Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

II.Dnia 18 marca 2013 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy - Mokotowa w W. II Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Robert Masznicz

Protokolant: Magdalena Terczyńska

po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2013 roku w W. na rozprawie

sprawy z powództwa A. W.

przeciwko spółce pod firmą (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

o zapłatę kwoty 21.834 zł oraz miesięcznej renty 400 zł

I.  zasądza od pozwanej spółki na rzecz powoda kwotę 2.000 (dwa tysiące) złotych zadośćuczynienia z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 18 marca 2013 roku do dnia zapłaty, a w pozostałym zakresie oddala roszczenie o zapłatę zadośćuczynienia,

II.  zasądza od pozwanej spółki na rzecz powoda kwotę 1.409 (tysiąc czterysta dziewięć) złotych 50 groszy odszkodowania za zniszczony rower z odsetkami ustawowymi od dnia 12 października 2011 roku do dnia zapłaty, a w pozostałym zakresie oddala roszczenie o odszkodowanie za zniszczony rower oraz oddala roszczenie o odszkodowanie za opiekę innych osób,

III.  oddala roszczenie o rentę w całości,

IV.  oddala żądanie ustalenia w wyroku odpowiedzialności pozwanej spółki za szkody mogące wyniknąć w przyszłości,

V.  orzeka o wzajemnym zniesieniu kosztów procesu.

Sygn. akt II C 828/11

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 18 marca 2013 roku

Pozwem z dnia 2 września 2011 roku (data prezentaty) powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.:

-

kwoty 3.367,00 zł tytułem odszkodowania za koszt opieki osób trzecich, wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 lipca 2011 roku do dnia zapłaty tytułem;

-

kwoty 4.467,00 zł tytułem odszkodowania za zniszczony rower z odsetkami ustawowymi od dnia doręczenia pozwu do dnia zapłaty tytułem;

-

kwoty 400,00 zł miesięcznie tytułem renty płatnej od daty wyrokowania, zwiększanej rokrocznie o stopień inflacji w wysokości wynikającej z komunikatu prezesa GUS ogłaszanego w styczniu każdego roku, z końcówką procenta zaokrągloną do cyfry jeden;

-

kwoty 14.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za doznane krzywdy, wraz z odsetkami ustawowymi od 15 grudnia 2010 roku do dnia zapłaty.

Powód wnosił także o ustalenie w wyroku odpowiedzialności pozwanego za szkody mogąc wyniknąć w przyszłości dla powoda z tytułu wypadku z dnia 3 września 2010 roku.

Powód wnosił również o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

(pozew- k. 2-13)

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwany podniósł, że nie zgadza się z twierdzeniami powoda zgłoszonymi w pozwie, uznaje że powództwo jest niezasadne a także, że szkoda powoda została w całości wyrównana.

(odpowiedź- k. 115-119)

T.. Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 3 września 2009 roku ok. godz. 20:30 – powód jechał swoim rowerem ulicą (...) w W.. I. Ż., kierowca stojącego na poboczu pojazdu marki M. o numerze rejestracyjnym (...), bez upewnienia się, że nie spowoduje zagrożenia, gwałtownie otworzył drzwi swojego samochodu w wyniku czego powód uderzył w te drzwi i został wyrzucony na ulicę. Sprawcą zdarzenia posiadał ubezpieczenie w zakresie odpowiedzialności cywilnej w (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. (okoliczność bezsporna). Na skutek wypadku powód doznał następujących obrażeń: złamania prawego obojczyka, skręcenia i naderwania odcinka kręgosłupa szyjnego, urazu stawu prawego kolanowego, urazu stawu lewego biodrowego a także ogólnych potłuczeń ciała. Powód był przez trzy dni hospitalizowany natomiast w okresie od dnia 04 września do 18 października 2010 roku przebywał na zwolnieniu lekarskim. Powód był unieruchomiony przez 5 tygodni i musiał leżeć w łóżku. Przez dwa tygodnie powód nosił opatrunek gipsowy a przez następne trzy tygodnie nosił ortezę stawu barkowego oraz kołnierz ortopedyczny. Obecnie powód odczuwa ból szyi, bóle obojczyka i głowy, nadal uczęszcza na rehabilitacje. (pozew-k. 2-13, zeznania powoda- k. 197-199,roszczenie z 0 9 grudnia 2010 roku - k. 17-21)

Podczas wypadku zniszczeniu uległ czarny stalowy rower szosowy powoda. Powód nabył rower za kwotę 288 zł i zapłacił 80 zł za przesyłkę tego roweru gdyż zakupił go na aukcji internetowej.

(pismo powoda z dnia 5 kwietnia 2011 roku wraz z korespondencją mailową i dowodem dokonania przelewu bankowego – k. 69-73)

Pismem z dnia 9 grudnia 2010 roku powód zgłosił pozwanemu roszczenie o odszkodowanie w tym o zadośćuczynienie w wysokości 35.00,00 zł.

(roszczenie z dnia 0 9 grudnia 2010 roku –k. 17-21)

Pismem z dnia 20 stycznia 2011 roku pozwany poinformował o przyznaniu łącznego odszkodowania w wysokości 6.418,12 zł. Wysokość przyznanego zadośćuczynienia w łącznej kwocie 6.000,00 zł spełnia funkcję kompensacyjną przypisaną przedmiotowemu świadczeniu. Z tytułu kosztów leczenia w prywatnych placówkach medycznych przyznano 320 zł.

W przedmiotowej kwocie nie zostały uwzględnione konsultacje medyczne na kwotę 380 zł ze względu na brak dokumentacji medycznej. (pismo pozwanego z dnia 20 stycznia 2011 roku- k. 56-57)

Pismem z dnia 11 marca 2011 roku pozwany rozpatrzył roszczenie powoda z tytułu utraconego dochodu oraz kosztów leczenia i przyznał odszkodowanie w łącznej wysokości 3.378,69 zł. Utracony dochód został wyliczony w oparciu o dostarczone zaświadczenia.Koszt konsultacji medycznej w kocie 180 zł został uznany w oparciu o fakturę (...) oraz dokumentację medyczną. (pismo pozwanego z dnia 11 marca 2011 roku- k. 67-68, zaświadczenie )

Pismem z dnia 5 kwietnia 2011 roku powód zgłosił pozwanemu roszczenie o refundację poniesionych kosztów zniszczonego roweru w wyniku wypadku drogowego z dnia 3 września 2010 roku roweru w wysokości 288 zł. (pismo powoda z dnia 05 kwietnia 2011 roku- k. 69)

Pozwany pismem z dnia 27 czerwca 2011 roku przyznał powodowi kwotę 368,00 zł z tytułu uszkodzonego roweru. (pismo pozwanego z dnia 27 czerwca 2011 roku- k. 81)

W dniu 4 lipca 2011 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty odszkodowania w wysokości 8400,00 zł tytułem kosztów opieki osób trzecich wraz z odsetkami ustawowymi od dnia dostarczenia pisma do dnia zapłaty oraz kwoty 400,00 zł miesięcznie tytułem renty płatnej od daty wyrokowania, zwiększanej rokrocznie o stopień inflacji w wysokości wynikającej z komunikatu prezesa GUS ogłaszanego w styczniu każdego roku, z końcówką procenta zaokrągloną do cyfry jeden. A także kwotę 14.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za doznane krzywdy, wraz z odsetkami ustawowymi od 15 grudnia 2010 roku do dnia zapłaty. ( ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty z dnia 4 lipca 2011 roku- k. 82-86)

Pismem z dnia 8 sierpnia 2011 roku pozwany przyznał powodowi tytułem opieki osób trzecich kwotę 784,00 zł. Przedmiotowa kwota została ustalona na podstawie opinii medycznej opartej na zakresie oraz rodzaju obrażeń poniesionych przez powoda. W odniesieniu do roszczenia o przyznanie renty powód nie wykazał zmniejszenia możliwości zarobkowych oraz zmniejszonych widoków powodzenia na przyszłość i w świetle dostarczonej dokumentacji medycznej to roszczenie jest bezzasadne.

(pismo pozwanego z dnia 8 sierpnia 2011 roku- k. 87)

W związku z przebywaniem na zwolnieniu lekarskim powód otrzymał niepełne wynagrodzenie za miesiąc wrzesień 2010 roku w wysokości 1.534,77 zł brutto a za październik 2010 roku 997,90 zł brutto. Gdyby powód nie przebywał na zwolnieniu lekarskim to osiągnąłby średnie wynagrodzenie netto w wysokości ponad 3.000,00 zł.

(zaświadczenie o zarobkach z dnia 8 listopada 2010 roku- k. 29, pismo z dnia 9 lutego 2011 roku wystawione przez pracodawcę powoda M. C. właściciela przedsiębiorstwa (...)- k. 62)

Na stratę poniesioną przez powoda w wyniku zniszczenia roweru składają się następujące elementy: odtworzenie wartości sprzed wypadku, części i akcesoria służące do poprawienia funkcjonalności zakupionego używanego roweru, robocizna bezpośrednia i koszt przesyłki co w sumie wynosi 1.777,50 zł.

(opinia biegłego sądowego dr J. C. (1)- k.219-240)

Powyższy stan faktyczny został ustalony w trybie art. 245 K.p.c. na podstawie wskazanych powyżej kopii dokumentów, których autentyczności i treści strony procesu nie zakwestionowały oraz twierdzeń. T.. Sąd nie miał wątpliwości co do ich wartości dowodowej.

W odniesieniu do opinii pisemnej biegłego sądowego J. C. (1), tut. Sąd uznał, że zasługuje ona uwzględnienie. Przyjęta przez biegłego metodologia sporządzenia opinii nie budziła w tej części żadnych wątpliwości. Opinia zawiera szczegółowe wyliczenie wartości roweru na dzień powstania szkody.

T.. Sąd zważył, co następuje.

Powództwo podlegało uwzględnieniu co do podwyższenia o 2000 zł kwoty zadośćuczynienia przyznanej powodowi w toku postępowania likwidacyjnego oraz co do uzupełnienia należnego mu odszkodowania za zniszczony rower do wysokości poniesionej straty, tj. o kwotę 1409 zł 50 gr..

Nie budzi wątpliwości okoliczność, że pozwany, jako ubezpieczyciel sprawcy wypadku komunikacyjnego I. Ż. posiada legitymację bierną w niniejszej sprawie jako odpowiedzialny cywilnie względem powoda za szkody wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z dnia 16 lipca 2003 r.).

Okolicznością sporną między stronami była wartość roweru należącego do powoda, który uległ zniszczeniu w wypadku, wysokość wydatków pielęgnacyjnych, jak również wartość pieniężna, której przyznanie rekompensuje cierpienia powoda związane z wypadkiem (zadośćuczynienie), a ponadto stan zdrowia powoda, jako przesłanka przyznania renty i ustalenia odpowiedzialności pozwanego na przeszłość.

Zgodnie z zasadą pełnej kompensacji (art. 361 K.c.) poszkodowany może domagać się pokrycia szkód, jakie powstały wskutek wypadku komunikacyjnego i pozostają z tym w normalnym, tzw. adekwatnym, związku przyczynowym.

Odnosząc się kolejno do spornych zagadnień spornych tut. Sąd poczynił następujące oceny.

Dla ustalenia wartości zniszczonego roweru kluczowe znaczenie miała opinia biegłego sądowego J. C. (2), który stwierdził, że wartość roweru na dzień powstania szkody wynosi 1.777,50 zł . Natomiast kwota 4.467,00 zł dochodzona w niniejszym postępowaniu przez powoda stanowiąca równowartość naprawy takiego roweru po uwzględnieniu kwoty wypłaconego odszkodowania przez pozwanego, nie została przez powoda udowodniona. Powód nie wskazał żadnych okoliczności, które mogłyby podważać opinię biegłego i uzasadniać nadzwyczajne zwiększenie wartości zniszczonego roweru. Powód nie wnosił zresztą zastrzeżeń do opinii biegłego. Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że powództwo było usprawiedliwione do wysokości dopełnienia odszkodowania do wyceny biegłego, a w pozostałej części tego żądania było zawyżone i tym samym nieusprawiedliwione. Fakt, że powód nabył rower za cenę niższą, niż podana przez biegłego jest nieistotny w sprawie, jako że wartość szkody wyznacza jej przedmiot i rozmiar, a nie okoliczności uprzedniego wejścia poszkodowanego w posiadanie takiego przedmiotu. Rozumowanie przeciwne prowadziłoby do absurdalnego wniosku, jakoby utrata lub zniszczenie rzeczy nabytych przez poszkodowanego nieodpłatnie (np. w drodze dziedziczenia), nie podlega odszkodowaniu.

Odnosząc się do rozmiaru krzywdy powoda, tut. Sąd miał na uwadze przepisy art. 445 § 1 w zw. z art. 444 k.c. Stanowią one, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia lub całkowitej bądź częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo zwiększenia się potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość, sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Pozwany nie kwestionował krzywdy powoda i wypłacił mu tytułem zadośćuczynienia kwotę 6.000 zł. Fakt krzywdy powoda był zresztą oczywisty. Wysokość sumy pieniężnej stanowiącej zadośćuczynienie za krzywdę, powinna być ustalona po uwzględnieniu wszelkich zachodzących okoliczności, zwłaszcza mających wpływ na rozmiar doznanej krzywdy. Dla ustalenia wysokości zadośćuczynienia będzie mieć znaczenie wiek poszkodowanego, jego zawód, stosunki majątkowe stron, zachowanie się i postawa osoby odpowiedzialnej. Wszystkie te okoliczności muszą być analizowane indywidualnie w związku z osobą poszkodowanego (tak: wyrok Sądu Apelacyjnego w K. z dnia 30 stycznia 2013 roku o sygn. I ACa 917/12, Lex nr 1271838). Dlatego Sąd tylko częściowo uwzględnił żądanie powoda, biorąc pod uwagę, że powód jest osobą młodą, czynną zawodowo oraz to, że jego ogólny stan zdrowia jest dobry natomiast przebyty wypadek nie spowodował u powoda choroby długotrwałej. Biorąc powyższe pod uwagę czas i stopień dolegliwości odczuwanych przez powoda, tut. Sąd ocenił, że w niniejszej sprawie kwota 14.000,00 zł stanowi zawyżoną kompensatę krzywdy poniesionej przez powoda i służyłaby wzbogaceniu powoda a nie rekompensacie za doznaną krzywdę. W związku z powyższym żądanie zasądzenia zadośćuczynienia w tej wysokości Sąd uznał za wygórowane w stosunku do doznanej krzywdy i przyznał pozwanemu uzupełniająco 2.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia, a oddalił żądanie w pozostałym zakresie.

Powód nie udowodnił natomiast należności opartych na twierdzeniu wynagrodzenia z tytułu zarówno usług pielęgnacyjnych jak i usług gospodarczych, pobieranego przez osoby trzecie, które się nim opiekowały. Wskazał tylko przykładowe wyliczenia w tej kwestii przyjmując stawki rynkowe. Dlatego Sąd oddalił roszczenie powoda o przyznanie odszkodowania za koszt opieki osób trzecich.

Odnosząc się do żądania zasądzenia renty, zgodnie z art. 444 § 2 k.c. renta należy się poszkodowanemu m.in. z tytułu zwiększonych potrzeb, polegających na zapewnieniu opieki, pokryciu kosztów przejazdu, stałych kosztów leczenia, lepszego odżywiania itp. Należy się ona bez względu na to, czy rzeczywiście poszkodowany ponosi wydatki na wspomniane cele, ponieważ wystarczy ustalenie tych potrzeb jako następstwo czynu niedozwolonego (wyrok Sądu Apelacyjnego w S. z dnia 27 września 2012 roku o sygn. I ACa 292/12, Lex nr 1237835). Do nabycia prawa do renty na podstawie art. 444 § 2 KC nie wystarczy wykazanie uszczerbku na zdrowiu, lecz wymagane jest udowodnienie zwiększonych potrzeb poszkodowanego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 października 2000 roku o sygn. II UKN 10/00, Lex nr 52247). W niniejszej sprawie tut. Sąd uznał, że nie zachodzą przesłanki do przyznania renty powodowi, gdyż powód nie wykazał zwiększonych potrzeb na przyszłość wskutek wypadku. Powód nie wykazał konieczności stałego leczenia, zabiegów, kuracji, opieki osób trzecich, specjalnego odżywiania itp. Z tych samych względów należy stwierdzić, że powód nie wykazał interesu prawnego w rozumieniu art. 189 k.p.c. w kierunku ustalenia na przyszłość odpowiedzialności pozwanego względem powoda, gdyż nie udowodniono aby występowała prognoza ujawnienia się takich okoliczności w normalnych związku przyczynowo-skutkowych, jak też aby w razie rzeczywistego powstania takich skutków w przyszłości powód nie mógł zrealizować swych roszczeń bez żądanego już tej chwili ustalenia.

Od zasądzonych na rzecz powoda kwot odszkodowania powodowi przysługują odsetki zgodnie z art. 481 § 1 i 2 w zw. z art. 359 § 1 i 2 k.c. Datę wymagalności odsetek za przyznane powodowi odszkodowanie określono zgodnie z treścią powództwa, tj. od dnia doręczenia pozwu (punkt 2 żądania pozwu). Natomiast w odniesieniu do żądania zadośćuczynienia, określono odsetki od daty wyrokowania. Określanie chwili naliczania odsetek od przyznanego zadośćuczynienia stanowi przedmiot rozbieżnej wykładni w orzecznictwie sądowym, w tym i samego Sądu Najwyższego. Zdaniem tut. Sądu prawidłową datą wymagalności przyznanego zadośćuczynienia jest data wyrokowania, jako że aż do ustalenia tej kwoty przez sąd nie można twierdzić, jakoby dłużnik pozostawał w zwłoce. Zadośćuczynienie, w przeciwieństwie do odszkodowania, nie jest bowiem przedmiotem roszczenia, które powstaje z mocy samych zaszłości faktycznych (szkoda) i które to roszczenie wierzyciel mógłby zgłosić bezpośrednio dłużnikowi, powodując stan zwłoki na wypadek niezaspokojenia. Powyższego wniosku o braku opóźnienia nie zmienia okoliczność, że pozwany dobrowolnie wypłacił część kwoty tytułem zadośćuczynienia przed wdaniem się powoda w spór sadowy, a odmówił zwiększenia świadczenia z tego tytułu. Roszczenie o zadośćuczynienie jest bowiem wg ustawy środkiem kompensacyjnym zgłaszanym przed sądem, który wyrokiem kształtuje treść stosunku zadośćuczynienia między stronami, co wynika z treści art. 445 k.c. Wyrokując dnia 1997 r. (I CKN 361/97) Sąd Najwyższy stwierdził, co następuje. „Zasądzając zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę, przewidziane w art. 445 § 1 k.c., sąd bierze pod uwagę wszystkie okoliczności mające wpływ na rozmiar szkody. Do okoliczności tych należy także upływ czasu między zdarzeniem powodującym szkodę a uzyskaniem odszkodowania. W takim przypadku zasądzenie odsetek za okres poprzedzający wyrok prowadziłoby do podwójnego odszkodowania, co byłoby niedopuszczalne.” (Tę samą zasadę zastosowano ostatnio w wyroku Sądu Apelacyjnego w K. z dnia 5 lutego 2013 V ACa 713/12). Stojąc na takim stanowisku, tut. Sąd miał na uwadze, że od wypadku i zgłoszenia pozwanemu krzywdy do daty wyrokowania upłynął okres ponad dwóch lat. W zw. z tym tut. Sąd tak określił kwotę zadośćuczynienia, aby w jej wysokości uwzględnić okoliczność, że pewien czas krzywda nie była wynagrodzona, a odsetki od tak zwaloryzowanej kwoty naliczył od dnia wyrokowania.

Kończąc wyrokiem postępowanie w pierwszej instancji, tut. Sąd rozstrzygnął o kosztach procesu zgodnie z art. 100 zd. pierwsze k.p.c. znosząc je wzajemnie pomiędzy stronami.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji na podstawie powołanych przepisów.

Zarządzenie:

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda i pełnomocnikowi pozwanego (bez pouczenia).