Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Kraków dnia 16 kwietnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie, Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Wojciech Żukowski (del.)

Protokolant: starszy protokolant Marzena Stępkowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 kwietnia 2014 r. w Krakowie

sprawy z powództwa J. J.

przeciwko S. P. –. S. R. G. –. P. w. G., S. O. w. G., S. R. w. S., S. R. w. W., S. O. w. W., S. A. w. W., S. N. w. W.

o zapłatę

I  powództwo oddala,

II  zasądza od powoda J. J. na rzecz strony pozwanej Skarbu Państwa - P. G. S. P. w W. kwotę 3600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania,

III  przyznaje od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w (...)na rzecz adwokata P. M. kwotę (...) (słownie: cztery tysiące czterysta dwadzieścia osiem) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 9 stycznia 2012 r. powód J. J. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej S. P.– S. R. G. –. P. w. G., S. O. w. G., S. R. w. S., S. R. w. W., S. O. w. W., S. A. w. W., S. N. w. W. kwoty 77.000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz o obciążenie strony pozwanej kosztami procesu.

Na uzasadnienie pozwu podał, że:

- w sprawie I Co 16/07 przed S. R. G. P. w. G. złożył wniosek o ustanowienie mu pełnomocnika z urzędu, który został rozpatrzony w dniu 30 czerwca 2011 r., a po złożeniu zażalenia zostało ono rozpatrzone w dniu 8 listopada 2011 r.; w okresie od 15 marca 2009 r. do 8 listopada 2011 r. istniała zwłoka postępowania,

- w sprawie I C 372/09 w S. R. w. S. złożył pozew przeciwko W. J., w dniu 22 grudnia 2010 r. Sąd wydał wyrok, a po jego zaskarżeniu apelacją S. O. w. G. wydał wyrok w dniu 15 grudnia 2011 roku; w okresie od 15 sierpnia 2009 r. do 15 grudnia 2011 r. istniała zwłoka postępowania,

- w sprawie I Co 825/11 w Sądzie Rejonowym w (...) w dniu 30 maja 2011 r. złożył wniosek o zwolnienie od kosztów i ustanowienie pełnomocnika z urzędu. W dniu 23 sierpnia 2011 r. Sąd I instancji zawiesił postępowanie, a jego zażalenie S. O. w. G. rozpoznał w dniu 22 grudnia 2011 r. Istniała zwłoka postępowania od 1 lipca 2011 r. do 22 grudnia 2011 r.

W sprawach:

- I C 1624/06 S. R. G. P. w. G., V Ca 1416/10 i III C 1392/09 S. O. w. W. złożył skargi o stwierdzenie przewlekłości postępowania. Postanowieniem S. O. w. G. z dnia 29 grudnia 2011 roku (III S 226/11) i S. A. w. W. z dnia 21 grudnia 2011 r. (VI S 161/11 i VI S 175/11) jego skargi zostały odrzucone i oddalone. Również sądy II instancji nie uwzględniły jego wniosku (w całości lub w części) w zakresie zwolnienia go od kosztów sądowych i ustanowienia pełnomocnika z urzędu:

- w postępowaniu skargowym III Cz 1670/09 S. O. w. G. jego pełnomocnik z urzędu złożył skargę o stwierdzenie (niezgodności z prawem), która została rozpoznana postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 28 września 2011 r. (IV CNP 45/11). Zarzucił w tym zakresie opieszałość od 1 kwietnia 2011 r. do 15 grudnia 2011 r. Wskazane wyżej postępowania są prawomocne. Natomiast tam, gdzie nie były składane skargi na ww. postępowania ich opieszałość mieści się w regulacji ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r., w pozostałych natomiast postępowaniach skargi te zostały bezpodstawnie odrzucone lub oddalone w świetle spełnienia przez niego przepisów art. 101 i 102 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, art. 117 k.p.c. i art. 2, 5 i 12 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. W związku z tym domagał się ich rozpoznania w niniejszym postępowaniu, przy uwzględnieniu jego stanowiska zawartego we ww. skargach. Podkreślił, że obecny stan prawny umożliwia mu wystąpienie z niniejszym powództwem bez posiadania tzw. prejudykatu. Wskazał tez, że został potraktowany w sposób lekceważący, instrumentalny, wykorzystane zostało jego położenia jako osoby przebywającej w więzieniu. Przełożyło się to na pogorszenie stanu jego zdrowia i spowodowało: większe nadciśnienie, bóle i zawroty głowy, bóle wątroby i żołądka, depresję i stany depresyjne. Powoduje to konieczność leczenia i niemożność funkcjonowania w sposób właściwy, podjęcia pracy i nauki. Kwota zadośćuczynienia została wyliczona z każdej sprawy w oparciu o art. 12 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. i uwzględnia ww. okoliczności.

Strona pozwana Skarb Państwa wniosła o oddalenie powództwa i o zasądzenie od powoda na rzecz S. P. –. P. G. S. zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych (k. 94-97, 543).

Podniosła, że czynności Sądów we wskazanych w pozwie sprawach nie uzasadniają odpowiedzialności odszkodowawczej Skarbu Państwa, gdyż znajdowały one uzasadnienie w przepisach prawa. Wszystkie te sprawy toczyły się prawidłowo, a czynności w nich podejmowane wynikały z aktualnego ich stanu. Powód nie uzasadnił swoich zarzutów w tym zakresie, nie sprecyzował na czym konkretnie miałaby polegać opieszałość Sądów, nie wykazał żadnego związku przyczynowego pomiędzy twierdzonym pogorszeniem swego stanu zdrowia a przewlekłością, czy niezgodnym z prawem działaniem przez Sądy w tych sprawach. Czynności podejmowane w tych sprawach były prawidłowe i terminowe. Roszczenie powoda jest pozbawione podstaw tak co do zasady, jak i wysokości. Powód nie dowiódł istnienia przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej Skarbu Państwa. W kontekście oceny ewentualnej odpowiedzialności pozwanego za naruszenie dóbr osobistych podniósł, że powód nie podjął nawet próby uprawdopodobnienia, że jego dobra osobiste zostały naruszone. Dochodzone roszczenie wydaje się argumentować jedynie własnym, subiektywnym poczuciem krzywdy, jednakże nawet nie uprawdopodobnił, że została mu ona przez pozwanego wyrządzona.

Analizując natomiast roszczenia powoda w oparciu o przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki podkreśliła, że mają one na celu naprawienie szkody wynikającej z przewlekłości postępowania. Powód zatem musi wykazać zarówno fakt przewlekłości, jak i również szkody pozostającej w normalnym związku przyczynowym z tym zdarzeniem. Powód nie dysponuje prejudykatem potwierdzającym fakt przewlekłości postępowania. Nie wykazał żadnej z przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego Skarbu Państwa. Stan zdrowia powoda nie pozostaje w żadnym związku z procedowaniem spraw przez wskazane Sądy. Powód nie udowadnia, które z działań tych sądów było bezprawne oraz nie wskazuje związku przyczynowego pomiędzy procedowaniem spraw a dochodzoną kwotą zadośćuczynienia. Podniosła też strona pozwana, że powód na cierpienia, pogorszenie stanu zdrowia, nadciśnienie, depresję, stres, ból wątroby i żołądka, bóle i zawroty głowy i inne powołuje się w licznych, wytoczonych procesach, m.in. przed Sądem Okręgowym w (...), K., G., C., G., ale tego faktu nie udowodnił.

W piśmie z dnia 10 kwietnia 2013 r. (k. 583-585) pełnomocnik z urzędu powoda sprecyzował, że powód domaga się od strony pozwanej zadośćuczynienia, z uwagi na przewłokę postępowań wskazanych w treści pozwu i uchybienia z art. 417 k.c. i nast. We wskazanych w pozwie postępowaniach sądowych powód był traktowany instrumentalnie, wykorzystywano jego położenie życiowe jako osoby przebywającej w więzieniu. Takie postępowanie spowodowało wskazane w pozwie pogorszenie stanu zdrowia.

Oddalono wnioski pełnomocnika powoda (k. 121) o wyznaczenie adwokata celem odbycia spotkania z powodem i odebrania od niego informacji w miejscu pobytu (celem sprecyzowania żądań pozwu) z uwagi na odmowę udzielenia pełnomocnikowi przekazania informacji potrzebnych do przedstawienia stanowiska w sprawie w innej formie, niż podczas osobistego spotkania. Takie stanowisko powoda wyłączało możliwość uwzględnienia wniosku pełnomocnika. Celem uregulowania z art. 118 § 4 k.p.c. jest bowiem ułatwienie wykonania obowiązków przez ustanowionego pełnomocnika z urzędu, gdy z przyczyn obiektywnych czynności te muszą być wykonywane poza siedzibą sądu orzekającego. Wyznaczenie pełnomocnika nie może jednak nastąpić jeżeli przyczyną podejmowania czynności poza siedzibą sądu orzekającego miałaby być – jak to ma miejsce w niniejszej sprawie – odmowa udzielenia informacji pełnomocnikowi przez reprezentowaną stronę. W takim wypadku potrzeba podjęcia czynności poza siedzibą sądu nie jest spowodowana obiektywnymi, niezależnymi od stron postępowania okolicznościami, lecz nie zasługującą na aprobatę postawą strony reprezentowanej przez pełnomocnika.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W sprawie XII Co 16/07 przed Sądem Rejonowym dla G. P. w G. wniosek powoda wpłynął w listopadzie 2006 r. Postanowieniem z dnia 23 kwietnia 2007 r. oddalono wniosek powoda o ustanowienie pełnomocnika z urzędu i zwolniono go od kosztów sądowych. Postanowieniem z dnia 2 października 2007 r. oddalono jego wniosek o zwolnienie od opłaty od zażalenia na ww. postanowienie. Postanowieniem S. O. w. G. z dnia 28 lutego 2008 r. oddalono zażalenie na powyższe postanowienie. Postanowieniem z dnia 24 lipca 2008 r. Sąd Rejonowy oddalił wniosek powoda o zwolnienie od opłaty od zażalenia na postanowienie Sądu z dnia 23 kwietnia 2007 r. i odrzucił zażalenie na to postanowienie. Postanowieniem z dnia 6 października 2008 r. Sąd Rejonowy oddalił wniosek o zwolnienie od opłaty od zażalenia na postanowienie z dnia 24 lipca 2008 r. Postanowieniem z dnia 19 grudnia 2008 r. S. O. w. G. oddalił zażalenie na powyższe postanowienie. Postanowieniami z dnia 2 i 25 marca 2009 r. Sąd Rejonowy oddalił wnioski powoda o ustanowienie pełnomocnika z urzędu. Postanowieniem z dnia 6 lipca 2009 r. Sąd Rejonowy oddalił wniosek powoda o zwolnienie od opłaty podstawowej od zażalenia na postanowienie z dnia 24 lipca 2008 roku. Postanowieniem z dnia 27 października 2009 r. S. O. w. G. oddalił zażalenie na powyższe postanowienie. Postanowieniem z dnia 1 marca 2010 r. Sąd Rejonowy odrzucił ponowny wniosek powoda o zwolnienie od opłaty sądowej od zażalenia na postanowienie z dnia 24 lipca 2008 r. Postanowieniem z dnia 19 maja 2010 r. S. O. w. G. zwolnił powoda od opłaty od skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia tego Sądu z dnia 27 października 2009 r. i ustanowił mu pełnomocnika z urzędu. Postanowieniem z dnia 31 maja 2010 r. Sąd odrzucił zażalenie powoda na postanowienie z dnia 24 lipca 2008 roku. Postanowieniem z dnia 8 września 2010 r. Sąd Rejonowy oddalił wniosek powoda o zwolnienie od opłaty podstawowej od zażalenia na postanowienie z dnia 31 maja 2010 roku i odrzucił zażalenie na to postanowienie. Postanowieniem z dnia 31 grudnia 2010 r. Sąd Rejonowy oddalił wniosek powoda o zwolnienie od opłaty podstawowej od zażalenia na pkt II postanowienia z dnia 8 września 2010 r. i odrzucił zażalenie w powyższym zakresie. Postanowieniem z dnia 12 stycznia 2011 r. S. O. w. G. oddalił zażalenie na pkt I powyższego postanowienia i uchylił zaskarżone postanowienie w pkt II motywując to tym, że odrzucenie winno nastąpić po wezwaniu o opłatę. Postanowieniem z dnia 30 czerwca 2011 r. Sąd Rejonowy uwzględnił zażalenie powoda i uchylił postanowienie z dnia 31 grudnia 2010 r., zwolnił go też od kosztów sądowych w całości i oddalił wniosek o ustanowienie pełnomocnika z urzędu. W dniu 8 listopada 2011 r. S. O. w. G. oddalił zażalenie na powyższe postanowienie. Postanowieniem z dnia 12 marca 2012 r. Sąd Rejonowy odrzucił ponowny wniosek powoda o zwolnienie od opłaty podstawowej od zażalenia na postanowienie z dnia 31 maja 2010 r. i odrzucił jego zażalenie na to postanowienie. Postanowieniem z dnia 2 kwietnia 2012 r. Sąd Rejonowy odrzucił zażalenie powoda na pkt I postanowienia z dnia 12 marca 2012 r. W dniu 18 września 2012 r. Sąd Okręgowy oddalił zażalenie na powyższe postanowienie. Postanowieniem z dnia 14 grudnia 2012 r. Sąd Rejonowy odrzucił wniosek powoda o zwolnienie od kosztów sądowych, odrzucił ponowny wniosek o ustanowienie pełnomocnika z urzędu i oddalił wniosek o zwolnienie od opłaty podstawowej od zażalenia na pkt II postanowienia z dnia 12 marca 2012 r. Postanowieniem z dnia 22 marca 2013 r. Sąd Okręgowy odrzucił zażalenie powoda na pkt II powyższego postanowienia, a w pozostałym zakresie zażalenie oddalił.

Dowód: akta XII Co 16/07 (t. III od k. 599, t. IV-V, k. 1539)

W sprawie I C 372/09 przed S. R. w. S. pozew został wniesiony w dniu 19 listopada 2009 r. Postanowieniem Referendarza sądowego z dnia 9 grudnia 2009 r. powód został zwolniony od kosztów sądowych w całości, oddalony natomiast został jego wniosek o ustanowienie pełnomocnika z urzędu. Postanowieniem z dnia 25 lutego 2010 r. Sąd Rejonowy oddalił wniosek o ustanowienie pełnomocnika procesowego. Postanowieniem S. O. w. G. z dnia 16 czerwca 2010 roku jego zażalenie na powyższe postanowienie zostało oddalone. Rozprawa w sprawie miała miejsce w dniu 20 grudnia 2010 r. Wyrokiem z dnia 22 grudnia 2010 r. powództwo zostało oddalone, a Sąd nie obciążył powoda kosztami postępowania. Wyrokiem z dnia 15 grudnia 2011 r., sygn. akt III Ca 807/11 S. O. w. G. oddalił apelację powoda i w pkt 2 zasądził od niego na rzecz pozwanego kwotę 1200 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za instancję odwoławczą. Postanowieniem z dnia 30 marca 2012 r. Sąd Okręgowy oddalił wnioski powoda o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu w celu wywiedzenia skargi kasacyjnej. Postanowieniem z dnia 11 czerwca 2012 r. Referendarz sądowy zwolnił powoda od opłaty od zażalenia na postanowienie zawarte w pkt 2 wyroku S. O. w. G. z dnia 15 grudnia 2011 r. i ustanowił mu pełnomocnika z urzędu.

Postanowieniem z dnia 25 lutego 2011 r. (III S 7/11) S. O. w. G. oddalił skargę powoda na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki w tej sprawie w zarzucanym okresie od 15 grudnia 2009 r. do 21 grudnia 2010 r. Postanowieniami z dnia 21 lutego 2012 r. (I S 9/12), z dnia 16 maja 2012 r. (I S 35/12), z dnia 17 lipca 2012 r. (I S 75/12) i 23 października 2012 r. (I S 128/12) S. A. w. G. odrzucił takie skargi odnośnie postępowania przed Sądem Okręgowym.

Dowód: akta I C 372/09 (t. II, t. III do k. 487)

Wniosek powoda w sprawie I Co 1300/13 (poprzednia sygn. akt I Co 825/11) o zwolnienie od kosztów i ustanowienie pełnomocnika z urzędu do S. R. w. W. wpłynął w dniu 30 maja 2011 r. W okresie od 30 maja do 14 czerwca, 16 czerwca oraz 20-21 czerwca 2011 r. Sędzia Referent przebywał na urlopie wypoczynkowym. Zarządzeniem z dnia 11 lipca 2011 r. wezwał powoda o uzupełnienie braków wniosku. Postanowieniem z dnia 23 sierpnia 2011 r. zawieszono postępowanie z uwagi na nie wskazanie przez powoda w zakreślonym terminie sądu, przed którym zamierza wytoczyć powództwo. Postanowieniem z dnia 22 grudnia 2011 roku S. O. w. G., sygn. akt III Cz 2388/11 oddalił zażalenie powoda (z września 2011 r.) na ww. postanowienie, uznając, że nie wskazanie sądu, przed którym sprawa ma być wytoczona, stanowi brak formalny uniemożliwiający ustalenie, jakiemu sądowi sprawa winna zostać przekazana. Postanowieniem z dnia 1 marca 2012 r. sąd podjął postępowanie, stwierdził swoją niewłaściwość i sprawę przekazał S. R. d. W. Ś. w. W.. Postanowieniem z dnia 25 lipca 2013 r. S. R. d. W. Ś. w. W. oddalił wniosek powoda o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu. Postanowieniem z dnia 4 września 2013 r. Sąd Okręgowy w (...)oddalił zażalenie powoda na ww. postanowienie. Postanowieniami z dnia 26 listopada 2013 r. i z dnia 16 grudnia 2013 r. S. R. d. W. Ś. w. W. odrzucił jego wnioski o zwolnienie od opłat sądowych i o ustanowienie pełnomocnika z urzędu.

Postanowieniami z dnia 18 listopada 2013 r. (V S 265/13) i 11 lutego 2014 r. (V S 10/14) odrzucono skargi powoda o naruszenie prawa do rozpoznania bez nieuzasadnionej zwłoki w tej sprawie.

Dowód: akta I Co 1300/13 (I Co 825/11)

Pozew w sprawie I C 1624/06 przed S. O. w. G. wpłynął w grudniu 2005 r. Postanowieniem z dnia 6 stycznia 2006 r. oddalono wniosek powoda o zwolnienie go od kosztów sądowych. Postanowieniem z dnia 14 lutego 2006 r. S. A. w. G. oddalił zażalenie powoda na powyższe postanowienie. Postanowieniem z dnia 29 marca 2006 r. Sąd ten oddalił też wniosek powoda o ustanowienie mu adwokata z urzędu. Postanowieniem z dnia 12 kwietnia 2006 r. S. O. w. G. umorzył postępowanie w zakresie cofniętego powództwa, tj. ponad kwotę 75.000 zł oraz uznał się za niewłaściwy i sprawę przekazał S. R. G. P. w. G.. Postanowieniem z dnia 13 czerwca 2006 roku Sąd Apelacyjny oddalił wniosek powoda o sporządzenie uzasadnienia postanowienia z dnia 29 marca 2006 r. Postanowieniem z dnia 29 czerwca 2006 r. Sąd ten odrzucił wniosek powoda o sporządzenie postanowienia tego Sądu z dnia 13 czerwca 2006 r. Postanowieniem z dnia 18 lipca 2006 r. Sąd Apelacyjny odrzucił wniosek powoda o sporządzenie uzasadnień postanowień z dnia 13 czerwca 2006 r. i 29 czerwca 2006 r. Postanowieniem z dnia 31 lipca 2006 r. Sąd ten odrzucił wniosek powoda o sporządzenie uzasadnień postanowień z dnia 13 czerwca 2006 r., 29 czerwca 2006 r. i 18 lipca 2006 r. oraz oddalił wniosek o ustanowienie adwokata z urzędu. W dniu 6 września 2006 r. Sąd Apelacyjny odrzucił wniosek powoda o sporządzenie uzasadnienia postanowienia z dnia 31 lipca 2006 r. oraz oddalił wniosek o ustanowienie adwokata z urzędu. Postanowieniem z dnia 2 stycznia 2007 r. S. R. G. P. w. G. oddalił wniosek powoda o zwolnienie od kosztów sądowych i zarządził w tym dniu również zwrot pozwu. Postanowieniem z dnia 3 kwietnia 2007 r. Sąd Rejonowy odrzucił zażalenie powoda na ww. postanowienie. Zażalenie powoda na postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 3 kwietnia 2007 r. zostało oddalone postanowieniem S. O. w. G. z dnia 31 maja 2007 r. Postanowieniem z dnia 31 lipca 2007 r. S. R. w. G. odrzucił wniosek powoda o zwolnienie od kosztów sądowych w zakresie wpisu od zażalenia i odrzucił jego zażalenie na zarządzenie z dnia 2 stycznia 2007 r. w przedmiocie zwrotu pozwu. Postanowieniem z dnia 21 sierpnia 2007 r. Sąd Rejonowy odrzucił zażalenie powoda na ww. postanowienie w przedmiocie odrzucenia wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych. Postanowieniem z dnia 25 stycznia 2008 r. Sąd Okręgowy oddalił zażalenie na powyższe postanowienie. Postanowieniem z dnia 28 października 2008 r. Sąd Rejonowy zwolnił powoda od kosztów sądowych w części obejmującej 1/2 opłaty od zażalenia, tj. od kwoty 375 zł, w pozostałej części wniosek oddalił. W dniu 29 stycznia 2009 r. S. O. w. G. odrzucił zażalenie na pkt I ww. postanowienia, a w pozostałym zakresie zażalenie oddalił. Postanowieniem z dnia 5 listopada 2009 r. Sąd Rejonowy odrzucił ponowny wniosek powoda o zwolnienie od kosztów sądowych i odrzucił jego zażalenie na postanowienie z dnia 31 lipca 2007 r. Postanowieniem z dnia 22 stycznia 2010 r. Sąd Rejonowy oddalił wniosek powoda o zwolnienie go od opłaty za sporządzenie i doręczenie mu dokumentów. Zażalenie na to postanowienie zostało oddalone na mocy postanowienia S. O. w. G. z dnia 28 kwietnia 2010 r. Postanowieniem z dnia 11 stycznia 2011 r. Sąd Rejonowy zwolnił powoda od kosztów sądowych w zakresie opłaty od zażalenia na postanowienie z dnia 5 listopada 2009 r. Postanowieniem z dnia 13 kwietnia 2011 r. Sąd Okręgowy oddalił zażalenie powoda na pkt 2 postanowienia z dnia 5 listopada 2009 r. Postanowieniem z dnia 13 października 2011 r. Referendarz sądowy odrzucił ponowny wniosek powoda o zwolnienie od kosztów sądowych i oddalił jego wniosek o ustanowienie pełnomocnika z urzędu. Postanowieniem z dnia 16 stycznia 2012 r. Sąd Rejonowy utrzymał w mocy ww. postanowienie Referendarza sądowego. Postanowieniami z dnia 8 października 2012 r. i z dnia 28 listopada 2012 r. Referendarz sądowy odrzucił ponowny wniosek powoda o zwolnienie od kosztów sądowych i o ustanowienie pełnomocnika z urzędu.

Postanowieniem z dnia 6 lutego 2013 r. (XVI S 544/13) S. O. w. G. odrzucił skargę powoda na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki w tej sprawie, umorzył postępowanie w przedmiocie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych i oddalił wniosek o ustanowienie pełnomocnika z urzędu.

Dowód: akta I C 1624/06 (t. VI-VII, VIII - do k.1538)

W sprawie I C 631/09, która toczyła się przed S. R. d. W. Ś. w. W., a zainicjowanej pozwem wniesionym w dniu 28 kwietnia 2009 r. przez powoda Sąd ten postanowieniem z dnia 24 września 2009 r. zwolnił powoda od kosztów sądowych i ustanowił mu pełnomocnika z urzędu. Termin rozprawy został wyznaczony na dzień: 18 stycznia 2010 r. i 8 marca 2010 r. Wyrokiem z dnia 8 marca 2010 r. Sąd oddalił powództwo. Apelacja powoda została oddalona wyrokiem S. O. w. W. z dnia 7 lipca 2010 r., sygn. akt V Ca 1416/10. Postanowieniami z dnia 15 października 2010 r. Sąd ten oddalił wnioski powoda o zwolnienie od opłaty sądowej od skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem ww. prawomocnego wyroku i ustanowienie pełnomocnika z urzędu celem jej sporządzenia. Postanowieniami z dnia: 22 listopada 2010 r., 12 stycznia 2011 r., 11 lutego 2011 r., 28 kwietnia 2011 r., 2 czerwca 2011 r., 6 września 2011 r., 19 października 2011 r. Sąd ten odrzucił ww. wnioski powoda. Postanowieniami z dnia 2 czerwca 2011 r. Sąd ten oddalił wnioski powoda o zwolnienie od kosztów i ustanowienie pełnomocnika z urzędu celem wniesienia skargi o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem z dnia 7 lipca 2010 r. Postanowieniami z dnia 6 września 2011 r. i 19 października 2011 r. Sąd ten odrzucił powyższe wnioski. Postanowieniem z dnia 19 października 2011 r. ww. Sąd oddalił wnioski powoda o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu celem wniesienia skargi kasacyjnej od prawomocnego wyroku tego sądu z dnia 7 lipca 2010 r. W dniu 17 stycznia 2012 r. Sąd Okręgowy odrzucił wnioski powoda o zwolnienie od kosztów i ustanowienie pełnomocnika z urzędu. Postanowieniami z dnia 17 lutego 2012 r. i 29 marca 2012 r. Sąd ten odrzucił wniosek powoda o ustanowienie pełnomocnika z urzędu celem wniesienia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku. Tym ostatnim postanowieniem odrzucił też wniosek o ustanowienie pełnomocnika celem wniesienia skargi o wznowienie tego postępowania.

W sprawie o sygn. VI S 161/11 S. A. w. W. postanowieniem z dnia 21 grudnia 2011 r. odrzucił skargę powoda na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki w sprawie toczącej się przed S. O. w. W. pod sygn. akt V Ca 1416/10. Również postanowieniami z dnia 28 czerwca 2012 roku (sygn. akt VI S 78/12 i VI S 77/12) Sąd Apelacyjny takie skargi odrzucił. W dniu 19 kwietnia 2012 r. (sygn. akt VI S 78/12 i VI S 77/12) Sąd oddalił wnioski powoda o ustanowienie mu pełnomocnika z urzędu w tym postępowaniu.

Dowód: akta I C 631/09 (V Ca 1416/10)

akta VI S 161/11 (t. IX – od k. 1706)

W grudniu 2009 r. powód wniósł (wraz z T. K. i D. Z.) do S. O. w. W. pozew o zapłatę przeciwko Skarbowi Państwa – C. Z. S. W. w W.. W dniu 29 stycznia 2010 r. powód został zwolniony od kosztów sądowych w całości. Zarządzeniem z dnia 22 lutego 2010 r. pozew wobec D. Z. został zwrócony.

Sąd wydał postanowienie z dnia 2 lipca 2010 r. o przesłuchaniu powoda w drodze pomocy prawnej, które następnie podlegało reasumpcji z uwagi na zmianę Aresztu Śledczego, w którym przebywał. W dniu 16 listopada 2010 r. – w drodze pomocy prawnej – powód został przesłuchany przed S. R. w. W. (k. 2716). Termin rozprawy został wyznaczony na dzień 21 kwietnia 2011 r. Odroczono ogłoszenie wyroku na dzień 5 maja 2011 r., a następnie (z uwagi na chorobę Sędziego Referenta) na dzień 16 maja 2011 r. Wyrokiem z dnia 16 maja 2011 r., sygn. akt III C 1392/09 Sąd powództwo oddalił (pkt 1). Postanowieniem z dnia 30 czerwca 2011 r. Sąd ustanowił dla powoda pełnomocnika z urzędu. Wyrokiem z dnia 22 lutego 2012 r. (sygn. akt VI ACa 1119/11) S. A. w. W. uchylił zaskarżony wyrok w stosunku do powoda i w tym zakresie przekazał sprawę S. O. w. W. do ponownego rozpoznania (wobec nie zajęcia stanowiska przez Sąd I instancji odnośnie wniosku powoda o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego). Postanowieniem z dnia 23 listopada 2012 r. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych: psychiatry, psychologa, neurologa, internisty, gastrologa na okoliczność ustalenia, czy warunki odbywania kary oraz sposób leczenia powoda w trakcie pozbawienia wolności wpłynęły na pogorszenie jego stanu zdrowia i postanowił przeprowadzić ten dowód w drodze pomocy sądowej przez S. R. w. W..

Postanowieniami z dnia 21 października 2010 r. (VI S 59/10) i 21 grudnia 2011 r. (VI S 175/11) S. A. w. W. oddalił jako bezzasadne skargi powoda na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki, a postanowieniem z dnia 26 czerwca 2012 r. taką skargę odrzucił (VI S 121/12).

Dowód: akta III C 624/12 (III C 1392/09, t. XII – od k. 2310, t. XIII-XVI – do k.

3242),

akta VI S 121/12 (VI S 59/10, VI S 175/11)

W czerwcu 2006 r. do S. R. G. P. w. G. wpłynął wniosek o powoda o ustanowienie mu pełnomocnika z urzędu do sporządzenia skargi konstytucyjnej i zwolnienie go od kosztów sądowych, w sprawie o sygn. akt I Co 278/06. Zarządzeniem z dnia 9 sierpnia 2006 r. zwrócono wniosek wobec nie uzupełnienia jego braków. Postanowieniem z dnia 29 września 2006 r. Sąd Rejonowy odrzucił zażalenia powoda na powyższe zarządzenie. Postanowieniem z dnia 7 listopada 2006 r. Sąd odmówił powodowi zwolnienia od opłaty podstawowej od zażalenia. W dniu 23 stycznia 2007 r. S. O. w. G. oddalił zażalenie powoda na ww. postanowienie. Postanowieniem z dnia 23 marca 2007 r. Sąd Rejonowy odrzucił wniosek powoda o zwolnienie od opłaty od zażalenia na postanowienie z dnia 29 września 2006 r., oddalił jego wniosek o ustanowienie pełnomocnika z urzędu i odrzucił zażalenie na postanowienie z dnia 29 września 2006 roku. Zażalenie na powyższe postanowienie zostało oddalone postanowieniem S. O. w. G. z dnia 30 maja 2007 r. W dniu 13 sierpnia 2007 r. Sąd Rejonowy odrzucił wniosek powoda o zwolnienie od opłaty od zażalenia na pkt 3 postanowienia z dnia 23 marca 2007 r. i odrzucił w tym zakresie zażalenie. Postanowieniem z dnia 10 września 2007 r. Sąd Rejonowy odrzucił wniosek powoda o zwolnienie od opłaty od zażalenia na postanowienie z dnia 13 sierpnia 2007 r. i odrzucił zażalenie na to postanowienie. W dniu 31 października 2007 r. Sąd Rejonowy odrzucił zażalenie na postanowienie z dnia 10 września 2007 r. Postanowieniem z dnia 15 listopada 2007 r. Sąd Rejonowy odrzucił zażalenie na zarządzenie z dnia 25 października 2007 r. w przedmiocie zwrotu pisma z dnia 27 września 2007 r. Zażalenie powoda na powyższe postanowienie zostało oddalone postanowieniem S. O. w. G. z dnia 20 lutego 2008 r. Postanowieniem z dnia 2 czerwca 2008 r. Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym oddalił wniosek powoda o zwolnienie od opłaty podstawowej od zażalenia z dnia 31 października 2007 r. Po rozpoznaniu skargi na to postanowienie zostało ono utrzymane w mocy postanowieniem z dnia 30 czerwca 2008 r. Postanowieniem z dnia 25 sierpnia 2008 r. Referendarz sądowy odrzucił wniosek powoda o zwolnienie od opłaty podstawowej od zażalenia na postanowienie z dnia 31 października 2007 r. W dniu 11 lutego 2009 r. oddalony został wniosek powoda o zwolnienie od opłaty kancelaryjnej i odrzucony jego wniosek o zwolnienie od opłaty podstawowej od zażalenia na postanowienie z dnia 31 października 2007 r. Postanowieniem z dnia 11 marca 2009 r. odrzucone zostały wnioski powoda o zwolnienie od opłaty kancelaryjnej i wniosek o zwolnienie od opłaty podstawowej od zażalenia na postanowienie z dnia 31 października 2007 r. Ten ostatni wniosek został również odrzucony postanowieniem z dnia 1 kwietnia 2009 r. Postanowieniem z dnia 17 czerwca 2009 r. Sąd Rejonowy w pkt I oddalił wniosek powoda o zwolnienie od opłaty od zażalenia, w pkt II oddalił jego wniosek o ustanowienie pełnomocnika z urzędu, a w pkt III oddalił jego wniosek o przypozwanie Helsińskiej Fundacji. W dniu 16 lipca 2009 r. Sąd Rejonowy odrzucił zażalenie powoda na pkt III ww. postanowienia. Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 15 października 2009 r. oddalił zażalenie powoda na pkt I i II postanowienia z dnia 17 czerwca 2009 r. Postanowieniem z dnia 7 maja 2010 r. Referendarz sądowy w pkt I zwolnił powoda od opłaty od zażalenia na postanowienie z dnia 16 lipca 2009 r. i w pkt II odrzucił jego wniosek o zwolnienie od opłaty od zażalenia na postanowienie z dnia 31 października 2007 r. W dniu 8 lipca 2010 r. Sąd odrzucił zażalenie powoda na postanowienie z dnia 31 października 2007 roku. Postanowieniem z dnia 24 listopada 2010 r. Referendarz sądowy oddalił wniosek powoda o zwolnienie od opłaty od zażalenia na postanowienie z dnia 8 lipca 2010 r. Postanowienie to zostało utrzymane w mocy postanowieniem Sądu z dnia 4 stycznia 2011 r. W dniu 4 stycznia 2012 r. Referendarz sądowy odrzucił ponowny wniosek powoda o zwolnienie od opłaty od zażalenia na postanowienie z dnia 8 lipca 2010 r. Postanowieniem z dnia 24 stycznia 2012 r. Sąd Rejonowy odrzucił zażalenie powoda na postanowienie z dnia 8 lipca 2010 r. W dniu 6 listopada 2012 r. Referendarz sądowy oddalił wnioski powoda o zwolnienie od opłaty kancelaryjnej i odrzucił jego ponowne wnioski o ustanowienie pełnomocnika z urzędu. Postanowieniem z dnia 8 lipca 2013 r., z dnia 21 listopada 2013 r. i z dnia 10 stycznia 2014 roku Referendarz sądowy odrzucił ponowne wnioski powoda o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu.

S. O. w. G. postanowieniem z dnia 16 marca 2010 (III S 4/10) oddalił skargę powoda na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki w sprawie prowadzonej przez S. R. G. P. w. G. od dnia 5 grudnia 2007 r. do dnia 13 stycznia 2010 r. (sygn. akt I Co 278/06). Postanowieniami z dnia 16 czerwca 2010 r. (II S 63/10), z dnia 17 września 2010 r. (III S 100/10), z dnia 16 lutego 2012 r. (XVI S 97/12, XVI S 88/12), z dnia 13 listopada 2012 r. (XVI S 432/12), z dnia 23 lipca 2013 r. (XVI S 386/12) i z dnia 23 września 2013 r. (XVI S 432/13, XVI 569/13) S. O. w. G. takie skargi odrzucił. Postanowieniami z dnia 13 listopada 2012 r., z dnia 23 lipca 2013 r. i z dnia 23 września 2013 r. umorzył także postępowanie w przedmiocie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych i oddalił wniosek o ustanowienie pełnomocnika.

Postanowieniem z dnia 17 grudnia 2012 r. (I S 198/12) i postanowieniem z dnia 15 marca 2013 r. (I S 48/13) S. A. w. G. odrzucił takie skargi powoda sprawie prowadzonej przez S. O. w. G., sygn. akt III Cz 1670/09.

W dniu 4 marca 2011 r. powód złożył skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia – postanowienia S. O. w. G. z dnia 15 października 2009 r., sygn. akt III WSC 18/11 (III Cz 1670/09). Zarządzeniem z dnia 16 sierpnia 2011 r. wyznaczony został termin posiedzenia niejawnego na dzień 28 września 2011 r.

Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 28 września 2011 r. (IV CNP 45/11) odrzucił skargę i uzupełniającym postanowieniem z dnia 6 grudnia 2011 r. zasądził od powoda na rzecz S. P. –. P. G. kwotę 1.200 zł tytułu zwrotu kosztów ustępstwa procesowego. Uznał skargę za niedopuszczalną, gdyż taka nie przysługuje na postanowienia rozstrzygające kwestie wpadkowe (postanowienie dotyczyło oddalenia zażalenia na postanowienie Sądu I instancji o oddaleniu wniosków powoda o zwolnienie go od opłaty od zażalenia oraz ustanowienia dla niego pełnomocnika z urzędu).

Dowód: akta I Co 278/06 (III Cz 1670/09, t. X – od k. 1890, t. XI, t. XII- do k. 2280)

akta IV CNP 45/11 (k. 131-196)

Przy ustalaniu stanu faktycznego oparł się Sąd na dowodach z dokumentów publicznych zawartych w aktach sądowych, w szczególności orzeczeń i zarządzeń oraz protokołów w nich zawartych, które stanowiły dowód na okoliczności urzędowo w dokumentach tych stwierdzone jako niekwestionowane co do ich prawdziwości i rzetelności. Oparł się Sąd również na dowodach z pism procesowych zawartych w aktach sądowych, które stanowiły dowód na okoliczności treści oświadczeń procesowych w nich zawartych oraz dat ich wpływu do sądu.

Nie uwzględniono wniosków dowodowych powoda o przesłuchanie stron, z dokumentacji medycznej oraz opinii biegłego albowiem wobec okoliczności, że powództwo z innych przyczyn, niż nieudowodnienie uszczerbku na zdrowiu powoda podlegało oddaleniu (o czym niżej) przeprowadzanie tych dowodów było bezcelowe, jako nie mające wpływu na rozstrzygnięcie w sprawie. Powództwo podlega bowiem oddaleniu z uwagi na brak zdarzeń, z którymi ustawa wiąże obowiązek zapłaty zadośćuczynienia oraz brak związku przyczynowego w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. a zatem bez znaczenia jest czy po stronie powoda wystąpił powoływane w pozwie stan zdrowia i dolegliwości, a ustaleniu tych okoliczności miało służyć przeprowadzenie dowodu z przesłuchania stron i dowodu z opinii biegłego.

Sąd zważył co następuje:

Powód domagał się od pozwanego Skarbu Państwa zadośćuczynienia. Jako podstawę faktyczną powołał brak poszanowania oraz instrumentalne i lekceważące potraktowanie go w toku prowadzonych postępowań sądowych, co skutkowało pogorszeniem jego stanu zdrowia, zwiększeniem nadciśnienia, bólami żołądka i wątroby, stanami depresyjnymi, zawrotami i bólami głowy. Tak sformułowana podstawa faktyczna żądania nakazuje dokonać jego oceny w świetle przepisu art. 448 k.c. (w zakresie, w jakim powoływane fakty można oceniać jako twierdzenie o naruszeniu dóbr osobistych powoda) oraz w świetle art. 445 § 1 w zw. z art. 444 § 1 k.c. (w zakresie, w jakim powód powołuje się na rozstrój zdrowia).

Przesłanką dochodzenia zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych z art. 448 k.c. jest zawinienie sprawcy naruszenia, a zatem zachowanie sprawcy obiektywnie bezprawne i subiektywnie zarzucalne. Wprawdzie nie wynika to z literalnego brzmienia tego przepisu, ale wynika z umiejscowienia tego przepisu w rozdziale regulującym odpowiedzialność za czyny niedozwolone, która to odpowiedzialność co do zasady jest oparta na zasadzie winy (wyrok SN z dnia 12 grudnia 2002 r., V CKN 1581/2000, OSNC 2004, nr 4, poz. 53; wyrok SN z dnia 1 kwietnia 2004 r., II CK 115/2003, niepubl.; wyrok SN z dnia 16 września 2004 r., IV CK 707/2003, niepubl.; wyrok SN z dnia 15 czerwca 2005 r., IV CK 805/2004, niepubl.; wyrok SN z dnia 28 września 2005 r., I CK 256/2005, niepubl.; wyrok SN z dnia 19 stycznia 2007 r., III CSK 358/2006, niepubl.; wyrok SN z dnia 24 stycznia 2008 r., I CSK 319/2007, niepubl.). Powód jako przejawy bezprawności zachowania się strony pozwanej powołuje rzekomą długotrwałą i nieusprawiedliwioną przewlekłość postępowań sądowych. Zgodnie z art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. z 2004 r. Nr 179, poz. 1843 ze zm.) taka przewlekłość występuje jeżeli nastąpiło naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, jeżeli postępowanie w tej sprawie trwa dłużej, niż to konieczne dla wyjaśnienia tych okoliczności faktycznych i prawnych, które są istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Dla stwierdzenia, czy w sprawie przed sądem doszło do przewlekłości postępowania, należy w szczególności ocenić terminowość i prawidłowość czynności podjętych przez sąd, w celu wydania w sprawie rozstrzygnięcia co do istoty, uwzględniając charakter sprawy, stopień faktycznej i prawnej jej zawiłości, znaczenie dla strony, która wniosła skargę, rozstrzygniętych w niej zagadnień oraz zachowanie się stron, a w szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość postępowania. O przewlekłości postępowania można mówić wówczas, gdy występuje brak czynności zmierzających do rozstrzygnięcia sprawy, zachodzący dłużej, niż jest to konieczne do rozważenia sprawy, czy też zebrania dowodów. Przebieg postępowań wskazanych w uzasadnieniu żądania pozwu takiej oceny nie usprawiedliwia. Powód nie wskazał żadnych konkretnych czynności procesowych, które zostały w toku tych postępowań dokonane z opóźnieniem, ograniczając się do wskazania okresu czasu trwania tego postępowania, w którym rzekomo przewlekłość miała mieć miejsce. Z akt spraw wynika, że w okresach wskazanych przez powoda sądy podejmowały czynności zmierzające do wydania rozstrzygnięcia w tych sprawach. Zatem o stanie nieusprawiedliwionej bezczynności z całą pewnością w sprawach tych nie można mówić. Czynności wszystkich Sądów podejmowane były terminowo, bez opieszałości, zaś długotrwałość prowadzonych postępowań wynikała przede wszystkim z postawy samego powoda. Powód w postępowaniach tych składał bowiem liczne i powtarzające się wnioski o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu oraz zażalenia na orzeczenia Sądu, a także w niektórych sprawach skargi na przewlekłość postępowania. Taka aktywność procesowa powoda, jakkolwiek uprawniona w świetle obowiązującego prawa, nie mogła pozostać bez wpływu na długość trwających w jego sprawach postępowań. Natomiast sądy w rozsądnych terminach rozpoznawały poszczególne wnioski składane przez powoda.

Niezależnie od powyższego zaznaczyć należy, że z postanowień S. O. w. G. z dnia 16 marca 2010 r. (III S 4/10) i z dnia 25 lutego 2011 r. (III S 7/11) oraz z postanowień S. A. w. W. z dnia 21 października 2010 r. (VI S 59/10) i z dnia 21 grudnia 2011 r. (VI S 175/11) - wiążących w niniejszej sprawie z mocy art. 365 § 1 k.p.c., wynika, że w sprawie I Co 278/06, I C 372/09 i III C 624/12 (III C 1392/09) przewlekłości postępowania nie dopuszczono się. Podkreślić w tym kontekście należy, że zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 powołanej wyżej ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r., strona, której skargę uwzględniono, może w odrębnym postępowaniu dochodzić naprawienia szkody wynikłej ze stwierdzonej przewlekłości od Skarbu Państwa albo solidarnie od Skarbu Państwa i komornika. Postanowienie uwzględniające skargę wiąże sąd w postępowaniu cywilnym o odszkodowanie lub zadośćuczynienie, co do stwierdzenia przewlekłości postępowania. Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego żadna z wniesionych przez powoda skarg nie została uwzględniona, co również przemawia przeciwko możliwości dochodzenia przez powoda roszczeń wobec Skarbu Państwa opieranych na twierdzeniach, że w powoływanych przez powoda postępowania doszło do naruszenia jego prawa do rozpoznania sprawy w rozsądnym terminie.

Powyższy stan rzeczy oznacza, że zachowaniom strony pozwanej nie można w okolicznościach powołanych jako podstawa faktyczna żądania pozwu przypisać cechy bezprawności.

Zarazem brak jest podstaw do uznania, że wydane w tych sprawach negatywne rozstrzygnięcia wniosków powoda o ustanowienie pełnomocnika z urzędu, czy zwolnienia od kosztów sądowych oraz oddalenia, czy odrzucenia skarg na nierozpoznanie sprawy w rozsądnym terminie wykazywały cechy nawet najszerzej rozumianej obiektywnej bezprawności, gdyż treść orzeczeń w tym przedmiocie nie wykazuje, aby sądy orzekające naruszyły przepisy prawa. Powód nie powołał zresztą żadnych konkretnych okoliczności mogących za taką oceną przemawiać. Sam fakt wydania orzeczenia, które wskutek kontroli instancyjnej podlegało uchyleniu (jak w sprawie III C 624/12), nie jest równoznaczny z przewlekłością postępowania ponieważ czynności podejmowane przez sądy nie charakteryzowały się przewlekłością. Należy bowiem do istoty postępowania sądowego, że decyzje procesowe podlegają kontroli w toku instancji, co z natury rzeczy wiązać się musi z upływem pewnego czasu. Powyższy stan rzeczy oznacza, że zachowaniom strony pozwanej nie można w okolicznościach powołanych jako podstawa faktyczna żądania pozwu przypisać cechy obiektywnej bezprawności. Nadto powód nie wskazał konkretnie, które spośród jego dóbr osobistych wymienionych w art. 23 k.c. lub uznanych w orzecznictwie i nauce prawa zostało zarzuconym przez powoda zachowaniem się pozwanego naruszone, gdyż nie sposób jako naruszenia dobra osobistego potraktować subiektywnego odczuwania przez powoda, że postępowania prowadzono z naruszeniem prawa powoda do rozpoznania sprawy w rozsądnym czasie wskutek czego powód miał poczucie „bezradności, lekceważenia i instrumentalnego traktowania”. Powyższy stan rzeczy wyklucza możliwość zasądzenia od strony pozwanej na rzecz powoda jakiegokolwiek zadośćuczynienia z tytułu naruszenia dóbr osobistych (art. 448 k.c.).

Brak jest również podstaw do zasądzenia zadośćuczynienia z uwagi na rozstrój zdrowia powoda na podstawie art. 445 § 1 w zw. z art. 444 § 1 k.c. Przyjmując hipotetycznie, że dolegliwości, na które powód się powołał, rzeczywiście w jego organizmie się pojawiły, to dolegliwości tego typu nie są normalnym następstwem (w rozumieniu art. 361 § 1 k.c.) uczestniczenia w jakimkolwiek sądowym postępowaniu cywilnym, nawet prowadzonym w warunkach przewlekłości. Ponadto, z przyczyn już powyżej wskazanych, brak jest podstaw do oceny, że powoływana przez powoda przewlekłość postępowania w sprawach I Co 16/07, I C 372/09, I Co 1300/13 (I Co 825/11), I C 1624/06, V Ca 1416/10 (I C 631/09), III C 1392/09 (III C 624/12), III Cz 1670/09 (I Co 278/06) rzeczywiście miała miejsce. Nie doszło zatem do bezprawnego działania lub zaniechania przy wykonywaniu władzy publicznej w rozumieniu art. 417 k.c. Wyklucza to odpowiedzialność strony pozwanej za ewentualny rozstrój zdrowia powoda również ze względu na brak zdarzenia, z którym art. 445 § 1 w zw. z art. 444 § 1 k.c. wiąże obowiązek zapłaty zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie na tej podstawie przysługuje bowiem tylko w wypadku istnienia ogólnych przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej, w szczególności zaś bezprawnego zachowania się pozwanego, a tego w realiach niniejszej sprawy nie ustalono.

Nie można nadto stwierdzić przesłanek po temu, by powodowi przyznać zadośćuczynienie na zasadach słuszności zgodnie z art. 4172 k.c. za krzywdę wynikłą ze zgodnego z prawem wykonywania władzy publicznej. Zgodnie z tym przepisem poszkodowany może żądać m.in. całkowitego lub częściowego zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę, gdy okoliczności konkretnej sprawy, ze względu na zasady słuszności za tym przemawiają. Podkreślić jednak należy, że powoływany przez powoda rozstrój zdrowia nie pozostaje w normalnym związku przyczynowym (w rozumieniu art. 361 § 1 k.c.) z przebiegiem powołanych w pozwie postępowań sądowych, co samo w sobie wyklucza możliwość zasądzenia zadośćuczynienia na zasadzie art. 4172 k.c. Nadto w realiach niniejszej sprawy nie ujawniły się żadne okoliczności, które mogłyby przemawiać za tym, że zasady słuszności przemawiają za przyznaniem powodowi zadośćuczynienia.

Mając powyższe na uwadze powództwo podlegało oddaleniu w całości o czym orzeczono w pkt I sentencji wyroku na podstawie wyżej powołanych przepisów.

Na zasądzone koszty procesu od przegrywającego proces powoda na rzecz wygrywającej proces strony pozwanej - na zasadzie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o P. G. S. P. - złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika strony pozwanej Skarbu Państwa w kwocie 3600 zł (pkt II sentencji). W realiach niniejszej sprawy nie dopatrzył się sąd żadnych okoliczności, które mogłyby przemawiać za odstąpieniem od obciążania powoda obowiązkiem zwrotu kosztów procesu stronie pozwanej na zasadzie art. 102 k.p.c.

O wynagrodzeniu pełnomocnika z urzędu powoda orzeczono w pkt III sentencji na zasadzie § 2 ust. 1 i 3, § 6 pkt 6 i § 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.), przyznając pełnomocnikowi wynagrodzenie (3.600 zł) powiększone o stawkę podatku VAT.