Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 kwietnia 2012 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu Wydział III

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2012 r. we Wrocławiu

sprawy z wniosku M. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

o wypłatę wstrzymanej emerytury

na skutek apelacji M. C.

od wyroku Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

we Wrocławiu

z dnia 9 grudnia 2011 r. sygn. akt VIII U 2137/11

oddala apelację.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 9 grudnia 2011 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu oddalił odwołanie M. C. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. z dnia 16 września 2011 r., którą organ rentowy wstrzymał od dnia 1 października 2011 r. wypłatę emerytury wnioskodawczyni.

Rozstrzygnięcie Sąd wydał w oparciu o następująco ustalony stan faktyczny sprawy:

Wnioskodawczyni (ur. (...)), decyzją z dnia 4 paździer­nika 2006 r., nabyła prawo do wcześniejszej emerytury o dnia 1 września 2006 r., przy czym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto wynagrodzenie, które stanowiło podstawę wymiaru składek z 10 lat kalendarzowych, tj. od stycznia 1989 r. do grudnia 1998 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 108,67%. Do ustalenia wysokości emerytury organ rentowy w w/w decyzji uwzględnił 30 lat i 4 miesiące okresów składkowych oraz 7 lat i 6 miesięcy okresów nieskładkowych. Równocześnie w decyzji tej organ rentowy wskazał, iż wypłata emerytury podlegać będzie zawieszeniu, gdyż wnioskodawczyni kontynuuje zatrudnienie.

W dniu 26 marca 2009 r. wnioskodawczyni zgłosiła się do organu rentowego z wnioskiem o przeliczenie emerytury w związku ze zmianą stażu pracy, a nadto o przeliczenie wymiaru emerytury oraz o wznowienie wypłaty tegoż świadczenia od dnia 1 marca 2009 r. Do tego wniosku załączyła m.in. oświadczenie emeryta i rencisty, o tym, iż osiąga przychód z tytułu pracy wykonywanej w ramach stosunku pracy na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z k.c. stosuje się przepisy dotyczące zlecenia albo umowy o dzieło, jeżeli umowę taką zawarto z pracodawcą, z którym emeryt lub rencista pozostaje w stosunku pracy lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonuje prace na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy, oraz o tym, iż jej zamiarem jest osiąganie przychodu w wysokości powodującej zmniejszenie świadczenia. Na podstawie złożonego wniosku w dniu 8 kwietnia 2009 r. organ rentowy wydał decyzję, w której dokonał przeliczenia jej emerytury od dnia 1 marca 2009 r., tj. od miesiąca, w którym ustała przyczyna powodująca wstrzymanie wypłaty świadczenia. W późniejszym okresie kilkakrotnie jeszcze przeliczano emeryturę wnioskodawczyni.

Następnie, w dniu 8 lipca 2011 r. wnioskodawczyni złożyła do organu rentowego wniosek o ponowne ustalenie wysokości emerytury.

W dniu 19 lipca 2011 r. organ rentowy wydał decyzję, w której odmówił wnioskodawczyni prawa do ponownego ustalenia emerytury z tytułu podlegania ubezpieczeniu społecznemu, gdyż w dalszym ciągu kontynuuje ona zatrudnienie, a nadto w 2011 r. doliczono jej już składki zewidencjonowane na koncie ubezpieczonego do dnia 31 grudnia 2010 r. Dodatkowo organ rentowy wskazał, iż przedmiotowy wniosek wpłynął w dniu 8 lipca 2011 r., a zatem brak jest podstaw prawnych do przeliczenia świadczenia.

Decyzją z dnia 16 września 2011 r., organ rentowy z urzędu wstrzymał wnioskodawczyni od dnia 1 października 2011 r. wypłatę emerytury z uwagi na treść art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr.257, poz.1726), bowiem kontynuuje ona stosunek pracy zawarty przed nabyciem prawa do tej emerytury.

Wnioskodawczyni zarówno przed nabyciem prawa do emerytury, jak i obecnie, pozostaje w stosunku pracy z Akademią Medyczną im. (...) we W., gdzie zatrudniona jest na stanowisku kustosza.

W tak ustalonym stanie faktycznym sprawy Sąd orzekł, że odwołanie wnioskodawczyni nie zasługuje na uwzględnienie.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazując na regulację zawartą w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 16.12.2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 257, poz.1726), która wprowadziła zmiany w brzmieniu art. 103 ust. 1 i 2 oraz dodała art. 103a, stwierdził, że bezsporny jest fakt, iż wnioskodawczyni w dniu wejścia w życie nowego przepisu art. 103a w/w ustawy, pozostawała w zatrudnieniu z Akademią Medyczną im. (...) we W., na stanowisku kustosza i zatrudnienie to zostało nawiązane przed nabyciem uprawnień do emerytury i jest kontynuowane do chwili obecnej. Oznacza to, że zawieszenie prawa do emerytury przez organ rentowy było zasadne.

Z wyrokiem nie zgodziła się wnioskodawczyni wywodząc apelację i zaskarżając wyrok w całości.

Zaskarżonemu wyrokowi apelująca zarzuciła naruszenie art. 32 Konstytucji RP i przyjęcie za podstawę rozstrzygnięcia niezgodnego z Konstytucją art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS. Błąd ten miał istotny wpływ na wynik sprawy, ponieważ przyjęcie takiego ustalenia prowadziło do oddalenia odwołania.

Wobec tak przedstawionych zarzutów skarżąca wniosła o:

1.  przedstawienie Trybunałowi Konstytucyjnemu pytania prawnego co do zgodności aktu normatywnego z Konstytucją, wskazując, że od odpowiedzi Trybunału na pytanie prawne zależy rozstrzygnięcie sprawy toczącej się przed Sądem,

2.  zmianę zaskarżonego wyroku, uwzględnienie powództwa i orzeczenie zgodnie z żądaniem pozwu, tj. uchylenie decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 16 września 2011 r. i przyznanie wnioskodawczyni prawa do zawieszonej emerytury w związku z osiągnięciem przez wnioskodawczynię wieku emerytalnego 60 lat.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja wnioskodawczyni nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd I instancji przeprowadził w sprawie należyte postępowanie dowodowe, wyprowadził trafne wnioski i wydał wyrok zgodny z obowiązującym stanem prawnym.

Spór w sprawie wymagał rozstrzygnięcia, czy organ rentowy zasadnie zawiesił wypłatę świadczenia emerytalnego wnioskodawczyni, z uwagi na kontynuację zatrudnienia bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy.

Sąd I instancji ustalił, że wnioskodawczyni uzyskała prawo do emerytury od dnia 04.10.2006 r.

Przed nabyciem prawa do świadczenia emerytalnego, do chwili obecnej, wnioskodawczyni pozostaje w stosunku pracy z Akademią Medyczną im. (...) we W., gdzie jest zatrudniona na stanowisku kustosza.

Wejście w życie nowego przepisu art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 257, poz. 1726), zgodnie z którym począwszy od dnia 1 października 2011 r. prawo do emerytury przyznanej przed dniem 1 stycznia 2011 r., ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego, stanowi podstawę prawną do zawieszenia prawa do świadczenia emerytalnego.

W związku z kontynuacją przez wnioskodawczynię zatrudnienia, zaskarżoną decyzją z dnia 16.09.2011 r., organ rentowy wstrzymał wnioskodawczyni wypłatę emerytury.

Stwierdzić należy, że zawieszenie wypłaty świadczenia nastąpiło zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa i brak jest podstaw do uwzględnienia zarzutów apelacji. Ustawodawca bowiem nie różnicuje ubezpieczonych według miejsca i rodzaju ich zatrudnienia, a jedynie odnosi się do samego faktu kontynuacji tego zatrudnienia, bez przerwania go w związku z uzyskaniem prawa do emerytury.

Sąd Apelacyjny odnosząc się do dalszych zarzutów apelacji wskazuje, że zmiana w/w przepisów, a w szczególności przepisu art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, w brzmieniu nadanym przez art. 6 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw, nie jest zmianą niekonstytucyjną.

Trybunał Konstytucyjny bowiem wielokrotnie wyjaśniał, że dyrektywa rozwoju ubezpieczeń społecznych nie wyklucza zmian regulacji prawnych przewidzianych we wcześniejszych ustawach, pod warunkiem zachowania istoty tych uprawnień, przy czym nie zawsze te zmiany muszą iść w kierunku korzystnym dla adresatów (orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 listopada 1995 r. w sprawie K 23/95 oraz z dnia 17 lipca 1996 r. w sprawie K 8/96).

Konstytucyjnie chronione prawo wnioskodawczyni do emerytury nabyte od dnia 1.04.2006 r. nie zostało naruszone w wyniku zmiany przepisów. Wnioskodawczyni ma nadal prawo do pobierania emerytury w przypadku rozwiązania stosunku pracy z obecnym pracodawcą. Tym samym stwierdzić należy, że zaskarżona decyzja o wstrzymaniu wypłaty emerytury od dnia 01.10.2011 r. jest prawidłowa.

Nie ma wątpliwości, iż w niniejszej sprawie zaszły przesłanki, które uprawniają organ rentowy do zawieszenia wypłaty emerytury wnioskodawczyni. Tym samym zarówno zaskarżona decyzja, jak również orzeczenie Sądu Okręgowego, należy uznać za prawidłowe i odpowiadające obowiązującemu prawu.

Sąd Apelacyjny nie znalazł żadnych podstaw do podważenia prawidłowości i zasadności zaskarżonego wyroku, z tego też względu na mocy art. 385 kpc orzekł o oddaleniu apelacji wnioskodawczyni jako nie zasługującej na uwzględnienie.