Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu – Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR del. Ewa Rudkowska – Ząbczyk

Protokolant: Marcin Guzik

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 marca 2014 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa R. Z.

przeciwko Gminie K.

o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda R. Z. na rzecz strony pozwanej Gminy K. kwotę 3 600,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygnatura akt I C 1407/13

UZASADNIENIE

Powód R. Z. w pozwie z dnia 22 września 2013 r. przeciwko Gminie K., uzupełnionym pismem z dnia 22 października 2013 r. (k. 50), wniósł o uznanie za bezskuteczną w stosunku do niego czynności prawnej pozwanej Gminy K. w postaci umowy przeniesienia własności nieruchomości zabudowanej, stanowiącej działkę gruntu nr (...) o powierzchni 0,4867 ha, dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (...), położonej w K. przy ul. (...), zawartej w formie aktu notarialnego z dnia 18 listopada 2011 r. przed notariuszem B. W., Rep. A nr (...) – celem zaspokojenia wierzytelności powoda objętej nakazem zapłaty z dnia 10 października 2011 r. wydanym przez Sąd Okręgowy w Legnicy w sprawie o sygnaturze akt VI GNc 239/11, w kwocie 126 570,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi w kwocie 34 260,59 zł oraz kosztami procesu w wysokości 5 183,00 zł, tj. łącznie 166 013,59 zł. Ponadto powód wniósł o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa prawnego w kwocie 3600,00 zł.

W uzasadnieniu powyższego żądania powód podniósł, że w dniu 18 listopada 2011 r. strona pozwana w drodze umowy zawartej w formie aktu notarialnego nabyła własność zabudowanej działki gruntu nr (...) o powierzchni 0,4867 ha, dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (...), położonej w K. przy ul. (...). Dokonując powyższej czynności strona pozwana działała w złej wierze, gdyż doskonale wiedziała, że zbywca (...) sp. z o.o., będąc dłużnikiem blisko 70 wierzycieli na kwotę kilku milionów złotych, zbywał stronie pozwanej nieruchomość, uciekając przed licznymi egzekucjami komorniczymi, w tym usuwał swój majątek, uniemożliwiając egzekucję powodowi. Powód podniósł, że z treści aktu notarialnego zbycia nieruchomości nie wynika, aby zapłacono dłużnikowi jakąkolwiek cenę nabycia nieruchomości, co może być interpretowane nawet jako nabycie nieruchomości pod tytułem darmym. Ponadto pośpiech, w jakim dokonywano transakcji, tj. 43 dni przed upływem terminu do wykonania prawa odkupu wraz ze świadomością strony pozwanej działania zbywcy w celu pokrzywdzenia wierzycieli, świadczy o tym, że przeniesienie własności nieruchomości było czynnością umożliwiającą dłużnikowi usunięcie majątku dłużnika spod zajęcia komorniczego i działaniem na szkodę wierzycieli, w tym powoda. Strona pozwana wiedziała w dacie transakcji, że przeciwko zbywcy nieruchomości prowadzonych jest szereg postępowań egzekucyjnych na rzecz kilkudziesięciu wierzycieli, na kwoty kilku milionów złotych. Strona ozwana, znając sytuację majątkową dłużnika, doskonale wiedziała, że oświadczenia zbywcy zawarte w punkcie II aktu notarialnego nie są prawdziwe i w tej sytuacji nie powinna dokonywać transakcji zakupu nieruchomości, gdyż w ten sposób działa na szkodę znacznej liczby wierzycieli. Powód wskazał, że prawo odkupu nie było w żaden sposób prawem, z którego strona pozwana musiała skorzystać.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana Gmina K. wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda na jej rzecz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powyższego stanowiska strona pozwana podniosła, że w dniu 6 stycznia 2009 r. sprzedała J. S. i M. L. prowadzącymi działalność gospodarczą pod firmą (...) s.c. J. S., M. L., zabudowaną działkę gruntu nr (...) o powierzchni 0,4867 ha, dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (...), położoną w K. przy ul. (...). Powyższa nieruchomość została sprzedana z przeznaczeniem na hotel docelowo pięciogwiazdkowy, spełniający wymagania budowalne, sanitarne, przeciwpożarowe oraz wymagania określone w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 19 sierpnia 2004 r. w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie. W powyższym obiekcie planowane było zakwaterowanie uczestników Mistrzostw (...), a kupujący J. S. i M. L. zobowiązali się solidarnie rozpocząć gospodarowanie tej nieruchomości najpóźniej do dnia 6 stycznia 2010 r. i zakończyć je – najpóźniej do 31 grudnia 2011 r. Strony Umowy zastrzegły dla pozwanej Gminy K. prawo odkupu nieruchomości do dnia 31 grudnia 2011 r. w przypadku nierozpoczęcia zagospodarowania nieruchomości, tj. budowy hotelu w termie jednego roku od dnia jej nabycia lub niezakończenia budowy hotelu do dnia 31 grudnia 2011 r. (...) sp. z o.o. w K. nie wywiązała się ze zobowiązania zagospodarowania nieruchomości wynikającego z Umowy, w związku z czym strona pozwana skorzystała z zastrzeżonego na jej rzecz prawa odkupu przedmiotowej nieruchomości. W następstwie złożonego przez pozwaną Gminę oświadczenia o wykonaniu prawa odkupu, Gmina K. i(...) sp. z o.o. zawarli umowę „powrotnego” przeniesienia prawa własności tej nieruchomości na rzecz strony pozwanej. Strona pozwana podniosła, że nabywając powrotnie prawo własności przedmiotowej nieruchomości działała w dobrej wierze albowiem skorzystała wyłącznie z przysługującego jej prawa odkupu. Tym samym powrotne przeniesienie prawa własności z (...) sp. z o.o. na stronę pozwaną zostało dokonane w wykonaniu zobowiązania wynikającego z art. 594 k.c. Z tego względu brak jest podstaw do żądania uznania za bezskuteczną czynności prawnej, która została dokonana w wykonaniu obowiązku spełnienia świadczenia.

Strona pozwana podniosła także, że rezygnacja przez nią z wykonania zastrzeżonego na jej rzecz prawa odkupu, w sytuacji braku zrealizowania przez kupujących zobowiązania do wybudowania na tej nieruchomości hotelu, mogłoby zostać potraktowane jako działalnie na szkodę interesu publicznego.

Strona pozwana podniosła także, że „powrotne” przeniesienie prawa własności spornej nieruchomości nie było dokonane pod tytułem darmym albowiem spółka (...) sp. z o.o. była także dłużnikiem strony pozwanej. Strona pozwana nie dokonała na rzecz spółki zwrotu ceny sprzedaży właśnie z uwagi na fakt, że wymagalne zobowiązanie tej spółki względem strony pozwanej w sposób znaczący przekraczają cenę sprzedaży, kosztów sprzedaży i nakładów poczynionych przez spółkę.

Strona pozwana podniosłą także, że w dziale IV księgi wieczystej spornej nieruchomości została wpisana na rzecz powoda hipoteka przymusowa w kwocie 134 367,00 zł. Wprawdzie strona pozwana w osobnym procesie kwestionuje wpis powyższej hipoteki, jednak spawa ta nie została jeszcze rozstrzygnięta. W związku z tym w chwili obecnej powód posiada zabezpieczenie rzeczowe na składniku majątku sprzedanym przez dłużnika, a tym samym nie zachodzi przesłanka pokrzywdzenia wierzyciela na skutek dokonania zaskarżonej powództwem pauliańskim czynności. Pokrzywdzenie wierzyciela polega na tym, że wierzytelność nie może być zrealizowana i zrealizowanie jej w przyszłości jest również wątpliwe. W sytuacji, gdy sporna nieruchomość jest obciążona hipoteką przymusową, taka sytuacja nie występuje.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 października 2011 r. Sąd Okręgowy w Legnicy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym, którym nakazał spółce (...) sp. z o.o. w K., aby zapłaciła powodowi R. Z. kwotę 126 570,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 21 września 2011 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 5183,00 zł tytułem zwrotu kosztów postepowania.

(dowód: nakaz zapłaty w postepowaniu nakazowym z dnia 10 października 2011 r., sygnatura akt VI GNc 239/11, k. 22)

Na podstawie powyższego nakazu zapłaty powód prowadził egzekucję przeciwko spółce (...) sp. z o.o. w K., która jednak pozostawała bezskuteczna.

(dowód: wezwanie wierzyciela z dnia 12 września 2012 r. dokonane przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Miliczu M. N., sygnatura akt Km 1105/12, k. 11; wezwanie wierzyciela z dnia 10 grudnia 2012 r. dokonane przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Miliczu M. N., sygnatura akt Km 1105/12, k. 11)

Poza powodem przeciwko spółce (...) sp. z o.o. w K. prowadzonych jest także wiele innych postepowań egzekucyjnych, w tym także egzekucje administracyjne.

(dowód: postanowienie Sądu Rejonowego w Miliczu z dnia 11 lipca 2012 r., sygnatura akt I Co 247/12, k. 23-24)

W dniu 6 stycznia 2009 r. strona pozwana Gmina K. sprzedała J. S. i M. L. prowadzącymi działalność gospodarczą pod firmą (...) s.c. J. S., M. L., zabudowaną działkę gruntu nr (...) o powierzchni 0,4867 ha, dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (...), położoną w K. przy ul. (...). Powyższa nieruchomość została sprzedana z przeznaczeniem na hotel docelowo pięciogwiazdkowy, spełniający wymagania budowalne, sanitarne, przeciwpożarowe oraz wymagania określone w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 19 sierpnia 2004 r. w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie. W powyższym obiekcie planowane było zakwaterowanie uczestników Mistrzostw (...) (§ 1 ust. 2 pkt 2 i § 4 Umowy).

(dowód: umowa sprzedaży z dnia 6 stycznia 2009 r. zawarta w formie aktu notarialnego przed notariuszem B. W. w Kancelarii Notarialnej w M., Rep. A nr (...), k. 68-70)

Kupujący zobowiązali się rozpocząć zagospodarowanie nabytej nieruchomości nabytej w sposób określony w Umowie najpóźniej do dnia 6 stycznia 2010 r. oraz zagospodarować przedmiotową nieruchomość w sposób określony w Umowie najpóźniej do dnia 31 grudnia 2011 r. Strony Umowy zastrzegły dla pozwanej Gminy K. prawo odkupu nieruchomości do dnia 31 grudnia 2011 r. w przypadku nierozpoczęcia zagospodarowania nieruchomości w sposób określony w Umowie w termie jednego roku od dnia jej nabycia lub niezakończenia zagospodarowania nieruchomości w sposób określony w Umowie do dnia 31 grudnia 2011 r. (§ 7 ust. 1 i 2 Umowy).

(dowód: umowa sprzedaży z dnia 6 stycznia 2009 r. zawarta w formie aktu notarialnego przed notariuszem B. W. w Kancelarii Notarialnej w M., Rep. A nr (...), k. 68-70)

Spółka cywilna (...) s.c. J. S., M. L. została przekształcona w spółkę (...) sp. z o.o. w K..

(dowód: informacja odpowiadająca odpisowi aktualnemu z rejestru przedsiębiorców KRS nr (...), k. 76-78)

W dniu 18 listopada 2011 r. pozwana Gmin K. złożyła oświadczenie o wykonaniu prawa odkupu działki gruntu nr (...) o powierzchni 0,867 ha. Obrębu K..

(dowód: oświadczenie o wykonaniu prawa odkupu z dnia 18 listopada 2011 r. złożone w formie aktu notarialnego przed notariuszem B. W. w Kancelarii Notarialnej w M., Rep A. (...), k. 71-72)

Tego samego dnia, tj. 18 listopada 2011 r. (...) sp. z o.o. i pozwana Gmina K. zawarli umowę przeniesienia własności nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr (...) o powierzchni 0,4867 ha, dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (...), położoną w K. przy ul. (...), na mocy której spółka przeniosła na rzecz pozwanej Gminy prawo własności powyższej nieruchomości, a Gmina nieruchomość tą nabyła.

(dowód: umowa przeniesienia własności z dnia 18 listopada 2011 r. zawarta w formie aktu notarialnego przed notariuszem B. W. w Kancelarii Notarialnej w M., Rep. A nr (...), k. 73-75)

Strony powyższej Umowy ustaliły, że zwrot zapłaconej przez spółkę (...) sp. z o.o. ceny, kosztów sprzedaży i nakładów koniecznych lub zwiększających wartość nieruchomości poczynionych przez spółkę, po uwzględnieniu kary umownej, wierzytelności (...) SA zabezpieczonych hipotekami ciążącymi na nieruchomości, nastąpi zgodnie z obowiązującymi wymogami prawa najpóźniej do dnia 15 grudnia 2011 r. (§ 6 ust. 1 Umowy).

(dowód: umowa przeniesienia własności z dnia 18 listopada 2011 r. zawarta w formie aktu notarialnego przed notariuszem B. W. w Kancelarii Notarialnej w M., Rep. A nr (...), k. 73-75)

Powyższa należność nie została zwrócona spółce (...) sp. z o.o. w K. z uwagi na posiadaną wobec niej przez stronę pozwaną wierzytelność, stwierdzoną nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 3 października 2013 r., wydanym przez Sąd Rejonowy w Trzebnicy V Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w Miliczu.

(dowód: nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 3 października 2013 r., sygnatura akt V Nc 260/13, k. 107)

W księdze wieczystej nieruchomości położonej w K. przy ul. (...) wpisana jest hipoteka przymusowa wpisana z wniosku wierzyciela – powoda R. Z. na kwotę 134 367,00 zł.

(dowód: wydruk z elektronicznej księgi wieczystej (...), k. 79-90)

Przed Sądem Rejonowym w Trzebnicy V Zamiejscowym Wydziałem Cywilnym z siedzibą w Miliczu toczy się sprawa z powództwa Gminy K. przeciwko R. Z. o uzgodnienie księgi wieczystej z rzeczywistym stanem rzeczy, którego przedmiotem jest wpis hipoteki przymusowej dokonany z wniosku powoda w księdze wieczystej spornej nieruchomości.

(okoliczność bezsporna)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powód R. Z. w pozwie wniesionym przeciwko stronie pozwanej Gminie K. domagał się uznania za bezskuteczną w stosunku do niego czynności prawnej w postaci umowy przeniesienia własności nieruchomości zabudowanej, stanowiącej działkę gruntu nr (...) o powierzchni 0,4867 ha, dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (...), położonej w K. przy ul. (...), zawartej w formie aktu notarialnego z dnia 18 listopada 2011 r. przed notariuszem B. W., Rep. A nr (...) – celem zaspokojenia wierzytelności powoda objętej nakazem zapłaty z dnia 10 października 2011 r. wydanym przez Sąd Okręgowy w Legnicy w sprawie o sygnaturze akt VI GNc 239/11, w kwocie 126 570,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi w kwocie 34 260,59 zł oraz kosztami procesu w wysokości 5 183,00 zł, tj. łącznie 166 013,59 zł. Zgodnie z art. 527 § 1 k.c., gdy wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową, każdy z wierzycieli może żądać uznania tej czynności za bezskuteczną w stosunku do niego, jeżeli dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli, a osoba trzecia o tym wiedziała lub przy zachowaniu należytej staranności mogła się dowiedzieć.

Z powołanego przepisu wynika, że do przesłanek uwzględnienia roszczenia o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną zalicza się dokonanie przez dłużnika z osobą trzecią czynności prawnej, na skutek której osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową oraz doszło do pokrzywdzenia wierzycieli, istnienie godnego ochrony interesu wierzyciela w postaci wierzytelności, działanie dłużnika ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli, a także wiedza lub możliwość (przy zachowaniu należytej staranności) dowiedzenia się o tym przez osobę trzecią. Dla możliwości skorzystania przez wierzyciela z roszczenia przewidzianego w powołanym przepisie, wskazane powyżej przesłanki muszą być spełnione łącznie, a ciężar ich udowodnienia, w myśl reguły ogólnej z art. 6 k.c., spoczywa na wierzycielu.

W niniejszej sprawie strona pozwana zaprzeczyła, jakoby zaskarżona czynność prawna była dokonana z pokrzywdzeniem wierzycieli i aby w ogóle możliwe było jej zaskarżenie skargą pauliańską.

W świetle materiału dowodowego zebranego w niniejszym postępowaniu Sąd uznał, że zawarcie przez dłużnika (...) sp. z o.o. z pozwaną Gminą K. umowy z 18 listopada 2011 r. przenoszącej na Gminę własność nieruchomości położonej w K. przy ul. (...), nastąpiło w wykonaniu ciążącego na spółce obowiązku. Zgodnie bowiem z art. 594 § 1 k.c. z chwilą wykonania prawa odkupu kupujący obowiązany jest przenieść z powrotem na sprzedawcę własność kupionej rzeczy za zwrotem ceny i kosztów sprzedaży oraz za zwrotem nakładów; jednakże zwrot nakładów, które nie stanowiły nakładów koniecznych, należy się kupującemu tylko w granicach istniejącego zwiększenia wartości rzeczy. W niniejszej sprawie w dniu 18 listopada 2011 r. strona pozwana wykonała przysługujące jej prawo odkupu spornej nieruchomości, składając spółce (...) sp. z o.o. stosowne oświadczenie w tym przedmiocie. Sąd nie miał przy tym wątpliwości, że oświadczenie to było skuteczne. Zostało bowiem złożone przed umówionym przez strony terminie, tj. przed końcem 2011 r. i w przepisanej prawem formie. Poza sporem w niniejszej sprawie pozostawało to, że spółka (...) sp. z o.o. nie dotrzymała warunków umowy sprzedaży z 6 stycznia 2009 r. w zakresie, jaki upoważniał stronę pozwaną do skorzystania z prawa odkupu. Powód nie kwestionował bowiem powołanych w tym zakresie twierdzeń faktycznych strony pozwanej. Skoro tak, to należało uznać, że oświadczenie strony pozwanej z 18 listopada 2011 r. wywołało skutek w postaci powstania po stronie spółki (...) sp. z o.o. w K. obowiązku zawarcia z pozwaną Gminą K. umowy o powrotnym przeniesieniu własności uprzednio sprzedanej nieruchomości. Zawierając zatem zaskarżoną umowę z 18 listopada 2011 r. dłużnik powoda (...) sp. z o.o. wykonywał obciążający go wobec strony pozwanej obowiązek. Oświadczenie woli kupującego, zawarte w umowie przenoszącej powrotnie własność sprzedanej nieruchomości na sprzedawcę, było więc czynnością konieczną i nieuchronną. Gdyby spółka uchylała się od złożenia oświadczenia woli statuującego powrotną umowę sprzedaży, pozwana Gmina K. byłaby uprawniona do żądania w drodze powództwa nakazania złożenia stosownego oświadczenia woli. Skoro czynność ta nie wynikała zatem z wyboru, a wręcz przeciwnie, była czynnością wymuszoną, nie można kupującemu przypisać złej woli, tj. działania ze świadomością pokrzywdzenia innego wierzyciela. Podobnie ocenić należy postępowanie sprzedawcy, tj. osoby trzeciej w rozumieniu art. 527 § 1 k.c. Nie można bowiem wymagać, aby osoba trzecia powstrzymała się od czynności zmierzających do zaspokojenia jej uprawnień tylko z tego powodu, że obdarowany ma innych wierzycieli (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 października 2002 r., II CK 396/02, OSNC z 2004 r., z. 1, poz. 10).

Ocena powyższej sytuacji prawnej mogłaby się zmienić w razie zmowy sprzedawcy i kupującego. Jak wskazuje się w orzecznictwie, o jej istnieniu z reguły świadczyć będzie niewielki upływ czasu pomiędzy datą zawarcia umowy sprzedaży a skorzystaniem z prawa odkupu i powrotnym przeniesieniem własności nieruchomości na rzecz sprzedawcy. Zdaniem Sądu taka sytuacja w niniejszej sprawie jednak nie zachodzi. Strona pozwana sprzedała bowiem wspólnikom spółki cywilnej sporną nieruchomość w styczniu 2009 r., a z prawa odkupu skorzystała dopiero po upływie blisko dwóch lat (18 listopada 2011 r.), na krótko, bo półtorej miesiąca, przed upływem terminu, do którego z prawa okupu mogła w ogóle skorzystać.

Powód nie podniósł przy tym innych okoliczności faktycznych, które miałyby wskazywać na działanie dłużnika i osoby trzeciej w zmowie. Za takowe nie może być uznane to, że strona pozwana wiedziała o innych wierzycielach spółki i toczących się przeciwko niej egzekucjach. Zmowa zakłada bowiem działanie dwóch podmiotów w porozumieniu opartym na realizacji pewnego z góry założonego celu, a nie jedynie przy świadomości jednego z nich o trudnej sytuacji majątkowej drugiego.

Mając powyższe na uwadze Sąd oddalił wnioski powoda o dopuszczenie dowodów z zeznań świadków Komorników M. N., G. N. i R. K., a także o zobowiązanie Komornika M. N. do przekazania odpisów zajęć wierzytelności i odpisów korespondencji prowadzonej przez komornika z Gminą K. w zakresie prowadzonych egzekucji i zabezpieczeń w stosunku do dłużnika (...) Sp. z o.o. we wszelkich sprawach egzekucyjnych prowadzonych przez tego komornika w sprawie o sygnaturze akt Km 1105/11, o zobowiązanie Komornika R. K. do przekazania odpisów zajęć wierzytelności i odpisów korespondencji prowadzonej przez komornika z Gminą K. w zakresie prowadzonych egzekucji i zabezpieczeń w stosunku do dłużnika (...) Sp. z o.o. we wszelkich sprawach egzekucyjnych prowadzonych przez tego Komornika do dnia 18 listopada 2011 r. oraz o zobowiązanie Naczelnika Urzędu Skarbowego we W. do przekazania odpisów zajęć wierzytelności i odpisów korespondencji prowadzonej przez komornika skarbowego z Gminą K. w zakresie prowadzonych egzekucji i zabezpieczeń w stosunku do dłużnika (...) Sp. z o.o. we wszelkich sprawach egzekucyjnych prowadzonych przez tego komornika do dnia 18 listopada 2011 r., jak również o dopuszczenie dowodu z akt egzekucyjnych Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Miliczu M. N. sygnatura akt Km 110/12 oraz akt egzekucyjnych Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Wałbrzychu G. N. sygnatura KM 3340/11.

Niezależnie od powyższego należy podnieść, że wobec dokonania w księdze wieczystej spornej nieruchomości wpisu hipoteki przymusowej na rzecz powoda, nie sposób uznać, aby przejście własności tej nieruchomości na stronę pozwaną dokonane było z pokrzywdzeniem powoda.

Pokrzywdzenie wierzyciela polega na tym, że wierzytelność nie może być zrealizowana i zrealizowanie jej w przyszłości jest również wątpliwe. Z załączonego do pozwu odpisu księgi wieczystej spornej nieruchomości, wynika, że w dziale IV księgi wieczystej spornej nieruchomości została wpisana na rzecz powoda hipoteka przymusowa w kwocie 134 367,00 zł na podstawie nakazu zapłaty Sądu Okręgowego w Legnicy z dnia 10 października 2011 r., VI GNc 239/11 wydanego przeciwko dłużnikowi (...) sp. z o.o. W ocenie Sądu wierzyciel posiadający zabezpieczenie rzeczowe na składniku majątku, którego wyzbywa się dłużnik, w szczególności w przypadku hipoteki przymusowej na zabudowanej nieruchomości gruntowej, nie ma powodu, aby obawiać się negatywnych konsekwencji związanych z rozporządzeniem nieruchomością przez dłużnika, a polegających na braku możliwości zaspokojenia swojego roszczenia. Możliwość jego zaspokojenia w takiej sytuacji nie ulega w ogóle zmianie, bowiem każdy kolejny właściciel staje się z mocy prawa dłużnikiem hipotecznym i można skierować egzekucję w stosunku do niego, jako dłużnika rzeczowego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 sierpnia 2011 r., II CSK 100/11, niepubl.). Przesądza o tym treść art. 65 ustaw z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (tekst jednolity Dz. U. z dnia 2001 r. Nr 124, poz. 1361 z późn. zmianami), zgodnie z którym, w celu zabezpieczenia oznaczonej wierzytelności wynikającej z określonego stosunku prawnego można nieruchomość obciążyć prawem, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości, bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości (hipoteka). Wprawdzie powód podał, że wpis przedmiotowej hipoteki został zakwestionowany przez stronę pozwaną przez wystąpienie z pozwem do Sądu Rejonowego w Miliczu o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym jednakże, zgodnie z informacją uzyskaną przez Sąd w Sądzie Rejonowym w Trzebnicy V Zamiejscowym Wydziale Cywilnym z siedzibą w Miliczu, sprawa powyższa nie została jeszcze rozstrzygnięta i na dzień zamknięcia rozprawy, sporna nieruchomość nadal obciążona była hipoteką przymusową na rzecz powoda.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów, Sąd oddalił powództwo, co orzeczono w punkcie I wyroku.

Podstawę orzeczenia o kosztach postępowania stanowił przepis art. 98 § 1 k.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W związku z tym, że strona pozwana wygrała sprawę w całości Sąd obowiązkiem zwrotu kosztów obciążył w całości powoda. Zasądzona kwota 3600,00 zł stanowi zwrot kosztów zastępstwa prawnego, ustalony stosownie do wartości przedmiotu sporu (§ 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu; t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 490).