Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód, M. W. wniósł przeciwko (...) SA Oddział w Polsce pozew domagając się zapłaty 10.424,58 zł na którą składa się kwota 10.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz z odsetkami od dnia 8.08.2012r. do dnia zapłaty, 424,58 zł tytułem zwrotu utraconego dochodu za okres 9-31.08.2012r. wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu swoich żądań powód podał, iż wynikają one z następstw wypadku komunikacyjnego jakiego doświadczył w dniu 8.08.2012r. w wyniku którego doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia klatki piersiowej oraz urazu skrętnego odcinka szyjnego kręgosłupa.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości podnosząc, iż nie kwestionuje odpowiedzialności za skutki wypadku co do zasady . Zdaniem pozwanego dochodzone w pozwie kwoty są wygórowane i nie udowodnione w szczególności w zakresie żądanego odszkodowania. Co do dochodzonych odsetek pozwany podniósł, że ewentualnie winy być naliczone dopiero od dnia wyrokowania. Pozwany wypłacił powódce tytułem zadośćuczynienia kwotę 5.000 z oraz kwotę 377,63 zł tytułem kosztów leczenia.

Pismem procesowym z dnia 11.10.2013r. ( data wpływu) powód rozszerzył powództwo o dodatkowa kwotę 910 zł warz z odsetkami od 10.10.2013r. tytułem zwrotu kosztów leczenia.

Pozwany nie ustosunkował się do roszczenia związanego z rozszerzeniem powództwa.

Sąd ustalił co następuje:

W dniu 18.08.2012r. doszło do kolizji drogowej w której uczestniczył powód jako pasażer. Powód wyszedł z pojazdu samodzielnie , po kilkunastu minutach odczul ból w okolicy szyi i klatce piersiowej oraz wystąpiły bóle głowy. Początkowo odmówił hospitalizacji jednak w godzinach nocnych z uwagi na nasilające się bole udał się do szpitala. Nie stwierdzono zmian urazowych , zalecono noszenie kołnierza Campa przez 1 miesiąc. Powód pozostawał pod kontrola ortopedy. Do chwili obecnej powód skarży się na bóle głowy oraz drętwienia opuszek palców rąk, które nasilają się głównie w nocy. Początkowo objawy te były znacznie bardziej nasilone niż obecnie, ponieważ powód korzystał z zabiegów fizykoterapeutycznych po których odczuł znaczną poprawę. Od 21.08.2012r. powód podjął leczenia w poradni neurologicznej, wykonano szereg badań specjalistycznych MRIkręgosłupa szyjnego, usg tętnic szyjnych, USG. Stwierdzono pourazowy zespół korzeniowy kręgosłupa szyjnego wypadku dnia 8.08.2012r. Badania diagnostyczna umożliwiły prawidłowe rozpoznanie jednostki chorobowej a prowadzone leczenie farmakologiczne i fizykoterapeutyczne dało wyraźną poprawę zmniejszenia się dolegliwości.

W ocenie biegłego neurologa powód doznał 8 % stałego uszczerbku na zdrowiu. Biegły ortopeda nie stwierdził powstania uszczerbku na zdrowiu w związku z przedmiotowym wypadkiem.

Przed wypadkiem powód był w pełni sprawną osobą, uczęszczał na siłownię, lubił sport, zatrudniony przy produkcji tulei papierowej zmuszony jest do podnoszenia ciężarów i częstej zmiany pozycji ze zgięciem tułowia, co przed wypadkiem nie stanowiło dla powoda żadnego problemu. Po wypadku powód jednak odczuwa częste napadowe bóle głowy, drętwienie rąk, które nasilają się przy podnoszeniu ciężarów.

Dowód:

1.  historia choroby leczenia powoda, k. 10

2.  pismo kierowane do pozwanego z dnia 24/08/2012r., k. 11

3.  zaświadczenia lekarskie powoda, k. 14-15

4.  pismo kierowane do pozwanego z dnia 19/09/2012r. , k. 19

5.  historia zdrowia i choroby powoda , k. 17-18, 24

6.  pismo pozwanego kierowane do A. z dnia 18/09/2012r. 25/09/2012r., k. 20

7.  przesądowe wezwania do zapłaty 03/10/2012r. , k. 22

8.  orzeczenie lekarskie wydane na wniosek pozwanych zarejestrowane w dniu 11/10/2012r. , k. 25

9.  pismo pozwanego w sprawie możliwości ugodowego załatwienia sporu z dnia 28/11/2012r. k. 27

10.  pismo z dnia 05/12/2012r. – decyzja o przyznaniu wysokości zadośćuczynienie kosztów leczenia. , k. 28

11.  wyniki badania powoda EMG, USG Dopplertętnic, konsultacja neurologiczna, badania MR odcinka szyjnego, rachunki za badania Doppler, , konsultacje neurologiczna, RM. I ENGkończyn górnych, k. 116-122

12.  opinia biegłego neurologa, k. 133

13.  opinia biegłego ortopedy 77,154

14.  akt szkody,

15.  zeznania powoda, k. 61-62

Sąd zważył co następuje:

Poczynione w postępowaniu ustalenia faktyczne pozwoliły na uwzględnienie roszczeń powoda w całości.

Bezspornym w sprawie jest, że pozwany przyjął odpowiedzialność za skutki przedmiotowego wypadku Bezspornym pozostaje również zakres urazów jakich powód doznał w wyniku wypadku komunikacyjnego w dniu 8.08.2012r.

Za podstawę odpowiedzialności strony pozwanej za szkodę poniesioną przez powódkę stanowi przepis art. 822§ 1 kc , który stanowi, że przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Stosownie do §4 art. 822 kc uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Istnienie tego uprawnienia po stronie poszkodowanego potwierdza także przepis art. 19 ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z dnia 16 lipca 2003 r.). Zgodnie z art. 13.2 tej ustawy zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie lub świadczenie z tytułu ubezpieczenia obowiązkowego na podstawie uznania roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia w wyniku ustaleń, zawartej z nim ugody lub prawomocnego orzeczenia sądu.

Sporną kwestią pozostaje zatem kwota dochodzona pozwem.

Nie ulega wątpliwości, iż doznane urazy wiążą się z dużą bólu i cierpienia. Okres powypadkowy jak cały długi okres powrotu do zdrowia był bardzo trudny do zniesienia dla pokrzywdzonego; ból pourazowy w takim zakresie jakiego doświadczył, konieczność unieruchomienia i towarzyszące dolegliwości bólowe głowy trwające do dnia dzisiejszego , drętwienie rąk- wszystkie te okoliczności powstałe na skutek wypadku wiązały się jedynie z poczuciem cierpienia i krzywdy. Odczucia powoda w zdecydowanym stopniu zostały przez nią zobrazowane w trakcie składania zeznań. Samopoczucie powoda w chwili obecnej uległo znacznej poprawie choć nadal powód zgłasza napadowe bóle głowy, drętwienie rąk nasilające się głownie w nocy i po wysiłku. Wypadek bezsprzecznie wpłynął również na codzienne funkcjonowanie powoda zarówno z życiu zawodowym jak i prywatnym. Należy podzielić pogląd wyrażony przez biegłego neurologa doznał trwałego 8 a zatem i nieodwracalnego uszczerbku na jego zdrowiu oraz jednoznacznie wskazał, iż poczynione przez powoda działania terapeutyczne – badania specjalistyczne oraz zabiegi fizykoterapeutyczne zdecydowanie wpłynęły na trafną diagnostykę a w konsekwencji i poprawę stanu zdrowia powoda.

Kodeks Cywilny dopuszcza możliwość pieniężnego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Może mieć to miejsce w ściśle określonych przepisami przypadkach, do których należy m.in. uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia (art. 445 kc w zw. z 444 kc). Roszczenie o zadośćuczynienie pieniężne ma pełnić przede wszystkim funkcje kompensacyjne, zmierzające do udzielenia pokrzywdzonemu satysfakcji moralnej płynącej z sądowego uznania jego krzywdy oraz faktu, że naruszenie jego prawa osobistego spotkało się z należytą reakcją i ochroną prawa. Niewątpliwie uprawnienie to przysługuje powódce. Zasądzenie odpowiedniej sumy ma stanowić odpłatę za doznaną krzywdę. Krzywdą w rozumieniu art.445 kc będzie z reguły trwałe kalectwo powodujące cierpienia fizyczne oraz ograniczenie ruchów i wykonywanie czynności życia codziennego. Przy ocenie wysokości zadośćuczynienia w przypadku uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia Sąd brał pod uwagę tzw. czynniki obiektywne jak czas trwania i stopień intensywności cierpień fizycznych, i psychicznych, nieodwracalność skutków urazu, wiek, rodzaj wykonywanej dotychczas pracy, a także czynniki subiektywne, jak poczucie mniejszej przydatności, zmniejszoną zaradność życiową, konieczność korzystania z pomocy innych. nieprzydatności. (por. uchwałę pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 1973 r., III CZP 37/73, OSNCP 1974, nr 9, poz. 145 oraz wyrok z dnia 30 stycznia 2004 r., I CK 131/03, OSNC 2005, nr 2, poz. 40). Wysokość stopy życiowej społeczeństwa natomiast jedynie w sposób uzupełniający (w aspekcie urzeczywistniania zasady sprawiedliwości społecznej - art. 2 Konstytucji RP) może rzutować na wysokość zadośćuczynienia należnego poszkodowanemu za doznaną krzywdę. Kwestią zasadniczą jest jednak rozmiar szkody niemajątkowej.

Mając na uwadze zasadę umiarkowania Sąd uwzględnił wszystkie okoliczności mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy w tym m. in. wieku powoda, czasu trwania cierpień , doznanego uszczerbku na zdrowiu. Obrażenia, jakie powód odniósł w wyniku wypadku z. doprowadziły do pogorszenia jego funkcjonowania na co dzień. Niewątpliwie nie jest on w pełni sprawny w takim zakresie, jak miało to miejsce przed wypadkiem. Ograniczenia ruchowe, dolegliwości bólowe z pewnością wpływają na ogólną kondycję nie tylko fizyczną ale i na ogólne samopoczucie, co mając na uwadze młody wiek powoda, nie pozostaje bez znaczenia. Oczywistym jest, że powód być może nie osiągnie pełnej sprawności prawej reki jak to miało miejsce przed wypadkiem stąd też wykazany przez biegłego neurologa trwały uszczerbek na zdrowiu.

Ze względu na kompensacyjny charakter zadośćuczynienia jego wysokość musi dla poszkodowanego przedstawiać odczuwalną wartość ekonomiczną, adekwatną do warunków gospodarki rynkowej. Nie można przy tym akceptować stosowania taryfikatora i ustalania wysokości zadośćuczynienia według procentów trwałego uszczerbku na zdrowiu, bowiem zdrowie ludzkie jest dobrem o szczególnie wysokiej wartości, w związku z czym zadośćuczynienie z tytułu uszczerbku na zdrowiu powinno być odpowiednio wysokie. Zadośćuczynienie pieniężne nie tyle powinno być ustalane "w rozsądnych granicach", co ma kompensować cierpienia psychiczne poszkodowanego, przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności faktycznych konkretnego przypadku Zdaniem Sądu żądanie kwoty 10.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia nie jest wygórowane. Sąd uznał, iż zasądzona kwota z tego tytułu będzie adekwatna do rozmiaru doznanej krzywdy. Powód już w chwili zgłoszenia szkody wskazywał na rodzaj doznanej krzywdy, okoliczności ujawnione w toku niniejszego postępowania pozwoliły przyjąć, że istniały one już w dacie zgłoszenia szkody. Zatem powód może domagać się odsetek od zasądzonej kwoty po upływie 30 dni ( art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych…) od dnia zgłoszenia szkody. Zatem przyznanie odsetek od dnia 25.09.2012r. jest w pełni uzasadnione.

Sąd przychylił się do żądania powoda w części dotyczącej żądań powoda w pozostałym zakresie. Powód domagał się zasądzenia kwoty 424,58 zł tytułem zwrotu utraconego dochodu za okres 9-31.08.2012r. wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Pozwany nie ustosunkował się do tego roszczenia, zatem w myśl art. 230 kpc Sąd uznał je za przyznane i zasądził od pozwanego tą kwotę wraz z odsetkami od dnia 4.02.2013r. ( data doręczenia pozwu pozwanemu (k. 35 akt). Podobnie należy ocenić roszczenia o zwrot kosztów leczenia na łączną kwotę 910 zł wraz z ustawnymi odsetkami od 9. 10.2013r. do dnia zapłaty. Powód rozszerzył powództwo pismem z dnia 11.10.2013r. przedkładając na tą okoliczność dowody w postaci zaświadczeń o przebytych zabiegach i badaniach oraz rachunki potwierdzające wysokośc roszczenia. Pozwany nie ustosunkował się do tego żądania, natomiast z opinii biegłej neurolog jednoznaczne wynika, że badania te były niezbędne dla prawidłowego przebiegu leczenia i rehabilitacji powoda.

Orzeczenie w przedmiocie kosztów postępowania wynika z treści art. 98 kpc,

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd postanowił jak w sentencji.