku na zdrowiu z tego tytułu. Jednak pełnomocnik powoda nie zgłaszał zastrzeżeń do tej opinii lecz rozszerzył żądanie pozwu o dalszą kwotę 40.000 zł. Wprawdzie strona pozwana wnosiła zastrzeżenia co do ustalonego odmiennie uszczerbku na zdrowiu w wysokości 55% (odmiennie niż wskazał to biegły ortopeda –traumatolog-15%), to jednak biegły nie mógł się ustosunkować do tych zarzutów , gdyż zmarł. Zaznaczenia w tym miejscu wymaga , że określany procentowo rozmiar uszczerbku na zdrowiu ma jedynie charakter pomocniczy, przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia.

Zważyć przy tym należy , że nie nastąpiły żadne nowe okoliczności w trakcie niniejszego postępowania , świadczące o zmianie stanu zdrowia powoda, na skutek wypadku. Sam bowiem pełnomocnik powoda występując z rozszerzeniem powództwa (k.221-223) wskazał, że biegli potwierdzili skalę doznanych przez powoda obrażeń. Wnosząc zatem pozew , powód wskazał jakich doznał obrażeń , ich intensywność oraz jakiego doznał cierpienia. To wszystko zdaniem powoda uzasadniało wystąpienie z pozwem o zadośćuczynienie w kwocie 40.000 zł , a zatem ocenił rekompensatę na kwotę 70.000 zł( wcześniej wypłacono powodowi kwotę 30.000 zł.). Podnieść ponownie należy , że procentowo określony uszczerbek służy tylko jako pomocniczy środek ustalenia rozmiaru odpowiedniego zadośćuczynienia . Należne poszkodowanemu zadośćuczynienie nie może być mechanicznie mierzone przy zastosowaniu stwierdzonego procentowego uszczerbku na zdrowiu. Wprawdzie w trakcie trwania procesu , powód był uprawniony do rozszerzenia powództwa o dalszą kwotę, to jednak nie wynikało to ze zmiany okoliczności sprawy , rzutujący w sposób decydujący na rozmiar krzywdy, a jedynie ze wskazanego przez biegłego chirurga wyższego uszczerbku na zdrowiu , niż wskazał to biegły ortopeda. Nie wynika jednak z materiału dowodowego, by zmiana ta była skutkiem pogorszenia stanu zdrowia powoda. Rodzaj i rozmiar doznanych przez powoda uszkodzeń ciała na skutek wypadku i rozstroju zdrowia utrzymuje się od momentu wytoczenia powództwa . Szacując rozmiar swojej krzywdy powód nie może kierować się jedynie pomocniczym wskaźnikiem procentowym , jakim jest rozmiar uszczerbku na zdrowiu. Należy przy tym dodać, że gdyby biegły A. B. wypowiedział się w granicach wskazanych przez sąd i nie oceniał jedynie uszczerbku na zdrowiu w zakresie narządu ruchu( co uczynił inny specjalista w tej dziedzinie), to być może okazałoby się, że z powód nie doznał uszczerbku na zdrowiu w zakresie innych narządów lub uszczerbek ten byłby kilkuprocentowy.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c., znosząc je wzajemnie. Powód domagał się kwoty 80.000 zł, zasądzono na jego rzecz kwotę 40.000 zł, a zatem wygrał sprawę w 50 %, a przegrał również w 50 %. Nie było też podstaw do uwzględnienia żądania zasądzenia stronie powodowej kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 7200 zł , jako dwukrotności stawki minimalnej. Zgodnie bowiem z §4 ust.2 z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.2013.461 j.t.) w razie zmiany w toku postępowania wartości stanowiącej podstawę obliczania opłat , bierze się pod uwagę wartość zmienioną poczynając od następnej instancji .

Strona powodowa poniosła koszty: 2400 zł zastępstwa procesowego - § 6 pkt. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.2013.461 j.t.), oraz pozostałe koszty procesu wskazane w spisie kosztów pod poz.1 i 2 (k.259), łącznie 2895,63 zł . Sąd miał również na uwadze, że w niniejszej sprawie nie występują przesłanki do żądania wynagrodzenia w podwójnej stawce minimalnej , gdyż sprawa nie była skomplikowana , tak pod względem faktycznym, ani prawnym, a przy tym nakład pracy pełnomocnika był niewielki. Pozwany poniósł koszty zastępstwa procesowego w wysokości 2400 zł .

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2010.90.594 j.t. ze zm.) w zw. z art. 100 kpc Sąd nakazał ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa , z zasądzonego w punkcie I wyroku roszczenia kwotę 2288,71 zł , tytułem opłaty sądowej od oddalonego żądania ( 40.000 zł x5%= 2000 zł ) i połowę wydatków związanych z wynagrodzeniem biegłych ( 577,41 zł x 50%= 288,71 zł.).

Na zasadzie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2010.90.594 j.t. ze zm.) w zw. z art. 100 kpc , Sąd nakazał pozwanemu, aby uiścił na rzecz Skarbu Państwa kasa Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze kwotę 2288,71 zł, tytułem opłaty sądowej od pozwu, w części , w jakiej powód wygrał proces ( 40.000 zł x5%= 2000 zł ) i połowę wydatków związanych z wynagrodzeniem biegłych ( 577,41 zł x 50%= 288,71 zł ).