Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 czerwca 2012 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu Wydział III

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2012 r. we Wrocławiu

sprawy z wniosku Z. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

o wypłatę emerytury

na skutek apelacji Z. G.

od wyroku Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu

z dnia 10 stycznia 2012 r. sygn. akt IX U 2145/11

oddala apelację.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 10 stycznia 2012 r. sygn. akt IXU 2145/2011 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu oddalił odwołanie Z. G. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. z dnia 5 października 2011 r., którą organ rentowy wstrzymał wnioskodawczyni wypłatę emerytury.

Rozstrzygniecie Sad wydal w oparciu o następująco ustalony stan faktyczny sprawy:

Wnioskodawczyni Z. G. (ur. (...)), pracuje bez przerwy od dnia 01.01.1987 r. do chwili obecnej w Akademii Medycznej im. (...) we W. pełnym wymiarze czasu pracy.

W dniu 26.02.2004 r. wnioskodawczyni złożyła wniosek o emeryturę. Na mocy decyzji z dnia 19.03.2004 r., ZUS Oddział we W. przyznał wnioskodawczyni prawo do emerytury od 1.02.2004r.

ZUS decyzją z dnia 05.10.2011 r. wstrzymał wnioskodawczyni wypłatę emerytury na mocy art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zw. z art. 6 ust. 2 i 28 ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw. Równocześnie organ rentowy poinformował wnioskodawczynię, że w celu podjęcia wypłaty emerytury należy przedłożyć w Oddziale ZUS świadectwo pracy lub zaświadczenie potwierdzające fakt rozwiązania stosunku pracy z każdym pracodawcą na rzecz, którego praca ta była wykonywana bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury .

Wobec tak ustalonego stanu faktycznego sprawy Sąd orzekł, że odwołanie wnioskodawczyni jest bezzasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazując na regulację zawartą w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 16.12.2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr.257, poz. 726), która wprowadziła zmiany w brzmieniu art. 103 ust. 1 i 2 oraz dodała art. 103a., stwierdził, że bezsporny jest fakt, iż wnioskodawczyni w dniu wejścia w życie nowego przepisu art. 103a w/w ustawy, pozostawała w zatrudnieniu z Akademią Medyczną im. (...) we W. i zatrudnienie to zostało nawiązane przed nabyciem uprawnień do emerytury i jest kontynuowane do chwili obecnej. Oznacza to, że zawieszenie prawa do emerytury przez organ rentowy było zasadne.

Z wyrokiem nie zgodziła się wnioskodawczyni wywodząc apelację i zaskarżając wyrok w całości zarzuciła Sądowi wydanie niesprawiedliwego i naruszającego wcześniej konstytucyjnie nabyte prawo do wypłaty emerytury Wnioskodawczyni wskazała, że według wcześniej obowiązujących regulacji prawnych mogła ona nabyć i nabyła prawo do emerytury bez konieczności rozwiązywania stosunku pracy. Ponadto skarżąca podniosła, że wstrzymanie jej prawa do wypłaty emerytury stawia ja w trudnej sytuacji materialnej z uwagi na zaciągnięte pożyczki na remonty wymagane przez wspólnotę mieszkaniową. Jednocześnie wnioskodawczyni podała, że ma na utrzymaniu niepracującego z powodu choroby syna.

Wobec tak przedstawionych zarzutów apelująca wniosła o uwzględnienie apelacji.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Apelacja wnioskodawczyni nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd I instancji przeprowadził w sprawie należyte postępowanie dowodowe, wyprowadził trafne wnioski i wydał wyrok zgodny z obowiązującym stanem prawnym.

Spór w sprawie wymagał rozstrzygnięcia, czy organ rentowy zasadnie zawiesił wypłatę świadczenia emerytalnego wnioskodawczyni, z uwagi na kontynuację zatrudnienia bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy.

Sąd I instancji ustalił, że wnioskodawczyni uzyskała prawo do emerytury od dnia 1.02.2004 r., na mocy decyzji organu rentowego z dnia 19.03.2004 r.

Przed nabyciem prawa do świadczenia emerytalnego, do chwili obecnej, wnioskodawczyni pozostaje w stosunku pracy z Akademią Medyczną im. (...) we W..

Wejście w życie nowego przepisu art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 257, poz. 1726), zgodnie z którym począwszy od dnia 1 października 2011 r. prawo do emerytury przyznanej przed dniem 1 stycznia 2011 r., ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego, stanowi podstawę prawną do zawieszenia prawa do świadczenia emerytalnego.

W związku z kontynuacją przez wnioskodawczynię zatrudnienia, zaskarżoną decyzją z dnia 5.10.2011 r., organ rentowy wstrzymał wnioskodawczyni wypłatę emerytury.

Stwierdzić należy, że zawieszenie wypłaty świadczenia nastąpiło zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa i brak jest podstaw do uwzględnienia zarzutów apelacji. Ustawodawca bowiem nie różnicuje ubezpieczonych według miejsca i rodzaju ich zatrudnienia, a jedynie odnosi się do samego faktu kontynuacji tego zatrudnienia, bez przerwania go w związku z uzyskaniem prawa do emerytury.

Sąd Apelacyjny odnosząc się do dalszych zarzutów apelacji wskazuje, że zmiana w/w przepisów, a w szczególności przepisu art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w brzmieniu nadanym przez art. 6 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw, nie jest zmianą niekonstytucyjną.

Trybunał Konstytucyjny bowiem wielokrotnie wyjaśniał, że dyrektywa rozwoju ubezpieczeń społecznych nie wyklucza zmian regulacji prawnych przewidzianych we wcześniejszych ustawach, pod warunkiem zachowania istoty tych uprawnień, przy czym nie zawsze te zmiany muszą iść w kierunku korzystnym dla adresatów (orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 listopada 1995 r. w sprawie K 23/95 oraz z dnia 17 lipca 1996 r. w sprawie K 8/96),

Konstytucyjnie chronione prawo wnioskodawczyni do emerytury, nie zostało naruszone w wyniku zmiany przepisów. Wnioskodawczyni ma nadal prawo do pobierania emerytury w przypadku rozwiązania stosunku pracy z obecnym pracodawcą. Tym samym stwierdzić należy, że zaskarżona decyzja o wstrzymaniu wypłaty emerytury od dnia 05.10.2011 r. jest prawidłowa.

Nie ma wątpliwości, iż w niniejszej sprawie zaszły przesłanki, które uprawniają organ rentowy do zawieszenia wypłaty emerytury wnioskodawczyni. Tym samym zarówno zaskarżona decyzja, jak również orzeczenie Sądu Okręgowego należy uznać za prawidłowe i odpowiadające obowiązującemu prawu.

Sąd Apelacyjny nie znalazł żadnych podstaw do podważenia prawidłowości i zasadności zaskarżonego wyroku, z tego też względu na mocy art. 385 kpc orzekł o oddaleniu apelacji wnioskodawczyni jako nie zasługującej na uwzględnienie.

R.S.