Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze II Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

PrzewodniczącySSO Beata Glazar /spr/

SędziowieSSO Piotr Gregier, SSO Beata Kostaś

ProtokolantKalina Tanaś

po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2015 r. w Jeleniej Górze

na rozprawie

sprawy z powództwa B. (...) (...) w G.

przeciwko J. C.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

z dnia 31 października 2014 r., sygn. akt I C 620/14

I.  zmienia zaskarżony wyrok w całości w ten sposób, że powództwo oddala oraz zasądza od strony powodowej na rzecz pozwanej kwotę 2400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego;

II.  zasądza od strony powodowej na rzecz pozwanej kwotę 1200 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w instancji odwoławczej;

III.  nakazuje stronie powodowej, aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze kwotę 1566 zł tytułem niepobranej opłaty od apelacji.

Sygn. akt II Ca 38/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 31 października 2014 r. Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze zasądził od pozwanej J. C. na rzecz powoda B. (...) (...)w G. kwotę31.300,74 zł z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym od dnia 18 grudnia 2012 r. do dnia zapłaty.

Sąd ten zasądził również od pozwanej na rzecz powoda kwotę 2809 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 2400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Rejonowy oparł swe rozstrzygnięcie o następujące okoliczności faktyczne:

W dniu 07.12.2006 r. J. C. zawarła z (...) S.A. w W. umowę kredytu konsumpcyjnego z pakietem ubezpieczeniowym na kwotę 17 000 zł z obowiązkiem spłaty wraz z odsetkami w 96-u miesięcznych ratach w wysokości i terminach ustalonych w planie spłaty ( § 8 umowy ). Zgodnie z § 11 ust. 1 umowy kwoty nie spłaconych w całości lub w części rat kredytu w terminach określonych w planie spłaty stają się następnego dnia po upływie tych terminów zadłużeniem przeterminowanym. Zgodnie zaś z ust. 2 umowy od kwot, o których mowa w ust.1 za każdy dzień opóźnienia w spłacie włącznie (...) S.A. nalicza i pobiera odsetki według zmiennej stopy procentowej obowiązującej w (...) S.A. w okresie utrzymywania się zaległości w spłacie kredytu, dla kredytów przeterminowanych i postawionych po upływie okresu wypowiedzenia w stan natychmiastowej wymagalności. W § 15 wskazano, iż bank może wypowiedzieć umowę w przypadku m.in.: ust.1 pkt 1 - wystąpienia zaległości w spłacie dwóch pełnych rat kredytu, za co najmniej dwa okresy płatności, pkt 4- niedotrzymania innych warunków umowy, w tym zaprzestania spłaty składki ubezpieczeniowej. Według § 16 umowy (...) S.A. zawiadomi kredytobiorcę o wypowiedzeniu umowy kredytu listem poleconym, za zwrotnym potwierdzeniem odbioru, na adres wskazany przez kredytobiorcę. W przypadku, o którym mowa w § 15 ust.1 pkt 1 wypowiedzenie zostanie poprzedzone wezwaniem kredytobiorcy do zapłaty zaległych należności w terminie 7 dni od otrzymania wezwania do zapłaty. W § 17 ustalono, że zadłużenie z tytułu udzielonego kredytu wraz z odsetkami pozostałymi opłatami staje się zadłużeniem wymagalnym i przeterminowanym. J. C. jako swój adres wskazała w umowie ul. (...) w J.. Wezwaniem do zapłaty i wypowiedzeniem z dnia 14.04.2008 r., wysłanym na podany w umowie przez kredytobiorcę adres, bank (...) S.A. wezwał J. C. do zapłaty kwoty 671,92 zł zaległych rat kredytu, odsetek, opłat bankowych. Przypomniał o obowiązku zapłaty zaległej składki ubezpieczeniowej. Poinformował, że w przypadku nie dokonania wymaganych wpłat w terminie 7 dni od dnia otrzymania pisma, wypowiada warunki spłaty umowy kredytu, co oznacza obowiązek jednorazowej spłaty całej kwoty kredytu wraz z należnym odsetkami, opłatami i innymi kosztami. Okres wypowiedzenia wynosi 30 dni. Kredyt wynosił wtedy 15 587, 92 zł, odsetki 473, 85 zł i za nieterminową spłatę 4,36 zł, opłaty 20 zł. Pismo odebrała matka J. B. C. w dniu 28.04.2008 r.

J. C. nie zapłaciła dochodzonej należności.

W dniu 16.10.2009 r. (...) Bank (...) S.A. w W. sporządził bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) obejmujący należności J. C. tj.: 1) należność główną w wysokości 15 587, 92 zł, 2) odsetki od dnia 15.10.2009 r. w kwocie 5 326,51 zł, 3) koszty w kwocie 164 zł oraz dalsze odsetki umowne według zmiennej stopy procentowej od dnia wystawienia wyciągu do dnia zapłaty od kwoty 15 587, 92 zł według zmiennej stopy procentowej oznaczonej jako 4 - krotność stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 06.11.2009 r. w sprawie I Co 4622/09 nadano wskazanemu bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nr (...) klauzulę wykonalności, zaś wnioskiem z dnia 13.01.2010 r. bank wystąpił do komornika o wszczęcie egzekucji. Postanowieniem z dnia 22.10.2010 r. w sprawie KM 1054/10 komornik przy Sądzie Rejonowym.dla W. we W. A. W. na podstawie art. 825 pkt 1 k.p.c. umorzył postępowanie egzekucyjne wobec J. C..

W dniu 28.06.2010 r. zawarta została umowa sprzedaży wierzytelności, na podstawie której (...) Bank (...) S.A. w W. scedował na rzecz B. (...) (...)w G. wskazane w załączniku do umowy wierzytelności wobec J. C. .

W dniu 17.12.2012 r. B. (...) (...)w G. sporządził wyciąg z ksiąg rachunkowych, którym objął należności J. C. w łącznej wysokości 31 300, 74 zł, w tym: 1) należność główną w wysokości 15 587, 92 zł, 2) odsetki w kwocie 15 217, 37 zł , 3) koszty w kwocie 495, 45 zł.

J. C. zamieszkiwała przy ul. ul. (...) w J. do końca 2007 lub początku 2008 r. Następnie mieszkała przy ul. (...) u ciotki do 2009 r., a potem przeprowadziła się pod kolejny adres.

W ocenie Sądu Rejonowego bezsporne było, że pozwaną i poprzednika prawnego powoda łączyła umowa o przyznanie kredytu. Bezsporne były także zdaniem Sądu I instancji okres i warunki tej umowy określone w umowie, zadłużenie z tego tytułu, sporządzenie i wysłanie na podany w umowie adres pozwanej wezwania i wypowiedzenia umowy, wysokość długu i okoliczność nie uregulowania żądanych należności przez pozwaną. Sporna pozostawała natomiast – w ocenie Sądu - kwestia przedawnienia roszczenia oraz ważność dalszych czynności wierzyciela po wezwaniu do zapłaty i wypowiedzeniu umowy w kontekście zmiany miejsca zamieszkania przez pozwaną, odebrania pisma przez jej matkę i nie poinformowania o tym pozwanej.

Sąd Rejonowy - powołując się na zasadę wyrażoną w art. 6 k.c. - uwzględnił roszczenie powoda w całości.

W toku postępowania Sąd I instancji dopuścił dowody z wnioskowanych przez strony dokumentów i przesłuchania pozwanej. Złożone przez strony dokumenty nie były kwestionowane, co pozwoliło Sądowi uznać je za wiarygodne

( art. 230 k.p.c.). Sąd pominął wniosek o przesłuchanie świadka B. C. jako zgłoszony na okoliczność nieistotną dla rozstrzygnięcia sprawy wobec treści § 16 umowy stron oraz oddalił wnioski dowodowe pełnomocnika pozwanej zgłoszone na rozprawie w dniu 23.10.2014 r. jako spóźnione w myśl art. 207 §6 k.p.c.

W pierwszej kolejności Sąd Rejonowy za chybiony uznał zarzut przedawnienia roszczenia.

Sąd ten powołując się na treść art. 118 k.c., art. 120 k.c. i art. 123 § 1 pkt 1 k.c. wywiódł, że roszczenia bankowe z umowy kredytu ulegają trzyletniemu okresowi przedawnienia. Uwzględniając, że pozwana zarówno w sprzeciwie, jak i jego uzupełnieniu podnosiła zarzut przedawnienia niniejszego roszczenia jako wymagalnego, to Sąd potraktował jako błędny pogląd pozwanej, że wystawienie bankowego tytułu egzekucyjnego oraz postępowanie komornicze i wykonywane tam czynności egzekucyjne z wniosku poprzedniego wierzyciela miały skutek przerywający bieg przedawnienia wyłącznie w stosunku do banku.

Sąd Rejonowy powołując się na treść art. 509 k.c. i art. 510 § 1 k.c. wywiódł, że skutki prawne przerwania biegu przedawnienia w wyniku sądowego ( postanowienie Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 06.11.2009 r. sygn. akt I Co 4622/09 o nadaniu bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nr (...) klauzuli wykonalności ) i komorniczego postępowania egzekucyjnego (wniosek banku z dnia 13.01.2010 r. do komornika o wszczęcie egzekucji oraz postanowienie komornika z dnia 22.10.2010 r. sygn. akt(...)o jej umorzeniu ) dotyczyły również nabywcy wierzytelności - powoda. W ocenie Sądu I instancji między powstaniem zadłużenia, a tymi czynnościami nie upłynął okres trzyletni, stąd zważywszy na datę wystąpienia z pozwem (18.12.2012 r.) biegnący na nowo od daty umorzenia egzekucji termin przedawnienia nie upłynął.

Sąd meriti jako nietrafiony uznał także zarzut nieważności dalszych czynności wierzyciela po wezwaniu do zapłaty i wypowiedzeniu umowy w kontekście zmiany miejsca zamieszkania przez pozwaną, odebrania pisma przez jej matkę i nie poinformowania o tym pozwanej. Zdaniem Sądu bank wypowiedział umowę pozwanej (§ 15 ust.1 pkt 1, pkt 4 umowy) w związku z bezspornym niedotrzymaniem warunków umowy, w tym zaprzestaniem spłaty kredytu zaś, mimo że pozwana wówczas nie mieszkała przy ul. (...) w J., wysłał wezwanie i zawiadomienie kredytobiorcy o wypowiedzeniu umowy listem poleconym, za zwrotnym potwierdzeniem odbioru, na ten adres wskazany przez pozwaną według § 16 umowy.

W ocenie Sądu Rejonowego pozwana sama sobie przeczy twierdząc z jednej strony, że roszczenie dochodzone pozwem jest przedawnione (tj. od daty jego wymagalności upłynął okres przedawnienia), a z drugiej strony kwestionuje ważność czynności powołując się na brak wymagalności tego roszczenia w związku z nieotrzymaniem wypowiedzenia umowy.

Tym samym w kontekście umowy pożyczki, podejmowanych czynności wierzycieli, skutkujących przerwaniem biegu przedawnienia roszczenia, nie zawiadomienia banku o zmianie adresu zamieszkania przez pozwaną Sąd Rejonowy uznał, że dochodzona wierzytelność istnieje i jest wymagalna.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. obciążając pozwaną kosztami poniesionymi przez powoda w łącznej kwocie 2809 zł, w tym 2400 zł kosztów zastępstwa procesowego, 392 zł opłaty od pozwu i 17 zł opłaty od pełnomocnictwa.

Apelację od powyższego wyroku wniosła pozwana zaskarżając go w całości. Skarżąca zarzuciła:

1)  naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 118 k.c. poprzez jego niezastosowanie, skutkujące wydaniem wyroku uwzględniającego powództwo w sytuacji przedawnienia roszczenia powoda,

2)  naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy tj.:

- art. 328 § 2 k.p.c. poprzez brak wskazania w uzasadnieniu w wyroku podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa dlaczego zdaniem Sądu I instancji nadanie bankowemu tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności oraz dalsze czynności egzekucyjne przerywają termin przedawnienia dla wierzyciela, który nie jest instytucją bankową,

- art. 233 § 1 k.p.c. poprzez przekroczenie swobodnej oceny dowodów oraz brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego i przyjęcie, że powództwo zasługiwało na uwzględnienie w sytuacji, gdy pozwana nie została poinformowana przez bank o wezwaniu do zapłaty i wypowiedzenia umowy kredytowej z dnia 07.12.2006 r.

Pozwana w uzasadnieniu swej apelacji wskazała, że Sąd Rejonowy bezzasadnie uznał, że wystawienie bankowego tytułu wykonawczego przerywa bieg przedawnienia w stosunku do nabywcy wierzytelności, który nie jest bankiem. Argumentowała, że wystawienie bankowego tytułu egzekucyjnego, a następnie nadanie mu klauzuli wykonalności nastąpiło wyłącznie na rzecz poprzedniego wierzyciela tj. Banku (...) S. A. i tylko bank mógł prowadzić postępowanie egzekucyjne wobec dłużnika w oparciu o ten tytuł wykonawczy. Zdaniem skarżącej o ile nastąpiło przerwanie biegu przedawnienia to tylko wyłącznie wobec Banku (...) S.A., który swoje roszczenie egzekwował na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego, a powód dopiero w 2012 r. zainicjował postępowanie w elektronicznym postępowaniu upominawczym, zatem roszczenie powoda uległo przedawnieniu, biorąc pod uwagę 3 – letni termin przedawnienia roszczenia oraz datę jego wymagalności. Ponadto apelująca wskazała, że Sąd Rejonowy w swoim uzasadnieniu w niewystarczający sposób wyjaśnił i wskazał, jakie przepisy bądź orzecznictwo przemawiają za tym, że jej wywód odnośnie twierdzenia o przerwaniu biegu przedawnienia nie zasługuje na uwzględnienie. Apelująca podniosła, że Sąd I instancji pominął kwestie, że nie została ona o poinformowana o wezwaniu do zapłaty i o wypowiedzeniu umowy kredytowej, albowiem jak wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru pismo banku dnia 14.04.2014 r. odebrała B. C. i nie przekazała jej informacji o odebranej korespondencji. W jej ocenie z uwagi na brak świadomości dłużnika co do wypowiedzenia umowy kredytowej dalsze czynności wierzyciela związane z wyegzekwowaniem swoich należności były nieważne i nie mogą pociągać dla niej niekorzystnych następstw. Wskazała, że kwestionowanie ważności czynności banku jest dodatkowym argumentem przemawiającym za oddaleniem powództwa i jest on niezależny od zarzutu przedawnienia.

Stawiając takie zarzuty apelująca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji oraz zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego z uwzględnieniem kosztów postępowania odwoławczego.

W odpowiedzi na apelację powód wniósł o jej oddalenie oraz zasądzenie od pozwanej na jego rzecz kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja pozwanej zasługiwała na uwzględnienie , chociaż nie wszystkie zarzuty w niej podniesione były trafne.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 382 k. p. c. Sąd II instancji ma nie tylko uprawnienie, ale wręcz obowiązek rozważenia na nowo całego zebranego w sprawie materiału oraz dokonania własnej, samodzielnej i swobodnej oceny, w tym oceny zgromadzonych dowodów (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 kwietnia 1998 r., sygn.. II CKN 704/97), co oznacza, że Sąd II instancji nie ogranicza się zatem tylko do kontroli Sądu I instancji, lecz bada ponownie całą sprawę. Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwolił Sądowi rozpoznającemu apelację na ocenę, że wydane przez Sąd Rejonowy rozstrzygnięcie, jak i wnioski wywiedzione z przeprowadzonego postępowania dowodowego prowadzące do wydania zaskarżonego wyroku były wadliwe. Sąd Okręgowy znalazł zatem podstawy do innej, aniżeli dokonana przez Sąd Rejonowy, oceny okoliczności powoływanych przez strony w toku postępowania sądowego przed obiema instancjami.

Przechodząc do zarzutów apelacji , nie sposób zgodzić się z argumentacją skarżącego jakoby Sąd Rejonowy naruszył przepis art. 233 § 1 k.p.c. Należy bowiem wskazać, że bank wypowiedział umowę pozwanej na podstawie § 15 ust.1 pkt.1 i pkt. 4 umowy w związku z bezspornym niedotrzymaniem warunków umowy, w tym zaprzestaniem spłaty kredytu zaś, mimo że pozwana wówczas nie mieszkała przy ul. (...) w J., wysłał wezwanie i zawiadomienie o wypowiedzeniu umowy listem poleconym, za zwrotnym potwierdzeniem odbioru, na ten adres wskazany przez pozwaną według § 16 umowy. To na pozwanej ciążył obowiązek zawiadomienia powoda o zmianie adresu zamieszkania na podstawie § 21 ust.2 umowy, czego bezspornie nie uczyniła. Niewątpliwie zatem po upływie wskazanego terminu roszczenie banku stało się wymagalne.

Ma rację natomiast skarżąca , że doszło do naruszenia przepisu art.118 k.c. Zgodnie z utrwalonym zapatrywaniem orzecznictwa , termin biegu przedawnienia roszczeń banku wobec osoby niebędącej przedsiębiorcą wynosi 3 lata(por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 10.10.2003 r. II CK 113/02, z 30.01.2007 r. IVCSK 365/06). W powołanych orzeczeniach wskazano również , że w wyniku przelewu wierzytelności banku ( na podstawie art.509 k.c.) następuje tylko zmiana osoby, względem której dłużnik jest zobowiązany . W następstwie zawarcia umowy przelewu nie następuje natomiast zmiana przedmiotu świadczenia . Pomimo przelewu wierzytelności na rzecz podmiotu, który nie jest bankiem , dotychczasowa sytuacja prawna dłużnika zostaje utrzymana. W konsekwencji przysługuje dłużnikowi wobec nabywcy wierzytelności zarzut przedawnienia na takich samych warunkach , jakie przysługiwałoby mu wobec banku, z którym wiązała go umowa kredytowa. Umowa kredytowa zaś została skutecznie wypowiedziana z dniem 6.05.2008 r. i od tej daty roszczenie stało się wymagalne.

Bezsprzecznie natomiast bieg terminu przedawnienia tego roszczenia został przerwany złożeniem w dniu 3.11.2009 r. wniosku o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu w sprawie I Co 4622/09. Zgodnie natomiast z treścią art. 124§1 k.c. zdarzeniem wyznaczającym początek biegu terminu przedawnienia jest uprawomocnienie się orzeczenia. Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze postanowieniem z dnia 6.11.2009 r. nadał klauzulę wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu , a pozwana nie składała w tym przedmiocie skargi na orzeczenie referendarza sądowego . A zatem bieg terminu przedawnienia rozpoczął się na nowo od dnia 6.11.2009 r. ( por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 16.01.2004 r., IIICZP 101/03 i wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12.01.2012 r., IICSK 203/11).

Zdaniem jednak Sądu II instancji ponowny bieg terminu przedawnienia nie został przerwany złożeniem w dniu 3.01.2010 r. wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego , gdyż postanowieniem z dnia 22.10.2010 r. postępowanie egzekucyjne zostało umorzone na wniosek wierzyciela na podstawie art.825 pkt1 k.p.c. (vide k.97 akt).Wniosek wierzyciela bowiem , złożony do organu egzekucyjnego dotyczył cofnięcia wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego. Wniosek ten nie wywołuje skutków prawnych związanych z jego wniesieniem , w tym nie przerywa biegu terminu przedawnienia. Należy przy tym wskazać , że przepis art. 203§2 k.p.c. ma odpowiednie zastosowanie w postępowaniu egzekucyjnym . Przepis ten stanowi bowiem , że pozew cofnięty nie wywołuje żadnych skutków , jakie ustawa wiąże z wytoczeniem powództwa. Cofniecie pozwu niweczy skutki (procesowe, jak i materialnoprawne), wywołane jego wniesieniem.

W niniejszej sprawie nie było kwestionowane , że postępowanie egzekucyjne , wszczęte przez wierzyciela w styczniu 2010 r. , zostało umorzone przez Komornika Sądowego w dniu 22.20.2010 r. , wobec złożenia przez wierzyciela wniosku o umorzenie postępowania egzekucyjnego , a więc faktycznie nastąpiło wycofanie się wierzyciela z dalszego popierania wniosku egzekucyjnego .

Godzi się zatem wskazać, że złożenie wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego , następnie umorzenie postępowania egzekucyjnego na skutek cofnięcia wniosku przez wierzyciela nie spowodowało przerwania biegu przedawnienia . Przyczyny , którymi kierował się wierzyciel , podejmując decyzję o cofnięciu wniosku egzekucyjnego , są w istocie irrelewantne dla oceny skutków umorzenia w zakresie prawa materialnego.

A zatem skoro bieg terminu przedawnienia rozpoczął się na nowo od dnia 6.11.2009 r. i nie został ponownie przerwany przez złożenie wniosku egzekucyjnego , a pozew o zapłatę został wniesiony dopiero w dniu 18.12.2012 r. , to upłynął termin trzyletni przewidziany w treści przepisu art.118 k.c. i roszczenie zgłoszone w pozwie uległo przedawnieniu.

Zważywszy, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy był wystarczający dla wydania orzeczenia co do istoty Sąd Okręgowy, w oparciu o przepis art. 386 § 1 k.p.c., zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że powództwo oddalił, zaś o kosztach zastępstwa prawnego na rzecz pozwanej orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z §6 pkt.5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu( j.t. Dz. U. z 2013 r. poz.461).

O kosztach zastępstwa prawnego w instancji odwoławczej orzeczono na podstawie przepisu art. 108 § 1 w zw. z art. 98 k.p.c. i §6 pkt.5 w zw. z § 13 ust.1 pkt. 1 cytowanego wyżej rozporządzenia.

Na podstawie art.98 k.p.c. z zw. z art. 113 ust.1 i art. 3 ust.2 pkt.2 w zw. z art.13 ust. 1 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (j.t. D.U.2015 .1025) nakazano stronie pozwanej , aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa –Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze kwotę 1566 tytułem niepobranej opłaty od apelacji.