Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 marca 2015r.

Sąd Okręgowy w Elblągu Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Tomasz Koronowski

Protokolant: st. sekr. sądowy Anna Tomaszewska

po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2015r. w Elblągu na rozprawie

sprawy z odwołania W. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E.

z dnia 13 października 2014r. znak: (...)-2014

o wysokość kapitału początkowego

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy W. R. prawo do obliczenia wysokości kapitału początkowego z uwzględnieniem w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne dodatkowo następujących kwot z tytułu zasiłków chorobowych:

- 590,80 (pięćset dziewięćdziesiąt 80/100) złotych przed denominacją za rok 1972,

- 696,30 (sześćset dziewięćdziesiąt sześć 30/100) złotych przed denominacją za rok 1974,

- 7.408,80 (siedem tysięcy czterysta osiem 80/100) złotych przed denominacją za rok 1975,

- 4.081,40 (cztery tysiące osiemdziesiąt jeden 40/100) złotych przed denominacją za rok 1976,

- 12.474,10 (dwanaście tysięcy czterysta siedemdziesiąt cztery 10/100) złotych przed denominacją za rok 1977,

- 3.213 (trzy tysiące dwieście trzynaście) złotych przed denominacją za rok 1978,

- 1.131 (tysiąc sto trzydzieści jeden) złotych przed denominacją za rok 1979,

- 5.427,40 (pięć tysięcy czterysta dwadzieścia siedem 40/100) złotych przed denominacją za rok 1981.

Sygn. akt IV U 1017/14

UZASADNIENIE

Skarżący W. R. wniósł odwołanie od decyzji pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E. z dnia 13 października 2014r., znak (...)-2014 o ustaleniu kapitału początkowego. Nie zgodził się z pominięciem przy określeniu wysokości podstawy wymiaru składek zasiłków chorobowych z lat 1972-1981, ujętych w zaświadczeniu Rp-7.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany wniósł o jego oddalenie. Powołano się w tej kwestii na przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2014r. poz. 1440 ze zmianami; dalej: ustawa emerytalna). Organ rentowy twierdził, że nie mógł uwzględnić danych z zaświadczenia Rp-7, wystawionego przez (...) S.A., gdyż zostało ono wystawione w okresie, gdy spółka ta nie prowadziła już działalności, a na kartach zarobkowych nie ma danych o wysokości wypłaconych zasiłków chorobowych. Na rozprawie pozwany przyznał, że istnieje możliwość obliczenia wysokości zasiłków w oparciu o dane z kart zarobkowych i legitymacji ubezpieczeniowych.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Decyzją z dnia 13 października 2014r. pozwany ustalił kapitał początkowy ubezpieczonego, którego podstawę wymiaru ustalono z 10 kolejnych lat kalendarzowych od 1972 do 1981. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru (wwpw) wyniósł 161,6%. W podstawach wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne nie ujęto zasiłków chorobowych z lat 1972, 1974-1978 i 1981, kwestionując w tym zakresie prawidłowość zaświadczenia Rp-7, wystawionego przez (...) S.A. w B. w dniu 14 września 1999r. z tytułu zatrudnienia skarżącego w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w B. w latach 1970-1986. Kwestionowano, że wystawca zaświadczenia jest następcą prawnym pracodawcy ubezpieczonego.

Ubezpieczony nie zgodził się z decyzją, czując się nią pokrzywdzony. Wskazał, że w zasobie archiwalnym jego pracodawcy, prowadzonym obecnie przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w B., nie ma kartoteki zasiłkowej , która zapewne została zniszczona. Na rozprawie wnioskodawca wyjaśnił, że sporne zaświadczenie Rp-7 w zakresie kwot wypłaconych zasiłków chorobowych mogło być wystawione w oparciu o obliczenia tych kwot.

Co do materialnoprawnej podstawy rozstrzygnięcia należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 173 ust. 1 ustawy emerytalnej dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948r., którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy. Wnioskodawca należy do tej właśnie kategorii ubezpieczonych. Nie były sporne przyjęte w zaskarżonej decyzji zasady obliczenia kapitału początkowego. Wystarczy więc wskazać, że określone one zostały w art. 174 ustawy emerytalnej i w przepisach, do których art. 174 odsyła.

Środki dowodowe w postępowaniu przed organem rentowym co do wysokości wynagrodzenia określa w §21 rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz.U. Nr 237 poz. 1412). Są to zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić
wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia, a za okres pracy wykonywanej w czasie pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania – zaświadczenie z zakładu karnego lub aresztu śledczego. W postępowaniu sądowym nie ma wprawdzie wskazanych tu ograniczeń dowodowych, jednak przyjmuje się w orzecznictwie, że składniki podstawy wymiaru składek albo muszą być udowodnione ściśle, albo zajdzie konieczność ich ograniczenia do składników pewnych, wypłaconych w określonej wysokości (por. np. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 11 stycznia 2012r. w sprawie III AUa 1414/11, LEX nr 1124829). Oznacza to, że negatywnymi skutkami braku możliwości przedłożenia dokumentów ściśle określających wysokość wynagrodzenia (w tym zasiłków chorobowych) obciążany jest ubezpieczony.

Na podstawie kartotek zarobkowych i złożonych przez wnioskodawcę w toku procesu legitymacji ubezpieczeniowych pozwany sporządził symulacyjne wyliczenie kwot wypłaconych wnioskodawcy w okresie przyjętym do ustalenia wwpw, z którego wynika, że za rok 1972 była to kwota 590,80 zł, za rok 1974 kwota 696,30 zł, za rok 1975 kwota 7.408,80 zł, za rok 1976 kwota 4.081,40 zł, za rok 1977 kwota 12.474,10 zł, za rok 1978 kwota 3.213 zł, za rok 1979 kwota 1.131 zł i za rok 1981 kwota 5.427,40 zł. Skarżący zgodził się z wyliczeniem przeprowadzonym przez organ rentowy, należy więc przyjąć, że sprecyzował odwołanie w ten sposób, że domagał się uwzględnienia wskazanych wyżej kwot z wyliczenia pozwanego w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne za lata 1971, 1974-1979 i 1981.

Wskazać wobec tego należy, że postępowanie w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych jest postępowaniem cywilnym, które cechuje się kontradyktoryjnością. Oznacza to, iż strony wywodzące z określonych faktów skutki prawne obowiązane są te fakty udowodnić (art. 232 kpc). Strona pouczona przez Sąd o możliwości wnoszenia zastrzeżeń wobec niekorzystnego dla niej dowodu ma możliwość podejmowania z nim polemiki we wskazany sposób. Brak tej polemiki dozwala na przyjęcie, iż strona godzi się z rozstrzygnięciem mającym u podstawy orzekania właśnie ten dowód. Sąd prowadzi postępowanie w takim zakresie, w jakim zostanie ono zainicjowane przez strony. Mając więc na względzie charakter sprawy jaką jest sprawa z zakresu ubezpieczeń społecznych, po zajęciu przez strony zgodnego stanowiska, odpadła potrzeba prowadzenia postępowania dowodowego co do wysokości wypłaconych skarżącemu zasiłków chorobowych w dziesięcioleciu przyjętym do ustalenia wwpw, w szczególności do oceny pochodzenia i przydatności dla rozstrzygnięcia zaświadczenia Rp-7 z dnia 14 września 1999r. (plik rentowy z 1999r.). Dowody sąd przeprowadza bowiem tylko na okoliczności sporne, mające dla rozstrzygnięcia istotne znaczenie (art. 227 i 229 kpc). Dodać można, że Sąd nie miał wątpliwości co do prawidłowości obliczeń, skoro oparte one zostały nie tylko na kartach zarobkowych, ale i szczegółowych danych o okresach zasiłkowych, zawartych w legitymacjach ubezpieczeniowych.

Opisane rozważania doprowadziły wobec tego do zmiany zaskarżonej decyzji na podstawie art. 477 ¹⁴§2 kpc przez przyznanie wnioskodawcy prawa do obliczenia wysokości kapitału początkowego z uwzględnieniem w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne dodatkowo wskazanych wyżej kwot z tytułu zasiłków chorobowych, według obliczeń organu rentowego.