Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 maja 2015 r.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR del. Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2015 roku w Piotrkowie Trybunalskim

sprawy z wniosku R. P.

z udziałem zainteresowanego A. J. prowadzącego Działalność gospodarczą pod nazwą P.P.H.U. (...)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o ustalenie istnienia ubezpieczenia społecznego

na skutek odwołania R. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 30 października 2014 r. sygn. (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że R. P. podlegała ubezpieczeniom społecznym jako pracownik u płatnika składek A. J. od dnia 2 czerwca 2014 roku do dnia 30 listopada 2014 roku,

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na rzecz wnioskodawczyni R. P. kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VU 6785/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 października 2014 roku nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. stwierdził, że R. P. jako pracownik u płatnika składek A. J. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu od 2 czerwca 2014 roku.

W dniu 26 listopada 2014 roku R. P. odwołała się od powyższej decyzji, wnosząc o ustalenie, że podlega ona ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia u płatnika składek A. J..

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Pełnomocnik skarżącej poparł odwołanie oraz wniósł o zasadzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowo według norm przepisanych.

Zainteresowany A. J. przyłączył się do odwołania.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił następujący stan faktyczny:

R. P. w okresie od 1 października 1994 roku do 30 września 2008 roku była zatrudniona przez Ł. P., prowadzącego do 26 maja 2003 roku działalność gospodarczą pod nazwa P.P.H.U. (...) z siedzibą w W. gmina U., a od 27 maja 2003 roku pod nazwą Firma (...) Spółka jawna. R. P. zatrudniona była tam początkowo na stanowisku referenta księgowości (do 31 października 2003 roku), a następnie (do końca umowy czyli do 30 września 2008r.) na stanowisku kierownika działu handlowego.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 30 września 2008 roku k. 25-26 akt,

W Firmie (...) Spółce jawnej z siedzibą w W. gmina U. R. P. pracowała ponownie w okresie od 1 kwietnia 2009 roku do 31 marca 2014 roku, kolejno na stanowisku:

- pracownika ds. badawczo rozwojowych i jakości (do 18 marca 2012 roku),

- kierownika działu handlowego i logistyki ( do 31 sierpnia 2012 roku)

- starszego doradcy klienta ( do 31 marca 2014 roku).

Stosunek pracy ustał w wyniku porozumienia stron.

Na stanowisku pracownika ds. badawczo-rozwojowych zarobki wnioskodawczyni wynosiły 4200 złotych brutto plus premia uznaniowa wg regulaminu wynagradzania.

Na stanowisku kierownika działu handlowego oraz logistyki wnioskodawczyni otrzymywała wynagrodzenie w wysokości 5650 złotych brutto plus premia uznaniowa wg regulaminu wynagradzania.

Na stanowisku starszy doradca klienta wynagrodzenie wnioskodawczyni wynosiło 4210 złotych premia uznaniowa wg regulaminu wynagradzania.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 31 marca 2014 roku k. 27-28 akt, umowa o pracę k. 31 akt, aneks do umowy o pracę z dnia 19 marca 2012 roku k. 31 akt, aneks do umowy o pracę z dnia 31 sierpnia 2012 roku k. 33 akt)

Zmiana stanowiska pracy z kierownika działu handlowego oraz logistyki na starszego doradcę klienta podyktowana była koniecznością sprawowania przez R. P. opieki nad dzieckiem do lat 4, co ograniczało jej dotychczasową dyspozycyjność wymaganą na stanowisku kierownika działu handlowego i logistyki.

(dowód: pismo o zmianę stanowiska pracy k. 29 akt)

W firmie (...) wnioskodawczyni realizowała zadania związane z realizacją działań badawczo-rozwojowych, logistyki oraz przede wszystkim zarządzaniem sprzedażą i prowadzeniem działań handlowych na terenie województwa (...). Była czynnie zaangażowana w budowanie struktur operacyjnych oraz współuczestniczyła w tworzeniu działu sprzedaży.

(dowód: referencje z firmy (...) – k. 30 akt)

R. P. od 2012r. miała problemy zdrowotne wynikające ze schorzeń kręgosłupa ( przewlekły zespół bólowy kręgosłupa piersiowego, lędźwiowego i szyjnego). Z powodu schorzeń neurologicznych wnioskodawczyni przebywała na zwolnieniach lekarskich w okresach od 13 listopada 2012 roku do 16 listopada 2012 roku, od 22 stycznia 2013 roku do 28 stycznia 2013 roku, od 29 stycznia 2013 roku do 6 lutego 2013 roku, od 7 lutego 2013 roku do 15 lutego 2013 roku od 19 kwietnia 2013 roku do 26 kwietnia 2013 roku, od 11 września 2013 roku do 6 października 2014 roku , od 28 października 2013 roku do 6 kwietnia 2014 roku. Wnioskodawczyni w ramach pobierania zasiłku chorobowego przeszła rehabilitację w ośrodku rehabilitacyjnym w okresie od 11 września 2013 roku do 4 października 2013 roku.

(dowód: informacja o przebytej rehabilitacji leczniczej k. 42 akt, świadectwo pracy z dnia 31 marca 2014 roku k. 27-28 akt)

Z powodu schorzeń neurologicznych wnioskodawczyni wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z wnioskiem o przyznanie jej prawa do świadczenia rehabilitacyjnego. Orzeczeniem z dnia 28 marca 2014 roku Lekarz Orzecznik ZUS, po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawczyni i na podstawie przedstawionej dokumentacji medycznej, w tym zaświadczenia o stanie zdrowia wystawionego przez lekarza leczącego z dnia 25 lutego 2014 roku – lekarza neurologa oraz wyników badań dodatkowych w postaci rezonansu magnetycznego kręgosłupa, nie uznał wnioskodawczyni za niezdolną do pracy.

W związku z powyższym organ rentowy odmówił wnioskodawczyni przyznania prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

(dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 28 marca 2014 roku k. 37-38 akt, zaświadczenie o stanie zdrowia z dnia 25 lutego 2014 roku k. 40-41)

Firma (...) zajmuje się produkcją oraz sprzedażą kostki brukowej oraz innych elementów betonowych. Firma (...) od ok. 2000r. współpracowała z firmą transportową prowadzoną przez A. J., która świadczyła na jej rzecz usługi transportowe i dostarczała kruszywo. Wówczas A. J. poznał R. P., która zajmowała się w firmie (...) organizowaniem usług transportowych oraz dostawami towaru.

(dowód: zeznania świadka R. G. protokół rozprawy z dnia 18 lutego 2015 roku nagranie od minuty 6.50 do minuty 36.50, zeznania R. P. protokół rozprawy z dnia 29 kwietnia 2015 roku nagranie od minuty 2.40 do minuty 24.04, zeznania zainteresowanego A. J. protokół rozprawy z dnia 29 kwietnia 2015 roku nagranie od minuty 24.38 do minuty 38.50)

A. J. od 1990 roku prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowo-Usługowe (...) w K.. W ramach prowadzonej działalności zajmuje się wykonywaniem usług transportowych oraz dystrybucją kruszywa. W 2014 roku zatrudniał około 15 osób, w tym kadrową, dyspozytora oraz kierowców. Na wyposażeniu firmy posiada samochody ciężarowe tzw. wywrotki, którymi przewozi kruszywo oraz kilka samochodów ciężarowych tzw. „tirów”, którymi świadczy międzynarodowe usługi transportowe.

Przed zatrudnieniem R. P. A. J. osobiście zajmował się wyszukiwaniem oraz organizowaniem przewozów kruszywa wywrotkami. Natomiast zatrudniony przez niego dyspozytor zajmował się usługami transportowymi międzynarodowymi.

Firma (...) cały czas się rozwijała, były kupowane kolejne samochody ciężarowe, kondycja finansowa firmy była dobra. W 2014r. A. J. dużo czasu poświęcał sprawom związanym z przeniesieniem siedziby spółki do nowego lokalu. W związku z powyższym A. J. podjął decyzję o zatrudnieniu osoby, która przejęłaby jego dotychczasowe obowiązki w zakresie organizowania transportu i dystrybucji kruszywa.

Od swojej pracownicy R. G. A. J. dowiedział się, iż R. P., nie jest już pracownikiem w Firmie (...). R. G. wcześniej pracowała w firmie (...), R. P. znała od dziecka, a jej kompetencje i pracę z okresu wspólnego zatrudnienia. Wiedząc, iż A. J. nosi się z zamiarem zatrudnienia osoby, która przejęłaby jego obowiązki, R. G. zaproponowała zatrudnienie wnioskodawczyni. Ponieważ A. J. także znał wnioskodawczynię, wiedział że posiada dużą wiedzę w zakresie organizowania transportu ciężarowego, zaproponował jej pracę.

(dowód: zeznania świadka R. G. protokół rozprawy z dnia 18 lutego 2015 roku nagranie od minuty 6.50 do minuty 36.50, zeznania R. P. protokół rozprawy z dnia 29 kwietnia 2015 roku nagranie od minuty 2.40 do minuty 24.04, zeznania zainteresowanego A. J. protokół rozprawy z dnia 29 kwietnia 2015 roku nagranie od minuty 24.38 do minuty 38.50)

W dniu 2 czerwca 2014 roku A. J. i R. P. zawarli umowę
o pracę na czas określony od 2 czerwca 2014 roku do 31 grudnia 2015 roku. R. P. została zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierownika sprzedaży
i logistyki w wynagrodzeniem brutto w wysokości 6.000 złotych plus premia uznaniowa.

(dowód: umowa o pracę z dnia 2 czerwca 2014 roku k. 4 akt ZUS)

A. J. przeprowadził wnioskodawczyni szkolenie wstępne w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy w dniu 2 czerwca 2014r.

(dowód: karta szkolenia wstępnego w dziedzinie bhp – k. 99 akt)

Wnioskodawczyni swoją pracę wykonywała codziennie w godzinach od 8.00 do 16.00. Nie podpisywała list obecności, bowiem u pracodawcy nikt takiej listy nie podpisywał. A. J. prowadzi małą firmę i ma zaufanie do swoich pracowników. R. P. pracowała w biurze przy ul. (...) w T. Biuro składało się z dwóch pokoi, w jednym pracowała R. G. i R. P., a w drugim dyspozytor P. K. oraz A. J..

(dowód: zeznania świadka R. G. protokół rozprawy z dnia 18 lutego 2015 roku nagranie od minuty 6.50 do minuty 36.50, zeznania R. P. protokół rozprawy z dnia 29 kwietnia 2015 roku nagranie od minuty 2.40 do minuty 24.04, zeznania zainteresowanego A. J. protokół rozprawy z dnia 29 kwietnia 2015 roku nagranie od minuty 24.38 do minuty 38.50)

Zakres prac skarżąca i zainteresowany omówili ustnie. Do obowiązków wnioskodawczyni należał nadzór nad organizacją transportu ciężarowego krajowego (miała nadzorować pracę kierowców samochodów ciężarowych typu wywrotki), usprawnienie transportu, optymalizacja pracy kierowców (czuwanie aby nie było „pustych” przejazdów ), weryfikacja i kontrola kosztów, monitorowanie wyników finansowych, przedkładanie raportów dla właściciela, wdrażanie nowych projektów, gromadzenie i analiza ofert, kontrola obiegu dokumentów zaopatrzeniowych, kontrola wysyłek i dostaw, śledzenie przewozów, zarządzanie łańcuchem dostaw, pozyskiwanie nowych klientów i współpraca z klientami.

R. P. świadczyła pracę od 2 do 23 czerwca 2014r. W tym okresie wdrażała się do swoich nowych obowiązków, poznawała strukturę działania firmy, jej cele i środki służące do realizacji. Wykonując te zadania wnioskodawczyni przeglądała zlecenia na usługi transportowe, zapoznawała się ze specyfiką funkcjonowania serwisu internetowego „giełda transportowa”, na którym przedsiębiorcy zgłaszali zapotrzebowanie na usługi transportowe za określonym wynagrodzeniem, wyszukiwała przez Internet najkorzystniejsze oferty transportowe, przygotowywała kalkulację kosztów usługi transportowej i przedstawiała je spedytorowi celem przygotowania szczegółowej oferty dla konkretnej firmy, a ponadto wystawiała faktury na usługi transportowe, które były następnie podpisywane przez właściciela oraz akceptowała faktury zakupu towaru.

(dowód: zeznania świadka R. G. protokół rozprawy z dnia 18 lutego 2015 roku nagranie od minuty 6.50 do minuty 36.50, zeznania R. P. protokół rozprawy z dnia 29 kwietnia 2015 roku nagranie od minuty 2.40 do minuty 24.04, zeznania zainteresowanego A. J. protokół rozprawy z dnia 29 kwietnia 2015 roku nagranie od minuty 24.38 do minuty 38.50, faktura z 16.06.2014r. – k. 72 -74, akt, faktury z 17.06. 2014r.– k. 62-64,75,76,77, faktura z 18.06.2014r. – k. 78, faktura z 20.06.2014r. – k. 65-71, faktury nr (...)- k. 106-108, wyjaśnienia A. J. z 12.09. 2014r. – k. 33-32 akt ZUS )

Lekarz medycyny pracy orzeczeniem z dnia 12 czerwca 2014 roku uznał, iż wnioskodawczyni jest zdolna do pracy na stanowisku kierownika ds. sprzedaży i logistyki.

(dowód; zaświadczenie lekarskie k. 4 akt ZUS)

Od 24 czerwca 2014 roku R. P. stała się niezdolna do pracy w związku z nagłym pogorszeniem niewydolności żylnej (okoliczność bezsporna).

W okresie od 30 czerwca 2014 roku do 3 lipca 2014 roku R. P. przebywała
w (...) w T., z rozpoznaniem żylaków kończyn dolnych. W dniu 1 lipca 2014 roku wnioskodawczyni przeszła zabieg S. żyły odpiszczelowej, wycięcia żylaków k. dolnej lewej sposobem V..

Po opuszczeniu szpitala (...) nieprzerwanie do dnia 29 listopada 2014 roku przebywała na zwolnieniu lekarskim.

(dowód: karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 46 akt, kserokopie zwolnień lekarskich k. 2-3 akt ZUS, świadectwo pracy z dnia 1 grudnia 2014 roku k. 103 akt)

Umowa o pracę została rozwiązana z dniem 30 listopada 2014 roku na zasadzie porozumienia stron z inicjatywy wnioskodawczyni.

(dowód: podanie o rozwiązanie umowy o pracę k. 102 akt, świadectwo pracy z dnia
1 grudnia 2014 roku k. 103 akt)

R. P. posiada wykształcenie średnie ekonomiczne.

(dowód: zeznania R. P. protokół rozprawy z dnia 29 kwietnia 2015 roku nagranie od minuty 2.40 do minuty 24.04)

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 6 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1, art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1442 ze zm.) osoby pozostające w stosunku pracy podlegają obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu oraz wypadkowemu. Art. 13 tej ustawy stanowi zaś w punkcie 1, że pracownicy podlegają wskazanym ubezpieczeniom społecznym od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku.

Z przepisów tych wynika, że podstawową przesłanką objęcia zakresem ubezpieczenia społecznego jest posiadanie statusu pracownika. Pracownikiem zostaje się przez nawiązanie stosunku pracy. Stosownie do treści art. 22§1 k.p. przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Na treść stosunku pracy składają się zatem wzajemne prawa i obowiązki stron stosunku pracy (pracownika i pracodawcy). Zasadniczym elementem konstrukcyjnym stosunku pracy jest zobowiązanie pracownika do osobistego wykonywania pracy na rzecz pracodawcy za wynagrodzeniem. Kolejna cecha tego stosunku to zawłaszczanie wyniku pracy przez pracodawcę i wykonywanie pracy w warunkach podporządkowania czyli pod kierownictwem pracodawcy. Pracownik nie odpowiada jednak za wynik pracy , ale za samo staranne świadczenie pracy.

W będącej przedmiotem osądu sprawie taki właśnie stosunek — umowa o pracę - łączyła R. P. z A. J. w okresie od 2 czerwca 2014 roku do 30 listopada 2014 roku. Wykazało to przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe w postaci zeznań świadka R. G. i stron. Świadek R. G. potwierdziła, że R. P. w okresie od 2 czerwca 2014 roku do 23 czerwca 2014 roku faktycznie świadczyła pracę na rzecz A. J., a ten pracę tę przyjmował i wypłacał za nią wynagrodzenie, co z kolei wynika z karty wynagrodzeń (k. 104 akt). Praca była świadczona pod kierownictwem A. J. zarówno co do miejsca, czasu świadczenia pracy jak i jej przedmiotu. Mimo, iż faktycznie A. J. nie był obecny każdego dnia w miejscu pracy, to jednak przekazał swojemu pracownikowi obowiązki i zlecił wykonywanie konkretnych czynności. R. P. – jak potwierdził nie tylko zainteresowany ale także R. G., która wszak przebywała z wnioskodawczynią w tym samym pomieszczeniu biurowym - pracowała codziennie od poniedziałku do piątku od godziny 8 do 16 w siedzibie biura. W pracy wnioskodawczyni zapoznawała się z funkcjonowaniem firmy, przeglądała zlecenia na wykonywanie usług transportowych, wystawiała faktury ( w tym m.in. faktury nr (...)), zatwierdzała faktury zakupu towarów, zapoznawała się ze specyfiką funkcjonowania serwisu internetowego „giełda transportowa” ( gdzie przedsiębiorcy zgłaszali zapotrzebowanie na wykonanie na ich rzecz usług transportowych za określonym wynagrodzeniem), wyszukiwała najkorzystniejsze oferty transportowe, przygotowywała kalkulację znalezionej oferty i przedstawiała ją spedytorowi.

W świetle powyższych ustaleń nie można podzielić gołosłownego zarzutu organu rentowego, że umowa o pracę została zawarta jedynie dla pozoru celem uzyskania ochrony ubezpieczeniowej i świadczeń z ubezpieczenia społecznego i jako taka jest nieważna.

Cel zawarcia umowy o pracę jakim jest chęć uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego — wbrew zarzutom organu rentowego - nie jest sprzeczny z ustawą ani nie zmierza do jej obejścia, nie świadczy też o pozorności umowy. Objęcie ubezpieczeniem społecznym i uzyskanie świadczeń z tego ubezpieczenia jest wszak głównym celem zawierania umowy o pracę. Jednakże w okolicznościach przedmiotowej sprawy głównym celem zawarcia umowy o pracę była potrzeba zatrudnienia doświadczonego pracownika, który przejąłby część dotychczasowych obowiązków właściciela firmy, odciążając go w ten sposób. Organizowanie i wyszukiwanie korzystnych zleceń na wykonanie usług transportach pochłaniało zbyt dużo czasu właścicielowi firmy, który w tym czasie był dodatkowo obciążony sprawami związanymi z przenoszeniem siedziby biura do innego lokalu. To a także dobra sytuacja finansowa firmy zdecydowało, że A. J. zatrudnił R. P.. Zainteresowany znał od dłuższego czasu R. P. z racji współpracy z jej poprzednim pracodawcą Firmą (...). Wiedział zatem, że ma ona długoletnie doświadczenie w pracy, w tym półroczne, na analogicznym do zaproponowanego stanowisku kierownika ds. sprzedaży i logistyki, bo w okresie od 19 marca 2012 roku do 31 sierpnia 2012 roku skarżąca zajmowała stanowisko kierownika działu handlowego i logistyki. Nie sposób tym samym uznać, jak chce organ rentowy, że wnioskodawczyni nie posiadała doświadczenia w pracy na stanowisku kierowniczym. Należy przypomnieć, że wnioskodawczyni na stanowisku kierowniczym pracowała także we wcześniejszym okresie zatrudnienia w firmie (...) tj. w okresie od 1 listopada 2003 roku do 30 września 2008 roku zajmując wówczas stanowisko kierownika działu handlowego. Wnioskodawczyni ma zatem bardzo duże doświadczenie kierownicze i to w ściśle określonej dziedzinie tj. w transporcie . Doświadczenia tego nie niweczy podnoszona przez organ rentowy okoliczność przebywania przez skarżącą na długich zwolnieniach lekarskich. Tym bardziej, że w okresie kiedy skarżąca zajmowała w firmie (...) tożsame do zaproponowanego przez zainteresowanego stanowisko kierownika ds. sprzedaży i logistyki tj. od 19 marca 2012 roku do 31 sierpnia 2012 roku, nie przebywała na zwolnieniach lekarskich, co potwierdza świadectwo pracy z dnia 31 marca 2014 roku (k. 27-28 akt). Natomiast we wcześniejszym okresie w ciągu 5 lat piastowania funkcji kierowniczej na zwolnieniu lekarskim przebywała przez okres ok. 14 miesięcy. A zatem zdecydowanie dłuższy okres pracowała niż chorowała. Był to jednocześnie wystarczająco długi okres czasu by skarżąca nabrała dużego doświadczenia w wykonywaniu obowiązków kierowniczych. Z jej pracy poprzedni pracodawca był bardzo zadowolony, co znalazło odzwierciedlenie w wystawionych skarżącej referencjach.

O pozorności zatrudnienia R. P. nie świadczy wreszcie ustalona w umowie o pracę kwota 6000zł. brutto wynagrodzenia. Wynagrodzenie jest jednym z elementów stosunku pracy. Dla bytu stosunku pracy wystarczającym jest ustalenie, że pracownik otrzymywał wynagrodzenie za wykonywaną pracę. Ten element w niniejszej sprawie został udowodniony zeznaniami stron oraz listą płac. Natomiast adekwatność wynagrodzenia do powierzonych obowiązków pracowniczych nie ma żadnego znaczenia dla ważności umowy o pracę.

Organ rentowy w zaskarżonej decyzji nie ustalał podstawy wymiaru składek, a li tylko fakt nie podlegania ubezpieczeniom społecznym. W związku z wniesionym odwołaniem rzeczą Sądu było zbadanie, czy skarżąca świadczyła pracę w ramach pracowniczego stosunku pracy, który jest ważnym tytułem podlegania ubezpieczeniom społecznym. I w tym też zakresie Sąd sprawę rozpoznał. W sytuacji gdy podstawa wymiaru składek nie jest przedmiotem zaskarżonej decyzji ani odwołania, Sąd nie jest uprawniony po raz pierwszy orzec co do przedmiotu sporu nie objętego treścią tej decyzji, gdyż orzeczenie takie mogło by prowadzić do naruszenia konstytucyjnej zasady dwuinstancyjnego postępowania ( art. 176 ust. 1 Konstytucji RP).

Jedynie na marginesie Sąd pragnie zauważyć, wysokość wynagrodzenia R. P. ustalona w umowie o pracę z dnia 2 czerwca 2014 roku na kwotę 6000 złotych brutto, nie jest wygórowana w stosunku do zarobków jakie wnioskodawczyni uzyskiwała u poprzedniego pracodawcy na analogicznym stanowisku. Jak wynika bowiem z aneksu do umowy o pracę z dnia 1 kwietnia 2009 roku, podpisanego w dniu 19 marca 2012 roku wnioskodawczyni zatrudniona na stanowisku kierownika działu handlowego i logistyki u Ł. P. otrzymywała wynagrodzenie w wysokości 5650 złotych brutto. Mając na uwadze, że to wynagrodzenie dotyczyło 2012 roku, to ustalone w 2014 roku wynagrodzenie na kwotę 6000 złotych brutto ( a więc na kwotę o 350 złotych większą) , nie jest wygórowane w stosunku do zarobków pracownika zatrudnionego na takim samym stanowisku. Wprawdzie w ostatnim okresie zatrudnienia u Ł. P. wnioskodawczyni otrzymywała wynagrodzenie w wysokości niższej bo wynoszącej 4210 złotych brutto. Nie można jednak zapominać, że zmniejszenie wynagrodzenia było konsekwencją uwzględnienia przez firmę (...) wniosku R. P. o zmianę stanowiska pracy z dnia 31 sierpnia 2012 roku (k. 29) z kierownika działu handlowego i logistyki na stanowisko doradcy klienta. Wnioskodawczyni wystąpiła do ówczesnego pracodawcy z taką prośbą, gdyż uznała, iż ze względu na sprawowanie opieki nad małym dzieckiem, nie może być tak dyspozycyjna jak tego wymaga stanowisko kierownika działu handlowego i logistyki. Takie postępowanie skarżącej świadczy li tylko o jej dużym zaangażowaniu i odpowiedzialności w pracy, co także podkreśliła firma (...) w wystawionych skarżącej referencjach po zakończeniu pracy.

Dla ważności stosunku pracy skarżącej nie ma także znaczenia podnoszona przez organ rentowy okoliczność braku w dacie podpisania umowy o pracę zaświadczenia lekarskiego stwierdzającego zdolność do pracy. Nie przedłożenie przez skarżącą w dniu zawarcia umowy zaświadczenia lekarskiego, choć jest uchybieniem, nie oznacza, że nie była ona zdolna do pracy na zajmowanym stanowisku. Zdolność do pracy skarżącej na zajmowanym stanowisku potwierdził bowiem w dniu 12 czerwca 2014 roku lekarz medycyny pracy wydając w tym zakresie stosowne zaświadczenie. Co znamienne zdolności wnioskodawczyni do pracy na stanowisku kierownika działu handlowego i logistyki w okresie wcześniejszym nie kwestionował także organ rentowy, gdyż powyższe ustalenie legło u podstaw odmówienia skarżącej prawa do świadczenia rehabilitacyjnego w marcu 2014r.

W świetle powyższego należy podnieść, że skarżąca wykazała nie tylko, iż była zdolna do pracy na stanowisku kierownika ds. sprzedaży i logistyki w okresie od 2 do 23 czerwca 2014r., ale że faktycznie w tym okresie taką pracę wykonywała na rzecz i pod kierownictwem zainteresowanego.

R. P. nie składała więc w chwili zawierania umowy o pracę pozornego oświadczenia woli, gdyż w rzeczywistości chciała świadczyć pracę jako pracownik i co więcej tę pracę świadczyła. Dalsze wykonywanie pracy uniemożliwiło skarżącej nagłe zachorowanie (ostra niewydolność żylna kończyn dolnych, która wymagała natychmiastowej interwencji chirurgicznej). Skarżąca w chwili podjęcia pracy – jak słusznie podkreśla- nie była w stanie przewidzieć takiego stanu rzeczy. Uprzednio występujące u skarżącej dolegliwości bólowe kończyn dolnych związane były ze schorzeniem neurologicznym kręgosłupa, a nie z niewydolnością żylną. To one też (schorzenie neurologiczne kręgosłupa) stanowiły przyczynę niezdolności do pracy wnioskodawczyni. Z tego też powodu wnioskodawczyni odbywała rehabilitację leczniczą w ramach prewencji ZUS.

Czynność prawna pozorna charakteryzuje się w myśl art. 83 § 1 k.c. trzema elementami, które muszą wystąpić łącznie, a mianowicie: oświadczenie woli musi być złożone świadomie i swobodnie tylko dla pozoru, oświadczenie musi być złożone drugiej stronie, adresat oświadczenia woli musi zgadzać się na dokonanie czynności prawnej jedynie dla pozoru. Pobudki, którymi strony kierują się składając pozorne oświadczenia woli, nie mają żadnego znaczenia dla oceny pozorności oświadczenia woli. Oświadczenie woli złożone jest dla pozoru wtedy, gdy z góry powziętym zamiarem stron jest brak woli wywołania skutków prawnych jakie zwykle prawo łączy ze składanym przez nią oświadczeniem. Brak zamiaru wywołania skutków prawnych oznacza, że osoba składająca oświadczenie woli albo nie chce w ogóle wywołać żadnych skutków prawnych albo też chce wywołać inne, niż wynikałoby ze złożonego przez nią oświadczenia woli.

W prawie pracy doniosłość ma jedynie zamiar obejścia prawa przez fikcyjne (pozorne) zawarcie umowy, czyli takie, które nie wiąże się ze świadczeniem pracy, a dokonanie zgłoszenia do ubezpieczenia następuje pod pozorem zatrudnienia. W takich sytuacjach dochodzi do zgłoszenia do ubezpieczenia osoby, która nie może być uznana za podmiot ubezpieczenia, ponieważ nie świadczy pracy i przez to nie można jej przypisać cech zatrudnionego pracownika, skoro nie są wykonywane obowiązki i prawa płynące z umowy o

pracę (por. np. wyrok SN: z 17.12.1996 r., I UK 32/96, OSNAPIUS Nr 15/1997) .

Nie można natomiast przypisać celu obejścia prawa (art. 58 § 1 kc. w zw. z art. 300 k.p.) stronom umowy o pracę, na podstawie której rzeczywiście były wykonywane obowiązki prawa płynące z tej umowy.

Ustalony w rozpoznawanej sprawie stan faktyczny świadczy nie o pozorności złożonych przez strony oświadczeń woli ani nie o obejściu ustawy, lecz o spełnieniu warunku zatrudnienia pracowniczego stanowiącego tytuł ubezpieczenia (art. 6 ust. 1 ustawy z 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, Dz.U. z 2013 r., poz. 1442 ze zmm). Do objęcia pracowniczym ubezpieczeniem społecznym nie mogłoby dojść tylko wówczas, gdyby zgłoszenie do tego ubezpieczenia dotyczyło osoby, która w rzeczywistości pracy nie świadczyła, a więc nie wykonywała zatrudnienia w ogóle albo wykonywała je na podstawie innej umowy niż umowa o pracę. W prawie ubezpieczeń społecznych nie decyduje ważność umowy o pracę związana z zamiarem dyktującym potrzebę jej zawarcia, lecz to, czy zawierające ją strony miały zamiar wzajemnego zobowiązania się - pracownik do świadczenia pracy, a pracodawca do dania mu pracy i wynagrodzenia za nią - oraz czy umowa była w rzeczywistości realizowana. Nie jest także istotny czas (okres trwania) tej realizacji (tak por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 października 2005r, I UK 32/05).

W sytuacji gdy doszło do zawarcia umowy o pracę, jak też do jej realizacji poprzez świadczenie umówionej pracy i przyjmowanie jej przez pracodawcę, jak to miało miejsce w przedmiotowej sprawie, nie może być mowy o działaniu w celu obejścia prawa. Umowie o pracę nie naruszającej art. 22 k.p., a taka umowa - jak ustalił Sąd - była zawarta przez strony, nie można stawiać zarzutu sprzeczności z ustawą lub zawarcia w celu obejścia prawa.

Podkreślenia wymaga także, iż w toku postępowania organ rentowy wykazał całkowitą bierność procesową, nie przejawiając jakiejkolwiek aktywności dowodowej zmierzającej do wykazania, że kwestionowana przez niego umowa o pracę z dnia 2 czerwca 2014 roku była zawarta w celu obejścia prawa lub też jedynie dla pozoru.

Reasumując Sąd uznał zasadność odwołania R. P. i zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że stwierdził, iż R. P. podlega ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 2 czerwca 2014 roku do 30 listopada 2014 roku z tytułu zatrudnienia u płatnika składek A. J. (punkt 1 wyroku)

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za jego wynik wynikającą z art. 98 k.p.c., zasądzając od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na rzecz R. P. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego 60 złotych, na podstawie § 2 ust. 1 i 2 w zw. z § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn. Dz. U. z 2013r., poz. 490).