Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 25 sierpnia 2014 roku, skierowanym przeciwko (...) Spółce z o.o. z siedzibą w W. i (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. M. M. (1), J. M. (1) , O. M., K. H. i J. P. (1) wnieśli o:

ustalenie nieważności umowy zawartej w formie aktu notarialnego sporządzonego przez notariusza C. P. Rep. A nr (...), w dniu 9 lipca 2014r. na mocy której (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. sprzedała (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. nieruchomość położoną w Ł. przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi prowadzi księgę wieczystą o numerze KW (...)

lub ewentualnie

o uznanie za bezskuteczną w stosunku do powodów umowę zawartą w formie aktu notarialnego sporządzonego przez notariusza C. P. Rep. A nr (...), w dniu 9 lipca 2014r. na mocy której (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. sprzedała (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. nieruchomość położoną w Ł. przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi prowadzi księgę wieczystą o numerze KW (...).

Ponadto powodowie wnieśli o zasądzenie od pozwanych solidarnie na rzecz powodów kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu swych żądań powodowie wskazali , iż do marca 2008r. byli współwłaścicielami nieruchomości położonej przy ul. (...) w Ł. , przy czym M. M. (1), J. M. (1) , O. M. po 2/24 części, a J. P. (1) i K. H. po 9/24 części.

W marcu 2008r. powodowie dokonali sprzedaży swoich udziałów w nieruchomości na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. za cenę 5.600.000 zł . Ponieważ kupujący uiścił jedynie część ceny i pozostawał w zwłoce z zapłatą kwoty 4.540.000 zł , pozwani zdecydowali się odstąpić od umowy, co też uczynili na podstawie art. 491 KC.Zrealizowanie tego środka prawnego nie doprowadziło do powrotnego przeniesienia własności nieruchomości przez (...) sp. z o.o., w związku z czym powodowie w 2011r. wystąpili przeciwko (...) sp. z o.o. z powództwem o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli, na mocy którego spółka ta przeniesie własność nieruchomości na powodów w odpowiednich udziałach. Sprawa toczyła się przed Sądem Okręgowym w Łodzi pod sygnaturą akt II C 176/11 i zapadł wyrok zobowiązujący pozwaną do złożenia oświadczenia woli przenoszącego własność nieruchomości na powodów stosunkowo do przypadających im w prawie udziałów z równoczesnym zwrotem zapłaconej części ceny sprzedaży. Powodowie spełnili świadczenie jednoczesne i w dniu 29 sierpnia 2013 roku wystąpili z wnioskiem o nadanie klauzuli wykonalności wyrokowi . W dniu 5 września 2013 roku takie postanowienie zapadło. Pozwany złożył na nie zażalenie, które do tej pory nie zostało rozpoznane . Umowa sprzedaży pomiędzy pozwanymi zawarta w dniu 9 lipca 2014 roku jest zatem czynnością wybitnie naganną zarówno z punktu widzenia zasady uczciwości jak i z powodu zlekceważenia panującego porządku prawnego i poszanowania wymiaru sprawiedliwości. (...) sp. z o.o. dokonała zbycia nieruchomości w sytuacji gdy prawomocnym wyrokiem Sądu zobowiązana była do powrotnego przeniesienia jej własności na rzecz powodów.

W treści aktu notarialnego sporządzonego w dniu 9 lipca 2014 r. znalazło się zapewnienie (...) sp. z o.o. , iż świadczenie powodów nie zostało zrealizowane (tj. zapewnienie , że powodowie nie zwrócili części ceny nieruchomości) i że wyrok nie otrzymał klauzuli wykonalności. Opisany powyżej przebieg wydarzeń potwierdza, iż (...) sp. z o.o. nie miała w dniu 9 lipca 2014r. prawa ani podstaw do jednoznacznego stwierdzenia, iż świadczenie powodów na jej rzecz nie zostało zrealizowane. Okoliczność ta jest przedmiotem badania Sądu w sprawie zażalenia na postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności . Pozwani zdawali sobie sprawę z faktu , iż powodowie podejmują działania mające na celu odzyskanie nieruchomości. W treści aktu notarialnego znalazły się informacje o wzmiankach o złożonych wnioskach do Działu II, III i IV księgi wieczystej, w tym:

- wniosku nr DZ.KW./ (...) ( wniosek o wpis prawa własności),

- wniosku nr (...) ( wniosek o wpis ostrzeżenia o toczącym się postępowaniu w przedmiocie zażalenia na postanowienie z dnia 5 września 2013r. w przedmiocie nadania klauzuli wykonalności wyrokowi Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 7 marca 2012r.). Okoliczność ta jak i złożone w trakcie aktu zapewnienie (...) sp. z o.o., odbiegające od rzeczywistego stanu rzeczy wskazują, iż celem umowy sprzedaży nieruchomości było uniemożliwienie realizacji prawomocnego wyroku sądu. Jest to działanie sprzeczne z zasadą poszanowania wymiaru sprawiedliwości. Takie działanie kłóci się również ze społecznym poczuciem sprawiedliwości. W przekonaniu powodów, tak skrajne i świadome zlekceważenie wyroku wydanego przez Sąd w sprawie II C 176/11 , w pełni obiektywnie uznać należy za naruszenie zasad współżycia społecznego - poszanowania wymiaru sprawiedliwości, wydawanych przez sądy orzeczeń a także za naruszenie zasady uczciwości , pewności obrotu prawnego i poszanowania interesów drugiego podmiotu. Tak treść zaskarżonej czynności prawnej jak i jej cel wskazują na sprzeczność z zasadami współżycia społecznego. Sprzedaż nieruchomości nie była działaniem przypadkowym. Była działaniem celowym skierowanym na udaremnienie realizacji niekorzystnego dla (...) sp. z o.o. wyroku sądu zapadłego w sprawie II C 176/11. Negatywne światło na transakcję podważaną w ramach niniejszej sprawy rzucają również informacje dotyczące nabywcy nieruchomości - pozwanej firmy (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. przy ul. (...). Jedynym udziałowcem tej firmy jest spółka (...) Ltd. z siedzibą w N. na Cyprze. Pierwotnie jedynym wspólnikiem w (...) sp. z o.o. była (...) sp. z o.o. mająca biuro w W. przy ul. (...). (...) sp. z o.o. trudni się m.in. zakładaniem spółek i ich dalszą sprzedażą. Z akt rejestrowych (...) sp. z o.o. wynika, iż ta firma wpisana została do KRS 3 lipca 2013r., nie zatrudnia pracowników a jej kapitał zakładowy wynosi 5.000 zł. Jedyny członek zarządu jest cudzoziemcem i mieszka w Panamie. Spółka działa pod adresem tożsamym z adresem firmy , która ją powołała do życia, co wskazuje na to , iż jest to jedynie adres rejestrowy tym bardziej , że (...) sp. z o.o. świadczy usługi udostępniania adresów dla celów rejestrowych a adres rejestrowy (...) sp. z o.o. jest tożsamy z adresem (...) sp. z o.o. ( KRS (...) ) - W. ul. (...). (...) sp. z o.o. zaistniała w obrocie prawnym w celu zawarcia zaskarżonej transakcji i uniemożliwienia powodom odzyskania własności nieruchomości. W uzupełnieniu informacji na temat przebiegu zaskarżonej transakcji dodać należy , iż cena jaką (...) sp. z o.o. zainkasowała za sprzedaż nieruchomości ( 2.000.000 zł) bardzo szybko zniknęła z konta (...) sp. z o.o. Cena 2.000.000 zł została bowiem przelana na konto (...) sp. z o.o. specjalnie utworzone w tym celu w banku (...) SA (...) Oddział S.. Powodowie jako wierzyciele (...) sp. z o.o. prowadzący przeciwko tej spółce egzekucje świadczeń pieniężnych , dowiedziawszy się o istnieniu konta i o tym, że przelano nań znaczną kwotę tytułem ceny, skierowali bezzwłocznie wnioski o zajęcie konta. Pomimo natychmiastowego zajęcia przez komornika w sprawie o sygn. KM (...),KM (...)i (...)ww. rachunku bankowego ,egzekucja okazała się bezskuteczna. Już w dniu 23.07.2014r. konto wykazało saldo zerowe. Rozstrzygnięcie kwestii ważności umowy jest niezbędne powodom dla ustalenia ich sytuacji procesowej oraz określenia podmiotu wobec którego mogą kierować swoje roszczenia związane z prawomocnym wyrokiem w sprawie II C 176/11. Powodowie mają więc interes prawny w ustaleniu nieważności umowy.

Ponadto powodowie uzasadnili roszczenie ewentualne, powołując się przysługujące im roszczenie w stosunku do pozwanej (...) sp. z o.o. o przeniesienie prawa własności i w dalszej kolejności o wydanie nieruchomości. Roszczenie to zostało skonkretyzowane i potwierdzone prawomocnym wyrokiem. Zaskarżona w niniejszej sprawie czynność prawna tj. umowa z dnia 9 lipca 2014r. czyni niemożliwym zadośćuczynienie wskazanemu powyżej roszczeniu . Skoro na mocy ww. wyroku (...) sp. z o.o. zobowiązana była do przeniesienia własności nieruchomości na rzecz powodów, to w oczywisty sposób wyzbycie się przez tę spółkę nieruchomości czyni niemożliwym realizację tego zobowiązania. Z treści aktu notarialnego z dnia 9 lipca 2014r. wynika jednoznacznie , iż obie strony transakcji a więc również i nabywca nieruchomości wiedziały o roszczeniu powodów. Powyższa okoliczność powoduje, iż spełnione zostały wszystkie przesłanki niezbędne do uznania zaskarżonej czynności za bezskuteczną względem powodów.

( pozew k- 2- 7)

Żadna z pozwanych spółek nie wniosła odpowiedzi na pozew.

Jedynie J. w piśmie procesowym z dnia 5 stycznia 2015 roku, przed wdaniem się w spór, podniosła zarzut niewłaściwości sądu wraz z wnioskiem o przekazanie sprawy do Sądu Okręgowego w W.. Merytorycznie pozwana nie uznała powództwa i wniosła o jego oddalenie i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. W zakresie żądania głównego - ustalenia nieważności umowy - pozwana podniosła, iż wbrew spłyconym i jednostronnie zagadnienie ujmującym twierdzeniom powodów, wyrok zapadły w sprawie IIC 176/11 zobowiązywał obydwie strony do równoczesnego zwrotu wzajemnych świadczeń . Wyrok uprawomocnił się w dniu 26 kwietnia 2012 roku. W dacie tej żadne z powodów nie zwróciło (...) Sp. z o.o. jakiejkolwiek części otrzymanej ceny. Wyrok ten po uprawomocnieniu się i nawet do chwili obecnej nie zastąpił też oświadczenia woli (...) Sp. z o.o. (por. art. 1047 §2 k.p.c.) albowiem do chwili obecnej nie doszło do prawomocnego nadania orzeczeniu klauzuli wykonalności. Postępowanie w przedmiocie nadania klauzuli wykonalności toczy się obecnie przed Sądem Apelacyjnym w Łodzi pod sygnaturą akt: I ACz 681/14 i jest zawieszone. Po uprawomocnieniu się wyroku, obecni powodowie nadal nie zwracali otrzymanych uprzednio od J. pieniędzy. Po upływie dwóch miesięcy, w czerwcu 2012 roku, pełnomocnik (...) Sp. z o.o. wzywał dodatkowo M. M. (1), J. M. (1), O. M., J. P. (1) i K. H. do zapłaty - przy czym wezwania te pozostały bezskuteczne. Wobec powyższego (...) Sp. z o.o. pozwała obecnych powodów o zapłatę. Postępowanie przeciwko M. M. (1), J. M. (1) i O. M., wobec skierowania do rozpoznania w trybie zwykłym, nie było kontynuowane. W stosunku do J. P. (1) i K. H. wydane zostały zaś nakazy zapłaty w postępowaniu nakazowym a następnie zapadły wyroki zasądzające, od których apelacje były oddalane. W toku wymienionych postępowań, zarówno Sąd Okręgowy w Łodzi jak i Sąd Apelacyjny w Łodzi za bezzasadne uznały przywoływane przez pozwanych zarzuty (np. z art. 496 k.c.) jak i twierdzenia - w szczególności twierdzenie, jakoby wskutek dokonania przez Sąd Apelacyjny w Łodzi zabezpieczenia postanowieniem z dnia 28 maja 2013 roku sygn. akt: I ACz 696/13 i w wyniku postępowania zabezpieczającego doszło do zwrotu otrzymanej uprzednio ceny na rzecz (...) Sp. z o.o. Przywołane wyroki mają powagę rzeczy osądzonej i są wiążące również w postępowaniu niniejszym (art. 365 §1 k.p.c, art. 366 k.p.c.). Całkowicie nieprawdziwym jest zatem twierdzenie znajdujące się pozwie, iż powodowie spełnili świadczenie jednoczesne, o którym mowa w wyroku. Po uprawomocnieniu się wyroku w sprawie II C 176/11, wezwaniu do zapłaty i (co już tyczy tylko J. P. i K H.) nawet wydaniu nakazów zapłaty w postępowaniu nakazowym i wyroków, żaden z obecnych powodów nie chciał w jakikolwiek sposób zwrócić (...) Sp. z o.o. otrzymanych uprzednio pieniędzy. Wystarczyło jednak aby doszło do zgodnego z pomysłem pozwanych wydania przez Sąd Apelacyjny w Łodzi postanowienia z dnia 28 maja 2013 roku sygn. akt: I ACz 696/13 w zakresie wzajemnego zajęcia na zabezpieczenie wierzytelności, aby wszyscy obecni powodowie ochoczo natychmiast pozajmowali i poprzekazywali sobie wzajemnie zajęte świadczenia . Wbrew oczekiwaniom i poglądom obecnie powodów przekazanie takie nie miało skutku zwrotu świadczenia wobec (...) Sp. z o.o. Stosownie do utrwalonej w judykaturze i orzecznictwie zasady „czystych rąk” - nie może powoływać się skutecznie na naruszenie zasad współżycia społecznego ten, kto sam takie zasady narusza (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 13 czerwca 2000 r. V CKN 448/2000, wyroku Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 20 stycznia 2011 r. I PK 135/2010).

W niniejszej zaś sprawie, domaga się „poszanowania wymiaru sprawiedliwości, wydawanych przez sądy orzeczeń” i broni naruszania „zasady uczciwości, pewności obrotu prawnego i poszanowania interesów drugiego podmiotu” ta sama strona, która będąc zobowiązana do zwrotu otrzymanej uprzednio ceny, nadal jej nie zwróciła. Powodowie odstąpili od umowy oświadczeniem doręczonym (...) Sp. z o.o. w dniu 18 stycznia 2011 roku, a w dniu 7 marca 2012 roku otrzymali wyrok w pełni zgodny z ich żądaniem - i mimo to nie zwrócili otrzymanego przez siebie świadczenia.

Obiektywnie rzecz ujmując, dokonana w dniu 9 lipca 2014 roku sprzedaż jest czynnością w pełni legalną, akceptowalną i nie może być uznana za sprzeczną z zasadami współżycia społecznego. Sprzedaż dokonana została przez właściciela, przy czym na dzień sprzedaży istnienie prawomocnego wyroku wydanego w sprawie II C 176/11 w niczym tej własności nie ograniczało.

Z uwagi na treść art. 494 §1 in pricipio w zw. z art. 496 k.c.. i treść wyroku wydanego w sprawie II C 176/11, to od woli samych tylko powodów zależało, kiedy (...) Sp. z o.o. będzie definitywnie zobowiązana do przeniesienia własności nieruchomości (względnie - kiedy skutek przejścia własności przymusowo nastąpi w oparciu o normę art. 64 k.c. w zw. z art. 1047 §1 i §2 k.p.c). Do kategorii dowolnych domysłów pozbawionych dowodów należy zaliczyć twierdzenie, iż „sprzedaż nieruchomości nie była działaniem przypadkowym. Była działaniem celowym skierowaniem na udaremnienie realizacji” Ponownie należy przypomnieć, że powodowie mieli ponad cztery lata na zwrot swojego świadczenia, czego jednak nie uczynili. Skoro tak, nie sposób jest czynić zarzutu, iż (...) Sp. z o.o. działała w celu udaremnienia realizacji jakiegokolwiek uprawnienia - albowiem powodowie nie posiadali na pewno w dniu 9 lipca 2014 roku (i nie posiadają nadal) skutecznego wobec (...) Sp. z o.o. uprawnienia do żądania przeniesienia własności.Wreszcie, odwołując się do treści art. 6 w. zw. z art. 7 k.c., powodowie w żadnej mierze nie udowodnili celowości i złego nastawienia (...) Sp. z o.o. w kontekście sprzeczności z zasadami współżycia społecznego. Żadna z cech nabywcy nieruchomości w postaci spółki jednoosobowej, osoby wspólnika, członka zarządu, sposobu powstania spółki nie wskazuje na działanie sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Warto przy tym przypomnieć, iż (...) Sp. z o.o. jest również spółką o kapitale w całości zagranicznym i była taką w lutym i marcu 2008 roku - kiedy to kupiła nieruchomość od powodów (co więcej (...) Sp. z o.o. została zawiązana w dniu 14 lutego 2008 roku bezpośrednio przed zawarciem z powodami umowy przedwstępnej w tym samym dniu). Wtedy jednak, fakt cudzoziemskości nabywcy i sposób jego powstania nie budził jakichkolwiek obiekcji obecnych powodów, w szczególności nie twierdzili oni, aby nabycie nieruchomości przez (...) Sp. z o.o. sprzeczne było z zasadami współżycia społecznego.

Nieuzasadnione i dowolne jest wywodzenie sprzeczności z zasadami współżycia społecznego z wydania i dalszego rozporządzenie środkami znajdującymi się na rachunku spółki po uiszczeniu ceny (strona 5 odwrót ostatni akapit pozwu) - a cotrańo bowiem nie można twierdzić, że zasady współżycia społecznego nakazują przetrzymywanie środków na rachunku bankowym w określonym okresie czasu, względnie, iż z uzyskanej ceny sprzedaży nie wolno następczo zaspakajać innych zobowiązań. W zakresie zaś żądania ewentualnego - ustalenia bezskuteczności umowy pozwana podniosła, iż przywołane wyżej argumenty jednoznacznie wskazują, że na dzień 9 lipca 2014 roku powodom, którzy nie zwrócili swojego świadczenia, nie przysługiwało żadne roszczenie (w szczególności: o przeniesienie własności nieruchomości). Skoro roszczenie takie nie istniało, a fortiori w dniu 9 lipca 2014 roku strony odpłatnej umowy sprzedaży nieruchomości nie mogły o roszczeniu takim nic wiedzieć.

Niezależnie od powyższego, nie została spełniona przesłanka „zawarcia umowy, której wykonanie czyni całkowicie lub częściowo niemożliwym zadośćuczynienie roszczeniu”.

Jeżeli bowiem powodowie swoje roszczenie uważają za skonkretyzowane w wyroku Sądu Okręgowego z dnia 7 marca 2012 roku sygn. akt: II C 176/11 (a uważają) - zawarcie przedmiotowej umowy w niczym nie czyni ani nie czyniło tego roszczenia niemożliwym. Wyrok bowiem jasno precyzuje pod jakimi warunkami następuje skutek art. 64 k.c. w zw. z art. 1047 §2 k.p.c. (skutek, co należy zaznaczyć, przymusowy) i warunkiem tym jest zwrot określonego świadczenia na rzecz J.. Sp. z o.o. (...) takie zwrócone nie zostało, za co odpowiedzialność ponoszą powodowie, nie zaś żadna z pozwanych spółek.

Obok tego stwierdzić należy, że powodowie nie uwodnili, aby zawarcie przedmiotowej umowy uniemożliwiało w jakiejkolwiek mierze zadośćuczynienie ewentualnemu roszczeniu powodów. Nie doszło bowiem do zgłoszenia jakichkolwiek dowodów (lub przynajmniej wykazania w oparciu o przepisy prawa), że pomimo spełnienia warunku jednoczesnego zwrotu świadczenia (pomimo zwrotu świadczenia) powodowie nie odzyskali własności nieruchomości.

Ujmując zagadnienie z odmiennej strony - skoro do dnia 9 lipca 2014 roku powodowie nie uzyskali możliwości realizacji jakiegokolwiek roszczenia nie mogą się powoływać skutecznie na to, że przedmiotowa umowa czyni całkowicie lub częściowo niemożliwym zadośćuczynienie roszczeniu.

(pismo procesowe k- 95-105)

W toku procesu stanowiska stron nie uległy zmianie. Pozwana (...) Spółka z o.o. nie wdała się w spór i nie stawiała się na rozprawy.

Powodowie oponowali przeciwko przekazaniu sprawy do Sądu Okręgowego w W..

Na rozprawie w dniu 7 stycznia 2015 roku Sąd odmówił przekazania sprawy.

(protokół rozprawy k- 149-150)

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 13 marca 2008 r. przed notariuszem P. C. z Kancelarii Notarialnej w Ł. powodowie zawarli z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji reprezentowaną przez J. G. i M. Z. umowę, na mocy której powodowie sprzedali na rzecz pozwanej udziały we współwłasności nieruchomości przy ul. (...) w Ł. o po w. 10 a 10,94 m ², zabudowanej domem mieszkalnym wielolokalowym za cenę 5.600.000 zł, przy czym J. M. (1), M. M. (1) i O. M. sprzedali swoje udziały wynoszące po 2/24 części, a J. P. (1) i K. H. - udziały wynoszące po 9/24 części. Zgodnie z umową cena sprzedaży miała zostać uiszczona w częściach. Przedmiotową umowę strony zawarły w wykonaniu przedwstępnej umowy sprzedaży z a 14 lutego 2008 r.

(umowa k- 24-32 załączonych akt IIC 176/11)

Spółka (...) została utworzona na potrzeby realizacji projektu polegającego na nabyciu i rewitalizacji nieruchomości przy ul. (...) w Ł., pod wynajem lokali mieszkalnych i użytkowych, ewentualnie dalszej sprzedaży. Kapitał zakładowy Spółki wynosił 50.000 zł. i taki był również cały majątek pozwanej w chwili zawierania umowy.

(niesporne)

Pozwana J. zapłaciła powodom ogółem, tytułem ceny sprzedaży, kwotę 1.060.000 zł. Na rzecz powodów M. M. (1), J. M. (1) i O. M. pozwana zapłaciła łącznie 265.000 zł., zaś na rzecz powodów J. P. (1) i K. H. - po 397.500 zł. Zapłata I i II części ceny nastąpiła w umówionym terminie oraz w kwotach uzgodnionych w umowie. III rata ceny została przez pozwaną zapłacona z opóźnieniem i jedynie w części (450.000 zł zamiast 1.680.000 zł). Pozwana nie uiściła natomiast żadnej należności z tytułu obowiązku uiszczenia IV części ceny.

(niesporne)

Wobec braku zapłaty reszty ceny, pismem z dnia 13 stycznia 201lr., doręczonym pozwanej w dniu 18 stycznia 2011r. powodowie sformułowali oświadczenie o odstąpieniu od umowy sprzedaży.

(niesporne)

Wyrokiem z dnia 7 marca 2012 roku , zapadłym w sprawie IIC 176/11 Sąd Okręgowy w Łodzi zobowiązał (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. do złożenia oświadczenia woli następującej treści: „pozwana (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. oświadcza, że przenosi własność nieruchomości położonej w Ł. przy ul. (...) oznaczonej jako działka o numerze ewidencyjnym (...), należąca do obrębu S-6, o powierzchni 10 (dziesięć) arów i 10,94 (dziesięć i dziewięćdziesiąt cztery setne) metrów kwadratowych zabudowanej domem mieszkalnym wielolokalowym niezamieszkałym o powierzchni całkowitej 3280 (trzy tysiące dwieście osiemdziesiąt) metrów kwadratowych, dla której Sąd Rejonowy dla Łodzi- Śródmieścia w Łodzi prowadzi księgę wieczystą (...), na powodów w następujących częściach udziałów w jej współwłasności: na M. M. (1) udział równy 2/24 części, na J. M. (1) udział równy 2/24 części, na O. M. udział równy 2/24 części , na J. P. (1) udział równy 9/24 części i na K. H. udział równy 9/24 części, za równoczesnym zwrotem zapłaconej części ceny sprzedaży na rzecz (...) Spółki z o.o. w następujących kwotach: przez powodów M. M. (1), J. M. (1) i O. M. solidarnie w kwocie 265.000 zł, przez J. P. (1) w kwocie 397.500 zł i K. H. w kwocie 397.500 zł, na co powodowie wyrazili zgodę w związku z odstąpieniem od umowy z dnia 13 marca 2008 roku. Ponadto Sąd zasądził od pozwanej spółki solidarnie na rzecz powodów kwotę 107.217 zł z tytułu zwrotu kosztów procesu. Wyrok ten w całości uwzględniał powództwo. Uprawomocnił się w dniu 26 kwietnia 20012 roku.

(wyrok k- 186 wraz ze stwierdzeniem prawomocności w załączonych aktach IIC 176/11)

Powodowie nie zwrócili otrzymanej części ceny z uwagi na brak zaufania do pozwanej spółki i wzajemne roszczenia odszkodowawcze. Szukali prawnych sposobów zabezpieczenia należności aby środków nie stracić. Pozwana spółka nie zapłaciła powodom kosztów procesu, zasądzonych wyrokiem.

(zeznania M. M. (1) k- 222 v 00:06:42, J. M. (1) k- 223 00:26:16, O. M. k- 223 00:27:18, K. H. k- 223 00:27:53, J. P. (1) k- 223 v 00:33:46)

Powodowie w dniu 23 maja 2012 roku wystąpili z pozwem o odszkodowanie z tytułu niewykonania przez spółkę (...) umowy z dnia 13 marca 2008 roku. Sprawa toczyła się w tutejszym Sądzie pod numerem IIC 795/12. Wyrokiem częściowym z dnia 29 maja 2013 roku Sąd zasądził na rzecz powodów M. kwoty po 8.562 zł, zaś na rzecz powodów K. H. i J. P. (1) kwoty po 38.520 złotych. Zasądzona kwota stanowi zwrot uiszczonej przez powodów prowizji pośrednikowi. Apelacja pozwanego została oddalona, wniesiona została kasacja.

( wydruk wyroku wraz z uzasadnieniem z sytemu k- 154-164, niesporne)

W toku tegoż postępowania Sąd Apelacyjny w Łodzi postanowieniem z dnia 28 maja 2013 roku, udzielił powodom zabezpieczenia roszczenia:

1) dochodzonego przez M. M. (1), przez zajęcie wierzytelności, jaka przysługuje (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. w stosunku do K. H., z tytułu zwrotu zapłaconej części ceny nieruchomości, o której mowa w prawomocnym wyroku Sądu Okręgowego w Lodzi z dnia 7 marca 2012r. w sprawie II C 176/11, z ograniczeniem zajęcia do kwoty 91.177,67 zł.;

2)  dochodzonego przez J. M. (1), przez zajęcie wierzytelności, przysługuje (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. stosunku do K. H., z tytułu zwrotu zapłaconej części nieruchomości, o której mowa w prawomocnym wyroku Sądu Okręgowego wir] z dnia 7 marca 2012r. w sprawie II C 176/11, z ograniczeniem zajęcia do kwoty 91.177,67 zł.;

3)  dochodzonego przez O. M., przez zajęcie wierzytelności, przysługuje (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. stosunku do K. H., z tytułu zwrotu zapłaconej części nieruchomości, o której mowa w prawomocnym wyroku Sądu Okręgowego wir] z dnia 7 marca 2012r. w sprawie II C 176/11, z ograniczeniem zajęcia do kwoty 91.177,67 zł.;

4)  dochodzonego przez K. H., przez zajęcie wierzytelności, jaka przysługuje (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. solidarnie w stosunku do M. M. (1), J. M. (2) i O. M. tytułu zwrotu zapłaconej części ceny nieruchomości, o której mowa prawomocnym wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 7 marca 2012r. w spraw II C 176/11, z ograniczeniem zajęcia do kwoty 84.793,17 zł. oraz poprzez zajęcie wierzytelności, jaka przysługuje (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. w stosunku do J. P. (1), z tytułu zwrotu zapłaconej części ceny nieruchomości, o której mowa w prawomocnym wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 7 marca 2012r. w sprawie II C 176/11, ograniczeniem zajęcia do kwoty 267.922,83 zł.;

5)  dochodzonego przez J. P. (1), przez zajęcie wierzytelności, jaka przysługuje (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. solidarnie w stosunku do M. M. (1), J. M. (2) i O. M. z tytułu zwrotu zapłaconej części ceny nieruchomości, o której mowa w prawomocnym wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 7 marca 2012r. w sprawie II C 176/11 z ograniczeniem zajęcia do kwoty 153.253,18 zł. oraz poprzez zajęcie wierzytelności jaka przysługuje (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. w stosunku do K. H., z tytułu zwrotu zapłaconej części nieruchomości, o której mowa w prawomocnym wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 7 marca 2012r. w sprawie II C 176/11, z ograniczeniem zajęcia do kwoty 83.710,82 zł.

(kserokopia postanowienia k- 107-108 , niesporne)

Na podstawie powyższego postanowienia w toku postępowania o zabezpieczenie prowadzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi A. K. M. M. (1), J. M. (1) i O. M. wpłacili łącznie kwotę 238.046,35 zł, K. H. wpłaciła 357.243,83 zł. i J. P. (1) wpłacił kwotę 267.922,83 złotych. Wpłaty nastąpiły w miesiącach lipiec i sierpień 2013 roku są przechowywane na rachunku depozytowym sądu.

(pokwitowanie k- 268 akt IIC 176/11)

Pozwany J. wystąpił przeciwko K. H. i J. P. (1) z pozwami o zapłatę kwot wynikających z wyroku zapadłego w sprawie IIC 176/11.

Wyrokiem z dnia 19 kwietnia 2013 roku Sąd Okręgowy w Łodzi w, sprawie o sygn. akt IIC 239/13 zasądził od K. H. na rzecz Spółki (...) kwotę 376.456,70 złotych wraz z odsetkami i kosztami procesu, przy uwzględnieniu zgłoszonego przez pozwaną zarzutu potrącenia kwoty 40.256,17 zł z tytułu przypadającej na nią części kosztów procesu zasądzonych wyrokiem IIC 176/11. Apelacja pozwanej została oddalona. Sąd Apelacyjny w Łodzi , wydając orzeczenie wyraził pogląd, iż zrealizowanie zabezpieczeń w ramach innego procesu, nie niweczy obowiązku zapłaty, który wynika z wyroku. Udzielenie bowiem zabezpieczenia jest nakierowane na zapewnienie skutecznej realizacji w przyszłości tytułu egzekucyjnego, który może powstać w danej sprawie, ale nie prowadzi do zaspokojenia roszczenia. Pozwana wniosła kasację.

( wydruk wyroku wraz z uzasadnieniem k- 154-157, niesporne)

Wyrokiem zaś z dnia 9 czerwca 2014 roku , w sprawie I A Ca 1526/13, Sąd Apelacyjny w Łodzi zmienił wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 1 października 2013 roku i zasądził od J. P. (1) na rzecz J. kwotę 248.107,66 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu. W toku tegoż postępowania Sąd ustalił, iż J. P. (3) w dniu 26 sierpnia 2013 roku dokonał wpłaty na konto powoda w kwocie 89.321 złotych oraz dokonał potrącenia kwoty 40.256,17 z tytułu części przypadających na niego kosztów procesu ze sprawy IIC 176/11. W tym ostatnim zakresie Sąd umorzył postępowanie, gdyż spółka cofnęła co do tej części żądanie. I w tej sprawie Sąd wyraził pogląd, iż zapłata w toku zabezpieczenia nie prowadzi do zaspokojenia wierzyciela. Pozwany wniósł kasację.

(wyrok wraz z uzasadnieniem k- 158-169, niesporne)

Zarządzeniem z dnia 17 kwietnia 2013 roku, w sprawie IC 332/13 Sąd Okręgowy w Łodzi dokonał zwrotu pozwu Spółki (...) przeciwko J., M. i O. M. o zapłatę .

(zarządzenie k- 4 załączonych akt IC 332/13)

W dniu 15 kwietnia 2013 roku J. P. (1) i K. H. stawili się na wezwanie spółki (...) u notariusza G. G. w celu przeniesienia udziałów w nieruchomości, oświadczając gotowość zapłaty świadczenia wzajemnego z wyroku. W imieniu spółki nikt się nie stawił.

(protokoły notarialne k- 193-194)

Wnioskami z dnia 29 sierpnia 2013 roku powodowie, powołując się na wykonanie świadczenia wzajemnego z prawomocnego wyroku z dnia 7 marca 2012 roku , wnieśli o nadanie wyrokowi w pkt 1 klauzuli wykonalności. Postanowieniem z dnia 5 września 2013 roku Sąd Okręgowy w Łodzi wszystkie te wnioski uwzględnił i nadał klauzulę wykonalności, zasądzając także zwrot kosztów postępowania klauzulowego. Pozwana J. , w dniu 24 września 2013 roku wniosła na to postanowienie zażalenie. Postanowieniem z dnia 11 czerwca 2014 roku Sąd Apelacyjny w Łodzi zawiesił postępowanie zażaleniowe do czasu rozpoznania skargi kasacyjnej w sprawie IA Ca 878/13.

(wnioski oraz postanowienie k-218-268 i 269, zażalenie k-273-276, postanowienie k- 353 w załączonych aktach IIC 176/11)

Postanowieniem z dnia 23 kwietnia 2014 roku , w sprawie I ACz 463/14 Sąd Apelacyjny w Łodzi udzielił powodom zabezpieczenia poprzez wpisanie w dziale III księgi wieczystej (...) ostrzeżenia o toczącym się postępowaniu w przedmiocie zażalenia na postanowienia o nadaniu klauzuli wykonalności do czasu prawomocnego zakończenia się tego postępowania. W dniu 25 kwietnia pełnomocnik powodów złożył w XVI Wydziale Ksiąg Wieczystych wniosek o wpis tegoż ostrzeżenia.

(postanowienie k- 20- 21, odpis wniosku k- 134,137)

W dniu 9 lipca 2014 roku u notariusza C. P. została zawarta umowa na mocy której (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. sprzedała (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. nieruchomość położoną w Ł. przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi prowadzi księgę wieczystą o numerze KW (...) za cenę 2.000.000 złotych. Notariusz poinformował strony umowy o wzmiankach w dziale III księgi wieczystej . Ponadto pozwana J. oświadczyła, iż na mocy wyroku z dnia 7 marca 2012 roku, IIC 176/11 jest zobowiązana do złożenia oświadczenia woli wobec powodów za równoczesnym zwrotem ceny, przy czym cena ta dotychczas nie została uiszczona , a wyrok nie otrzymał klauzuli wykonalności.

(kserokopia aktu notarialnego k- 10-12)

Postanowieniem z dnia 25 sierpnia 2014 roku Sąd Okręgowy w Łodzi , w sprawie II Co 172/14 zabezpieczył roszczenie powodów, dochodzone w sprawie niniejszej poprzez orzeczenie zakazu zbywania lub obciążania nieruchomości położonej przy ul. (...) i poprzez nakazanie wpisania w dziale III księgi wieczystej tejże nieruchomości tegoż zakazu. W dniu 26 sierpnia 2014 roku pełnomocnik powodów złożył wniosek o wpis ostrzeżenia w księdze wieczystej.

(postanowienie k- 81, wniosek o wpis k-140- 145)

W dniu 3 września 2014 roku , przed notariuszem C. P. pełnomocnik pozwanej (...) Spółki z o.o. T. F. oświadczył, iż jedyny wspólnik pozwanej (...) Business (...) jest zobowiązany względem panamskiej spółki akcyjnej pod firmą (...) z siedzibą w Panamie , do zwrotu udzielonej w dniu 4 lipca 2013 roku pożyczki w wysokości miliona USD . Dla zabezpieczenia spłaty tejże pożyczki ustanowił na nieruchomości położonej w Ł. przy ul. (...) hipotekę do kwoty 1.200.000 USD na rzecz wierzyciela. Ponadto pełnomocnik pozwanej wniósł o wpis hipoteki w księdze wieczystej nieruchomości. Przy powyższej czynności notariusz odczytał przedstawicielowi pozwanej informację o wszystkich wzmiankach w księdze wieczystej.

(kserokopia aktu notarialnego k- 79-80)

Sporna nieruchomość jest w złym stanie technicznym. Przez cały okres sporu nie były dokonywane żadne remonty. Jest zamknięta , a powodowie nie mają do niej dostępu.

(zeznania M. M. k- 223 00:14:36)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o załączone do akt dokumenty, w głównej mierze urzędowe oraz zeznania powodów. Stan ten, co do zasady jest niesporny pomiędzy stronami. Różna jest jedynie jego ocena. Innych wniosków dowodowych, strony reprezentowane przez profesjonalnych pełnomocników , nie zgłaszały.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Powodowie roszczenie główne wywodzą z treści przepis art. 58 k.c., powołują się bowiem na sprzeczność czynności prawnej dokonanej przez pozwanych z zasadami współżycia społecznego – takimi jak zasady uczciwości, poszanowania interesów drugiego podmiotu, poszanowania porządku prawnego oraz wymiaru sprawiedliwości.

Stosownie do treści art. 58 § 2 KC nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. Przez zasady współżycia społecznego rozumie się na ogół obowiązujące w stosunkach między ludźmi reguły postępowania, które za podstawę mają uzasadnienie aksjologiczne, a nie prawne. Odwołują się one do powszechnie uznawanych w całym społeczeństwie lub w danej grupie społecznej wartości i ocen właściwego, przyzwoitego, rzetelnego, lojalnego czy uczciwego zachowania. Zasady te obejmują nie tylko reguły moralne, lecz także obyczajowe (por. np. Z. Radwański (w:) System prawa prywatnego, t. 2, 2002, s. 240 i n.; M. Safjan (w:) K. Pietrzykowski, Komentarz, t. I, 2008, s. 327). W relacjach pomiędzy kontrahentami zasady współżycia społecznego należy rozumieć jako zasady rzetelności i lojalności w stosunku do partnera umowy. Każda ze stron umowy powinna zatem powstrzymać się od wszelkich zachowań, które świadczą o braku respektu dla interesów partnera lub wywołują uszczerbek w tych interesach (por. wyr. SN z dnia 22 czerwca 2010 r.,IV CSK 555/09).

Od pewnego czasu widoczna jest tendencja ustawodawcza do stopniowego zastępowania klauzuli generalnej ”zasad współżycia społecznego” klauzulą ”dobrych obyczajów”, ”słuszności” oraz ”rozsądku”. Funkcje tych klauzul generalnych są jednak podobne. Służą one wprowadzeniu możliwości dokonywania ocen określonych zachowań w sposób odpowiednio elastyczny, wykraczający poza czysto sformalizowane kryteria wynikające z reguł prawa pozytywnego, przez uwzględnienie również norm etycznych przyjętych w obrocie (por. np. wyr. SN z dnia 23 kwietnia 2004 r., I CK 550/03, Z. Radwański (w:) Zielona księga. Optymalna wizja KC w RP, pod red. Z. Radwańskiego, Warszawa 2006, s. 57 i nast).

Przepis art. 58 § 2 KC przewiduje nieważność czynności prawnej w razie jej sprzeczności z konkretnymi zasadami współżycia społecznego. Do takiej oceny czynności prawnej może dojść nie tylko z uwagi na treść zaskarżonej czynności , ale także ze względu na cel, do którego osiągnięcia czynność zmierza - rażąco krzywdzące działanie jednej ze stron, zachowanie nieuczciwe, nielojalne lub naruszające interesy osób trzecich. Konieczne jest dokonanie wartościowania zachowania z konkretnymi zasadami współżycia społecznego w kontekście skutku prawnego (wyr. SN z dnia 3 lutego 2011 r., I CSK 261/10).

W judykaturze utrwalony jest pogląd, że zarzut nieważności czynności prawnej z powodu sprzeczności jej treści lub celu z zasadami współżycia społecznego nie może polegać na powołaniu się ogólnie na bliżej nieokreślone zasady współżycia społecznego, lecz wymaga wskazania, jaka konkretna zasada współżycia społecznego została naruszona (por. wyr. SN z dnia 27 kwietnia 2001 r.,V CKN 1335/00, wyr. SN z dnia 23 maja 2002 r., IV CKN 1095/00, wyr. SN z dnia 7 maja 2003 r.,IV CKN 120/01, wyr. SN z dnia 20 grudnia 2006 r., IV CSK 263/06, Mon. Praw. 2007, Nr 2, s. 60).

Reasumując strony czynności prawnej winny tak ułożyć jej treść aby nie naruszała ona słusznych interesów innych osób, była zgodna nie tylko przepisami prawa, ale także, co najistotniejsze ze wspomnianymi wyżej zasadami lojalności, uczciwości, poszanowania porządku prawnego i poszanowania wymiaru sprawiedliwości. Takim samym kryteriom powinien odpowiadać cel zawarcia umowy.

Pozwany J. powołuje się na przysługujący mu tytuł własności nieruchomości i na zasadę swobody kontraktowej. Prawdą jest, iż swobodę kontraktową stron mogą ograniczać tylko przepisy mające charakter iuris cogentis, co oznacza, że nie jest dopuszczalne takie ustalenie treści stosunku zobowiązaniowego lub jego celu, wskutek którego dochodziłoby do naruszenia takich przepisów. Innymi słowy, granica swobody umów kończy się tam, gdzie postanowienie umowy narusza przepis o wspomnianym charakterze. Zapomina jednak pozwany , że jako ius cogens traktować należy nie tylko te przepisy, z których redakcji wyraźnie wynika ich bezwzględnie obowiązujący charakter, lecz także te, których treść jest wyrazem zasady moralnej, wyraża intencję ochrony porządku publicznego lub odzwierciedla istotny cel społeczno-gospodarczy. Cel umowy sprzeczny z prawem nie musi być celem wspólnym dla obu stron, wystarczy, że do jego osiągnięcia dąży jedna ze stron umowy, a druga jest tego świadoma lub - biorąc pod uwagę okoliczności zawarcia umowy oraz jej treść - powinna być świadoma (por. wyrok SN 20 marca 2014 r.II CSK 290/13, legalis).

Przenosząc te wszystkie rozważania na grunt niniejszej sprawy , zachowanie pozwanej J. jawi się jako rażąco sprzeczne z powołanymi wyżej zasadami. Nie budzi bowiem żadnych wątpliwości, że zbywając nieruchomość spółka ta działała w celu uniemożliwienia realizacji prawomocnego wyroku sądu, a tym samym pokrzywdzenia powodów. W wyroku tym było wyraźnie określone roszczenie powodów. Faktem jest, iż wobec uzależnienia od świadczenia wzajemnego skutek w postaci zastąpienia oświadczenia pozwanej spółki o treści wskazanej w wyroku, ( czyli zastąpienie świadczenia orzeczeniem) następuje w chwilą prawomocnego nadania orzeczeniu klauzuli wykonalności. W żadnej mierze nie można zgodzić się z argumentacją strony pozwanej, że wobec takiej redakcji przepisu art. 1047 § 2 k.p.c. powodowie nie posiadali jeszcze roszczenia. W ocenie Sądu roszczenie to powstało z chwilą skutecznego odstąpienia od umowy przez powodów , a skonkretyzowane zostało w wyroku. Fakt nie nadania mu klauzuli niczego tu nie zmienia. Prawomocne postanowienie o nadaniu tejże klauzuli zastąpi oświadczenie pozwanej spółki, a zatem roszczenie wtedy się zrealizuje czyli wygaśnie.

Zatem poprzez odwołanie się do tegoż prawomocnego wyroku w treści aktu notarialnego, tak jak i do wzmianek o licznych wnioskach powodów o wpis do księgi wieczystej , świadomym tego celu umowy była także druga spółka – (...). W ocenie Sądu, w sprawie niniejszej bez znaczenia pozostaje okoliczność wymagalności roszczenia powodów i prawomocności postanowienia o nadaniu klauzuli wykonalności. Chodzi tutaj bowiem o poszanowanie dla prawomocnego wyroku, a tym samym autorytetu Sądu, który ów wyrok wydał oraz przeciwnika procesowego, w której zapadł. Na mocy bowiem art. 365 k.p.c. prawomocne orzeczenie wiąże strony. To oznacza, iż strona która nie zaskarżyła orzeczenia, winna je respektować.

Co do powstania i wygaśnięcia roszczenia obydwie strony, oraz sądy rozpoznające spory stron, w tym także Sąd Najwyższy w sprawie IICSK 379/14, przedstawiają inne interpretacje prawne przepisów art. 64 k.c., 1047 § 2 k.p.c. Jest to kwestią sporu i należy przypuszczać, iż wkrótce spór ten zostanie rozwiązany. Na ten koniec sporu z szacunku dla wymiaru sprawiedliwości oraz szacunku dla powodów , pozwany powinien poczekać.

Tak jak to już zostało podniesione obie pozwane spółki miały pełną świadomość prawomocnego wyroku sądowego i zawierając zaskarżoną umowę uniemożliwiły realizację roszczenia powodów. Pozwani mieli pełną świadomość tego, że została nadana klauzula wykonalności, że zapadły postanowienia o zabezpieczeniu roszczeń powodów. Zamiast poczekać na rozstrzygnięcie (skądinąd trudnych i skomplikowanych prawnie wzajemnych roszczeń stron) spółka (...) sprzedała nieruchomość. Prawdą jest, iż wzajemne procesy stron długo się toczą i są prawnie skomplikowane. Prawdą jest, iż powodowie do tej pory nie uiścili do rąk pozwanej spółki reszty ceny. Taką interpretacją Sąd, powodowie K. H. i J. P. (1) oraz pozwany J., wobec treści art. 365 i 366 k.p.c. są związani. Wyroki nie mają natomiast mocy wiążącej wobec pozostałych powodów i pozwanej (...). Niemniej jednak nie sposób zachowawczego i bardzo ostrożnego działania powodów traktować jako godzącego w interes pozwanej, czy sprzecznego z jakąkolwiek zasadą współżycia społecznego.

Powodowie skorzystali z prawnie dopuszczalnej możliwości potrąceń i zabezpieczenia. Nie mieli oni bowiem zaufania do swego kontrahenta, który już raz nie wykonał umowy z 2008 roku i nie wykazał się chęcią współpracy. Historia sporu pomiędzy stronami postawę taką w pełni uzasadnia. Nie sposób jednak po stronie powodów dopatrzeć się działań złośliwych, czy też nielojalnych. Powodowie mniej lub bardziej udolnie korzystali z prawnie dopuszczalnych środków aby zabezpieczyć swoje należności. Ostatecznie niemal na rok przed zawarciem kwestionowanej umowy środki zostały zabezpieczenie na koncie depozytowym. Zaś na skutek wniesienia kasacji od wyroku Sądu Apelacyjnego w sprawie przeciwko K. H. postępowanie klauzulowe zawieszono, właśnie w celu dokonania interpretacji przez Sąd Najwyższy, tak aby wyeliminować tę niepewność. Środki z ceny dla pozwanej J. są zabezpieczone. Powodowie H. i P. stawili się u notariusza i byli gotowi zawrzeć umowę. To pozwana spółka nie stawiła się. W aktach brak jest jakichkolwiek dowodów na to aby pozostali powodowie byli wzywani do zapłaty świadczenia wzajemnego. Wygląda na to, iż poza spotkaniami na sali sądowej władze pozwanej J. w żaden sposób nie kontaktowały się z powodami aby tę sytuację rozwiązać. Natomiast powodowie wykazali w tym względzie dużą aktywność.

W świetle stanowiska Sądu Apelacyjnego złożenie świadczenia do depozytu Komornika w ramach zabezpieczenia roszczenia nie jest spełnieniem świadczenia, a zatem pozwana powinna domagać się zapłaty na mocy wyroków prawomocnych ze stycznia, czerwca 2014 roku. Brak jest dowodów na to, iż wszczęto przeciwko powodom egzekucję. Zamiast tego pozwana sprzedała nieruchomość. Jeżeli zatem zażalenie pozwanej na postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności zostanie oddalone, tytuł wykonawczy nie będzie miał żadnego zastosowania i pozostanie tylko „na papierze”. Pozwane nie wykazały, a nawet nie starały się wykazać, aby istniała jakakolwiek inna intencja przy zawarciu kwestionowanej umowy.

W ocenie Sądu powodowie , w myśl 189 k.p.c. posiadają interes prawny w żądaniu ustalenia nieważności umowy. Wobec zaistniałej sytuacji powodowie nie wiedzą bowiem przeciwko komu kierować swe roszczenia, a ich sytuacja prawna jest niepewna.

Wobec uwzględnienia roszczenia pierwotnego, Sąd nie rozstrzygał o żądaniu ewentualnym. Poczynione sąd jednak wszelkie ustalenia , także i w tym zakresie.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 w zw. z art. 105 k.p.c. Na zasądzona kwotę składa się wynagrodzenie pełnomocnika powodów w kwocie 7.200 zł ( ustalone w oparciu o §6 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (…) Dz. U. z 2013 roku, poz. 462) oraz opłata od pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych .

W oparciu o przepis art. 339 k.p.c. Sąd wobec pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wydał wyrok zaoczny. Konsekwencją wydania takiegoż wyroku , było nadanie mu w zakresie nadającym się do egzekucji , wobec tejże pozwanej, na podstawie art. 333§ 1 pkt 3 k.p.c. rygoru natychmiastowej wykonalności.

W oparciu o przepis art. 113 ust. 1 Ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (DZ.U. z 2010 roku, Nr 90, poz. 594), Sąd nakazał pobrać od pozwanych solidarnie opłatę od pozwu, od poniesienia której powodowie byli zwolnieni.

z/ odpisy wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom powodów i pozwanej J..