Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lutego 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie – Wydział I Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2015 r. w Krakowie na rozprawie

sprawy z powództwa B. S., L. S.

przeciwko (...) sp. z o.o. w K.

o zapłatę

na skutek apelacji obu stron

od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

z dnia 30 września 2014 r. sygn. akt I C 336/14

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że w punkcie I wymienione tam kwoty po 20 000 zł podwyższa do kwot po 40 000 zł (czterdzieści tysięcy złotych), w punkcie III zastępuje wymienione tam kwoty po 1 000 zł kwotami po 2 000 zł (dwa tysiące złotych) oraz uchyla punkt IV;

2.  oddala obie apelacje w pozostałej części;

3.  znosi wzajemnie między stronami koszty postępowania apelacyjnego.

sygn.akt IACa 1719/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 25 lutego 2015r.

Powodowie B. S. i L. S. w ostatecznie sprecyzowanym żądaniu pozwu, skierowanym przeciwko (...) sp. z o.o. w K. wnieśli o zasądzenie od pozwanej na rzecz każdego z nich kwoty po 100.000 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania, z tytłu naruszania dóbr osobistych powodów w okresie od zamontowania w lokalu pozwanej agregatów chłodniczych i obsługujących je sprężarek, tj. 25 sierpnia 2010 r. do wydania prawomocnego orzeczenia w sprawie I C 875/11.

Na uzasadnienie żądania podali, że byli właścicielami lokalu nr (...) znajdującego się w budynku przy ul. (...) w K. na zasadach wspólności małżeńskiej. Od 2012 r. w wyniku wprowadzenia rozdzielności majątkowej i darowizny jedynym właścicielem jest B. S.. Strona pozwana zajmuje lokal usługowy na parterze budynku, gdzie prowadzi delikatesy. W dniu 25 sierpnia 2010 r. w sklepie zostały uruchomione agregaty chłodnicze i obsługujące je sprężarki. Urządzenia emitują dźwięk o niskiej częstotliwości przez całą dobę, który jest uciążliwy dla mieszkańców dwóch pięter nad delikatesami. Sprzęt ten znajdował się pod sypialnią dziecka powodów. Powodowie wskazali, że emitowane dźwięki przekraczały dopuszczalną normę i wpływały negatywnie na ich zdrowie oraz kariery zawodowe. Ponadto uniemożliwiały odpoczynek oraz odbijały się negatywnie na zdrowiu córki powodów. Strona pozwana przeprowadziła prace adaptacyjne mające zmniejszyć poziom hałasu, które nie przyniosły oczekiwanych rezultatów. W związku z powyższym, Sąd Okręgowy w Krakowie, wyrokiem z dnia 29 października 2013 r. nakazał stronie pozwanej, aby dostosowała urządzenia sprężarek do stanu obowiązującej Polskiej Normy pomiaru hałasu. Pomimo wyroku, opisany stan nie uległ zmianie. Działanie pozwanej w sposób oczywisty narusza dobra osobiste powodów w postaci prywatności, miru domowego oraz zdrowia. Wysokość dochodzonego roszczenia jest w pełni usprawiedliwiona długotrwałością naruszenia dóbr osobistych oraz konsekwencjami dla życia powodów.

W odpowiedzi na pozew, strona pozwana (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie solidarnie od powodów na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu zakwestionowała roszczenie zarówno co do zasady, jak i wysokości.

Wyrokiem z dnia 30 września 2014r. Sąd Okręgowy w Krakowie zasądził od strony pozwanej (...) sp. z o.o. w K. na rzecz powodów B. S. i L. S. kwoty po 20.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 14 marca 2014r. do dnia zapłaty; oddalił powództwo w pozostałym zakresie; zasądził od strony pozwanej (...) sp. z o.o. w K. na rzecz powodów B. S. i L. S. kwoty po 1.000 zł tytułem zwrotu części opłat od pozwu; nakazał ściągnąć od strony pozwanej (...) sp. z o.o. w K. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Krakowie kwotę 2.000 zł tytułem części kosztów procesu i zniósł wzajemnie koszty zastępstwa procesowego stron.

Podstawą wyroku był następujący stan faktyczny i wywody prawne.

Powód L. S. i B. S. byli właścicielami, na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej, lokalu mieszkalnego nr (...) położonego przy ul. (...) w K.. Od 2012 r. w wyniku wprowadzenia rozdzielności majątkowej i darowizny jedynym właścicielem jest powódka B. S.. (...)sp. z o.o. w K. zajmuje lokal usługowy na parterze tego budynku, gdzie prowadzi delikatesy. W dniu 25 sierpnia 2010 r. w sklepie uruchomione zostały agregaty chłodnicze i obsługujące je sprężarki. Lokatorzy budynku przy ul. (...) zgłaszali administratorowi nieruchomości we Wspólnocie Mieszkaniowej S. C. zakłócanie spokoju i ciszy nocnej w mieszkaniach znajdujących się w bezpośrednim sąsiedztwie marketu(...). Hałas był odczuwalny 24 godziny na dobę, w niektórych momentach silniej, w niektórych słabiej. W związku z powyższym właściciele mieszkań znajdujących się w bezpośrednim sąsiedztwie marketu (...), A. P. i L. S. wnieśli do Sądu Okręgowe pozew przeciwko (...) sp. z o.o. w K., w którym domagali się nakazania pozwanej przywrócenia stanu zgodnego z prawem przez dostosowanie urządzenia sprężarkowi do immisji hałasów wibroakustycznych w granicach norm obowiązujących w Polsce w zastosowaniu do lokalu nr (...) w budynku przy ul. (...) w K.. W trakcie postępowania sądowego dokonano pomiarów natężenia hałasu Zgodnie z pomiarami wykonanymi w dniu 27 czerwca 2012 r. uciążliwość wibroakustyczna w mieszkaniu nr (...) przy ul. (...), spowodowana pracą sprężarkowni delikatesów (...), umieszczonej w pomieszczeniu na parterze (nr(...)), przylegającym do hali sprzedaży delikatesów, bezpośrednio pod korytarzem przylegającym do mieszkania nr (...), przekracza dopuszczalne wartości normowe w porze nocnej o 5 dB w pokoju dziecinnym mieszkania nr (...) oraz o 3,2 dB w sypialni tego mieszkania.. Ponownie przeprowadzone pomiary wykazały, że w rozumieniu Polskiej Normy PN-B-02151/2:1987 w pokoju dziecięcym mieszkania nr (...) występuje przekroczenie wartości normowych w porze nocnej o 2,4 dB, przy braku takich przekroczeń w sypialni, co oznacza, że hałas nieco się obniżył w stosunku do poprzednich pomiarów. Jednakże, oceniając wyniki wg kryteriów ITB stwierdzono, że hałas przenikający w obu pokojach mieszkania nr (...) jest uciążliwy. Możliwości ograniczenia hałasu przenikającego do mieszkania nr (...) w istniejącej lokalizacji sprowadzają się do zwiększenia izolacji akustycznej ścian i sufitów sprężąrkowni oraz zwiększenie jej chłonności akustycznej, separację wibroakustyczną zawiesi oraz przepustów drgających rur przez ściany. Jednakże zdaniem powołanych biegłych najlepszym rozwiązaniem byłoby przeniesienie sprężarkowi na zewnątrz budynku, bowiem bezpośrednie sąsiedztwo hałaśliwej sprężarki, nawet przy bardzo dobrym jej wyciszeniu, niesie ryzyko zwiększonej uciążliwości hałasu. Sąd Okręgowy w Krakowie, wyrokiem z dnia 29 października 2013 r. (sygn. akt I C 875/11), który stał się prawomocny w dniu 08 kwietnia 2014 r., nakazał stronie pozwanej, aby dostosowała, znajdujące się w pomieszczeniach nr (...)na parterze hali sprzedaży Delikatesów (...) w budynku przy ul. (...) w K. urządzenia sprężarek obsługujących agregaty chłodnicze do stanu obowiązującej Polskiej Normy pomiaru hałasu – w zastosowaniu do lokalu mieszkalnego nr (...) w budynku przy ul. (...) w K. i orzekł o kosztach procesu. Strona pozwana nie wykonała powyższego wyroku. W mieszkaniu w dalszym ciągu odczuwalny jest uciążliwy hałas, uniemożliwiający wypoczynek i normalne funkcjonowanie. Zmęczenie spowodowane hałasem powoduje rozdrażnienie oraz problemy ze skupieniem się, a tym samym niemożność pracy i nauki. Powód jako pracownik naukowy potrzebuje ciszy, aby móc pisać artykuły do publikacji, co w obecnej sytuacji jest znacznie utrudnione. Przełożyło się to na negatywną ocenę wystawioną mu przez jego pracodawcę. Przed przeprowadzką do feralnego lokalu, opinia jego przełożonych o powodzie była bardzo dobra. Hałas ma szczególnie negatywny wpływ i jest najbardziej uciążliwy dla siedmioletniej córki powodów, która rozpoczęła naukę w szkole. Dziewczynka nie może i nie chce korzystać z wymarzonego własnego pokoju, bowiem natężenie nieprzyjemnych dźwięków jest tam największe. Niemożność ta powoduje u niej uczucie smutku i rozczarowania. Dla N. S. odgłosy dochodzące z lokalu pozwanej są dodatkowo uciążliwe, bowiem cierpi ona na skrzyżowaną lateralizację, która polega na dominacji lewego ucha w procesie percepcji słuchowej, co powoduje nadmierną wrażliwość dziecka na dźwięki niewerbalne. Wszystko to może powodować problemy z koncentracją, nadpobudliwość oraz rozdrażnienie, a w konsekwencji może wpłynąć negatywnie na dalszy rozwój poznawczy, językowy i emocjonalny. Powyższe przekłada się na podwyższony poziom stresu i złe samopoczucie wszystkich domowników, a w szczególności matki.

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie zaoferowanych przez strony dowodów z dokumentów oraz zeznań świadków. Sąd Okręgowy oparł się na dowodach z dokumentów w postaci pism kierowanych do administratora nieruchomości przez stronę pozwaną oraz wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 29 października 2013 r. i wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 8 kwietnia 2014 r., których prawdziwość oraz fakty w nich podane nie były kwestionowana w toku sprawy. Sąd Okręgowy uznał też za wiarygodne zeznania słuchanych w sprawie świadków: I. C., A. P. oraz I. P., w szczególności co do dolegliwości w związku z dźwiękami przenikającymi do mieszkań oraz wpływu na zdrowie i codzienne życie lokatorów. Zeznania te, znajdują w znacznej części potwierdzenie w sporządzonej w sprawie I C 875/11 opinii instytutu naukowego. Sąd dał także wiarę zeznaniom powódki B. S., która wskazała jak wygląda życie powodów, a zwłaszcza jej męża i dziecka w mieszkaniu położonym nad lokalem strony pozwanej. Uciążliwość hałasu w aspekcie pracy powoda potwierdziły zeznania sąsiada – A. P., który także będąc pracownikiem naukowym, wskazał na niemożliwość pisania publikacji. Zeznania te są wzajemnie zgodne i Sąd Okręgowy nie widział podstaw, aby odmówić im wiarygodności.

W ocenie Sądu Okręgowego powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części. Przedstawione przez powodów dowody wraz z opinią wydaną w sprawie I C 875/11 zainicjowaną przez L. S. i A. P. oraz prawomocny wyrok wydany na tej podstawie okazały się wystarczające dla wykazania, że faktycznie doszło do naruszenia dóbr osobistych powodów. Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe wykazało, że zachowanie strony pozwanej (...) sp. z o.o. w K. nosiło cechy bezprawności. W niniejszej sprawie miało bowiem miejsce bezprawne wtargnięcie osoby trzeciej w sferę określonego stanu psychicznego i emocjonalnego, jaki daje człowiekowi poczucie bezpieczeństwa i niezakłóconego korzystania z własnego mieszkania, stanowiącego centrum życiowe, z którym związane jest życie prywatne każdej osoby. Na gruncie art. 448 k.c. elementem koniecznym do przyznania zadośćuczynienia za naruszenie dobra osobistego jest istnienie krzywdy, jaką to naruszenie wywołało. Krzywda jest szkodą niemajątkową, która obejmuje zarówno dolegliwości psychiczne, jak i fizyczne. W niniejszej sprawie, co zostało już wskazane, powodowie od kilku lat narażeni są na stałą emisję dźwięków i wibracji pochodzących od urządzeń znajdujących się w lokalu pozwanej. Powodowie wykazali negatywny skutek oddziaływania dźwięku emitowanego przez urządzenia położone w lokalu użytkowym strony pozwanej na zdrowie swoje i córki. Zaznaczyć trzeba, iż oprócz siostry powoda i samej powódki, zeznawali sąsiedzi, których z powodami nie łączyły żadne więzy pokrewieństwa, ani zażyłość. Sąd Okręgowy uznał jednak, że żądana przez powodów kwota po 100.000 zł dla każdego z powodów jest wygórowana, dlatego mając na uwadze rodzaj naruszonego dobra, rozmiar doznanej krzywdy – ocenianej obiektywnie, intensywność naruszenia – oceniana obiektywnie, stopień negatywnych konsekwencji dla pokrzywdzonych wynikających z dokonanego naruszenia dobra osobistego, w tym także niewymiernych majątkowo, nieodwracalność skutków naruszenia oraz stopień winy sprawcy, uznał, że kwota po 20.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 14 marca 2014 r., tj. dnia doręczenia stronie pozwanej odpisu pozwu będzie odpowiednia. Z uwagi na powyższe okoliczności roszczenia powodów zostały uwzględnione jedynie częściowo w oparciu o art. 24 k.c. i 448 k.c. O kosztach procesu w punkcie III i V sentencji wyroku orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c.. W punkcie IV sentencji wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Powodowie zaskarżyli wyrok w zakresie punktów II – V zarzucając obrazę prawa materialnego, a to art. 445 § k.c. poprzez przyjęcie, że zasądzone na rzecz powodów kwoty stanowią odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia w sytuacji, gdy krzywda powodów jest bardzo duża i swoim rozmiarem uzasadnia zasądzenie zadośćuczynienia w wysokości żądanej w pozwie. Ostatecznie jednak wnieśli o zmianę wyroku poprzez zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powodów dalszych kwot po 40 000 zł tytułem zadośćuczynienia, odpowiednią zmianę orzeczenia o kosztach postępowania w I instancji oraz zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

Strona pozwana zaskarżyła wyrok w pkt. I, III, IV i V i zarzuciła mu błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na bezzasadnym przyjęciu, że na skutek dźwięku emitowanego przez znajdujące się w pomieszczeniu urządzenia sprężarek obsługujące agregaty chłodnicze naruszone zostały dobra osobiste powodów, podczas gdy powodowie nie wykazali w jakikolwiek sposób doznania przez nich krzywdy, a także bezpośredniego związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy działaniem urządzeń sprężarek znajdujących się w lokalu, a ewentualnym naruszeniem dóbr osobistych powodów., naruszenie przepisów postępowania tj. art. 233 § 1 k.p.c., które to naruszenie miało wpływ na wynik sprawy, polegające na oparciu rozstrzygnięcia na błędnej i niepełnej ocenie dowodów zgromadzonych w sprawie w postaci świadków I. C., I. P. i A. P.. Strona pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego w pkt. I wyroku i oddalenie powództwa w całości i zasądzenie o powodów na rzecz strony pozwanej kosztów procesu, w tym zastępstwa procesowego za obydwie instancji według norm przepisanych. Strona pozwana wniosła także odpowiedź na apelacje powodów domagając się jej oddalenia i zasądzenia kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Sąd Apelacyjny podziela ustalenia zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i uznaje je za własne..

Odnosząc się do apelacji powodów wskazać należy, iż zasługuje ona na częściowe uwzględnienie. Niewymierny charakter przesłanek z art. 448 k.c. daje pewną sferę uznania przy orzekaniu, przede wszystkim dlatego, że w przypadku oceny zakresu szkody niemajątkowej nie sposób zastosować kryteriów, które są właściwe szacowaniu szkód rzeczowych. W orzecznictwie, które Sąd Apelacyjny podziela, wskazuje się na potrzebę wzięcia w tym wypadku pod uwagę rodzaju dobra, które zostało naruszone, a także charakteru, stopnia nasilenia i czasu trwania ujemnych przeżyć spowodowanych naruszeniem. Dla oceny tej nie jest też bez znaczenia stopień winy osoby naruszającej dobra osobiste, cel który zamierzała osiągnąć, podejmując działanie naruszające te dobra i korzyść majątkowa, jaką w związku z tym działaniem uzyskała lub spodziewała się uzyskać. Zarzut niewłaściwego określenia wysokości zadośćuczynienia jest skuteczny tylko wtedy, gdyby nie zostały wzięte pod uwagę wszystkie istotne kryteria wpływające na tę postać kompensaty, a nieproporcjonalność zasądzonej kwoty byłaby bardzo wyraźna lub wręcz rażąca. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 stycznia 2000 r., III CKN 536/98, Lex nr 694226, wyrok z dnia 26 lipca 2001 r., II CKN 889/00, Lex nr 52471, wyrok z dnia 18 kwietnia 2002 r., II CKN 605/00, Lex nr 484718).

W ocenie Sądu Apelacyjnego przyznane przez Sąd Okręgowy zadośćuczynienie jest rażąco za niskie. Powyższe skutkować musiało zmianą zaskarżonego wyroku. W ocenie Sadu Apelacyjnego zadośćuczynieniem odpowiednim do rozmiaru krzywdy którą swym bezprawnym działaniem wywołała strona pozwana to kwota po 40 000 zł. dla każdego z powodów. Zdaniem Sądu Apelacyjnego kwota ta uwzględnia rodzaj uciążliwości jakiej doświadczyli powodowie mieszkając w mieszkaniu, do którego dochodziły odgłosy pracujących sprężarek zamontowanych w lokalu strony pozwanej, które to odgłosy przekraczały dopuszczalne normy, jej charakter rozumiany w ten sposób, iż uciążliwości tej doświadczali we własnym mieszkaniu, które postrzegane jest jako miejsce, gdzie człowiek winien czuć się bezpiecznie i móc wypocząć, stałość w czasie tej uciążliwości, natężenia dźwięków, które przekraczały dopuszczalne normy, jak również skutki, które spowodowały u powodów rozdrażnienie, ubytki w koncentracji uwagi, konieczność ograniczania czasu przebywania córki w jej pokoju, konieczność przeniesienia się do pokoju, gdzie odgłosy było słychać najmniej w sytuacji gdy mieszkanie było na tyle duże aby każdy mógł korzystać z innego pokoju. Powyższe skutkowało zmianą zaskarżonego wyroku w punkcie I i podwyższeniem zadośćuczynienia dla każdego z powodów do kwoty 40 000 zł. Żądanie powodów przewyższające te kwoty uznać należy za wygórowane i nieodpowiadające kryteriom przedstawionym powyżej. Sąd Apelacyjny zmienił rozstrzygnięcie o kosztach procesu stosownie do zmienionego wyroku zasądzając od strony pozwanej na rzecz każdego z powodów kwoty 2 000 zł tytułem zwrotu opłaty od apelacji, stosownie do wyniku sprawy ( art. 100 k.p.c.)

Odnosząc się do apelacji strony pozwanej wskazać należy, iż jest ona bezzasadna w znaczącej części. Niezasadny jest zarzut naruszenia przez Sąd Okręgowy art. 233 § 1 k.p.c. Przepis ten statuuje zasadę, wedle której sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Granice swobodnej oceny dowodów zakreślają przepisy prawa procesowego, zasady doświadczenia życiowego i reguły logicznego myślenia. Dlatego też zarzut obrazy cytowanego art. 233 § 1 k.p.c. można sformułować skutecznie tylko wówczas, gdy sąd oceniając wiarygodność oraz moc przeprowadzonych dowodów uchybi przesłankom wskazanym w tym przepisie (taką linię orzeczniczą prezentuje Sąd Najwyższy, a z którą zgadza się Sąd Apelacyjny - wyrok. Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 2005 r., III CK 314/05, Lex nr 172176, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 listopada 2003 r., II CK 293/02, Lex nr 151522). Z kolei, jak wskazał np. Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 21 marca 2008 r. I ACa 953/07 Lex nr 466440, skuteczne postawienie zarzutu poczynienia błędnych ustaleń oraz naruszenia przez sąd zasady swobodnej oceny dowodów wymaga wykazania, że sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, to bowiem jedynie może być przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie strony o innej niż przyjął to sąd doniosłości poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie, niż ocena sądu. Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Taka ocena, dokonywana jest na podstawie przekonań sądu, jego wiedzy i posiadanego doświadczenia życiowego, a nadto winna uwzględniać wymagania prawa procesowego oraz reguły logicznego myślenia, według których sąd w sposób bezstronny, racjonalny i wszechstronny rozważa materiał dowodowy jako całość, dokonuje wyboru określonych środków dowodowych i - ważąc ich moc oraz wiarygodność - odnosi je do pozostałego materiału dowodowego. Tak procedował Sąd Okręgowy niniejszej sprawie, stąd odmienny pogląd wyrażony w apelacji nie jest zasadny.

Wskzać należy, iż bezprawność działania strony pozwanej w niniejszej sprawie nie może budzić wątpliwości, zarówno z uwagi na prawomocny wyrok zapadły w sprawie sygn. I C 875/ 11 Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 29 października 2013r., od którego apelacja złożona przez pozwaną została oddalona wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 8 kwietnia 2014r., a pozew dotyczy zadośćuczynienia za okres, który był przedmiotem postępowania w sprawie przed Sądem Okręgowym w Krakowie, tj. od okresu zamontowania agregatu obsługiwanego przez sprężarki do wydania prawomocnego orzeczenia we wskazanej sprawie, jak i na złozone przez pełnomocnika strony pozwanej na rozprawie w dniu 10 czerwca 2014r. oświadczenie, iż nie kwestionuje opinii biegłych (...) przperowadzonych w sprawie I C 875/11 i wobec wskazanych wyroków uznał fakt imisji i bezprawności działania strony pozwanej w tym zakresie (k. 98 v.).Należy również podkreślić, iż zgodnie z regułą wynikającą z art. 24 k.c. to nie na powodzie spoczywa ciężar wykazania bezprawności działania pozwanego, lecz pozwany winien obalić domniemanie bezprawności swego działania, czego pozwana w niniejszej sprawie niewątpliwie nie uczyniła.

Odnosząc się zaś do dowodów z zeznań świadków I. C., I. P. i A. P. wskazać należy, iż Sąd Okręgowy w uzasadnieniu przedstawił ocenę tych zeznań. Zeznania te korespondują z innymi dowodami przeprowadzonymi w sprawie. Zachowanie strony pozwanej było bezprawne, odgłosy które wywoływały sprężarki przekraczły dopuszczalne normy przez całe 24 godziny na dobę, siedem dni w tygodniu. Nawet pojawianie się tych świadków tylko czasami w domu powodów, czy też mieszkanie powyżej było wystrczające dla oceny, czy życie powodów i ich córki w domu było uciążliwe.

Wskzać również należy, iż Sąd Okręgowy z dużą ostrożnością odniósł się do dowodów zaprezentowanych przez powodów. Przeto pominął przy ustalaniu stanu faktycznego przedłożone przez powodów zaświadczenia o przyznaniu powodowi urlopu dla podratowania zdrtowia czy też opinię psychologiczną dotyczącą córki powodów, podając w uzasadnieniu motywy swej deyzji.

Wberw apelacji storny pozwanej powodowie wykazali, iż w wyniku bezprawnego działanaia strony pozwanej odnieśli krzywdę. Wskazują na to wszystkie dowody dopuszczone przez Sąd Okręgowy. Powodowie byli w ciągu 24 godzin, siedem dni w tygodniu wystwieni na wysłuchiwanie odgłosów wydawanych przez spreżarki zamonotwane przez stronę pzwanaą w jej pomieszczeniu. Twierdzenia samych powodów jak i powołanych przez nich świadków odnośnie trudności powodów i ich córki w zasypianiu, koncentracji, prowadzeniu życi domowego w świetle zasad doświadczenia życiowego są wiarygodne.

Bezprawne działanie strony pozwanej doprowadziło do naruszenia dóbr osobustych powódów, jakim jest mir domowy, a konsekwencją tego naruszenia jest wystąpienie u powodów cierpień psychicznych polegających na wystąpieniu u powódów trudności w zasypianiu, koncentracji uwagi, prowadzenia spokojnego życia domowego.

Wobecc powyższego apelacja strony pozwanej została oddalona co do żądania głównego.

Sąd Apelacyjny uchylił natomiast punkt IV zaskarżonego wyroku, bowiem nie było podstaw do ściągnięcia na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgwoego w Krakowie od strony pozwanej kosztów sądowych. Wedle zalegających w aktach sprawy dokumentów powodowie wnieśli do Sądu Okręgowego w Krakowie całe opłaty od pozwu. Brak jest zatem podstaw do zastosowania art. 113 ustwy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Wobec powyższego Sąd Apelacyjny orzekł jak w punkice 1. na zasadzie art. 386 § 1 k.p.c., a w punkcie 2 na zasadzie art. 385 kpc oddalając w części obie apelacje stron.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na zasadzie art. 100 k.p.c. z uwagi na fakt, iż obydwie apelacje zostały uwzględnione w części.